داستان زندگي حضرت مريم و عيسي مسيح در قرآن

[Victor007]

http://118ba118.com/pictures/t1-hazrat-maryam-1D293683.jpg


آن چه مي خوانيد ترجمه سوره مريم در قرآن است.

اين نمونه اي است از رحمت پروردگار تو نسبت به بنده اش زكريا... (آيه2)
در آن هنگام كه زكريا پروردگارش را در حال عبادت و راز و نياز خواند...( آيه 3)
گفت: «پروردگارا! استخوانم سست شده؛ گرد پيري بر سرم نشسته اما تا به حال هرگز از اجابت تو محروم نبوده ام!( آيه 4)
مي ترسم كه بعد از من بستگانم حق پاسداري از آيين تو را نگاه ندارند! از طرفي همسرم نازا و عقيم است؛ تو از طرف خود جانشيني به من ببخش...( آيه 5)
كه وارث من و دودمان يعقوب باشد و او را مورد لطف و رحمتت قرار ده!»( آيه 6)
اي زكريا! ما تو را به فرزندي بشارت مي دهيم كه نامش «يحيي» است؛ و پيش از اين، همنامي براي او قرار نداده ايم!( آيه 7)
گفت: «پرورگارا! من چگونه مي توانم صاحب فرزند شوم؟! در حالي كه همسرم نازا و عقيم است، و من نيز از شدت پيري افتاده شده ام!»( آيه 8)
فرمود: «پروردگارت اين گونه خواسته اين كار براي من آسان است؛ پيش از اين نيز آدم را آفريدم!»( آيه 9)
عرض كرد: «پروردگارا! نشانه اي به من بده» فرمود: «نشانه تو اين است كه سه شبانه روز با مردم قدرت تكلم نخواهي داشت؛ در حالي كه زبانت سالم است!»( آيه 10)

