AvAstiN
23rd December 2009, 01:34 PM
خبرگزاري فارس: گروهي از محققان با استفاده از نانو ذرات مغناطيسي موفق به رهاسازي كنترل شده دارو شدند.
http://media.farsnews.com/Media/8707/Images/jpg/A0527/A0527999.jpg
به گزارش خبرگزاري فارس، براي رهاسازي كنترل‌شده دارو در داخل بدن روش‌‌هاي معدودي از جمله كاشت يك چشمه گرمايي يا كاشت يك تراشه الكترونيكي، وجود دارد. ولي تاكنون، هيچ‌كدام از اين روش‌ها نتوانسته است به طور قابل اعتمادي تمام كارهاي مورد نياز را كه شامل قطع و وصل مكرر دارورساني، تحويل مقدار مناسب دارو و تنظيم آن بر اساس نياز بيمار مي‌شوند، را انجام دهد. اكنون محققاني از بيمارستان كودكان بوستون با تركيب مغناطيس و فناوري‌نانو توانسته‌اند راه حلي ابداع كنند.
اين محققان يك افزاره كوچك قابل كاشتي ساخته‌اند كه داراي قطري كمتر از يك سانتيمتر است و مي‌تواند دارو را در تغيير pH در تراشه ميكروسيالي موجب ايجاد غشاهاي نيمه‌تراوا مي‌شود. غشاء مهندسي شده خاصي كه در آن نانوذرات مغناطيسي اكسيد آهن جاسازي شده‌اند، كپسوله كند.
اعمال يك ميدان مغناطيسي متناوب خارجي باعث گرم‌شدن نانوذرات و در نتيجه گرم‌شدن ژل موجود در غشا و تخريب موقتي آن مي‌شود. اين تخريب باعث گشوده‌شدن دريچه‌ها مي‌شود و دارو اجازه ورود به بدن را پيدا كند. هنگامي كه ميدان مغناطيس خارجي قطع شود، غشاء سرد شده و ژل داخل آن منبسط مي‌شود و درنتيجه دريچه‌ها بسته‌شده و تحويل دارو متوقف مي‌شود.
با تنظيم مدت زمان روشن‌بودن ميدان مغناطيسي خارجي ميتوان مقدار داروي رهاشده را به خوبي كنترل كرد. آهنگ تحويل دارو در طول چندين بار آزمايش كاملا پايدار و يكنواخت بوده است. آزمايش‌ها نشان مي‌دهند كه كليد تحويل دارو مي‌تواند فقط با 1 تا 2 دقيقه تأخير قبل از رهاسازي دارو وصل شود و با 5 الي 10 تأخير قطع شود. غشاءها در تست‌هاي كشش و فشار پايداري مكانيكي خوبي داشته‌اند كه نشان‌دهنده دوام آنها مي‌باشد و هيچگونه خاصيت سمي براي سلول ندارند زيرا توسط سيستم ايمني مربوط به موش طرد نشده‌اند. اين غشاءها تا 45 روز توانسته‌اند خاصيت خود را در بدن حفظ كنند.
اين غشاءها تنها با دماهاي بالاتر از دماي معمولي فعال مي‌شوند بنابر اين گرماي حاصل از تب بيمار يا التهاب موضعي باعث فعاليت آنها نخواهد شد.
نتايج اين تحقيق در مجله Nano Letters منتشر شده است.
http://media.farsnews.com/Media/8707/Images/jpg/A0527/A0527999.jpg
به گزارش خبرگزاري فارس، براي رهاسازي كنترل‌شده دارو در داخل بدن روش‌‌هاي معدودي از جمله كاشت يك چشمه گرمايي يا كاشت يك تراشه الكترونيكي، وجود دارد. ولي تاكنون، هيچ‌كدام از اين روش‌ها نتوانسته است به طور قابل اعتمادي تمام كارهاي مورد نياز را كه شامل قطع و وصل مكرر دارورساني، تحويل مقدار مناسب دارو و تنظيم آن بر اساس نياز بيمار مي‌شوند، را انجام دهد. اكنون محققاني از بيمارستان كودكان بوستون با تركيب مغناطيس و فناوري‌نانو توانسته‌اند راه حلي ابداع كنند.
اين محققان يك افزاره كوچك قابل كاشتي ساخته‌اند كه داراي قطري كمتر از يك سانتيمتر است و مي‌تواند دارو را در تغيير pH در تراشه ميكروسيالي موجب ايجاد غشاهاي نيمه‌تراوا مي‌شود. غشاء مهندسي شده خاصي كه در آن نانوذرات مغناطيسي اكسيد آهن جاسازي شده‌اند، كپسوله كند.
اعمال يك ميدان مغناطيسي متناوب خارجي باعث گرم‌شدن نانوذرات و در نتيجه گرم‌شدن ژل موجود در غشا و تخريب موقتي آن مي‌شود. اين تخريب باعث گشوده‌شدن دريچه‌ها مي‌شود و دارو اجازه ورود به بدن را پيدا كند. هنگامي كه ميدان مغناطيس خارجي قطع شود، غشاء سرد شده و ژل داخل آن منبسط مي‌شود و درنتيجه دريچه‌ها بسته‌شده و تحويل دارو متوقف مي‌شود.
با تنظيم مدت زمان روشن‌بودن ميدان مغناطيسي خارجي ميتوان مقدار داروي رهاشده را به خوبي كنترل كرد. آهنگ تحويل دارو در طول چندين بار آزمايش كاملا پايدار و يكنواخت بوده است. آزمايش‌ها نشان مي‌دهند كه كليد تحويل دارو مي‌تواند فقط با 1 تا 2 دقيقه تأخير قبل از رهاسازي دارو وصل شود و با 5 الي 10 تأخير قطع شود. غشاءها در تست‌هاي كشش و فشار پايداري مكانيكي خوبي داشته‌اند كه نشان‌دهنده دوام آنها مي‌باشد و هيچگونه خاصيت سمي براي سلول ندارند زيرا توسط سيستم ايمني مربوط به موش طرد نشده‌اند. اين غشاءها تا 45 روز توانسته‌اند خاصيت خود را در بدن حفظ كنند.
اين غشاءها تنها با دماهاي بالاتر از دماي معمولي فعال مي‌شوند بنابر اين گرماي حاصل از تب بيمار يا التهاب موضعي باعث فعاليت آنها نخواهد شد.
نتايج اين تحقيق در مجله Nano Letters منتشر شده است.