diamonds55
13th October 2008, 01:16 PM
خدمات آی تی راجدی بگیریم
چند روزی بود که در گیر یه دوره آموزشی بودم و اصلن فرصت نکردم حتی به اینترنت هم سری بزنم الان داشتم می مردم از بی اینترنتی.این دوره یک دوره 2 روزه در مورد فرایند ها و مدیریت شرکت هایی بود که کارشون خدمات آی تی (از شرکت های تولید کننده نرم افزار بگیر تا آی اس پی و شرکت های مشاور و…)نمی خوام در مورده خوده دوره صحبت کنم اما دیدم بد نیست از مطالبی که برام جالب بود اینجا بنویسم.
این دوره رو میشد به عنوان یک دوره مدیریتی (نه به طور خاص برای مقوله آی تی) در نظر گرفت.حالا این مدیریت می تونست تو یه فروشگاه باشه یا مدیریت یک کارخونه یا واحد تولیدی و حتی مدیریت زندگی خوده آدمیزاد.کلن به نظرم این بحث ها به آدم دید می ده.اینکه تو زندگیش هم می تونه درست و منطقی با مشکلات بر خورد کنه.
یکی از چیزایی جالبی که تو این کلاس برام شفاف تر شد این بود که ما تو کشورمون خیلی به مقوله آی تی اهمیت نمی دیم.اینکه هنوز خیلی از ما ها این بحث رو یه بحث فانتزی در نظر گرفتیم و هوز براش وقت و هزینه نمی زاریم.کاری هم به سیاست های دولت ندارم(اون که تکلیفش معلومه) اما اگه خوب نگاه کنیم خوده ماها هم حاضر نیستیم زیر بار جدیت خدمات آی تی بریم.تنها عده ای از افراد که دارن از این تخصصشون پول در میارن کمی این بحثو جدی گرفتن.دقت کردین هر وقت صحبت از مخارج ای دی اس ال و … میشه زورمون میاد که براش هزینه کنیم.شاید یکی از دلایلش اینه که به اینترنت به عنوان جایی برای تفریح و خستگی در کردن نگاه می کنیم.خوده من وقتی موقع پول دادن برای ای دی اس ال میرسه شروع می کنم به غر زدن و همسر حرف جالبی میزنه تو این مواقع.میگه تو حاضری یه شب بری مینیمم 7 8 تومن بدی و غذا بخوری اما نمی تونی 7 8 تومن دیگه بزاری روش و یه ماه اینترنت پر سرعت داشته باشی.یا مثلن حاضر میشیم برای یه شب عروسی 300 400 تومن پول آرایشگاه بدیم اما وقتی کارمون گیره یه پروسسور پر سرعت هم باشه باز برای هزینه کردن جونمون در میاد(حالا نمی گم آدم نباید بره آرایشگاه یا رستوران.منظورم این روحیه خرج کردنه.اینکه چرا برای بعضی چیزا راحت پول میدیم و برای بعضی نه!)
حالا در ابعاد گسترده تر این قضیه تو سازمان ها و شرکت ها وجود داره.آقا معلممون حرفه خوبی میزد.می گفت تو سازمان ها مثلن برای درست کردن یه دیتا بیس یا خرید یه نرم افزار پورتال و … می گن ما اینقدر “خرج” کردیم. و از این کلمه استفاده می کنن در حالیکه در عمل این خرج کردن نیست یک نوع “سرمایه گذاری”یه. هر وقت بتونیم بین این دو تا کلمه رو تشخیص بدیم و قبول کنیم خدمات آی تی یه نوع سرمایه برای ما یا شرکتمون محسوب میشه طریقه پول خرج کردن و استفاده از اون سرویس هم طبعن فرق خواهد کرد.(و مثلا به اینترنت صرفا یه جایی برای خستگی در کردن نگاه نمی کنیم)
http://www.fullfacilitysamui.com/it.jpg
یکی دیگه از مباحث،”مستند سازی و طبقه بندی اطلاعات” بود.باید اعتراف کنم از مشکلات خیلی ها مون همین آشنا نبودن و عادت نداشتن به مستند سازیه.البته ین مشکل تو افرادی که مدام با اینترنت سر و کار دارن کمتره.تو کلاس خیلی به این موضوع فکر کردم.اینکه افرادی که با سرویس های اینترنتی سر و کله می زنن بهتر می تونن مستند سازی رو یاد بگیرن یا بهتر بگم به طور نا خوداگاه مستند سازی براشون یه مسئله پیش افتاده و لازمی میشه.مثلن تو استفاده از سرویسی مثل پیکاسا شما برای عکس ها فولدر می زارید،تگ گذاری می کنید و تاریخ و عنوان عکس ،محل گرفتن عکس و توضیحات مربوط به عکس و حتی طریقه دسترسی افراد به عکس ها (اینکه شما می تونید محدود کنید دسترسی رو یا نکنید) … رو ثبت می کنید. یا کلن درهر سرویس اینترنتی به غیر کار های بالا خروجی از مستنداتتون میگیرید اون ها رو شیر می کنید، اون ها رو به روز می کنید از مستندات دیگران استفاده می کنید و… خوب وقتی آدم مجبور به انجام چنین فرایند هایی بشه بعد از مدتی این کار براش الگو میشه و حتی دردنیای واقعی و برای کارهای روزمره و شغلی اش هم این کارو انجام میده.
