اکسايش کاتاليزوري، راهي معقول تر براي استفاده از انرژي سوختها،

[ØÑтRдŁ§]

لاصه) به زبان ساده، اکسايش کاتاليزوري يعني استفاده از کاتاليزگرهای مناسب برای تبديل سوختها به فراورده های احتراق در دمايی نسبتاً پايين و بدون شعله (ولی با همان مقدار انرژی آزاد شده) به منظور بالا بردن بازدهی و ايمنی يا حذف آلاينده هايی از قبيل CO، NO2، ذرات معلق و مواد آلی که به طور ناقص سوخته اند. با نگاهی دقيق تر به فرايندهای احتراق می توان دريافت که علت ايجاد مقادير زياد آلاينده ها و پايين بودن بازدهی اينگونه فرايندها، انجام آنها در دمای بالا (حدود 600 درجه سانتيگراد) است. با الهام گرفتن از اين عملکرد بدن می توان از خواص برخی فلزات مانند پلاتين، پالاديم و... برای انجام واکنش های احتراق در دمای اتاق بهره جست.
(متن کامل (http://chem.schoolnet.ir/ced/catox/Catox.pdf))