آموزش اکسس Access

[آبجی]

مقدمه

مدیریت پایگاه داده ها (چه داده های متنی یا تصویری یا غیره) شاید مهم ترین کاربردی بوده است که همواره از کامپیوترهای تجاری خواسته شده است. به همین دلیل در چند سال گذشته قبل از ظهور محیط های مبتنی بر رابط گرافیکی شاهد حکومت زبان cobol بر امپراطوری کامپیوتر بودیم. بعد از این امر ظهور برنامه dBase و فروش حیرت آور آن خبر از همین احتیاج مبرم به پایگاه داده ها می داد.
باز در این عرصه نیز شرکت مایکروسافت بیکار ننشست و Access را که کاستی ها و اشکالات برنامه های قبلی را برطرف نموده و کار با داده ها را به صورت فوق العاده ای راحت تر می کند را عرضه کرد.

این برنامه که همراه با کار در محیط کاملا گرافیکی ویندوز حتی قابلیت نصب در شبکه و internet را نیز دارد بدون شک یک نیاز شرکت های تجاری, برنامه نویسان, طراحان صفحات وب و حتی برای اشخاص معمولی برای کنترل داده ها و اطلاعات خود بوده است.

ما در این دوره آموزشی شما را با قابلیت access آشنا کرده و شاید اگر اغراق نکرده باشم شما را استاد این برنامه بی نظیر خواهیم کرد شما نیز لحظه به لحظه به آشنایی با قابلیت های این برنامه مطمئنا مشتاق یادگیری هرچه سریع آن خواهید شد.

قابل ذکر است که ما در این دوره برنامه اکسس ۲۰۰۰ را برای آموزش انتخاب کرده ایم که البته نسخه های دیگر این برنامه فرق چندانی با نسخه ۲۰۰۰ آن ندارد و شما می توانید با یادگیری این نسخه با ان نیز به راحتی کار کنید. (البته توصیه خود من به استفاده از نسخه ۲۰۰۰ است)

آشنایی با اکسس
اکسس که یکی از برنامه های موجود در بسته نرم افزاری آفیس( Microsoft Office ) است برای ساماندهی و کنترل و مدیریت پایگاه داده ایجاد شده است.
این برنامه دارای قابلیت های بسیار است , مانند ایجاد صفحه ورود اطلاعات به شکل دل خواه.

به عنوان مثال وقتی شما می خواهید اطلاعات موجود در یک چک را در کامپیوتر خود ذخیره کنید شما با استفاده از برنامه اکسس می توانید صفحه ای درست همانند صفحه چک ایجاد کنید و اطلاعات را به صورت کاملا گرافیکی در آن وارد کنید.

شما پس از ایجاد پایگاه داده هایتان حتی می توانید از آنها گزارش گرفته و یا در بین اطلاعات خود جستجو کرده البته تمامی این امکانات را شما با دستان قدرتمند خود ایجاد خواهید کرد.
از موارد استفاده برنامه اکسس به طور شهودی می توان به استفاده آن در قسمت حسابداری یک شرکت و یا نگه داری اطلاعات اشخاص عضو در سایتتان و حتی نگه داری اطلاعات کارمندان (حتی عکس آن ها) و موارد بسیار متنوع دیگر اشاره کرد.
شما پس از ایجاد این پایگاه داده حتی می توانید آن را در شبکه در اختیار دیگران قرار داده یا بر روی آن کلید رمز گذاشته یا حتی در سطح کاربران مختلف مقدار دسترسی هر کاربر را تعیین کنید.

روش ادامه درس ما در جلسات بعدی به صورت زیر خواهد بود:


ابتدا آشنایی با محیط اکسس و تسلط کامل بر آن
کار با help برنامه(به صورت مختصر)
آشنایی با پایگاه داده های نمونه
بررسی و کار با اجزای اصلی
طراحی یک پایگاه داده جدید
کار با جدول ها
کار با داده ها
کار با بازجست ها ( Query )
کار با فرم های ورود اطلاعات
کار با گزارش ها
خودکارسازی با ماکروها
برنامه نویسی با مدول ها
کاربرد پیشرفته اجزای اکسس
حفظ امنیت در پایگاه داده
کار با برنامه های کمکی اکسس

[آبجی]

مفهوم شی گرائی:
وقتی که در مورد یک برنامه از مفهوم شی گرایی صحبت می کنیم یعنی در هنگام کار با آن همواره با شی های مختلف سروکار دارید و حتما لازم نیست که زبان برنامه نویسی خاصی بلد باشید یعنی در واقع شی گرایی کنترل و مدیریت اشیا و نحوه قرارگیری آن ها به جای استفاده از دستورات است. به عنوان مثال وقتی ما می خواهیم در محیطی مانند faxpro یک دکمه ایجاد کنیم که هنگام فشاردادن آن اطلاعات کاربری مشتری در جدول ثبت شود باید دستورات بسیار پیچیده و ویژه ای بنویسیم ولی در محیط اکسس کافی است از قسمت ابزار با استفاده از شی دکمه (وسیله ای جهت ساخت دکمه های مختلف) این دکمه را به راحتی ایجاد می کنیم .

آغاز کار با اکسس:
شما بعد از نصب بسته نرم افزاری آفیس می توانید با رفتن به قسمت start سپس قسمت programs و انتخاب microsoft access وارد محیط اکسس شوید. البته بسته به نحوه نصب شدن برنامه ممکن است برنامه اکسس در قسمت ذکر شده نباشد و به صورت معمول این برنامه در این قسمت قرار می گیرد.

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=351

با وارد شدن به محیط اکسس با پنجره ای مانند شکل ۲۱ ظاهر می شود که به شما امکان می دهد تا آن چه را که می خواهید انجام دهید انتخاب کنید.گزینه های موجود در این قسمت به ترتیب زیر است:
۱- Blank access database : با استفاده از این گزینه شما می توانید یک پایگاه داده جدید ایجاد کنید.
۲- access database wizards : با استفاده از این گزینه شما می توانید با استفاده از جادوگر اکسس که کار شما را بسیار آسان تر می کند یک پایگاه داده بسازید (بعدا به طور مفصل توضیح خواهم داد)
۳- open an exiting file: با این گزینه شما می توانید پایگاه داده ای را که قبل ایجاد کرده اید برای ایجاد تغییرات دوباره باز کنید.
۴- از کادر زیر قسمت ۳ شما می توانید پایگاه داده ای را که به تازگی برروی آن کار کرده اید باز کنید.
بعد از انتخاب گزینه مورد نظر شما باید با زدن Ok به مرحله بعدی بروید. اگر هر خواستید با زدن دکمه Cancel به محیط اکسس وارد شوید. (فعلا برای آشنایی با محیط اکسس Cancel را بزیند)
ضمن قابل ذکر است که برای ساختن پایگاه داده جدید آن را باید در همان ابتدا ذخیره کنید و این گونه نیست که بعد از پایان کار آن را ذخیره کنید.

آشنایی با محیط کار:
محیط کار اکسس همان طور که در شکل ۲۲ می بینید بسیار شبیه محیط های دیگر ویندوز است و کار با آن بسیار آسان است. حال به صورت کوتاه به معرفی قسمت های مختلف محیط کار می پردازیم:

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=352

۱- میله عنوان (Title bar): عنوان پایگاه داده در حال کار در این قسمت ثبت می شود و هم چنین کنترل پنجره اکسس از همین قسمت صورت می گیرد(چون فرض ما بر این است که شما بر محیط ویندوز و کنترل پنجره ها مسلط هستید نیاز به توضیح بیشتر نیست)
۲- میله منو (Menu bar): در این میله شما به وسیله منوهای مختلف اقدام به ایجاد. کنترل و ویرایش پایگاه داده می کنید. در زیر توضیح کوتاهی در مورد هر منو آمده است.
——————
الف) File (فایل): فرامین لازم برای بازکردن و بستن پایگاه داده. دریافت داده از سایر پایگاه داده ها. ذخیره داده ها. تغییر خصوصیات پایگاه داده. چاپ و غیره
ب) Edit (ویرایش): فرامین لازم برای ویرایش و وارد کردن داده ها
پ) View (مشاهده): فرامین لازم برای انتخاب اجزا مختلف پایگاه داده. تغییر خصوصیات پایگاه داده فعال و غیره را در اختیار شما می گذارد.
ت) Insert (درج): فرامین لازم برای درج اقلام مختلف پایگاه داده
ج) Tools (ابزارها): فرامین لازم برای اجرای برنامه های کمکی مختلف. تحلیل پایگاه داده. امنیت و گزینه های متفاوت پیشرفته پایگاه داده
چ) Windows (پنجره ها): فرامین لازم برای تغییر آرایش پنجره ها در محوطه کاری پایگاه داده
ح) Help (کمک): دسترسی به کمک مستقیم
——————-
۳- میله ابزار (Tool bar): در این قسمت تعدادی از فرامین ضروری و پراستفاده در برنامه قرار دارد.
۴- محوطه کاری پایگاه داده: در این محوطه بزرگ شما بر روی پایگاه داده کار می کنید و داده ها را به آن می افزایید و آن ها را ویرایش می کنید.
۵- دستیار: این دستیار برای آن است که شما سوالات احتمالی ممکن خود را به طور مستقیم از او پرسیده و او با جستجو در خود برنامه و هم چنین اینترنت تا حد ممکن جواب شما را پیدا کند(البته به صورت انگلیسی)
۶- میله وضعیت: در میله وضعیت اطلاعاتی راجع به کاری که انجام می دهید. نمایش داده می شود. و هم چنین خطاها را مشاهده خواهید کرد.

توجه به این نکته ضروری است که در بعضی مواقع که امکان استفاده از بعضی از فرامین موجود نمی باشد آن ها به صورت غیر فعال در می آیند.
در این جا باید تین نکته هم ذکر شود که شما در هنگام انتخاب فرامین از منوها هم می توانید با استفاده از ماوس آن ها را انتخاب کنید و هم از کلیدهای میانبر استفاده کنید. روش کار کلیدهای میانبر با استفاده از کلیدهای Ctrl و Alt و حرفی که در هر فرمان زیر آن خط کشیده شده است شما می توانید به صورت خیلی سریع به فشار هم زمان آن ها به فرمان دسترسی پیدا کنید. این قابلیت هنگامی مفید است که شما در محیط اکسس بسیار ماهر شده اید که دیگر نیاز به استفاده از ماوس ندارید.

خروج از محیط اکسس:
شما می توانید با انتخاب فرمان Exit از منو File از محیط اکسس خارج شوید.

[آبجی]

پایگاه داده‌های نمونه
در درس قبل کار با اکسس را آغاز کردیم و در مورد محیط برنامه صحبت کردیم. در این درس قصد داریم ابتدا مختصرا در مورد Help در برنامه صحبت کنیم و سپس به صورت مفصل در مورد پایگاه های داده نمونه که در خود اکسس موجود است صحبت کنیم.

دسترسی به راهنما:
راهنمای برنامه برای کسانی که آشنایی کامل به زبان انگلیسی دارند می تواند مانند یک مرجع کامل و معتبر باشد مثلاً هرگاه در مورد عملکرد پایگاه داده. طراحی جدول. یا تعریف بازجست مشکل داشتید می توانید از راهنمای برنامه که به زبان انگلیسی ساده و روان نوشته شده استفاده کنید و مسلما در مورد سوال شما چه در خود برنامه یا تحت وب جوابی پیدا خواهد شد.
در اکسس راه های مختلفی برای دسترسی به راهنما وجود دارد که متداول ترین آنها استفاده از منو Help است.که فرمامین موجود در این منو را شرح می دهیم:

۱- Microsoft access Help : این فرمان دستیار را فعال می کند در صورتی که دستیار فعال باشد وارد سیستم راهنمایی می شود. شما می توانید با انتخاب این گزینه سوالات خود را از دستیار بپرسید و او نزدیک ترین جواب را به سوال شما خواهد داد این امکان بسیار می تواند برای شما مفید باشد و دستیار مانند یک شخص ماهر به تمامی سوالات شما به طریقی پاسخ خواهد داد.
۲- Hide The Office Assistant: شما می توانید با استفاده از این فرمان دستیار را مخفی کنید و این در مواقعی به کمک شما می آید که دستیار قدرت دید شما در محیط را کاهش دهد.
۳- What`s This?: با استفاده از این گزینه ماوس شما به یک علامت سوال تبدیل می شود و هر کجایی از محیط که کلیک کنید در مورد آن شما را راهنمایی می کند.
۴- Office On The Web: به کمک این گزینه می توانید به سایت ماکروسافت رجوع کنید و آخرین امکانات و اصلاحات در برنامه و هم چنین متداول ترین سوال ها را بپرسید.
۵- Detect and Repair: با استفاده از این گزینه اگر در برنامه اکسس شما ایرادی باشد به صورت اتوماتیک رفع می شود.
۶- About Microsoft Access: در مورد نسخه فعلی اکسس اطلاعاتی در اختیار شما می گذارد.

یکی دیگر از راهنمایی ها که در اکسس موجود است راهنمای شناور است به این ترتیب که با نگه داشتن نشانه ماوس بر روی یک فرمان به مدت چند ثانیه اسم و شاید راهنمایی کوچکی در مورد آن فرمان ظاهر شود.
با توجه به این که بیشتر خوانندگان این درس با محیط ویندوز و راهنمای آن آشنا هستند و راهنمای اکسس نیز مانند آن است من نیاز بیشتری به توضیح نمی بینم.

سیری در پایگاه داده های نمونه:
در اکسس چهار پایگاه داده نمونه وجود دارد که می توانید آن ها را باز کرده. بررسی نموده و یا مورد استفاده قرار دهید.(البته این نکته قابل ذکر است که شما حتما باید در موقع نصب این پایگاه ها را انتخاب کرده باشید تا نصب شوند وگرنه با قراردادن CD در درایو و نصب دوباره آن ها کار را دنبال کنید) این پایگاه ها برای کسانی که تازه شروع به کار با اکسس می کنند بسیار مفید است و چیزهای مفیدی را در برمی گیرد.
بعد از نصب پایگاه داده نمونه شما می توانید با استفاده از منو File و گزینه Open به پوشه Samples در جایی که اکسس را نصب کرده اید رفته و پایگاه داده را بازکنید(امکان دارد این پایگاه داده به صورت پیش فرض در پایین ترین قسمت منو File موجود باشد) ما در این درس به توضیح پایگاه داده Northwind خواهیم پرداخت.
قبل از شروع کار باید این نکته را ذکر کنم که تمامی فایل ها و جدول های اکسس در فایلی با پسوند MDB ذخیره می شود.
پایگاه داده Northwind امکان تمرین با یک نرم افزار پایگاه داده کامل را به شما می دهد. این پایگاه داده یک نرم افزار کنترل موجودی برای شرکت فرضی Northwind Traders است. بعد از باز کردن این پایگاه داده که ممکن است مدتی طول بکشد. صفحه ابتدایی ظاهر می شود که شما می توانید با کلیک روی Ok این پنجره را رد کنید. بعد از این کار پنجره Database این پایگاه نشان داده خواهد شد. این پنجره جایی است که اکثر کارهای اکسس در آن انجام می شود. این پنجره هفت شاخص دارد که شما را به شش جز اصلی Access می برد. این پنجره در شکل ۳۱ نشان داده شده است.

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=365

برای حرکت در صفحات پنجره Database با ماوس برروی شاخص های کناری پنجره کلیک کنید. کلماتی که در هر صفحه مشاهده می کنید. معرف جداول. پرسانه ها. فرم ها. گزارش ها. ماکروها و برنامه های خاص این پایگاه است. مثلا نام یکی از جداول پایگاه داده Shippers است. اگر برروی هر یک از جداول دوبار کلیک کنید جدول مورد نظر باز می شود.
دیگر موارد را نیز می توانید با دوبار کلیک باز کنید به جز ماکروها که این اشیا به دلیل این که شما تازه کار هستید از دسترسی شما حفاظت می شوند و من پیشنهاد می کنم زیاد با آن ها ور نروید و این کار را به زمانی که به طور کامل با عملکرد آن ها آشنا شدید موکول کنید.
هنوز انتظار درک پایگاه داده های نمونه را به طور کامل نداشته باشید مثلاً با کلیک زدن مکرر به روی جدولOrders. Access جدول مورد نظر را نشان می دهد کاری که با این جدول می توانید انجام دهید این است که به سفارشات نگاه کنید. جدول مانند یک صفحه گسترده الکترونیکی که سطر و ستون دارد کار می کند. با جدول کارهای متنوعی می توانید انجام دهید اما در این مقطع فقط سعی کنید با اکسس. منوهای آن و صفحه رابط آن آشنا شوید. در ادامه دروس جزئیات لازم برای تسلط شما بر هر یک از این موارد ذکر خواهد شد.
شما در این مرحله به تمامی فرم ها و جدول یک نگاهی بیاندازید و سعی کنید که با انها بیشتر از قبل آشنا شوید.
در این جا توضیحات من در مورد این پایگاه داده به پایان میرسه شما تا درس بعدی تمامی پایگاه های نمونه را یک مرور کلی کنید و با آن ها آشنا شوید و این نکته را از یاد نبرید که عجله نداشته باشید با تمامی قسمت ها به مرور آشنا خواهید شد تا این جا که شما می توانید در بین پایگاه ها به راحتی گردش کنید کار بسیار موثری انجام داده اید.