خلاصه که دیر یا زود باید قبول کنیم اینترنت مثل آب و برق و گاز و … از امکانات ملزوم هر جایی محسوب میشه.همونطور که الان قادر نیستیم بیشتر از یکی دو روز بدون برق یا آب زندگی کنیم صد در صد در مورد خدمات آی تی هم داستان رو خواهیم داشت(بماند که ما همی آب و برقشم نداریم درست و حسابی :)
چند روزی بود که در گیر یه دوره آموزشی بودم و اصلن فرصت نکردم حتی به اینترنت هم سری بزنم الان داشتم می مردم از بی اینترنتی.این دوره یک دوره 2 روزه در مورد فرایند ها و مدیریت شرکت هایی بود که کارشون خدمات آی تی (از شرکت های تولید کننده نرم افزار بگیر تا آی اس پی و شرکت های مشاور و…)نمی خوام در مورده خوده دوره صحبت کنم اما دیدم بد نیست از مطالبی که برام جالب بود اینجا بنویسم.
این دوره رو میشد به عنوان یک دوره مدیریتی (نه به طور خاص برای مقوله آی تی) در نظر گرفت.حالا این مدیریت می تونست تو یه فروشگاه باشه یا مدیریت یک کارخونه یا واحد تولیدی و حتی مدیریت زندگی خوده آدمیزاد.کلن به نظرم این بحث ها به آدم دید می ده.اینکه تو زندگیش هم می تونه درست و منطقی با مشکلات بر خورد کنه.
یکی از چیزایی جالبی که تو این کلاس برام شفاف تر شد این بود که ما تو کشورمون خیلی به مقوله آی تی اهمیت نمی دیم.اینکه هنوز خیلی از ما ها این بحث رو یه بحث فانتزی در نظر گرفتیم و هوز براش وقت و هزینه نمی زاریم.کاری هم به سیاست های دولت ندارم(اون که تکلیفش معلومه) اما اگه خوب نگاه کنیم خوده ماها هم حاضر نیستیم زیر بار جدیت خدمات آی تی بریم.تنها عده ای از افراد که دارن از این تخصصشون پول در میارن کمی این بحثو جدی گرفتن.دقت کردین هر وقت صحبت از مخارج ای دی اس ال و … میشه زورمون میاد که براش هزینه کنیم.شاید یکی از دلایلش اینه که به اینترنت به عنوان جایی برای تفریح و خستگی در کردن نگاه می کنیم.خوده من وقتی موقع پول دادن برای ای دی اس ال میرسه شروع می کنم به غر زدن و همسر حرف جالبی میزنه تو این مواقع.میگه تو حاضری یه شب بری مینیمم 7 8 تومن بدی و غذا بخوری اما نمی تونی 7 8 تومن دیگه بزاری روش و یه ماه اینترنت پر سرعت داشته باشی.یا مثلن حاضر میشیم برای یه شب عروسی 300 400 تومن پول آرایشگاه بدیم اما وقتی کارمون گیره یه پروسسور پر سرعت هم باشه باز برای هزینه کردن جونمون در میاد(حالا نمی گم آدم نباید بره آرایشگاه یا رستوران.منظورم این روحیه خرج کردنه.اینکه چرا برای بعضی چیزا راحت پول میدیم و برای بعضی نه!)
حالا در ابعاد گسترده تر این قضیه تو سازمان ها و شرکت ها وجود داره.آقا معلممون حرفه خوبی میزد.می گفت تو سازمان ها مثلن برای درست کردن یه دیتا بیس یا خرید یه نرم افزار پورتال و … می گن ما اینقدر “خرج” کردیم. و از این کلمه استفاده می کنن در حالیکه در عمل این خرج کردن نیست یک نوع “سرمایه گذاری”یه. هر وقت بتونیم بین این دو تا کلمه رو تشخیص بدیم و قبول کنیم خدمات آی تی یه نوع سرمایه برای ما یا شرکتمون محسوب میشه طریقه پول خرج کردن و استفاده از اون سرویس هم طبعن فرق خواهد کرد.(و مثلا به اینترنت صرفا یه جایی برای خستگی در کردن نگاه نمی کنیم)
http://www.fullfacilitysamui.com/it.jpg
یکی دیگه از مباحث،”مستند سازی و طبقه بندی اطلاعات” بود.باید اعتراف کنم از مشکلات خیلی ها مون همین آشنا نبودن و عادت نداشتن به مستند سازیه.البته ین مشکل تو افرادی که مدام با اینترنت سر و کار دارن کمتره.تو کلاس خیلی به این موضوع فکر کردم.اینکه افرادی که با سرویس های اینترنتی سر و کله می زنن بهتر می تونن مستند سازی رو یاد بگیرن یا بهتر بگم به طور نا خوداگاه مستند سازی براشون یه مسئله پیش افتاده و لازمی میشه.مثلن تو استفاده از سرویسی مثل پیکاسا شما برای عکس ها فولدر می زارید،تگ گذاری می کنید و تاریخ و عنوان عکس ،محل گرفتن عکس و توضیحات مربوط به عکس و حتی طریقه دسترسی افراد به عکس ها (اینکه شما می تونید محدود کنید دسترسی رو یا نکنید) … رو ثبت می کنید. یا کلن درهر سرویس اینترنتی به غیر کار های بالا خروجی از مستنداتتون میگیرید اون ها رو شیر می کنید، اون ها رو به روز می کنید از مستندات دیگران استفاده می کنید و… خوب وقتی آدم مجبور به انجام چنین فرایند هایی بشه بعد از مدتی این کار براش الگو میشه و حتی دردنیای واقعی و برای کارهای روزمره و شغلی اش هم این کارو انجام میده.
خلاصه که دیر یا زود باید قبول کنیم اینترنت مثل آب و برق و گاز و … از امکانات ملزوم هر جایی محسوب میشه.همونطور که الان قادر نیستیم بیشتر از یکی دو روز بدون برق یا آب زندگی کنیم صد در صد در مورد خدمات آی تی هم داستان رو خواهیم داشت(بماند که ما همی آب و برقشم نداریم درست و حسابی :)