schrodinger
7th December 2009, 08:01 PM
البته این خبر مربوط به 5 سال پیشه شایدم بیشتر {big green}
به دليل اين كه خون هميشه در دسترس نبوده و به آساني نيز تهيه نميشود ، محققين به دنبال تهية خون مصنوعي بوده و در طي چند سال اخير ، چندين ماده كه بتواند جانشين خون شوند ساخته اند .
اين مواد فعلاً در برنامة تحقيقي هستند و فقط در آفريقاي جنوبي ، هموگلوبين گاوي كه از گلبولين هاي قرمز خون گاو تهيه شده است از آوريل 2001 اجازة مصرف در انسان را گرفته است .
در حال حاضر دو گروه مهم از حمل كننده هاي اكسيژن ، ساخته شده است. گروه اول بر اساس هموگلوبين و بدون سلول بوده و معمولاً از گلبولهاي قرمز انسان يا گاو ساخته ميشود و به نام : ((HBOCs ((Hemoglobin Based Oxygen Carriers
خوانده مي شوند .گروه دوم از خانوادة مواد شيميايي بوده و بيشتر از پرفلوئوروكربنها ساخته شده اند( PFCs) .
گروه PFCs موادي هستند كه توانايي حمل اكسيژن را به مقدار زياد دارند و اگرچه قابليت حل شدن در خون را ندارند ولي مي توان آنها را به شكل امولسيون در آورده سپس تزريق كرد. اين مواد عمر كوتاهي را در گردش خون دارند و منحني تجزية اكسيژن آنها خطي مي باشد و براي اينكه بتوانند اكسيژن را به مقدار زياد با خود حمل كنند ، بيمار بايد از اكسيژن 100 درصد استفاده كند . اين مواد عوارض جانبي نيز دارند ، پس از تزريق ، بيمار علائمي شبيه سرماخوردگي پيدا ميكند. احتمال فعال شدن كمپلمان نيز وجود دارد و توسط بلوك سيستم رتيكولوآندوتليال ممكن است اثرات ايمونولوژيك نيز ايجاد كنند .
هموگلوبين هايي كه حاوي غلاف و پوشش نيستند توسط هموليز كنترل شدة گلبول هاي قرمز نيز ساخته شده و غشاء سلولي گلبول قرمز با دقت تمام از هموگلوبين حاصله جدا ميشود و به علت اينكه غشاء سلولي حذف شده است ديگر آنتي ژن سلولي وجود نداشته و اين هموگلوبين آزاد را به هر شخصي و به هر گروه خوني مي توان تزريق كرد
اين مواد وقتي وريدي تزريق ميشوند ، به مقدار زيادي فعاليت اسمزي را زياد كرده و نسبت به گلبول قرمز عمر كوتاه تري دارند و بنابراين مصرف باليني آنها محدود مي باشد .
قدرت حمل اكسيژن و نيمه عمر تمامي گروه HBOCs به توسط اتصال ملكولهاي هموگلوبين به يكديگر( پلي مريزاسيون ) ، جديداً افزايش پيدا كرده است .
عوارض جانبي اين مواد شامل انقباض عروقي ، مغايرت با عملكرد ماكروفاژها، اختلال در دستگاه گوارش ، سميت سيستم عصبي ، رها كردن راديكالهاي آزاد در نسوج بوده و جواب تعدادي از آزمايشات تخصصي خون را مختل مي كند .
گروه HBOCs و گروه PFCs در مرحلة تحقيقاتي 2 و 3 باليني در آمريكا بوده و مطالعات نشان داده است كه اين مواد به بيماراني كه شديداً نياز به تزريق خون دارند ، كمك بزرگي ميكنند .
اين مواد با مقاديركم ، قابليت حمل اكسيژن را به مقدار بسيار زيادي دارا هستند ، به طور مثال Hemospan كه از خانوادة HBOCs مي باشد با دوز 50 تا 100 ميلي گرم / كيلوگرم وزن بدن در تحقيقات فوق مصرف شده ( 7 گرم در يك فرد 70 كيلوگرمي ) و نتايج بسيار خوبي از آن به دست آمده است .