[آبجی]

بررسی اجزای اصلی

در درس های گذشته به طور کامل با محیط اکسس آشنا شدیم و امیدوارم که شما تمامی پایگاهای نمونه را بررسی کرده باشید و کاملا مفهوم کار با اکسس برای شما روشن شده باشد. درس این جلسه یکی از مهم ترین دروس در رابطه با اکسس است و شما حتما سعی کنید به طور کامل این درس را بفمید و حتما در مورد این درس اگه سوالی بود بپرسید چون واقعا فهمیدن این قسمت از اکسس کار را بسیار ساده خواهد کرد.
در این درس ما با بخش های مختلف پنجره Database آشنا می شویم و چگونگی استفاده از هر یک را توضیح خواهیم داد. می توان گفت پنجره Database سکوی پرتاب شما به سوی Access است, تمامی فعالیت های که در اکسس انجام می شود از این محل شروع می شود, آشنایی با این پنجره می توان گفت آشنایی با خود اکسس است. بعد از یادگیری این بخش ار اکسس شما براحتی خواهید توانست دیگر خصوصیات پایگاه داده را یاد بگیرید. من به شما توصیه می کنم یکی از پایگاه های داده نمونه را باز کنید تا هنگام درس اجزای اصلی پنجره Database را مشاهده کنید.

معنی دقیق پایگاه داده ها
به احتمال بسیار قوی شما با مفهوم پایگاه داده آشنا هستید ولی ما برای ادامه کار اشاره کوچکی به آن می کنیم. شاید اساسی ترین تعریف پایگاه داده این باشد

پایگاه داده: مجموعه ای از داده های مرتبط به هم است.

در واقع این تعریف شامل هر نوع فایل داده ای که با آن کار می کنید می شود. مثلاً نامه, گزارش و کتاب مجموعه ای از داده ها به صورت کلمات مرتبط به هم است. یا فایل های گرافیکی داده های مرتبطی است متشکل از نقاط رنگی بسیاری (پیکسل) که تصویر را تشکیل می دهند. با توجه به این که ممکن است تعریف بالا کمی پیچیده و عمومی تر باشد در زیر اشاره به تعریفی خاص در مورد پایگاه داده در اکسس می کنیم:


پایگاه داده اکسس: مجموعه ای است از داده های مرتبط و ابزارهایی که با استفاده از آن ها با داده ها کار می کند.

بنابراین پایگاه داده در اکسس از فایل های داده مرتبط به یک دیگری تشکیل شده است که به همراه ابزارهایی که شی نامیده می شوند به شما امکان دسترسی, گردآوری و گزارش گیری از داده ها را می دهد.
هر پایگاه داده ارتباطی برخلاف انواع دیگر فایل ها مجموعه هایی از داده ها را شامل می شود که به آن ها جدول گفته می شود. در خارج پایگاه داده, هر جدول, ممکن است به عنوان یک فایل مجزا در نظر گرفته شود. مثلا یک پایگاه داده تجاری ممکن است شامل فایل مرتب شده ای از سفارشات خریداران, فایل موجودی, فایل فهرست نشانی خریداران, فایل اطلاعات کارمندان و فایل دستمزد باشد که تک تک این فایل ها در اکسس به صورت جدول هستند.
بدون ساخت پایگاه داده ها, هریک از این فایل ها را باید جداگانه مدیریت کرد, اما پایگاه داده ها قادر است تا در صورت وجود مقادیر مشترک. این جدولها (فایل ها) را به هم مرتبط کند, مثالی در این مورد کد مشترکی است که در جدول مشتریان و جدول سفارشات مشتریان وجود دارد.

توجه: اکسس پایگاه داده ارتباطی نامیده می شود زیرا می تواند جداول داده ها را براساس مقادیر مشترک به یک دیگر مرتبط کند.

جدول خریداران (فایل داده های خریداران)ممکن است شامل کد, نام و نشانی هر خریدار باشد. جدول سفارش ها, ممکن است شامل اطلاعات سفارش هر خریدار در طی یک سال گذشته باشد. در این جا باید توجه کرد که جدول سفارش ها نباید نام و نشانی خریداران را داشته باشد فقط کد آن ها کافی است. اگر تمامی اطلاعات خریدار در جدول سفارش نیز موجود باشد این کار سبب هدر رفتن وقت و وجود اطلاعات مشابه و تکراری بسیار خواهد شد و هم چنین در موقعی که مثلاً نشانی خریدار عوض می شود باید تمامی سفارش ها را چک کرد و همه را عوض کرد ولی در موقعی که فقط کد در جدول سفارش ها می باشد نیازی به تغییر در جدول سفارش ها نیست و فقط باید جدول خریدار عوض شود.
در شکل ۴۱ یعنی شکل زیر این مطلب به طور کامل نشان داده شده است یعنی ارتباط بین جدول خریداران و جدول سفارشات مشخص است. ممکن است جدول متعدد دیگری نیز وجود داشته باشد. در هر پایگاه داده, تقریباً هر جدولی از طریق داده ها و اطلاعات مشترک به یک یا چند جدول دیگر مرتبط می شود در مثال زیر این داده مشترک در دو جدول کد خریدار است.

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=366

هر پایگاه داده, علاوه بر جداول, شی های دیگری نیز دارد. هرچند که شاید جداول یک پایگاه داده مهم ترین شی آن باشد (جداول, داده های پایگاه داده را نگه داری می کنند). اشیای دیگر در پنجره Database ما را در مدیریت, بهنگام سازی و گزارش گیری از جداول همیاری می کنند. اکثر پایگاه های داده اکسس از بجز جدول ها که در تمام پایگاه ها موجود است از بیشتر عناصر پنجره Database نیز استفاده می کنند.

توجه: هر از چند گاهی به پنجره پایگاه داده, ظرف پایگاه داده نیز گفته می شود زیرا تمامی اشیای پایگاه داده را شامل می شود.

حال هر یک از اجزا در پنجره Database را به طور مختصر توضیح می دهیم این اجزا در زیر ستون Objects قرار دارند و به اجزای اصلی مشهورند)
———————
۱-جدول ها(Tables): مجموعه ای از داده ها را که به یک موضوع مشخص مربوط هستند در خود نگه داری می کنند. مثلاً اگر یک سیستم حسابداری خانگی ایجاد کنید باید جدولی برای درآمدها, جدولی برای مخارج, جدولی برای هزینه های مشخص و غیره ایجاد کنید.

۲-بازجست ها(Queries): زیرمجموعه ای از داده ها را ایجاد می کند, که برای گزارشگیری و جستجو قابل استفاده می باشند. مثلا اگر شما بخواهید کلیه مخارجی را که در ۱۰ روز آتی پرداخت شده اند را به دست آورید باید از بازجست استفاده کنید.

۳-فرم ها(Forms): صفحه ای گرافیکی برای ورود داده ها یا نمایش آن ها را نشان می دهد که از فرم های کاغذی تقلید شده است. فرم, روش ساده ای است برای مشاهده تمام یا بخشی از داده ها. مثلا شما می توانید یک فرم مانند صفحه چک درست کنید و هر وقت چکی پرداخت کردید در وارد کردن صورتحساب یک چک معمولی را در صفحه پر کنید.
۴-گزارش ها(Reports): فهرست شکل بندی شده ای از داده ها را چاپ می کند. یک گزارش ممکن از مواردی از یکی از جداول, فهرستی از اقلام انتخاب شده, تمامی اقلام یک جدول یا فهرستی از مقادیر گوناگون از جداول مختلف را چاپ کند. مثلا شما می توانید در حسابداری خانه گزارشی از کلیه بدهی هایتان بگیرید.

۵-صفحه ها(Pages): عملی مشابه گزارشگیری را انجام می دهد با این تفاوت که در این حالت گزارش به صورت یک صفحه اینترنتی به بیرون داده می شود و موارد استفاده آن در طراحی صفحات اینترنتی است.

۶-ماکروها(Macros):بسیاری از کارهای متداول اکسس را خودکار می کند. مانند مرتب کردن داده ها, ایجاد گزارش ها و ایجاد سرجمع ها. مثلا سیستم پایگاه داده حسابداری خانه می تواند ماکرویی برای محاسبه گردش پولی در یک ماه داشته باشد.

۷-مدول های برنامه(Macros): قابلیت خودکار کردن اکسس و ایجاد سیستم های آماده برای کار را فراهم می کند, به طوری که برای افرادی که چیزی از اکسس نمی دانند قابل استفاده باشد. زمانی که برنامه ای برای اکسس می نویسید, در واقع آن را برای انجام کارهای پیچیده ای برنامه ریزی می کنیدکه از طریق منوها و ماکروها بخودی خود امکان انجام آن نیست. در واقع ماکروهای اکسس شکلی از مدول های ترجمه شده هستند, بدین معنی که ماکروها شما را در راستای تمامی اطلاعات لازم برای تکمیل یک فرمان Visual Basic for Applications هدایت می کنند. برخی افراد پس از سال ها استفاده از اکسس هیچ گاه به مدول نویسی نیازی نداشته اند. اگر سابقه برنامه نویسی نداشته باشید, نوشتن برنامه دشوار است. ولی به نظر من شما فقط در واقع خیلی پیچیده به مدول ها نیاز خواهید داشت.
———————

توجه به این نکته ضروری است که پایگاه داده ممکن است پیوسته در حال تغییر باشد. مثلا شما با توجه به نیازهایی که پیش می آید اقدام به ساخت جدول های جدید و ایجاد گزارش های دیگری کنید. در شکل ۴۲ در زیر شما شش شی پایگاه داده را که ترکیب آن ها پایگاه داده مستقلی را شکل می دهد, مشاهده می کنید. شاید یکی از مشکل ترین چیزهائی که در هنگام کار با اکسس باید راجع به آن تصمیم گیری کنید این است که چه وقت مجموعه ای از اطلاعات را در پایگاه داده جدید یا پایگاه داده موجود قرار دهیم.

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=367

پایگاه داده می تواند هدفی گسترده داشته باشد, هر پایگاه داده معمولا یک برنامه کاربردی است. در مثال های زیر به کاربردهای پایگاه داده های خاص اشاره ای می شود:

۱-اگر بخواهید حساب های شما با یکدیگر بده-بستان یا تعامل داشته باشند, حساب دفتر کل به یک پایگاه داده مجزا احتیاج دارد. هنگامی که از حسابی پرداختی انجام می دهید, می خواهید تا هم در جدول پرداخت ها و هم در جدول حساب ها منعکس شود.

۲-اگر بخواهیم یک سیستم مستقل پرداخت دستمزد داشته باشید, بطوری که بخش پرداخت دستمزد منحصرا برای پرداخت چک و نگه داری سوابق پرداخت مورد استفاده قرار گیرد, سیستم دستمزد نیز یک پایگاه داده مجزا نیاز دارد.

۳-نرم افزار بودجه بندی, برای بودجه بندی هریک از حساب های خانه, از قبیل پرداخت های قبض, حساب اتومبیل و گزارش گیری از تمامی حساب ها, به یک پایگاه داده مجزا نیازمند است.

۴-یک سیستم کنترل موجودی به پایگاه داده ای نیازمند است تا بتواند ثبت های موجودی مربوط به شرکت را پیگری, بهنگام و نگه داری کند.

باید توجه داشت که فهرست بالا تنها چند مورد مثال خاص می باشد که بسیار مختصر است و فقط برای آشنایی ذکر شده اند. به طور کلی باید ذکر کرد هر یک از جداولی که به نوعی با هم در ارتباط هستند باید در یک پایگاه داده قرار داده شوند.

استفاده از اجزای پنجره Database:
هنگامی که یک پایگاه داده جدید ایجاد می کنید, اکسس یک پنجره Database خالی را نمایش می دهد که برای هر یک از هفت شی پایگاه داده در آن شاخصی وجود دارد.اگر قصد کار کردن با هر یک از این هفت شاخص را دارید باید بر روی آن کلیک کنید مثلاً اگر قصد ایجاد ماکرو را دارید باید بر روی گزینه Macros در پنجره Database کلیک کنید. بسته به انتخابی که شما از شاخص ها می کنید در بالای پنجره Database کلیدهای فرمان مختلفی نمایش داده می شود که در زیر به طور مختصر به معرفی آن ها می پردازیم:
———————
۱-باز کردن(Open): برای باز کردن شی موجود مثلاً باز کردن یک جدول یا یک فرم

۲-طراحی(Design):برای ایجاد تغییر در شی که با انتخاب این فرمان حالت نمایشی Design پدیدار می شود مثلاً شما اگر بعد از ایجاد یک فرم قصد ایجاد تغییر در آن را داشتید باید بر روی Design کلیک کنید.

۳-جدید(New):برای ایجاد شی جدید مثلاً ایجاد جدولی جدید

۴-بازنگری(Preview): این فرمان فقط در قسمت گزارش وجود دارد و برای مشاهده گزارش قبل از چاپ می باشد.

۵-اجرا(Run):یک فرمان در شاخص های ماکرو و مدول وجود دارد و برای اجرای یک ماکرو یا مدول(برنامه) به کار می رود.

۶-حذف(Delete): در تمامی شاخص ها موجود است و برای حذف شی به کار می رود. این راحت ترین قسمت است.

۷-مرتب سازی: چهار گزینه بعدی که در همه شاخص ها موجود است برای مرتب سازی اشیاء به کار می رود و درست مانند مرتب سازی آیکون ها در ویندوز عمل می کند.
———————

هنگامی که شی جدیدی ایجاد می کنید باید آنرا نام گذاری کنید. می توانید نام هایی با حداکثر درازی ۶۴ کاراکتر(حرف و عدد), که در آن فاصله نیز می توان استفاده کرد

اختیار کنید.با ایجاد و نام گذاری یک شی آن شی در پنجره Database نمایش داده خواهد شد.

[آبجی]

نگاهی کلی به اجزای اصلی

در درس پیش با مفهوم پایگاه داده آشنا شدیم و تا حدودی به جزئیات پنجره Database پرداختیم و آشنایی لازم را با دکمه های این پنجره پیدا کردیم در این قسمت درس قصد داریم تا پنجره Database را بیشتر از قبل بررسی و تحلیل کنیم. این درس در واقع ادامه درس قبلی می باشد پس این درس نیز از نظر اهمیت دارای درجه بالایی است.

نگاهی به جداول:
اگر پایگاه داده, هیچ شی دیگری نداشته باشد, همواره باید حداقل یک جدول داشته باشد. داده های پایگاه داده را جدول نگه داری می کند. همان طوری که در درس قبل اشاره شد,جداول اغلب با مقادیر داده مشترک به یک دیگر مرتبط می شوند, به ترتیبی که دو یا چند جدول نباید داده های زیادی یا تکراری داشته باشند.
برای نمایش اسامی جداول موجود در پایگاه داده بر روی شاخص Tables در پنجره Database کلیک کنید. برای باز کردن و مشاهده محتویات هر جدول می توانید بر روی نام آن جدول دوبار کلیک کنید. که در این حالت Access جدول را در حالت نمایش Datasheet یا کاربرگ باز می کند,که در این حالت شما می توانید داده های موجود در جدول را مشاهده کنید.
معمولا در حالت نمایشی کاربرگ تمامی داده های یک سطر جدول در صفحه نمایش جا نمی گیرد. برای مشاهده بقیه داده های هر سطر می توانید از میله های گردش افقی پنجره در زیر آن استفاده کنید و به چپ و راست بروید.
جدول برای مشاهده و کار با آن, به حالات دیگری هم برای نمایش نیاز دارد. در حالی که حالت نمایشی Datasheet یا کاربرگ امکان مشاهده, افزودن, حذف و اصلاح داده های جدول را می دهد, حالت نمایشی طراحی که در اکسس با عنوان Design view شناخته می شود امکان تغییر شکل جدول و طراحی خود جدول را فراهم می کند. البته وقتی که بیشتر راجع به ساختار جدول صحبت کردیم شما تصویر بهتری از حالت طراحی خواهید داشت. به طور کلی حالت Datasheet برای اضافه کردن و مشاهده داده ها و حالت طراحی برای طراحی و تغییر خود جدول نه داده ها به کار می رود.
برای دیدن جدول در حالت نمایشی طراحی یا Design می توانید جدول خود را انتخاب کرده و سپس بر روی دکمه design در بالای پنجره Database که قبلا معرفی شد کلیک کنید. بعد از باز کردن پنجره در حالت Design ملاحظه خواهید کرد که در این حالت هیچ خبری از داده های موجود در جدول نیست و فقط شکل جدول در این حالت در دسترس است.
اگر جدول را در حالت Datasheet باز کرده اید و قصد رفتن به حالت design را دارید این کار را می توانید با استفاده از منو view و انتخاب دو حالت Datasheet view و Design view انجام دهید و به راحتی بین دو حالت جدول حرکت کنید.
جدول ساختاری مشخص و اکید دارد. داده های جدول در داخل جدول درون سطرها و ستون ها جدول قرارگرفته و سازماندهی می شوند که به این سطرها و ستون ها به ترتیب رکورد و فیلد گفته می شود(حتما به خاطر بسپارید سطر در معنای رکورد و ستون در معنای فیلد به کار می رود.)
هر رکورد جدول بیانگر یک داده مستقل است. مثلا: در جدول اقلام موجودی در انبار هر رکورد جدول نشان دهنده یکی از انواع قطعات موجود در انبار است.هر فیلد رکورد, نشانه دهنده جزیی از داده های مربوط به هر قطعه, مانند شماره قطعه, تعداد و شرح است. اگر قطعه ای ۳۲ عدد موجود باشد, رکورد قطعه فقط یک بار در جدول تکرار می شود اما میزان موجودی در فیلد تعداد منعکس می شود. با توجه کردن به شکل زیر بیشتر مفهوم این بیان را خواهید فهمید.

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=368

این که تمامی رکوردها, فیلدهای مشابهی دارند, به این معنی نیست که تمامی فیلدهای هر رکورد باید پر باشد. مثلاً یک جدول موجودی, ممکن است فیلدی به نام قیمت خرده فروشی داشته باشد, ولی فقط تعداد اندکی از رکوردها, مقداری را در این فیلد نگه داشته باشند. بنابراین برخی از رکوردها قیمت خرده فروشی ندارند علیرغم اینکه پاره ای از رکوردهای جدول, قیمت خرده فروشی دارند.
توجه به این نکته ضروری است که فیلد مشترک مانند شماره قطعه یا کد مشتری, مبنای ارتباط بین دو جدول مرتبط را تشکیل می دهد و امکان خالی رد کردن این فیلدها داده نمی شود .
وجود فیلد مشترکی که دو جدول را به یک دیگر مرتبط می کند, بدین معنی است که امکان رهائی کامل از داده های تکراری وجود ندارد. برای دو جدول مرتبط, داده ها باید تکرار شوند زیرا هر دو جدول باید فیلدهای مشترکی برای ارتباط داشته باشند. شاید اگر برای تمامی داده ها یک جدول بزرگ ایجاد کنید, مجبور به داشتن فیلدهای تکراری نباشید, اما با این کار زمان زیادی را در ورود داده ها هدر خواهید داد, چون در هر رکورد باید تمامی فیلدهای پایگاه داده وجود داشته باشد و از طرفی بعضی مواقع هم امکان ایجاد یک جدول بزرگ وجود ندارد پس ما مجبور به استفاده از چندین جدول هستیم که بهترین راه برای جلوگیری از افزایش تعداد داده های مشترک استفاده از ارتباط فیلد مشترک است.
بعد از کار با جدول می توانید جدول را با استفاده از منو File و گزینه Close ببندید.

نگاهی به بازجست:
برای مشاهده بازجستهای هر پایگاه داده باید بر روی شاخص Queries در پنجره Database استفاده کنید. برای باز کردن هر بازجست می توانید بر روی نام آن دوبار کلیک کنید یا بد از انتخاب آن به وسیله ماوس بر روی دکمه Open در بالای پنجره Database کلیک کنید.
هنگامی که بازجستی را باز می کنید, اکسس آن بازجست را در حالت نمایش Datasheet مربوط به بازجست باز می کند, که کاملا مشابه حالت نمایشی Datasheet مربوط به جدول است. تنها تفاوت در آن است که حالت نمایشی Datasheet مربوط به بازجست معمولا به اندازه جدول, داده و اطلاعات ندارد. در واقع این حالت نمایشی میزان محدودی از داده ها را, که مقصود اصلی از ایجاد بازجست است نمایش می دهد. بازجست, داده ها را از یک یا چند جدول انتخاب می کند و می توانید زیرمجموعه ای از داده ها را به عنوان جدول یا گزارش نمایش دهید. در بیشتر مواقع مقدار داده های پایگاه داده بیشتر از آن است که مایل به مشاهده هستید. هدف از ایجاد بازجست, محدود کردن مقدار داده های به نمایش درآمده است. بازجست انتخابی از جمله متداولترین انواع بازجست ها است. بازجست انتخابی, داده ها را میان دو یا چند جدول انتخاب کرده و نمایش می دهد.
علاوه بر حالت نمایشی Datasheet که مانند حالت نمایشی جدول می باشد بازجست را می توان در حالت نمایشیDesign نیز باز کرد که مربوط به حالت طراحی بازجست است و برای رفتن به این حالت می توانید درست مانند جدول رفتار کنید و یا با انتخاب بازجست مورد نظر و کلیک روی دکمه Design در بالای پنجره Database این حالت را نمایان کنید.
همان طور که مشاهده می کنید حالت طراحی Design مربوط به بازجست, ظاهر پیچیده ای دارد. اما بعد از آشنایی کامل با بازجست ایجاد و اجرای آن برای شما بسیار ساده خواهد بود. ایجاد بازجست در حالت طراحی Design و نمایش آن در حالت نمایشی Datasheet صورت می پذیرد. بعد از پایان کار خود با بازجست می توانید به وسیله منو File و گزینه Close بازجست را ببندید.

نگاهی به فرم:
برای مشاهده فرم های یک پایگاه داده, از شاخص Form در پنجره Database استفاده می کنیم. برای مشاهده محتوای هر فرم می توانید در روی نا آن دوبار کلیک کنید و یا پس از انتخاب فرم مورد نظر بر روی دکمه Open در بالای پنجره Database کلیک کنید.
بعد از باز کردن فرم مورد نظر اکسس آنرا در حالت نمایش Form یا Form View نشان خواهد داد. حالت نمایشی Form, فرم را در شکل نهایی آن نشان می دهد و امکان ورود, اصلاح و نمایش داده ها را فراهم می سازد.
کلیدهای راهبری که در زیر اکثر حالات نمایشی وجود دارد, شماره رکورد و تعداد کل آن ها را نمایش می دهد. چهار کلید اطراف نشانگر رکورد, برای گرداندن فرم و نمایش رکوردهای مختلف به کار می رود. شما می توانید رکوردهای اول, بعدی, قبلی و آخری را مشاهده کنید. شماره بین کلیدها, شماره رکورد جاری که فعلاً مشاهده می کنید است.اگر بر روی شماره رکورد جاری, شماره رکورد جدیدی را وارد کنید اکسس در صورت وجود آن رکورد آن را در فرم نمایش می دهد.کلیدهای راهبری که در منتهی الیه سمت راست قرار دارد, امکان ایجاد رکورد جدیدی را با یک فرم خالی فراهم می سازد. همان طور که مشاهده می کنید کلیدهای راهبری مشابه کلیدهای کنترلی پخش صوت طراحی شده اند. با توجه کردن به شکل در زیر مفهوم کلیدهای راهبری را بیشتر درک خواهید کرد.

[آبجی]

حالت نمایشی Design در مورد Form نیز شکل فرم را نشان می دهد. برای دسترسی به این حالت شما می توانید درست مانند جدول رفتار کنید و یا با انتخاب فرم مورد نظر بر روی دکمه Design در بالای پنجره Database کلیک کنید. شاید برای شما در این لحظه شکل آن عجیب به نظر بیاید ولی وقتی در درس های آتی روش ایجاد فرم را فراگرفتید, نحوه خواندن حالت نمایشی Form را نیز خواهید فهمید. با دستکاری در حالت نمایشی Design, می توانید نحوه نمایش داده های درون فرم را تغییر دهید.
در درون فرم حالت نمایشی دیگری نیز وجود دارد و آن حالت نمایشی Datasheet است. که برای دسترسی به آن بعد از باز کردن فرم مورد نظر می توان از منو View گزینه Datasheet را انتخاب کرد.این حالت کاملاً شبیه حالت نمایشی Datasheet در جداول است. مزین حالت نمایشی Datasheet به حالت مایشی معمولی فرم در این است که در این حالت تعداد رکورد بیشتری نمایش داده می شود در حالی که در حالت نمایش معمولی فقط یک رکورد نمایش داده می شود. البته در درس های آتی بیشتر در مورد این حالت نمایشی صحبت خواهد شد.
بعد از پایان کار با فرم می توانید به وسیله منوی File و گزینه Close از فرم مورد نظر خارج شوید.

نگاهی به گزارش:
برای نمایش گزارش های هر پایگاه داده می توان از شاخص Reports در پنجره Database استفاده کرد. هرچند که می توان گزارش ها را روی صفحه نمایش بازنگری کرد ولی وقتی که آنها را بر روی کاغذ چاپ کنیم بسیار مفیدتر خواهند بود. اگر بخواهیم قبل از چاپ محتوای گزارش را مشاهده کنیم می توانیم بر روی نام گزارش مورد نظر دوبار کلیک کنیم یا با انتخاب گزارش موردنظر بر روی دکمه Preview در بالای پنجره Database کلیک کنیم. (البته باید توجه کرد که گزارش تنها مختص چاپ کردن نیستند و کاربردهای دیگری نیز دارند).
شما می توانید گزارشی بسازید که تمامی داده های یک جدول, چندین جدول, بازجست را نمایش دهد.با باز کردن گزارش شما آن ا در حالت Print Preview (بازنگری چاپ) به نمایش در خواهید آورد.بازنگری چاپ گزارش را در شکل نهایی آن نشان می دهد, اما به جای چاپ گزارش, آن را برروی صفحه مشاهده می کنید, تا قبل از چاپ گزارش از صحت آن مطمئن شوید.
در حالت Print Preview در مورد گزارش, امکان تغییر, اضافه یا حذف داده ها از پایگاه داده وجود ندارد. ولی با استفاده از آن می توانید مقادیر مختلفی از اطلاعات را مشاهده کنید. دقت داشته باشید که در هنگام حرکت ماوس بر روی پنجره Print Preview, مکان نمای ماوس به یک ذره بین تبدیل می شود. در این حالت اگر با ماوس کلیک بزنید, تصویر بزرگ شده گزارش را مشاهده می کنید, بدین ترتیب می توانید گزارش را از نزدیک مرور کنید. ت نمایشی Design در مورد گزارش شکل آن را نشان می دهد.برای دسترسی به این حالت می توان درست مانند اجزا دیگر عمل کرد ویا با انتخاب گزارش مورد نظر بر روی دکمه Design در بالای پنجره Database کلیک کرد.بعداً با استفاده از حالت نمایشی Design شکل گزارش را تغییر خواهیم داد.
نگاهی به صفحه ها:
برای نمایش صفحه های وب موجود در یک پایگاه داده می توانید بر روی شاخص Pages در پنجره Database کلیک کنید. صفحه ها در یک پایگاه داده اکسس برای استخراج داده ها از جدول به یک صفحه وب مورد استفاده قرار می گیرند درست مانند گزارش با این اختلاف که این بار به جای چاپ صفحه گزارش آن را در یک مرورگر وب مانند IE می تواند مشاهده کرد.
من نمی خواهم زیاد در مورد صفحه ها در این قسمت توضیح دهم زیرا کارکرد آن ها بسیار شبیه گزارش ها می باشند و هر کاری که با گزارش انجام دادیم می توانید با این صفحه ها نیز انجام دهید فقط به خاطر داشته باشید که این ها هر کدام یک صفحه وب می باشند. در صفحه ها نیز مانند گزارش ها حالت نمایشی Design برای طراحی استفاده می شود.
می توان بزرگ ترین تفاوت بین گزارش ها و صفحه ها را پویاتر بودن صفحات بیان کردن بدین معنی که شما بهتر از گزارش می توانید اطلاعات موجود در پایگاه داده را مرور کنید و بین آن ها حرکت کنید.

نگاهی به ماکروها:
ماکروها فهرست فرامینی است که در آن ها کارهایی که معمولا از طریق صفحه کلید انجام می دهید, تعریف می شود. مثلاً می توانید ماکرویی ایجاد کنید که هنگام وقوع شرایطی خاص مثل هنگامی که میزا فروش چیزی از تعداد یا مقدار مشخصی کمتر شود, گزارش مشخصی را چاپ کند. البته با استفاده از منوها نیز می توانید گزارش مورد نظر را چاپ کنید ولی ماکرو مراحل کار را خودکار می کند, بدین ترتیب کی توانید با فشار کلید فرمان روی فرم, گزارش را چاپ کنید.
به این نکته توجه کنید که ماکروها اغلب به کلیدهای فرمان وصل می شوند تا اجرای آن ها برای کاربر ساده باشد چون به هرحال شما استفاده کننده هستید و مایلید تا کارها تا حد امکان ساده انجام شود.
توجه کنید که کلید Run در بالای صفحه Database ماکرو را اجرا می کند ولی تا زمانی که نحوه عملکرد آن را در برنامه نمی دانید به هیچ وجه اقدام به اجرای آن نکنید.
هرگاه بخواهید محتویات ماکرو را از پنجره Database مشاهده کنید باید نام ماکرو مورد نظر را انتخاب کرده و بر روی دکمه Design در بالای پنجره Database کلیک کنید که در این حالت حالت نمایش Design مربوط به ماکرو را مشاهده می کنید. فهرست اعمال ماکرو را در این پنجره مشاهده می کنید به احتمال قوی این اعمال مرموز به نظر می رسندولی به مرور با آن ها آشنا خواهید شد.
چون ماکرو فهرست کارهای خودکار شده است و شما هنوز نمی دانید اکسس چه کارهایی می تواند انجام دهد پس در این مقطع نمی توان کار زیادی برای افزایش درک نسبت به ماکرو کرد. پس از پایان کار با ماکرو آن را به وسیله منو File . گزینه Close ببندید.

نگاهی به مدول ها:
مدول ها برنامه های کاملی هستند که با Visual Basic for Applications نوشته می شوند, و برای خودکار کردن کارها به کار می روند.برخلاف ماکروها که ساده هستند برنامه کاربردی را می توان به نحوی ایجاد کرد که به هر حرکت استفاده کننده پاسخ داده و عکس العمل نشان دهد. ما در درس های آینده به چگونگی کار مدول ها خواهیم پرداخت ولی به دلایل زیر به طور کامل آن را توضیح نخواهیم داد:
—————-
برنامه نویسی با مدول ها به مهارت های کامپیوتری پیشرفته ای نیاز دارد که من فکر نمی کنم تمامی مطالعه کننده های این دروس به مهارت ها آشنا باشند.
اکسس محل خوبی برای یادگیری نحوه برنامه نویسی نیست.
بسیاری از افراد سالیان متمادی بدون نیاز به نوشتن مدول, بصورتی موثر و کارا از اکسس استفاده می کنند.
حتی اگر بخواهیم برنامه های کاربردی قوی در اکسس ایجاد کنیم می توان حتی بدون یک نیاز کوچک به مدول این کارها را انجام داد.
—————
اگر قبلا برنامه نویسی کرده باشید, خصوصا با یکی از زبان های مشابه Basic مانند Qbasic و BasicA یا Visual Basic در استفاده از مدول ها مشکل خاصی نخواهید داشت.
البته در کلاس های این سایت یکی از همکاران من دروس Visual Basic را برای شما عزیران تدریس می کنند که بسیار مفید و پرمحتوا می باشد و شما تما با دنبال کردن دروس این همکار عزیز براحتی کار با مدول ها را یاد خواهید گرفت و من نیز شما را در این راه یاری خواهم کرد.
پس از پایان کار با مدول می توانید از منو File و گزینه Close اقدام به بستن مدول بکنید.