منبع :
Wintrobe’s Clinical Hematology , 11 Ed. 2004
و مقالات سايت پزشكي مدلاين 2005
به دليل اين كه خون هميشه در دسترس نبوده و به آساني نيز تهيه نميشود ، محققين به دنبال تهية خون مصنوعي بوده و در طي چند سال اخير ، چندين ماده كه بتواند جانشين خون شوند ساخته اند .
اين مواد فعلاً در برنامة تحقيقي هستند و فقط در آفريقاي جنوبي ، هموگلوبين گاوي كه از گلبولين هاي قرمز خون گاو تهيه شده است از آوريل 2001 اجازة مصرف در انسان را گرفته است .
در حال حاضر دو گروه مهم از حمل كننده هاي اكسيژن ، ساخته شده است. گروه اول بر اساس هموگلوبين و بدون سلول بوده و معمولاً از گلبولهاي قرمز انسان يا گاو ساخته ميشود و به نام : ((HBOCs ((Hemoglobin Based Oxygen Carriers
خوانده مي شوند .گروه دوم از خانوادة مواد شيميايي بوده و بيشتر از پرفلوئوروكربنها ساخته شده اند( PFCs) .
گروه PFCs موادي هستند كه توانايي حمل اكسيژن را به مقدار زياد دارند و اگرچه قابليت حل شدن در خون را ندارند ولي مي توان آنها را به شكل امولسيون در آورده سپس تزريق كرد. اين مواد عمر كوتاهي را در گردش خون دارند و منحني تجزية اكسيژن آنها خطي مي باشد و براي اينكه بتوانند اكسيژن را به مقدار زياد با خود حمل كنند ، بيمار بايد از اكسيژن 100 درصد استفاده كند . اين مواد عوارض جانبي نيز دارند ، پس از تزريق ، بيمار علائمي شبيه سرماخوردگي پيدا ميكند. احتمال فعال شدن كمپلمان نيز وجود دارد و توسط بلوك سيستم رتيكولوآندوتليال ممكن است اثرات ايمونولوژيك نيز ايجاد كنند .
هموگلوبين هايي كه حاوي غلاف و پوشش نيستند توسط هموليز كنترل شدة گلبول هاي قرمز نيز ساخته شده و غشاء سلولي گلبول قرمز با دقت تمام از هموگلوبين حاصله جدا ميشود و به علت اينكه غشاء سلولي حذف شده است ديگر آنتي ژن سلولي وجود نداشته و اين هموگلوبين آزاد را به هر شخصي و به هر گروه خوني مي توان تزريق كرد
اين مواد وقتي وريدي تزريق ميشوند ، به مقدار زيادي فعاليت اسمزي را زياد كرده و نسبت به گلبول قرمز عمر كوتاه تري دارند و بنابراين مصرف باليني آنها محدود مي باشد .
قدرت حمل اكسيژن و نيمه عمر تمامي گروه HBOCs به توسط اتصال ملكولهاي هموگلوبين به يكديگر( پلي مريزاسيون ) ، جديداً افزايش پيدا كرده است .
عوارض جانبي اين مواد شامل انقباض عروقي ، مغايرت با عملكرد ماكروفاژها، اختلال در دستگاه گوارش ، سميت سيستم عصبي ، رها كردن راديكالهاي آزاد در نسوج بوده و جواب تعدادي از آزمايشات تخصصي خون را مختل مي كند .
گروه HBOCs و گروه PFCs در مرحلة تحقيقاتي 2 و 3 باليني در آمريكا بوده و مطالعات نشان داده است كه اين مواد به بيماراني كه شديداً نياز به تزريق خون دارند ، كمك بزرگي ميكنند .
اين مواد با مقاديركم ، قابليت حمل اكسيژن را به مقدار بسيار زيادي دارا هستند ، به طور مثال Hemospan كه از خانوادة HBOCs مي باشد با دوز 50 تا 100 ميلي گرم / كيلوگرم وزن بدن در تحقيقات فوق مصرف شده ( 7 گرم در يك فرد 70 كيلوگرمي ) و نتايج بسيار خوبي از آن به دست آمده است .
منبع :
Wintrobe’s Clinical Hematology , 11 Ed. 2004
و مقالات سايت پزشكي مدلاين 2005