[آبجی]

درک ارتباط بین جداول:
قبلاً گفته شد که جداول از طریق فیلدهای مشترک به یکدیگر مرتبط هستند. هرچند که فیلدهای مشترک مرتبط شده, سبب تکرار برخی داده ها می شوند.(در هرجدولی که به دیگری مرتبط است خود فیلد مشترک دوباره ظاهر می شود), ولی خواهید دید که وقتی قدام به ایجاد پایگاه داده می کنید, فیلد مشترک کمک می کند تا بسیاری از داده های تکراری, که در صورت نبود فیلد مشترک ایجاد می شود, از بین ببرید.
ممکن است واژه شناسی پایگاه داده ها گیج کننده باشد اما خوشبختانه ساده ترین زبان زبان ارتباطی است, که چگونگی ارتباط جداول به یک دیگر را تعریف می کند. در این درس به سه روش ارتباط خواهیم پرداخت: ۱-ارتباط یک به یک ۲-ارتباط یک به چند ۳-ارتباط چند به چند .

فیلدهای کلیدی منحصر به فرد رکوردها:
قبل از تشریح ارتباطات جداول, دقت داشته باشید که اغلب جداول پایگاه داده, فیلدی به نام فیلد کلید دارند, که به سایر فیلدهای جدول تقدم دارد. هرچند که فیلد کلید ازوما مهم ترین ارزش اطلاعاتی را ندارد, ولی دری هستند برای ورود به جدول که نیاز اصلی ما در ارتباط شمرده می شود.فیلد کلید, فیلدی از جدول است که بصورتی منحصر به فرد هر رکورد را تبیین می کند.(یعنی امکان اینکه فیلد کلید در دو رکورد مانند هم باشند وجود ندارد.)
توجه: فیلد کلید اصلی جدول باید مقداری منحصر به فرد داشته باشد. اکسس امکان تعیین چندین فیلد کلید را می دهد. اگر کلید از چندین فیلد تشکیل شده باشد, یک یا چند تا از این فیلدها ممکن است داده های تکراری داشته باشندولی وقتی ترکیب شوند, فیلد ادغامی باید مقدار منحصر به فردی را ایجاد کند.
توجه بیشتر به این مثال خالی از لطف نیست: جدول کارمندان معمولا شامل فیلدهایی از قبیل نام کارمند, نشانی, تاریخ تولد, میزان حقوق می شود. بعلاوه همیشه مانند کد ملی, یک شماره کارمندی دارند. کد ملی شما منحصر به فرد است یعنی تنها به یک نفر اختصاص دارد بنابراین این شماره کارمندی فیلد کلیدی خوبی برای فایل کارمندان است. به شکل زیر توجه کنید:

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=371

برای دسترسی به نام, نشانی یا حقوق هر کارمند, صرف نظر از تعداد کارمندان جدول اکسس فقط به شماره کارمند احتیاج دارد.هر کارمند شماره منحصر بفردی دارد لذا هنگامی که اکسس یک بار شماره کارمندی را گرفت, می تواند آن را با رکوردی از جدول پیوند دهد, یک بار برای هر رکورد. به ایت ترتیب اکسس می تواند به بقیه داده های رکورد در سایر فیلدها دسترسی داشته باشد.
توجه: اسامی فیلدها کلیدهای خوبی نیستند, چون افراد بسیاری نام یکسان دارندو یا بسیاری از افراد اسامی را به شکل های گوناگون می نویسند. زمانی که یک شرکت به مشتریان, کارمندان و اجناس خود عددی را تخصیص می دهد, احتمالا آن شرکت پروژه هایش را کامپیوتری کرده است. این اعداد می تواند کلید منحصر به فردی برای یافتن بقیه داده های مرتبط با آن باشند.
هم چنین باید به نکته توجه داشته باشید که فیلد کلید همواره فیلد ارتباط دو جدول مرتبط نیست ولی برای این کار بسیار مناسب است و غالبا برای همین منظور به کار می رود.
دو یا چند فیلد نیز می توانند یک کلید منحصر به فرد را تشکیل دهند. اغلب به فیلد کلید, فیلد کلید اصلی گفته می شود. اگر بخواهید که دو یا چند فیلد همراه با یکدیگر به عنوان کلیدی منحصر به فرد عمل کنند, باید اکسس را وادارید تا فیلدهای ادغام شده را به عنوان یک فیلد منحصر به فرد در نظر گیرد. مثلا ممکن است بخواهید که دو فیلد نام خانوادگی و کد پستی را یک دیگر ادغام کنید تا فیلد کلید نحصر به فردی ایجاد شود.
حال که با مفهوم فیلد کلید برای ارتباط آشنا شدید به انواع ارتباط موجود در اکسس می پردازیم:

ارتباطات یک به یک(One to One):
شاید ارتباط یک به یک نادرترین ارتباط ممکن بین جداول باشد. هنگامی که در دو جدول تعداد رکوردها یکسان باشد و هر رکورد یک جدول به رکورد دیگری در جدول دیگر مرتبط باشد, بک ارتباط یک به یک بوجود می آید. ارتباط یک به یک نادرست است چون معمولا می توانید آن دو جدول را در یک جدول ادغام کنید.
در شکل ۶۲ در زیر مثالی از ارتباط یک به یک بین دو جدول نشان داده شده است. فیلد کد کالا کلید و فیلد ارتباط را تشکیل می دهد. نخستین رکورد در نخستین جدول به نخستین رکورد در دومین جدول مرتبط شده است.

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=372

خود شرکت ماکروسافت توصیه می کند که از ارتباط یک به یک اجتناب کنید. زیرا بهتر آن است که دو جدول را در یک جدول بزرگ تر ادغام کنید, که این طریقه بسیار کاراتر است. در اکسس هر جدول می تواند تا ۲۵۶ فیلد داشته باشد ولی اگر وجود جدولی با بیش از ۲۵۶ فیلد ضرورت داشته باشد,فقط با ایجاد دو یا چند جدول و برقراری ارتباط یک به یک بین آن ها, قادر به برآوردن این نیاز خواهید بود. که برای این منظور هم ماکروسافت امکانات بسیاری را فراهم آورده است از آن جمله امکان دسترسی سریع به اطلاعات جدول دوم از طریق جدول اول بدون باز کردن آن جدول.

ارتباط یک به چند(One to Many):
ارتباط یک به چند شاید متداول ترین نوع ارتباط بین جداول باشد. این ارتباط زمانی اتفاق می افتد که یک رکورد از جدول به یک یا چند رکورد از جدول دیگر مرتبط باشد. به عنوان مثال در جدول موجودی برای هر کالایی که فروخته می شود, یک رکورد وجود دارد. ولی در جدول سفارشات مشتریان ممکن است برای یک کالا, سفارشات متعددی وجود داشته باشد. در شکل زیر نمونه ای از ارتباط یک به چند جداول مشاهده می شود.


http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=373

ارتباط یک به چند صرف جویی زیادی در فضای دیسک را سبب می شود. مثلاً ارتباط یک به چندی که در شکل ۶۳ در بالا نشان داده شد, به شما امکان می دهد تا گزارشی تهیه کنید که شامل مشتری همراه با شرح کالای سفارشی باشد. ولی شرح در هر رکورد سفارش نمی آید. شرح هرکالا در جایی مستقل,در رکوردی منحصر بفرد در فایل موجودی قرار دارد. اکسس می تواند در هنگام نیاز, با استفاده از فیلد ارتباطی مشترک از جدول سفارش در جدول موجودی جستجو کند و شرح کالا را از آنجا بردارد. اکسس بدون فیلد کلید نمی تواند تعیین کند که در برابر هر سفارش چه شرحی را باید قرار دهد.
توجه داشته باشید که اکسس جدول های مرتبط را می شناسدو در موقع لزوم اطلاعات صحیح را از آن ها استخراج می کند. لذا باید هنگام ایجاد پایگاه داده اکسس این ارتباطات را به اکسس بفهمانید تا در هنگام مشاهده و چاپ داده ها از جداول مرتبط اکسس تمام کارها را انجام دهد.
هم چنین قابل ذکر است که ارتباط چند به یک و یک به چند مشابه هستند, لذا هر دو عبارت به یک معنی به کار می روند.

ارتباطات چند به چند(Many to Many):
اکسس ارتباطات چند به چند را مستقیما پشتیبانی نمی کند ولی می توانید آن را شبیه سازی کنید. ارتباط چند به چند هنگامی ایجاد می شود که رکوردهای متعددی از یک جدول به یک یا چند رکورد از جدول دیگر مرتبط باشند. براساس تصاویر جداولی که قبلا مشاهده کرده اید, می توان چنین تصور کرد که خریداران متعددی, محصولات متعددی را سفارش دهند. بنابراین بین خریداران و محصولات یک ارتباط چند به چند وجود دارد.
جدول خریداران و جدول موجودی محصولات از طریق جدول سفارش به هم متصل می شوند.بنابراین برای ارتباط چند به چند بین خریداران و موجودی محصولات, جدول سفارشات به عنوان واسطه بین این دو جدول عمل می کند.جدول خریداران ارتباطی یک به چند با جدول سفارشات دارد و جدول محصولات نیز ارتباطی یک به چند با جدول سفارشات دارد.پس همان طور که در شکل ۶۴ در زیر می بینید جدول سفارشات به طور غیر مستقیم بین خریداران و محصولات ارتباط چند به چند ایجاد می کند.


http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=374

گاهی اوقات, جدول مرکزی یا واسطه در ارتباط چند به چند جدول اتصال خوانده می شود. فیلدهای کلید اصلی هر دو جدولی که قرار است به هم مرتبط شوند, باید در این جدول وجود داشته باشد.

[آبجی]

طراحی یک پایگاه داده‌های جدید

در درس پیش در مورد ارتباطات جداول به طور مفصل توضیحاتی دادیم و انواع ارتباطات را شناختیم حال دیگر قادر به ایجاد پایگاه داده دل خواه خود هستیم و این کار را به تدریج از این درس که مقدمی بر ایجاد پایگاه داده جدید است آغاز می کنیم.
در این درس در مورد جادوگرهای اکسس (Wizards) صحبت خواهیم کرد. این جادوگرها شما را در ایجاد برنامه های کاربردی متداول پایگاه داده ها, از قبیل مدیریت فهرست پستی یا ورود سفارشات راهنمایی می کنند.هرچند که نیازهای شما به کار خاص موردنظر یا احتیاجات شخصییتان مربوط است, اما بیشتر پایگاه داده ها به یکی از نمونه های کلی پایگاه داده تعلق دارند. جادوهای اکسس چهارچوب پایگاه داده برنامه کاربردی را ایجاد می کنند, در مرحله بعد شما می توانید آن را اصلاح کنید تا با نیازهای خاص شما تطابق داشته باشد. اما به هرحال برای ایجاد پایگاه داده مجبور به استفاده از جادوگر نیستید. شاید جادوگرها به کنترل مورد نظر شما به عنوان یک پایگاه داده امکانات لازم را فراهم نکنند.

ایجاد پایگاه داده های جدید با استفاده از جادوگر:
برای ایجاد یک پایگاه داده با بهره گیری از جادوگر(Wizard) باید هنگام وارد شدن به اکسس از طریق پنجره اولیه قسمت Access database wizards,pages and projects را انتخاب کنید و یا اگر وارد محیط اکسس شده اید از منو File گزینه New را انتخاب کنید,تا پنجره محاوره ای New که دارای دو سربرگ است ظاهر شود.
هنگامی که سربرگ General (عمومی) را انتخاب می کنید, صفحه General ظاهر می شود که با آن می توانید یک پایگاه داده خالی ایجاد کنید. در دروس بعدی نحوه ایجاد یک پایگاه داده خالی را شرح خواهم داد. اصولا زمانی پایگاه داده خالی ایجاد می کنیم که بخواهیم تمامی جنبه های اولیه طراحی و ایجاد پایگاه داده را کنترل کنیم. زمانی که یک پایگاه داده جدید و خالی ایجاد می کنیم اکسس کاری برای شما انجام نمی دهد و هیچ پیش فرضی راجع به پایگاه داده ای که می خواهید ایجاد کنید, ندارد.
ولی به جای ایجاد یک پایگاه داده خالی می توانید بر روی سربرگ Databases کلیک کنید تا صفحه Databases در پنجره محاوره ای New, نمایان شود. توجه داشته باشید که جادوگر راهنمای گام به گام اکسس است که در انجام کارهایی از قبیل ایجاد پایگاه داده جدید به شما کمک می کند. اگر اکسس جادوگری داشته باشد که امکان ایجاد پایگاه داده ای مشابه آن چه لازم دارید را فراهم سازد راحت تر آن است که به جای این که از ابتدا پایگاه داده ایجاد کنید, جادوگر را به کار اندازید. در زیر هر یک از پایگاه داده هایی که توسط جادوگر می توان ایجاد کرد تشریح شده است, برای اجرای آن کافی است که نماد مربوطه را انتخاب کنید و بر روی کلید Ok کلیک کنید.
حال به جادوگرهای موجود و کاری که برای شما در اکسس انجام می دهند توجه کنید:
——————
Asset Tracking(پیگیری اموال): پایگاه داده ای برای مدیریت, نگه داری اموال, فروشندگان و کارمندان شرکت ایجاد می کند.
Contact Managment(مدیریت ملاقات ها): پایگاه داده ای برای قرارهای ملاقات و تماس های تلفنی شخصی شما ایجاد می کند.
Event Managment(مدیریت وقایع):یک پایگاه داده برای وقایعی مانند قراردادها(موافقت نامه ها), کارمندان و قیمت ها ایجاد می کند.
Expenses(مخارج و هزینه ها):یک پایگاه داده برای نگه داری گزارش های مخارج ایجاد می کند.
Inventory Control(کنترل موجودی):پایگاه داده ای برای اطلاعات محصولات, خریداران و سفارشات ایجاد می کند.
Ledger(حساب کل): پایگاه داده ای برای حساب های کل, شامل تبادلات و حساب ها ایجاد می کند.
Order Entry(دریافت سفارش): پایگاه داده ای برای مدیریت سفارشات خریداران, پرداخت ها و محصولات ایجاد می کند. در این پایگاه داده سیستمی از جداول ایجاد می شود که تاحدودی به جداولی که در قبلا در درس های پیش شرح دادیم تطابق دارد.
Resource Scheduling(زمانبندی منابع): پایگاه داده ای برای مدیریت منابعی از قبیل زمانبندی و اقلام خریداران ایجاد می کند.
Service Call Managment(مدیریت سرویس تلفن): پایگاه داده ای برای نگه داری اطلاعات خریداران, کار, دستورات کار, قطعات و پرداخت ها ایجاد می کند.
Time and billing(زمان و صورتحساب): پایگاه داده ای برای نگه داری مشتریان, پروژه ها, کارت های زمانی, کارمندان و پرداخت ها ایجاد می کند.
——————-

توجه کنید که اگر جادوگری انتخاب کنید در همان پنجره New در طرف راست زیر قسمت Preview شکلی هدف پایگاه داده را که چندان واضح نیست نشان می دهد یعنی شما می توانید با انتخاب پایگاه داده ابتدا از هدف ایجاد آن از طریق این شکل مطلع شوید و سپس برروی Ok کلیک کنید.
جادوگر نه تنها جداول اصلی پایگاه داده را ایجاد می کند, بلکه هم چنین فرم ها, گزارش ها و حتی ماکروها و برنامه های اصلی را نیز در صورت لزوم ایجاد می کند. استفاده از جادوگر برای ایجاد پایگاه داده اصلی, تهیه پایگاه داده اصلی را بسیار ساده تر می کند.
به طور خلاصه مراحل ایجاد یک پایگاه داده با استفاده از جادوگر را شرح می دهم:
۱-جادوگر مورد نظر خود را در پنجره New انتخاب کنید و بر روی Ok کلیک کنید.
۲-نامی برای ذخیره شدن پایگاه داده انتخاب کنید یا نام پیش فرض را قبول کنید و بر روی Create کلیک کنید.
۳-پنجره ای ظاهر می شود که پایگاه داده ای را که می خواهید ایجاد کنید به شما معرفی می کند و شکل کلی آن را اعلام می کند. اگر این همان پایگاه داده مورد نظر شماست بر روی Next کلیک کنید.
۴- در پنجره بعدی در مورد جداول و دیگر اجزایی که ایجاد خواهد شد به شما اطلاعاتی می دهد شما می توانید از لیست موجود جدول های مورد نظر خود را انتخاب یا حذف کنید و سپس بر روی Next کلیک کنید.
۵-در پنجره بعدی لیستی ظاهر می شود که شما می توانید شکل ظاهری پایگاه داده خود را از لیست انتخاب کنید شکل مورد علاقه خود را انتخاب کرده بر روی Next کلیک کنید.
۶-در پنجره بعدی شکل کلی گزارش های شما را نشان می دهد در این قسمت هم با انتخاب شکل موردنظر خود روی Next کلیک کنید.
۷-در این قسمت عنوان پایگاه داده از شما سوال می شود می توانید نام پیش فرض را انتخاب کرده و بر روی Next کلیک کنید.
۸- حال دیگر کار جادوگر تمام شده است می توانید بر روی Finish کلیک کنید.
۹- بعدی مدتی که اکسس تمامی جداول ها و اجزا را ایجاد کرد می توانید با پایگاه داده کار کنید. توجه کنید که در هر مرحله ای که منصرف شدید می توانید بر روی Cancel کلیک کنید.
۱۰-ذکر این نکته نیز ضروری به نظر می رسدبعضی از سوال ها که در هنگام ایجاد پایگاه داده با استفاده از جادوگر از شما می شود شاید برای شما گنگ به نظر برسد ولی مطمئنا بعد از یادگیری کامل این سوالات را می توانید به راحتی جواب دهید. پس حتما باید با ایجاد یک پایگاه داده خالی آشنا شوید.

طراحی یک پایگاه داده جدید:
اگر قصد دارید که از جادوگر استفاده نکنید که به نظر من کار معقولانه ای است باید مراحل زیر را بپیمایید:
۱-هنگام وارد شدن به اکسس از پنجره اولیه باز شده گزینه Blank access database راانتخاب کنید و اگر وارد محیط اکسس شده اید می توانید از منو File گزینه New را انتخاب کنید و از پنجره New در سربرگ General شکل database را انتخاب کرده و برروی Ok کلیک کنید.
۲- حال باید محل ذخیره شده پایگاه داده را انتخاب کرده و نامی برای آن انتخاب کنید که من مطمئن هستم با این کار آشنایی لازم را دارید پس نامی برای پایگاه داده خود انتخاب کرده و بر روی Create کلیک کنید.
۳- حال اکسس پایگاه داده را ایجاد کرده و صفحه خالی در برابر شما ظاهر شده است از این قسمت به بعد باید آشنایی لازم را به کارهای پیشرفته داشته باشید.

توجه کنید که هنگامی اصول کار اکسس را رفته رفته بهتر یاد گرفتید جادوگرها هم بهتر درک خواهید کرد.

میله ابزار پنجره Database:
هنگامی که یک پایگاه داده جدید ایجاد کرده باشید میله ابزار به صورت شکل زیر درمی آید. این میله ابزار در حالات مختلف تغییر می کند و امکانات دیگری را به شما می رساند.

[آبجی]

تعریف جدول
حال که با مفهوم ارتباطات آشنا شدیم و در درس قبل کاربرد ویزارد و هم چنین ایجاد پایگاه داده خالی را شرح دادیم نوبت آن رسیده است که به سراغ مهم ترین و اصلی ترین جز در یک پایگاه داده برویم و آن جداول می باشند. در این درس قصد داریم با آنها آشنایی لازم را کسب کنیم.
در این درس نحوه تعریف جداول پایگاه داده را شرح خواهم داد. صرف نظر از این که ما برای ایجاد پایگاه داده از جادوگر استفاده کرده یا پایگاه داده خالی ایجاد کرده ایم آشنایی با نحوه ایجاد, جابه جایی و تغییر جداول پایگاه داده امری ضروری و اجتناب ناپذیر است.همان گونه که قبلا هم گفته شد داده های موجود در پایگاه داده در جدول ها جای می گیرند و تسلط بر جداول مهم ترین مهارتی است که باید به عنوان کاربر اکسس داشته باشید. من در این درس شرح خواهم داد که چگونه جدول جدیدی درست کنید. برای ایجاد جدول نخست باید انرا نام گذاری کنید و سپس نوع داده های درون انرا تعریف کنید. این امور که مربوط به طراحی جدول است یکی از ساده ترین کارها در اکسس است و البته جالب پس این درس نکات قابل توجهی برای شما خواهد داشت.

ایجاد جدول جدید:
وقتی که می خواهید یک جدول جدید ایجاد کنید, با کلیک کردن بر روی شاخص Tables در پنجره Database به صفحه جداول(Tables) می روید.(البته توجه کنید که این صفحه هنگامی که پایگاه داده را باز یا ایجاد می کنید به صورت پیش فرض ظاهر می شود).حال برای ایجاد جدولی جدید باید بر روی دکمه New در بالای پنجره Database کلیک کنید. هنگامی که بر روی این دکمه کلیک می کنیداکسس پنجره محاوره ای کوچکی به نام New Table را نشان می دهد.(کلید میانبری که شما می توانید برای دسترسی به این پنجره کوچک استفاده کنید کلید Alt+N می باشد که به سرعت شما را به این پنجره می برد).
در این پنجره باید انتخاب کنیم که می خواهیم ایجاد جدول را در چه محیطی ادامه دهیم که به نظر من حالت نمایشی Design بهترین حالت نمایشی برای ایجاد و کار با جدول است,برای ایجاد جدول گزینه Design View را از پنجره محاوره ای New Table انتخاب کرده و بر روی Ok کلیک کنید. برای آشنایی شما با دیگر گزینه های این پنجره یعنی New Table آن ها را در زیر به طور خلاصه شرح می دهم.
—————
Datasheet View: جدولی کلی به شکل صفحه گسترده می سازد که می توانید داده های جدید را در آن اضافه کنید. این جدول بسیار ساده بوده و برای ایجاد پایگاه داده پیشرفته اصلا مناسب نیست.
Design View: امکان تعیین تمامی خصوصیات جدول جدید مانند نام فیلد, نوع داده, و حتی ملاحظات امنیتی, را فراهم می کند.این گزینه برای ایجاد هر گونه جدول مناسب است.
Table Wizard: امکان انتخاب از میان فهرستی از جادوگرهای از پیش نوشته شده را فراهم می سازد که از این جادوگرها برای ایجاد جداول خاص مانند فهرست پستی یا جدول موجودی استفاده می شود. من این گزینه را برای ایجاد جدول به هیچ وجه پیشنهاد نمی کنم.
Import Table: از یک فایل داده غیر اکسس, جدولی ایجاد می کند.
Link Table: از یک فایل داده اکسس یا غیراکسس, جدول دیگری می سازد. این جدول اتصالی را نگه می دارد که اگر فایل داده خارجی تغییر کند جدول اکسس نیز تغییر کند.
—————
به موضوع اصلی برمی گردیم یعنی حالت نمایشی Design. این حالت نمایشی بیشترین میزان کنترل را برروی جدولی که قصد ایجاد آن را دارید فراهم می سازد. هنگامی که برحالت نمایشی Design تسلط پیدا کردید, می توانید هر جدولی را ایجاد و اصلاح کرده و یا مطابق میلتان دستکاری کنید, و این شامل جداولی که با جادوگر ایجاد کرده این نیز می شود.بعد از انتخاب حالت Design View از پنجره New Table جدول جدیدی را خواهید دید که اصول کار ما از اینجا شکل می گیرد.
لازم به یادآوری است که همان طور که قبلا گفتم برای رفتن از حالت نمایشی Design View به حالت نمایشی Datasheet View می توانید از منو View یا میله ابزار استفاده کنید. در میله ابزار اولین انتخاب که به شکل جدول کوچکی است برای این کار طراحی شده است.در شکل زیر شما می توانید میله ابزار را در بعد از باز شدن پنجره Design تغییر کرده است ببینید و با آن آشنا شوید و سعی کنید آن را به خاطر بسپارید.ذکر این نکته قابل توجه است که اکسس همواره میله ابزار را تغییر می دهد را فرامین کارایی بهتری را ایجاد کنند.

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=376

نخستین جدول خود را طراحی کنید:
در میله عنوان پنجره Design View, نام جدول همراه با کلمه Table که معرف پنجره است, نشان داده می شود.اکسس به طور خودکار نخستین جدول را Table1 می نامد(یعنی شما در میله عنوان این عبارت را می بینید Table1:Table)اما هرگاه که بخواهید جدول را در فایل پایگاه داده ذخیره کنید,امکان تغییر نام وجود دارد.
هر سطر در پنجره Design View یک فیلد را مشخص می کندیعنی در این پنجره ما می توانیم نوع فیلدها و نام آن ها را در سطرها تعریف کنیم و کار اصلی این پنجره به شمار می رود.همان گونه که ملاحظه می شود, پنجره Design View دارای میله گردان عمودی در سمت راست است لذا در صورت تمایل تا ۲۵۶ فیلد می توانید اضافه کنید و با استفاده از میله گردان قادر به حرکت بین فیلدها هستند.
هنگامی که فیلدی می خواهیم اضافه کنیم باید در سه ستون پنجره Design View آن فیلد را به طور کامل تعریف می کنیم.در زیر وظیف هر یک از ستون ها که در تعریف فیلدهای جدول کاربرد دارند تشریح شده است:
—————
Field Name(نام فیلد):باید به هر فیلدنامی تخصیص دهید.طول نام آن تا ۶۴ حرف می تواند باشد.نام فیلد باید عنوانی منحصر بفرد باشد.برای فیلدی که ارقام حقوق را نگه می دارد,بهترین نام حقوق یا مبلغ حقوق است.نام فیلد می تواند فضای خالی و سایر علایم خاص بجز نقطه,علامت تعجب,علامت تکیه صدا(’)یا براکت را شامل شود.توجه داشته باشید که هنگام کار با جدول برای رجوع به فیلد از نام آن استفاده می شود.
Data Type(نوع داده):نوع داده ای را که در فیلد جای می گیرد را تعیین می کند. اکسس داده های مختلفی را دارا است.به عنوان مثال برای فیلد حقوق باید داده ای از نوع ارز یا انتخاب کرد.(در درس آتی در این مورد به صورت مفصل توضیح خواهم داد).
Description(شرح):شرح اختیاری است و برای توضیح فیلد به کار می رود.می توانید منشا و محتوای فیلد را در آن تشرح کنید.توجه داشته باشید که پر کردن یا نکردن این قسمت اصلاً تأثیری در جدول نخواهد داشت.
—————
توجه:ایجاد شرح برای هر فیلد عادت خوبی است.در هنگام توسعه بعدی برنامه,این کار بسیار سودمند خواهد بود.برای فیلدها اسامی معنی دار انتخاب کنیدتا بعداً داده های داخل فیلد از طریق نامش قابل شناسایی باشند. مثلاً:تاریخ تولد,نام فیلد خوبی برای تاریخ تولد کارمند است, حال آن که نامی مانند فیلد۳, محتوای فیلد را مشخص نمی کند.
مفهوم اولین و آخرین ستون های جدول پنجره Design view یعنی ستون های نام فیلد و شرح از نامشان مشخص است. نام فیلد شرح کوچکی از فیلد است و برای رجوع به فیلد و محتوای آن مورد استفاده قرار می گیرد.مثلاً: در یک گزارش دستمزد اگر قرار باشد مقادیر حقوق که در فیلد حقوق ذخیره شده است چاپ شود به این فیلد رجوع می شود.فیلد شرح به عنوان مرجعی برای مستندسازی محتوای فیلد به کار می رود.اکسس از این فیلد هیچ استفاده ای نمی کند, ولی شما باید از این بخش برای شرح هر فیلد پایگاه داده استفاده کنید. اگر با سایر همکاران برروی یک پروژه پایگاه داده کار می کنید,هریک از شما باید هر فیلدی را که به پایگاه داده اضافه می کنید را مستند کنید,تا دیگران از علت وجود فیلد کاملا آگاه باشند.
توجه:فیلدها را بیش از حد مستند نکنید.برای نمونه,یک ستون خالی شرح بهتری از شرحی است که تاثیری نداشته باشد.مثلا نوشتن شرح “فیلد سوم” زائد بوده و در واقع توضیحی نمی دهد.بعلاوه شرحی که مشابه نام فیلد باشدنیز غیرضروری است. هرفیلدی به شرح نیاز ندارد.مثلا فیلدی با نام نرخ مالیات, در جدول دستمزد, به فیلد شرح احتیاجی ندارد. اگر نامی که برای فیلد انتخاب می کنید بامعنی باشد اصلا به شرح نیاز ندارد.
ستون میانی در پنجره Design View نوع داده را تعیین می کند.برای این فیلد,به اطلاعات بیشتری نیاز دارید.داده های اکسس به اشکال مختلفی ظاهر می شوند.شکل داده های فیلد مشخص کننده کاری است که با فیلد و محتوای آن می توانید انجام دهید. ستون Data Type و کلیه موارد مربوط به آن در درس بعدی توضیح داده خواهد شد.
هرگاه فیلدی (یا فیلدهایی)را اضافه کردید که می خواهید کلید اصلی باشد,باید موقعی که نشانگر ماوس روی سطر موردنظر است دکمه Primary Key را از میله ابزار فشار دهید(دکمه ای که تصویر کلید روی آن است).یا می توانید با انتخاب سطر موردنظر از منو Edit گزینه Primary Key را انتخاب کنید. همچنین یک روش دیگر برای مشخص کردن کلید اصلی کلیک راست کردن برروی سطر مورد نظر و انتخاب Primary Key از منو ظاهر شده است. پس از انتخاب فیلد کلید اصلی اکسس در سمت چپ فیلد تصویر کلید را نشان می دهد. توجه کنید که هر جدولی که ایجاد می کنید باید حتما یک کلید اصلی داشته باشد در درس های پیش در مورد کلید اصلی به طور مفصل صحبت کردیم. پس باید به یاد داشته باشیم که در هنگام ایجاد جدول یک فیلد را به عنوان کلید اصلی انتخاب کنیم.
توجه:برای اینکه بیش از یک فیلد را در کلید اصلی قرار دهید باید کلید Ctrl را پایین نگه دارید و همزمان سطرهایی را که می خواهید به عنوان کلید اصلی باشند انتخاب کنید سپس از میله ابزار Primary Key را کلیک کنید. اکسس در سمت چپ کلیه فیلدهایی که جز کلید اصلی هستند تصویر کلید را قرار می دهد.
توجه:اگر فیلد کلید اصلی را تعریف نکنید در هنگام بستن یا ذخیره کردن جدول طراحی شده اکسس از شما سوال می کند که آیا می خواهید چنین فیلدی داشته باشید اگر پاسخ Yes را بدهید اکسس فیلدی از نوع Auto Number(بعدا توضیح داده خواهد شد)به جدول اضافه کرده و آن را کلید اصلی قرار می دهد. اگر مطمئن هستید که هرگز به کلید اصلی نیاز ندارید (معمولا به یک فیلد کلید اصلی نیاز است) No را انتخای کنید.

[آبجی]

تعریف انواع داده‌ها
در درس پیش مبحث طراحی جدول را آغاز کردیم و پنجره Design View آشنا شدیدو توانستیم اقدام به ایجاد جداول جدید کنیم ولی یکی از مباحث مهم در طراحی جدول را ذکر نکردیم و قول آن را به جلسه بعد دادیم و آن مبحث که در این درس به طور مفصل توضیح داده خواهد شد نوع داده های فیلدها می باشد.
اگر به یاد داشته باشید در پنجره Design View ما برای تعریف کردن فیلدها از سه ستون Field Name و Data Type و Description استفاده می کردیم و هم چنین گفته شد که Field Name برای شرح نام فیلد و Description برای توضیح فیلد برای استفاده های بعدی می باشد. اما نکته ای که این جا قابل ذکر می باشد ستون Data Type می باشد که نوع داده های هر فیلد را مشخص می کند مثلا داده های از نوع متن, عدد, تاریخ و غیره که تمامی موارد در زیر به طور کامل شرح داده خواهند شد.

تعریف انواع داده ها:
هر داده ای نوع خاصی دارد. هرفیلد جدول, داده هایی از یک نوع خاص را می تواند در خود جای دهد.مثلاً برای فیلدی با اسم “نام کارگر” باید داده هایی از نوع متن تعریف شود تا تمامی رکوردهای ثبت شده در این فیلد دارای یک نوع داده و آن هم از نوع متن باشند.لذا هرگاه جدولی طراحی می کنیم باید نوع داده هر فیلد را از فهرست پایین جهنده ستون Data Type انتخاب کنیم.(برای نمایش فهرست ستون Data Type کافی است بر روی فلش موجود در این ستون کلیک کنیم تا فهرستی از نوع تمامی داده هایی که می شود در اکسس ثبت کرد برای ما نشان داده شود)
توجه: هنگامی که موردی را از فهرست بازشونده Data Type انتخاب می کنیم اکسس فهرستی از اطلاعات را در بخش زیرین پنجره نمایش می دهد که به آنها Field Properties (یا خصوصیات فیلد) گفته می شود. مثلاً وقتی ما فیلدی از نوع Text (متن) را از ستون بازشونده انتخاب می کنیم. در زیر همین پنجره خصوصیات فیلد مربوط به متن برای ما نشان داده می شود. این خصوصیات عنوان درس بعدی ما می باشد که به طور مفصل شرح داده های خواهد شد که در این قسمت ما تنظیمات جالب توجه ای داریم.
حال در زیر به تشریح تمامی انواع داده ها می پردازیم:

داده از نوع Text(متن):
از داده نوع Text در فیلدهایی که حروف, واژه ها, اسامی و عبارات را نگه می دارد استفاده می شود. لازم نیست که محتوای فیلد متن فقط متون الفبایی باشد بلکه می تواند اعداد و علایم خاص نیز باشد. ولی توجه کنید که برای اعدادی که در محاسبات از آن ها استفاده می کنید, از فیلد نوع متن استفاده نکنید. فیلد متن برای داده های مناسب است که می خواهید آن ها را نگه دارید و نه آن هایی که قصد انجام محاسبه بر روی آن ها را داشته و یا به عنوان تاریخ و زمان بکار ببرید.مثلاً داده های با عنوان “نام” باید در این نوع فیلد ذخیره شوند.
توجه: از فیلد متنی برای داده های با طول حداکثر ۲۵۵ کاراکتر استفاده کنید. اگر طول داده بیش از این مقدار است, از داده نوع Memo استفاده کنید.
هم چنین دقت کنید که برای کنترل طول فیلد متنی, از خصوصیات فیلد استفاده کنید(در درس بعدی شرح داده خواهد شد) مثلاً می توانید از اکسس بخواهید تا در هز رکورد فیلد متنی, تا ۲۵۵ حرف را نگه دارد.
آدرس و شماره تامین اجتماعی مثال های کاملی از داده های متنی هستند که از اعداد و علایم خاص (مانند تیره و ویرگول) تشکیل می شوند.

داده از نوع Memo (یادداشت):
از داده نوع Memo برای فیلدهایی استفاده می شود که تا ۶۴۰۰۰ کاراکتر (شامل حروف, اعداد و کارکترهای خاص) طول دارند.تعیین طول فیلدهای Memo ضروری نیست چون اکسس فقط به همان مقدار که لازم است برای آنها جا تعیین می کند. در واقع جدول هایی که فیلد Memo دارند, رکوردهایی با طول متغیر دارند, چون طول فیلد Memo در هر رکورد, با رکوردهای دیگر فرق دارد. مثال برای این نوع فیلد, فیلدی به نام “توضیحات” می تواند باشد.
توجه کنید که اگر بخواهید متون شکل بندی شده ای مانند متون واژه پردازی شده در Word را در اکسس نگه داری کنید باید از داده های نوع OLE استفاده کنید نه داده های نوع Memo.


داده از نوع Number (عدد):
هر داده ای از جدول را که بخواهید در محاسبات به کار ببرید, از نوع Number تعریف کنید. داده از نوع Number برای تمامی ارقام, بجز مقادیر پولی و ارقام با دقت زیاد که در محاسبات علمی به کار میرود مناسب است.(توجه کنید که از داده نوع Currency (ارز) برای ارقام پولی و دقت بالا استفاده می شود). اکسس در ارقام با دقت بالا زیاد دقیق نیست مگر این که از داده نوع Currency استفاده کنید.مثال برای داده های نوع Number می تواند مثلاً شماره کدپستی یا شماره کارگری باشد.

داده از نوع Data/Time (زمان/تاریخ):
داده های از نوع تاریخ و زمان را در فیلدهایی که نوع آنها Data/Time است نگه دارید. از این نوع داده در فیلدهایی مانند تاریخ استخدام و زمان ملاقات ها استفاده می شود. وقتی فیلدهای تاریخ و زمان را از نوع Data/Time تعیین می کنید, اکسس به شما امکان مرتب کردن آن ها را بر اساس تاریخ و زمان می دهد. مثلاً می توانید گزارشی از تمامی کارمندانی که تاریخ شروع به کار آن ها اول مهرماه ۱۳۷۷ بوده است و یا فهرستی از تمامی حساب هایی که بیش از ۶۰ روز به سررسید آن ها مانده را چاپ کنید.

فیلد داده از نوع Currency (ارز):
از این نوع داده ها برای نگه داری مقادیر پولی یا ارزی استفاده می شود. داده از نوع Currency, کاربر را مطمئن می سازد که مقادیر پولی/ارزی که در محاسبات به کار می روند به درستی گرد شده اند.(ولی یک مشکل کوچک در اکسس ۲۰۰۰ در این نوع فیلد برای ثبت نتایج به ریال وجود دارد) اکسس تمامی مقادیر پولی/ارزی را با ۱۵ رقم در سمت چپ و چهار رقم در سمت راست نقطه اعشار(ممیز کسری) نگه می دارد, لذا می توانید اعداد با دقت بالا را در فیلدهای پولی نگه دارید. از مثال های بارز این نوع فیلد مقدار حقوق کارمند را می توان ذکر کرد.

فیلد داده از نوع Auto Number (عدد خودکار):
وقتی که فیلدی را را از نوع داده Auto number تعریف می کنید, با هر رکوردی که به جدول اضافه شود اکسس به طور خودکار عددی را در این فیلد نگه می دارد.سه نوع ارقامی که اکسس در فیلد عدد خودکار نگه می دارد, عبارتند از:
—————-
اعداد متوالی: هنگامی که رکورد جدی را به جدول اضافه می کنید, اکسس رقمی متوالی را تخصیص می دهد که از ۱ شروع می شود. مقادیر متوالی Auto Number معمولا برای کلید اصلی جدول به کار برده می شوند.
اعداد تصادفی: اکسس در رکورد جدید به این فیلد, عددی منحصر به فرد و تصادفی را اختصاص می دهد.
اعداد شناسائی انعکاسی: اکسس مقدار منحصر به فردی را به این فیلد تخصیص می دهد که پایگاه داده های تکرار شونده را با یک دیگر هماهنگ می کند.
—————-

فیلد داده از نوع Yes/No (بلی/خیر):
فیلدی که از نوع Yes/No تعریف می شود به ازای Yes عدد ۱- و به ازای No عدد ۰ را دارا می شود. با استفاده از بخش Filed Properties در پنجره مذکور می توانید بسته به دلیل استفاده از فیلد, یکی از سه حالت Yes/No, True/False (درست یا غلط) یا On/Off (روشن و خاموش) را به کار ببرید. از موارد استفاده از این نوع داده می توان به متاهل بودن اشاره کرد که می تواند یا بله یا خیر را دربرگیرد.

فیلد داده از نوع شی OLE:
OLE مخفف Object Linking and Embedding (اتصال و نشاندن شی) است. اگر برنامه دیگری تحت ویندوز از OLE پشتیبانی کند یعنی بتواند شی قابل انتقال به برنامه دیگری را ایجاد کند آنگاه فیلد شی OLE در اکسس نیز قادر خواهد بود تا آن داده را در خود نگه دارد. فیلدهای OLE برای نگه داری اشیایی از قبیل عکس, تصاویر ویدیوئی و صدا مناسب است. (همان طور که ملاحظه می کنید, پایگاه داده اکسس علاوه بر داده های عددی و متنی می تواند انواع متنوع دیگری از داده ها را نیز نگه دارد.)
وقتی که فیلدی از نوع OLE را در جدول قرار می دهید, می توانید علاوه بر مثلاً اطلاعات مربوط به اقلام موجودی, تصویر آن را نیز به شکل یک شی OLE در درون فیلد OLE قرار دهد. به این ترتیب هنگامی که رکورد را نمایش می دهید, اکسس داده های رکورد را همراه با تصویر نمایش می دهد.
برای نگه داری فیلدهای از نوع OLE در پایگاه داده اکسس به نرم افزاهای کمکی از قبیل برنامه های گرافیکی و یا صفه گسترده نیاز دارید.

داده از نوع Hyperlink (ابرمتن):
این نوع فیلد برای نگه داری ابرمتنها به کار می روند. اگر تا حالا تجربه کار کردن با برنامه های طراحی صفحات وب یا کارکردن با کدهای HTML را داشته باشید منظور از ابرمتنها را به خوبی می دانید. ابرمتنها در واقع لینک های اینترنتی هستند که ما را به صفحات مختلف در اینترنت هدایت می کنند مثلا ما اگر لینکی به صورت http://www.yahoo.com (http://www.yahoo.com/) داشته باشیم و برروی آن کلیک کنید ما را به صفحه یاهو خواهد برد و در واقع این نوع فیلد از انواع فیلدهایی است که به ندرت مجبور به استفاده از آن می شویم. عملکرد آن ها درست مانند فیلو از نوع متن می باشد با این تفاوت که در این جا هر متنی را که برای نگه داری تایپ کنیم در واقع آن لینکی از به یک صفحه اینترنتی.
از موارد استفاده از این فیلد می توان به نگه داری آدرسهای اینترنتی مرتبط با شرکت اشاره کرد.

داده از نوع Lookup Wizard (جادوگر جستجوگر):
هنگامی که فیلدی از نوع Lookup Wizard ایجاد می کنید, اکسس با به کار گرفتن جادوگری به آن امکان می دهد تا به جای یک مقدار, فهرستی از مقادیر را نگه دارد. این فیلد می تواند فهرستی از مقادیر را از یک جدول یا بازجست و یا فهرستی از مقادیر ثابتی که در هنگام ایجاد فیلد تعریف کرده اید,( برای فهرست هایی که مقادیر ثابتی دارند) باشد.
فرض کنید که شرکتی به پنج کشور کالا می فروشد. هنگام طراحی پایگاه داده می توانید با به کار انداختن Lookup Wizard, فهرست ثابتی از اسامی کشورها بسازید که در هنگام ورود داده ها به جدول, ظاهر شود. هنگام که کاربر بخواهد کشوری را انتخاب کند به جای تایپ نام کشور برای هر رکورد فقط باید از فهرست ثابت انتخاب کند.

[آبجی]

خصوصیات فیلدها
اگر به خاطر داشته باشید در دروس قبلی شروع به طراحی پایگاه داده های خود کردیم و در مورد پنجره Design View که ما را در طراحی جداول یاری می کند به طور مفصل صحبت شد. هم چنین در درس قبل در مورد انواع داده هایی که از طرف اکسس پشتیبانی می شود و شما می توانید از آن ها در ایجاد جداول خود کمک بگیرید بحث کردیم. حال که ما با انواع داده ها آشنا شدیم وقت آن رسیده است که به تنظیم خصوصیات این داده ها بپردازیم و این همان موضوعی است که در این درس به آن پرداخته شده است.

تعریف خواص فیلد:
به محض آن که شما نوع داده را از لیست قسمت Data Type انتخاب کردید در پایین همان پنجره قسمتی که به Field Properties مشهور است در پایین گوشه چپ نمایان می شود که در این پنجره کوچک که دارای دو شاخص General و Lookup می باشد ما اقدام به تنظیم خواص فیلد می کنیم. بسیاری از فیلدهای خواص فیلد, اختیاری است. برخی از فیلدها به هیچ فیلد خاصه ای نیاز ندارند حال آن که برخی دیگر از فیلدها به چندین فیلد خاصه نیاز دارند. شما می توانید در شکل ۱۰۱ در زیر پنجره خواص فیلد برای یک فیلد متنی را مشاهده کنید.


http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=393

هر فیلدی که دارای نوع خاصی است هم چنین دارای خصوصیات مربوط به خود می باشد که با خصوصیات دیگر فیلدها متفاوت می باشدمثلاً در شکل بالا ما از لیست باز شده Text را که فیلد متنی ایجاد می کند را انتخاب کردیم اگر به جای آن یک نوع دیگر فیلد مانند Number (اعداد) را انتخاب می کردیم خصوصیات فیلد ما که در پایین پنجره مشخص است متفاوت از این شکل می شد یعنی فیلد متنی خصوصیات مربوط به خود را دارد و فیلد اعداد خصوصیات متمایز از فیلد متنی این موضوع در مورد انواع دیگر داده نیز صدق می کند. همان طور که برای فیلد خود نوع داده ای را انتخاب کردیم مانند Text باید برای آن خصوصیات مخصوص به خود را نیز ذکر کنیم. برای این کار می توانیم بر روی کادرهای موجود در قسمت خصوصیات فیلد کلیک کرده و مقدار مورد نظر خود را در آنها وارد کنیم که در طول این درس ما با نحوه عملکرد کادرهای خصوصیات فیلد آشنا خواهیم شد.
بخش Field properties (خصوصیات فیلد) خاصه هایی از قبیل اندازه فیلد, شکل نمایش و تعداد اعشار را مشخص می کند. هر نوع فیلد داده, مجموعه فیلدهای خاصه خودش را دارد. در زیر به ترتیب به معرفی خاصه های مختلف هریک از انواع داده می پردازیم.

خواص فیلد متنی:
در زیر هر یک از مقادیر خاصه های فیلد از نوع Text را تشریح کرده ام:
—————>
Field Size(اندازه فیلد): حداکثر طول داده ای را که در فیلد قابل نگه داری است تعیین می کند مثلا اگر ما بخواهیم که کاربر در فیلد نام بیش از ۱۵ کاراکتر قرار ندهد می توانیم با تنظیم این خصوصیت روی ۱۵ بیش از این مقدار را قبول نکنیم.
Format(شکل): شکلی را که اکسس برای نمایش داده فیلد بکار می برد تعیین می کند. مثلا ما می توانیم در این قسمت تعیین کنیم که حرف اول فیلد ما به صورت بزرگ نشان داده شود.
Input Mask(قالب ورودی): نحوه ورود داده به فیلد را تعیین می کنیم مثلا اگر ما کد کارگری به شکل ۲۲۲۵-۲ داشته باشیم می توانیم تعیین کنیم که کاربر به هنگام وارد کردن کد در این قسمت حتما باید در دومین کاراکتر خط فاصله قرار دهد.
Caption(عنوان): پیامی است که در هنگام انتخاب فیلد در حالت نمایش Datasheet در میله وضعیت نمایش داده می شود.
Value Default(مقدار پیش فرض):مقداری است که کاربر همواره در فیلد مشاهده می کند مگر آنکه آن را تغییر دهد مثلا در فیلد جنسیت می توان نام مرد را همواره برای کاربر نشان داد و اگر کاربر مایل باشد می تواند آن را تغییر دهد و یا آنرا به صورت پیش فرض قبول کند.
Validation Rule(قاعده مقبولیت): مقادیری که کاربر در فیلد وارد می کند را محدود می سازد (در این مورد در دروس آتی بیشتر صحبت می کنیم)
Validation text(متن مقبولیت):پیام خطایی است که در صورتی که کاربر اقدام به ورود مقداری کند که قاعده مقبولیت را نقض کند نمایش داده می شود.
Required(ضرورت):مشخص می کند که آیا کاربر می تواند در هنگام ورود داده در جدول این فیلد را خالی رد کند یا حتما باید مقداری در آن وارد کند مثلا اگر کاربر فیلد که کلید اصلی می باشد خالی رد کند برنامه با مشکل رو به رو می شود.
Allow Zero Length(مجاز بودن طول صفر): مشخص می کند که آیا متنی با طول صفر در فیلد قابل قبول است یا نه.
Indexed(نیاز به ایجاد اندیکس):مشخص می کند که آیا فیلد به اندیکس نیاز دارد یا نه. فیلد اندیکس مرتب کردن و جستجو را تسریع می کند.
Unicode Compression(فشرده سازی یونیکد): در این قسمت تعیین می کنیم که مایلیم فیلد ما با استفاده از سیستم Unicode فشرده سازی شود که این گزینه برای قابلیت فارسی نویسی در اکسس مفید می باشد.(در مورد سیستم Unicode می توانید به دروس HTML در همین سایت مراجعه کنید).
—————
توجه: هنگامی که خاصه اندازه فیلد را معین می کنید, آنرا بزرگ تر از آن چه واقعا نیاز دارید قرار ندهید. اکسس فضای تخصیص یافته را بر مبنای این مقدار تعیین می کند, صرف نظر از این که طول به کار گرفته شود یا خیر. در صورت بزرگ تر گرفتن آن , فضای دیسک بیهوده اشغال می شود.
فیلدهای Format(شکل) و Input Mask(قالب ورودی) پیچیده ترین خاصه های هر فیلد هستند. به عبارت دیگر, هنگامی که نحوه نمایش و ورود داده با استفاده از این خاصه ها را یاد می گیرید چنان است که گویی زبان جدیدی را فرامی گیرید. این که اکسس چگونه داده های وارد شده در فیلد را نمایش دهد, توسط فیلد خاصه Format تعیین می شود و خاصه Input Mask چگونگی ورود داده در فیلد را تعیین می کند.
در زیر مقادیری را که شما می توانید در فیلد خصوصیت شکل Format وارد کنید تشریح شده اند که به وسیله آنها می توانید نحوه نمایش داده ها را تعیین کنید:
—————>
! : برخلاف پیش فرض تراز از سمت راست, داده های درون فیلد را تراز به سمت چپ می کند.
* : در این مکان از فیلد کاراکتری باید قرار گیرد.
& : در این مکان از فیلد وجود کاراکتر دل خواه است. (الزامی نیست)
< : در این مکان از فیلد کاراکتر به حروف کوچک تبدیل می شود.
> : در این مکان از فیلد کاراکتر به حروف بزرگ تر تبدیل می شود.
\ : به جای این که کاراکتر بعدی را حرفی در نظر گیرد, آنرا به عنوان کد شکل در نظر می گیرد. (برای نمایش * مفید است, در غیر این صورت اکسس ستاره به عنوان کاراکتر علامت محل فیلد در نظر می گیرد.)
————–
مثال: بنابراین اگر خاصه format فیلدی را &>&&&&& تعیین کنید و نخستین رکورد جدول بصورت lw3dp2 باشد اکسس آن را به lw3dP2 تبدیل می کند (کاراکتر > حرف P را به صورت حرف بزرگ P نشان می دهد).

در زیر هم به معرفی مقادیری که شما می توانید در خاصه Input Mask قرار دهید ذکر شده اند:
————->
0 : در این مکان از فیلد عدد باید باشد.
۹ : در این مکان از فیلد عدد یا فاصله باید باشد.
# : در این مکان از فیلد عدد, علامت مثبت, علامت منفی یا فاصله می تواند قرار گیرد.
۱ : در این مکان از فیلد باید یک حرف الفبایی باشد.
؟ : در این مکان از فیلد هر حرف الفبایی به دل خواه می تواند باشد.
A : در این مکان از فیلد باید یک حرف یا یک عدد باشد.
a : در این مکان از فیلد به دل خواه یک حرف یا عدد می تواند قرار گیرد.
& : در این مکان از فیلد باید یک کاراکتر یا فاصله قرار گیرد.
c : در این مکان از فیلد یک کاراکتر دل خواه قرار می گیرد.
> : کاراکتر در این محل به حرف بزرگ تبدیل می شود.
< : کاراکتر در این محل به حرف کوچک تبدیل می شود.
! : باعث می شود تا کاراکترهای ورودی در فیلد به جای آن چه از سمت راست شروع شوند, از سمت چپ شروع شوند.
\ : به جای این که کاراکتر بعدی را حرفی در نظر بگیرد آنرا به عنوان کد شکل در نظر می گیرد (برای نمایش کاراکترهای مانند * و ! مناسب است.)
————–
مثال: بنابراین اگر خصوصیت شکل فیلدی را ۰۰۰۰-۰۰۰(۹۹۹۹) تعریف کنید اکسس کاربر را مجبور خواهد کرد تا شماره تلفن را به شکل ده رقمی وارد کند.

خواص فیلد Memo:
داده از نوع Memo (یادداشت) مقادیر خاصه های فیلد زیر را نیز داراست, که تمامی آنها در بالا بخش مربوط به فیلد Text تشریح شدند پس فقط به ذکر آن ها بسنده کرده و آن ها را توضیح نمی دهیم:
Format (شکل), Caption(عنوان), Default Value(مقدار پیش فرض), Validation Rule(قاعده مقبولیت), Validation Text(متن مقبولیت), Required(لازم بودن), Allow Zero Length(مجاز بودن طول صفر), Unicode Compression(فشرده سازی یونیکد).
به عبارت دیگر اگر فیلدی از نوع Memo داشته باشید می توانید درست مشابه فیلد متن شکل, عنوان و سایر خصوصیات آن را را تعریف کنید.

خواص فیلد عددی:
در زیر مقادیر خاصه های فیلد از نوع Number تشریح شده است( به خاطر تکرار نکردن آن چه قبلا ذکر شد آن هایی که مشابه فیلد از نوع Text می باشند ذکر نشده اند تا فقط موارد جدید به اطلاع شما برسند):
————->
Field Size(اندازه فیلد):اگر فیلدی از نوع عدد داشته باشید و بخواهیم اندازه فیلد را در خصوصیات آن را تعریف کنید شما می توانید از لیست موجود در این قسمت یکی را انتخاب کنید که هر کدام را عناصر لیست را با نوع کاربرد آن را ذکر می کنیم: Byte(برای نگه داری یک عدد کوچک بین ۰ تا ۲۵۵), Integer(یک عدد بزرگ تر تا ۳۲۷۶۷), Long Integer(یک عدد باز هم بزرگ تر تا ۲/۱ میلیون), Single(عدد اعشاری), Double(عدد اعشاری با دقت زیاد), Replication ID( یک مقدار عدد شناسائی انعکاسی برای هماهنگ کردن چندین جدول پایگاه داده), Decimal(برای اعدادبر مبنای دسیمال).
Format(شکل): در این بخش از خصوصیات هم باید یکی از موارد موجود در لیست را انتخاب کنید که به ذکر آن ها بسنده می کنیم: General Number(برای مقادیر معمولی), Currency(برای مقادیر پولی), Euro(برای مقادیری با واحد پول یورو), Fixed(همواره باید یک رقم اعشار داشته باشد), Standard(که در اعداد بزرگ ویرگول نشان می دهد), Percent(برای نمایش ارقام درصدی همراه با علامت درصد),Scientific(برای نمایش ارقام علمی).
Decimal Places(ارقام اعشار): تعداد ارقام اعشاری که برای یک مقدار نشان داده می شود.
————-
دیگر موارد موجود در خصوصیات فیلد از نوع عدد تکراری بوده و آن ها را می توانید مانند فیلد از نوع متن تنظیم کنید.
اگر داده ای که در فیلد وارد می کنید بزرگ تر از نوع داده انتخابی باشد, اکسس پیام خطایی مبنی بر وجود مشکل را نمایش می دهد.

خواص فیلد تاریخ/زمان:
در زیر به تشریح هر یک از مقادیر خاصه های فیلد تاریخ/زمان می پردازیم توجه کنید که از ذکر موارد تکراری اجتناب شده است.
————>
Format(شکل): در این بخش از خصوصیات باید از لیست موجود یکی را به دل خواه و نحوه عملکرد برنامه انتخاب کنید: General Data (برای تاریخ به شکل ۱۳۸۲/۴/۲۰ و زمان به شکل ۳:۱۲:۲ عصر ), Long Data(برای نشان داده تاریخ به شکل بلند که در آن نام ماه ذکر شده است), Medium Data(برای نشان دادن تاریخ به شکل ۸۲-مرداد-۲۰), Short Data(برای نشان دادن تاریخ به شکل معمول و کوچک), Long Time(برای نشان دادن زمان به شکل ۳:۱۲:۲ عصر ), Medium Timeبرای نشان داده زمان به شکل ۳:۱۲ عصر ), Short Time(برای نشان دادن زمان به صورت ۳:۱۲).
————
دیگر موارد و خصوصیات موجود در این نوع داده مانند داده از نوع Text می باشد.
توجه: اگر هیچ یک از اشکال دقیقا آن چه لازم دارید نبود, می توانید شکل مورد نظر خود را, با کاراکترهای خاص بسازید که این مبحث یک مبحث طولانی می باشد در برنامه ما نمی گنجد شما می تواند برای این کار از Help بهره بگیرید.

[آبجی]

خواص فیلد Currency (ارز/پول):
این نوع از فیلد در واقع زیرمجموعه ای از داده نوع عدد می باشد که خصوصیات آن مانند داده از نوع عدد می باشد ولی باید برای ایجاد داده از نوع ارز از قسمت Format مورد Currency انتخاب شود.

خواص فیلد از نوع Auto Number(عدد خودکار):
در زیر هر یک از موارد و خصوصیات داده از نوع عدد خودکار شرح داده شده است:
————>
Fielg Size(اندازه فیلد): اگر می خواهید به صورت پیش فرض از این نوع داده استفاده کنید از لیت باز شده Long Integer را انتخاب کنید ولی اگر می خواهید از پایگاه داده تکرار شونده استفاده شود باید Replication ID انتخاب شود.
New Values(مقادیر جدید): باید تعیین کنید که اکسس اعدادی را که در این فیلد قرار می دهد از نوع Increment(به صورت افزایشی) یا از نوع Random(به صورت تصادفی) باشد.
Format(شکل): لیست موجود در این بخش از خصوصیات فیلد درست مانند داده از نوع عدد می باشد که می توانید مانند آن یکی از مقدارهای موجود را انتخاب کنید.)
————
دیگر خصوصیات موجود در این نوع داده در بالا ذکر شده که از تکرار کردن آن ها اجتناب می کنیم.

خواص فیلد Yes/No(بلی/خیر):
هر یک از خصوصیات این فیلد در زیر تشریح شده است و طبق معمول از تکرار اجتناب کرده ایم:
———–>
Format(شکل): برای این که نحوه نمایش فیلد برای اکسس مشخص شود یکی از حالات Yes/No(بلی یا خیر), True/False(درست/غلط), On/Off(روشن/خاموش) را می توانید انتخاب کنید.
———–

خواص فیلد شی OLE :
خواص موجود در این نوع از فیلد که دو مورد می باشد در قسمت های دیگر این درس ذکر شده که بسیار ساده و پیش پا افتاده می باشد.

خواص فیلد از نوع Hyperlink(ابرمتن):
خاصیت های موجود برای این نوع از داده همانند خواص موجود برای داده از نوع Text(متن) می باشد که من ضرورتی در تکرار موارد ساده ای مانند این نمی بینم.

خواص فیلد Lookup Wizard(جادوگر جستجوگر):
داده از نوع Lookwizard جادوگری را به کار می اندازد که شما با طی مراحل این جادوگر و انتخاب جدول و فیلدهای جدول هایی که انتخاب کرده اید و می خواهید داده ها از آنها استخراج شده و در مقابل کاربر نشان داده شود خصوصیات متفاوتی را برای شما نمایان می کند.(توجه کنید که برای استفاده از جادوگر جستجو قبلا باید جدولی داشته باشید که داده ها از آن استخراج شده و در این قسمت قرار داده شود پس اول جدولی حاوی داده هایی که می خواهید در لیست قرار داده شود ایجاد کرده وسپس از جادوگر استفاده کنید). بعد از طی مراحل جادوگر و ایجاد آن شما می توانید بر روی شاخص Lookup موجود در قسمت خصوصیات فیلد کلیک کرده تا خصوصیات مربوط به جادوگر طراحی شده برای شما نمایان شود در زیر هر یک از این خصوصیات موجود تشریح شده است:
———–>
Display Control(کنترل نمایش داده شده): این خاصه مشخص می کند که در هنگام دریافت اطلاعات در حالت نمایشی Datasheet چه کنترلی در این فیلد اعمال شود لیست موجود در این قسمت حاوی Text Box(جعبه متن), List Box(جعبه لیست شده), Combo Box(جعبه ترکیب) می باشد.
Row Source Type(نوع ماخذ سطر):مشخص کننده جایی است که داده از آن منشا می گیرد. گزینه های ممکن عبارتند از Table/Query(جدول یا بازجست), Value List( داده هایی که وارد می کنید), Field list(فهرستی از فیلدهای یک جدول یا جستجو).
Row Source(ماخذ سطر): می تواند یک جدول یا بازجست یا معمولا یم عبارت SQL باشد. از شنیدن عبارت SQL مضطرب نشوید نمایشش شاید به چشم گیج کننده برسد اما در واقع همان چیزی است که هنگام ایجاد بازجست آن را می سازید. پس زیاد این قسمت از خصوصیات را دستکاری نکنید تا با آن بیشتر آشنا شوید.
Bound Column(ستون مقید): ستونی از List Box یا Combo Box است که قبلا انتخاب شده است و این فیلد داده های نمایش را از آن برمی دارد.
Column Count(تعداد ستون ها): تعداد ستون های ماخذ سطری است که می خواهید نمایش داده شود.
Column Heads(عناوین ستون ها): تعیین می کند که آیا برای ستون ها عنوانی نیز نمایش داده شود یا نه.
Column width(پهنای ستون ها): پهنای هر یک از ستون ها را بر حسب سانتی متر نشان می دهد که با ویرگول از هم جدا شده اند.
List Rows(تعداد سطور فهرست): این خصوصیت همان طور که از نامش پیدا است تعداد ستون ها نمایش داده شده را تعیین می کند.
List Width(پهنای فهرست): پهنای کلی Combo Box یا List Box را مشخص می کند.
Limit to list(محدود به فهرست): مشخص می کند که آیا کاربر باید از فهرست انتخاب کند یا این که می تواند مقادیر مورد نظرش را نیز وارد کند.
———-

Lookup Wizard قابلیتی جالب است, این قابلیت ابزار قدرتمند و سودمندی است. هر چند تا زمانی که قدری با اکسس کار نکنید از این فهرست ها در جدول استفاده نخواهید کرد, لیکن هنگامی که آماده استفاده از آن شدید متوجه خواهید شد که کار با آن ها ساده است.

خواص جستجو:
در قسمت خصوصیات فیلد سربرگ دیگری به نام Lookup وجود دارد که آن را می توانید برای بعضی از نوع داده ها تنظیم کنید نه برای همه و کار با این سربرگ بسیار ساده و راحت است و تمامی موارد موجود در آن را توضیح داده ایم وشما در کار کردن با آن که بسیار کم به آن احتیاج خواهید داشت مشکلی نخواهید داشت.

ذخیره کردن جدول:
در هنگام طراحی جدول حتما به خاطر داشته باشید که کلید اصلی را در آن ایجاد کنید یا به عبارت دیگر بهتر است قبل از هر کاری کلید اصلی را در ابتدای جدول ایجاد کنید.
اما بعد از این که جدول خود را به طور کامل تعریف کردیدباید آن را ذخیره کنید. برای این کار می توانید با زدن علامت ضربدر گوشه سمت راست بالا جدول اقدام به بستن جدول کنید و هنگام سوال کردن از شما مبنی بر ذخیره جدول آن را تائید کرده و نامی را که در نظر دارید به جدول خود اختصاص دهید. پس از این کار جدول بسته خواهد شد و نام آن را می توانید در میان فهرست جداول موجود ببینید.

[آبجی]

ورود داده‌ها به جدول

حال که در سه درس قبلی با طراحی جداول در اکسس آشنا شدید و موفق شدید که اولین جدول خود را طراحی و در پایگاه داده قرار دهید موقع آن رسیده است که از جداول طراحی شده توسط خودتان استفاده کامل را ببرید یعنی داده ها خود را برای نگه داری و انجام عملیات در جداول خود وارد کنید و این موضوع یعنی وارد کردن داده هادرجدول و اصلاحات در آن ها موضوع درس این جلسه می باشد.
در ادامه این درس به بررسی راه کارهای موجود برای وارد کردن اطلاعات در جدول های طراحی شده خواهیم پرداخت. شاید ساده ترین و پرکاربردترین راه برای ورود داده ها, استفاده از حالت نمایشی Datasheet یا صفحه گسترده باشد.اگر تا به حال تجربه کارکردن با برنامه هایی مانند Microsoft Excel را داشته باشید حتما تشابه بسیار بین این برنامه و حالت نمایشی Datasheet خواهید دید. با استفاده از حالت نمایشی Datasheet به راحتی می توانید مقادیر را در سطرها (رکوردها) و ستون های (فیلدها) جدول وارد کنید.در این حالت نمایشی با ورود مقادیر در سطرها و ستون ها در واقع رکوردها و فیلدهای جدول را پر می کنید.
علاوه بر ورود داده های جدید هنگامی که خطایی در داده وارد شده مشاهده کنید یا وقتی بخواهید مقادیر را تغییر دهید با ید داده های موجود را اصلاح کنید. اکسس برای جستجو و اصلاح محتوای جدول ها, در حالت نمایشی Datasheet ابزارهای اصلاحی متعددی دارد. حالت نمایشی Datasheet علاوه بر ورود و اصلاح داده ها, می تواند در میان داده های مورد نظر جستجو کند.

مقدمات جهت افزودن داده ها به جدول :
هنگامی که با استفاده از حالت Design جدولی ایجاد کردید برای ورود داده ها به آن آمادگی خواهید داشت. پس اگر جدولی طراحی نکرده اید یک جدول طراحی کنید و اگر جدولی از پیش طراحی شده دارید مراحل زیر را طی کنید:
۱) از لیست جدول های موجود جدولی را که می خواهید داده ها را در آن وارد کنید انتخاب کنید, برای این کار کافی است بر روی نام جدول موردنظر یک بار کلیک کنید.
۲)برای باز کردن جدول روی کلید Open کلیک کنید.
اکسس جدول را در حالت نمایشی Datasheet نمایش می دهد. اگر اولین دفعه باشد که اقدام به وارد کردن داده در جدول موردنظر می کنید جدول به صورت خالی ظاهر می شود ولی اگر داده ای قبلا در آن وارد کرده باشید داده های موجود نیز نشان داده خواهند شد.
توجه: اگر قصد داشته باشید که تغییری در ساختار جدول ایجاد کنید باید بر روی دکمه Design کلیک کنید تا بتوانید قسمت های موردنظر خود را تغییر داده یا فیلدهای جدید خود را به آن اضافه کنید( در این مورد به صورت مفصل قبلا صحبت کرده ایم)
هنگامی که برای اولین بار حالت نمایشی Datasheet ظاهر می شود, اکسس نشانگر را در ابتدای نخستین فیلد در نخستین رکورد قرار می دهد.

ورود داده ها در جدول :
به طور حتم تا حالا متوجه شده اید که برای وارد کردن داده ها در جدول به مهارت خاصی نیاز ندارید. شروع به وارد کردن نخستین مقدار در جدول کنید تا اکسس آنرا از شما قبول کند. با استفاده از تمامی کلیدهای صفحه کلید می توانید به راحتی داده ها را در جدول وارد کرده و بین فیلدها و رکوردهای مختلف گشت بزنید.
توجه: اگر برای فیلدی خصوصیات ویژه ای را تعریف کرده باشید باید مطابق با آن عمل کنید. مثلا اگر طول فیلی را ۱۲ کاراکتر تعیین کرده باشید, اکسس فقط امکان ورود ۱۲ کاراکتر را به شما خواهد داد.
اگر توجه کرده باشید متوجه می شوید که هنگامی که شما شروع به وارد کردن اولین مقدار در نخستین فیلد رکورد کردید, اکسس به طور خودکار رکورد خالی بعدی را ایجاد می کند. بدین ترتیب می توانید پس از اتمام ورود داده در اولین رکورد به رکورد بعدی بروید. هم چنین اگر دقت کنید ستاره ای را در ابتدای رکورد خالی می بینید این ستاره به این معنا است که رکورد جدید بوده و خالی نمی باشد. اگر در این رکورد جدید داده ای وارد نکنید اکسس آن را در جدول ذخیره نخواهد کرد.
یکی از راه های متداول حدکت کردن در بین فیلدهای جدول استفاده از کلید Tab است اگر کلید Tab را فشار بدهید به فیلد بعدی موجود در جدول می روید و هم چنین اگر Shift+Tab را فشار دهید به فیلد قبلی موجود در جدول هدایت خواهید شد. هم چنین می توانید با اشاره گر ماوس بر روی فیلد مورد نظر کلیک کرده و اقدام به ورود داده کنید.
همواره نیم نگاهی هم به میله وضعیت در پایین پنجره حالت نمایشی Datasheet داشته باشید. وقتی که داده ها را در فیلدهای جدولی وارد می کنید میله وضعیت توضیحی در باره آن فیلد می دهد. در واقع این توضیح همان توضیحی است که شما در هنگام طراحی جدول در قسمت Description (شرح) فیلد واردکرده اید و حال برای اطلاع کاربر در میله وضعیت نشان داده می شود. مثلا اگر در قسمت Description فیلد نام متن “نام کامل خود را وارد کنید” را وارد کرده باشید هنگامی که کاربر می خواهد این فیلد را در جدول پر کند در میله وضعیت عبارت “نام کامل خود را وارد کنید” را می بیند.
توجه: در ابتدای رکوردی که در حال ورود داده یا اصلاح آن هستید شکلک مداد نمایش داده می شود.
توجه کنید هنگامی که تمامی فیلدهای یک رکورد را پر کردید و به رکورد بعدی رفتید اکسس به طور خودکار رکورد را ذخیره می کند. در این صورت در صورت به وجود آمدن اتفاق غیر قابل پیش بینی شما حداقل اطلاعات را از دست خواهید داد. ولی چنان چه مایل هستید به صورت دستی در میان های وارد کردن داده ها در یک رکورد آن رکورد را ذخیره کنید می توانید از کلیدهای Shift+Enter استفاده کنید.

اصلاح فیلدهای جدول :
در اکسس تغییر داده های وارد شده بسیار آسان است. فقط کافی است که با استفاده از کلیدهای Tab و Shift+Tab یا با بهره گیری از ماوس به فیلد مورد نظر خود بروید تا اکسس تمامی محتویات آن فیلد را به صورت پر رنگ درآورد.حال می توانید اقدام به ورود داده جدید در آن فیلد بکنید. فقط دقت کنید چون تمامی محتویات فیلد به حالت پررنگ است داده جدید جایگزین آن ها خواهد شد.
توجه: اکسس در ابتدای رکوردی که در حال اصلاح است علامت فلش را قرار می دهد. در واقع سه علامت مداد(ورود داده), فلش(اصلاح داده) و ستاره(رکورد جدید)علامت های متداول جدول است.
اگر قصد ندارید که تمامی محتویات فیلد را پاک کنید کافی است کلید F2 را فشار دهید تا داده از حالت پر رنگ خارج شود. بدین ترتیب داده جدید به داده قبلی در همان فیلد اضافه می شود.در واقع با زدن کلید F2 به حالت اصلاح وارد می شوید.البته توجه کنید که با استفاده از ماوس می توانید در هرجایی از فیلد تغییرات لازم را بدهید و استفاده از ماوس در این کارها به مراتب راحت تر از صفحه کلید است.
در این جا ذکر این نکته را ضروری می بینم شما می توانید از کلیدهای صفحه کلید تمامی بهره را ببرید و همه کلیدها به طوری که در برنامه های دیگر مانند ورد عمل می کنند در این جا نیز عمل خواهند کرد.
هم چنین شما می توانید با انتخاب گزینه های Copy و Paste از منو Edit محتوای یک فیلد را در فیلد دیگری کپی کنید این عمل درست مانند عمل کپی و الصاق در برنامه های واژه پرداز مانند Word می باشد و عملکرد آن بسیار ساده و آسان است.

استفاده از میله ابزار حالت نمایشی Datasheet :
هنگام استفاده از حالت نمایشی Datasheet میله ابزار می تواند بسیار سودمند باشد. همان طور که چندین بار نیز گفته ام اکسس در انجام فعالیت های مختلف میله ابزار را تغییر می دهد. در شکل زیر شما می توانید با میله ابزار این پنجره آشنا شوید. حتما سعی کنید تمامی امکانات میله ابزار را به خاطر بسپارید که در مواقعی به آن ها احتیاج خواهید داشت.یکی از کاربردهای مفید میله ابزار دکمه view اولین دکمه موجود در این میله است که با فشار دادن آن می توانید در بین حالت های نمایشی Datasheet و Design حرکت کنید.

[آبجی]

کنترل بر روی رکوردهای زیاد:
فرض کنید بخواهید به جدولی که قبلا چند صد رکورد وارد آن شده, رکوردهای جدید را اضافه کنید.ممکن است رکوردهای جدید شما را گیج کنند و یا تشخیص رکوردهای جدید دشوار باشد.قبل از ورود رکوردهای جدید می توانید تمامی رکوردهای پیشین را مخفی کنید.برای این کار کافی است از منو Records گزینه Data Entry را انتخاب کنید اکسس بجز رکوردهایی که به تازگی وارد شده, باقی را از دید شما پنهان می کند. در این هنگام وقتی شما داده های جدید را وارد می کنید اکسس فقط رکوردهای جدیدی را که وارد کرده اید نمایش می دهد.در واقع تمامی رکوردها در جدول وجود دارند ولی اکسس آن ها را پنهان می کند. برای بازگشت به وضعیت نمایش تمامی رکوردها می توانید از منو Records گزینه Remove File/Sort را انتخاب کنید. در این صورت اکسس تمامی رکوردهای جدول را نشان می دهد.
جدول های پایگاه داده ممکن است بسیار بزرگ باشد مثلا ممکن است در انبار یک شرکت صدها جنس وجود داشته باشد که در پایگاه داده ثبت شده اند.
برای حرکت در جدول های بزرگ به جای استفاده از کلیدهای صفحه کلید می توانید از منو Edit گزینه Goto را انتخاب کنیدتا لیستی باز شود که به شما امکان رفتن به اولین رکورد, آخرین رکورد, رکورد قبلی یا بعدی در جدول را می دهد.هم چنین اگر از لیست باز شده گزینه New را انتخاب کنید اکسس یک راست به رکورد جدیدی در انتهای جدول می رود. در واقع این لیست Goto درست مانند دکمه های حرکت در زیر پنجره Datasheet است که قبلا درباره آن ها صحبت کردیم. در این دکمه شما می توانید با تایپ شماره رکورد مورد نظر یک راست به آن رکورد بروید. مثلاً اگر در جدولی قصد رفتن به رکورد ۱۳۶۳ را دارید کافی است کلید F5 را فشار داده و عدد ۱۳۶۵ را وارد کنید تا اکسس به آن رکورد رجوع کند.(البته در درس آتی جستجوی داده های معین توضیح داده خواهد شد)
حتما همگی با کاربرد دکمه Undo آشنا هستید در واقع این دکمه زمانی به کار می رود که هنگام وارد کردن داده در یک فیلد متوجه شدید که اشتباهی رخ داده است و قصد دارید داده های قبلی فیلد به آن بازگردند با زدن دکمه Undo(بازگرداندن) از میله ابزار یا فشار کلید Esc از صفحه کلید این عمل به راحتی انجام می شود.

ورود داده های غیر متنی:
در اکثر فیلدهای پایگاه داده شما نوع داده ذخیره شده در آن را قبلا در طراحی جدول تعیین کرده اید مثلا فیلدی را از نوع متن و دیگری را از نوع عدد تعیین کرده اید اگر در هنگام ورود داده مثلاً در فیلدی از نوع عدد بخواهید متن وارد کنید اکسس پیغام خطایی به شما نشان می دهد و اجازه این کار به شما داده نخواهد شد.
درست است که تعداد فیلدهایی که به غیر از نوع متن و عدد هستند بسیار کم است ولی به هرحال ما مجبور به استفاده از آنها هستیم بعضی از این انواع داده ها روشی خاصی را برای وارد کردن داده می طلبند که به آن ها می پرازیم:

ورود داده در فیلدی از نوع Memo :
همان طور که در دروس پیش نیز ذکر شد داده از نوع Memo نسبت به داده از نوع متن می تواند مقدار کاراکتر بیشتری را در خود نگه داری کند یعنی چیزی حدود ۶۴۰۰۰ کاراکتر. اکسس برای کار با این متن بزرگ تر ابزار خاصی را در نظر گرفته است.
توجه: در حالت نمایشی Datasheet ابزارهای ورود داده برای فیلدهای از نوع Memo ضعیف است. فرم ها و پنجره های محاوره(درون برنامه), قابلیت های بهتری برای این کار فراهم می کنند.
معمولا در هنگامی که در یک فیلد از نوع Memo قصد ورود داده ای را داشته باشیم روی آن Zoom می کنیم برای این کار کافی از کلیدهای shift+F2 را فشار دهید.
کارکرد این پنجره zoom به طرز خاصی تعجب آور است مثلا اگر شما بخواهید پس از پایان یک پاراگراف در فیلد Memo یک پاراگراف دیگر را شروع به تایپ کنیدباید به جای Enter کلیدهای ctrl+Enter را فشار دهید. تا اکسس نشانگر را به خط جدید ببرد.
اگر برای ورود داده ها از فرم استفاده کنید فرم قادر خواهد بود تا تمامی فیلد Memo را در یک لحظه نمایش دهد و به شما امکان می دهد تا به راحتی و بسیار طبیعی تر در فیلد از نوع Memo گردش کنید.(البته بعدا در مورد فرم ها به طور مفصل صحبت خواهیم کرد.)

ورود داده در فیلدی از نوع Data/Time (تاریخ/زمان):
در ورود داده در این نوع فیلد باید توجه کنید که شما در هنگام ایجاد پایگاه داده برای ورود داده در این فیلد چه شکلی را انتخاب کرده اید پس باید بر اساس همان شکل انتخابی داده ها را وارد کنید. واضح است که در این نوع فیلدها هم تاریخ و هم زمان را می توانید وارد کنید یا یکی را وارد کنید. برای درج تاریخ سیستمی خود در این نوع فیلد (یعنی تاریخ حال) کافی است دکمه های ;+Ctrl را فشار دهید تا تاریخ موجود در سیستم در فیلد وارد شود.

ورود داده در فیلدی از نوع Yes/No (بلی/خیر):
اگر داده ای از نوع Yes/No در جدول خود داشته باشید به جای آن یک جعبه انتخابی را خواهید دید که اگر جعبه را انتخاب کنید در واقع Yes و اگر انتخاب نکنید در واقع No را برگزیده اید. برای انتخاب جعبه های انتخابی یا باید از ماوس استفاده کنید یا اینکه کلید SpaceBar را از صفحه کلید فشار دهید.

ورود داده در فیلدی از نوع OLE:
اگر بخواهید داده های نرم افزارهای دیگر را در اکسس ذخیره کنید (مانند عکس,صوت,فیلم و غیره) باید داده ای از نوع OLE ایجاد کرده باشید نحوه ایجاد این نوع داده در دروس پیش گفته شده است. برای وارد کردن این نوع داده نمی توانید از صفحه کلید استفاده کنید پس باید روش مخصوصی را طی کنید.
برای قرار دادن شی از نوع OLE ابتدا باید مکان شی OLE را با استفاده از ماوس در جدول انتخاب کنید بعد از منو Insert گزینه Object را انتخاب کنید تا پنجره ای مانند شکل زیر باز شود. این پنجره راه ورود داده های دیگر در اکسس است.

http://forum.special.ir/picture.php?albumid=49&pictureid=395

در این پنجره دو انتخاب وجود دارد یکی استفاده از نرم افزارهای گوناگون برای ایجاد فایل مورد نظر(Create New) و دیگری استفاده از فایل هایی که قبلا ایجاد و روی هارد ذخیره شده اند(Create form file).
اگر از حالت اول استفاده کنید یعنی قصد داشته باشید با استفاده از نرم افزاری دیگر اقدام به ایجاد فایل خود کنید با انتخاب گزینه Create Now از لیست کناری آن نرم افزار مورد نظر خود را انتخاب کنید و بر روی OK کلیک کنید تا نرم افزار باز شود و شی جدید ایجاد گردد.(مانند استفاده از نرم افزار Photoshop برای ذخیره یک فایل فوتوشاپ در پایگاه داده)
ولی اگر حالت دوم را مورد استفاده قرار می دهیدهرچند که پیشنهاد من استفاده از مورد قبل است باید گزینه Create form file را انتخاب کنید تا کادری در مقابل شما ایجاد شود. با کلیک روی دکمه Browse اقدام به انتخاب فایل موردنظر کنید.
توجه کنید که اکسس نمی تواند در حالت نمایشی Datasheet شی از نوع OLE را نمایش دهد و فقط به ذکر یک نام در مورد آن بسنده می کند مانند Bitmap Image ولی با استفاده از فرم ها یا گزارشها می توان موضوع OLE را نمایش داد.