او از محراب عبادتش به سوي مردم بيرون آمد و با اشاره به آنها گفت: به شكرانه اين موهبت، صبح و شام خدا را تسبيح گوييد!»( آيه 11)
اي يحيي! كتاب خدا را در دست بگير!؛ و ما در كودكي به او قدرت پيامبري و عقل سالم داديم (آيه 12)
و رحمت، محبت و پاكي دل و جان به او بخشيديم او نيز پرهيزگار بود!( آيه 13)
نسبت به پدر و مادرش نيكوكار بود؛ و هرگز جبار و عصيانگر نبود!( آيه 14)
سلام بر او، آن روز كه متولد شد، و آن روز كه مي ميرد، و آن روز كه زنده برانگيخته مي شود!( آيه 15)
در اين كتاب آسماني، مريم را ياد كن، آن هنگام كه از خانواده اش جدا شد و در شرق بيت المقدس سكني گزيد.( آيه 16)
سپس ميان خود و ديگران حجابي افكند تا خلوتگاهش از هر نظر براي عبادت آماده باشد در اين هنگام، ما روح الهي خود را به سوي او فرستاديم؛ و آن روح در شكل انساني بي عيب و نقص، بر مريم ظاهر شد!( آيه 17)
مريم در حالي كه سخت ترسيده بود گفت: «من از شر تو، به خداي رحمان پناه مي برم!( آيه 18)
روح گفت: «من فرستاده پرودگار توام؛ آمده ام تا پسر پاكيزه اي به تو ببخشم!( آيه 19)
گفت: چگونه مي توانم صاحب فرزندي شوم؟! در حالي كه تاكنون هيچ كس با من تماس نداشته، و زن آلوده اي هم نبوده ام!»( آيه 20)
گفت: موضوع همين است! پروردگارت فرموده: اين كار براي من آسان است! ما او را مي آفرينيم، تا قدرت خويش را آشكار سازيم؛ و او را براي مردم نشانه اي قرار دهيم؛ اين امري است پايان يافته و جاي بحث ندارد»!( آيه 21)
سرانجام مريم باردار شد؛ و به نقطه دوردستي رفت و خلوت گزيد!( آيه 22)
هنگام زايمان از شدت درد به كنار تنه درخت خرمايي رفت؛ و در حالي كه بسيار شرمگين بود گفت: «اي كاش پيش از اين مرده بودم، و به كلي فراموش مي شدم!»( آيه 23)
ناگهان صدايي به گوش رسيد كه «غمگين مباش! پروردگارت زير پاي تو چشمه آبي گوارا قرار داده است!( آيه 24)
و اين تنه نخل را تكان ده براي تو خرماي تازه فرو مي ريزد!( آيه 25)
از اين غذاي لذيذ بخور؛ و از آن آب گوارا بنوش؛ و چشمت را به اين مولود جديد روشن دار! و هر كس را ديدي به او بگو: من روزه اي نذر كرده ام؛ بنابراين امروز با هيچ كس حرفي نمي زنم مطمئن باش كه اين نوزاد، خودش از تو دفاع خواهد كرد!»( آيه 26)
مريم در حالي كه كودكش را در آغوش گرفته بود، او را نزد قومش آورد؛ گفتند: «اي مريم! كار بسيار عجيب و ناپسندي انجام دادي!( آيه 27)
اي خواهر هارون! نه پدرت مرد بدي بود و نه مادرت زن بدكاره اي!!»( آيه 28)
مريم به نوزادش اشاره كرد: كه از او بپرسيد؛ گفتند: «چگونه با كودكي كه در گهواره است حرف بزنيم؟!»( آيه 29)
ناگهان عيسي زبان به سخن گشود و گفت: «من بنده خدايم؛ او كتاب آسماني به من داده؛ و مرا پيامبر قرار داده است!( آيه 30)
مرا – هر جا كه باشم – وجودي پربركت قرار داده؛ و تا زماني كه زنده ام، مرا به نماز و زكات توصيه كرده است! (آيه 31)
و مرا نسبت به مادرم نيكوكار قرار داده نه جبار و شقي! (آيه 32)
سلام خدا بر من، در آن روز كه متولد شدم، و در آن روز كه مي ميرم و آن روز كه زنده برانگيخته خواهم شد!»( آيه 33)
اين است سخن عيسي پسر مريم؛ گفتار حقي كه برخي در آن ترديد مي كنند!( آيه 34)
هرگز براي خدا شايسته نبود كه فرزندي اختيار كند! او منزه است و هرگاه چيزي را فرمان دهد، مي گويد:«باش!» پس همان دم موجود مي شود!( آيه 35)
خداوند، پروردگار من و شماست! او را پرستش كنيد؛ اين است راه راست!( آيه 36)
ولي گروه هايي از ميان پيروانش دچار اختلاف و دودستگي شدند واي به حال كافران در روز بزرگ رستاخير!( آيه 37)
در آن روز كه نزد ما مي آيند، گوش هايشان شنوا و چشم هايشان بينا مي شود در حالي اين ستمگران امروز در گمراهي آشكارند!( آيه 38)
اي پيامبر آنان را از روز حسرت و روز رستاخيز كه براي همه مايه تاسف است، بترسان، در آن هنگام كه همه چيز پايان مي يابد! اگرچه آنها اكنون در غفلتند و ايمان نمي آورند!( آيه 39)
زمين و تمام كساني كه روي آن هستند از آن ماست از طريق اين كتاب آسماني ابراهيم پيامبر را ياد كن، كه بسيار راستگو، بود!( آيه 41)
هنگامي كه به پدرش گفت: «اي پدر! چرا چيزي را مي پرستي كه نه مي شنود و نه مي بيند، و نه هيچ مشكلي را از تو حل مي كند؟!( آيه 42)
اي پدر! من علمي دارم كه تو نداري بنابراين از من پيروي كن تا تو را به راه راست هدايت كنم!( آيه 43)
اي پدر! شيطان را پرستش مكن كه شيطان نسبت به خداوند رحمان، عصيانگر بود!( آيه 44)
اي پدر! من از اين مي ترسم كه از سوي خداوند رحمان عذابي به تو رسد و از دوستان شيطان شوي»( آيه 45)
گفت: «اي ابراهيم! آيا تو از معبودهاي من رويگرداني؟! اگر حرفت را پس نگيري و از عقيده ات دست برنداري تو را سنگسار مي كنم بهتر است براي مدتي طولاني از من دور شوي!»( آيه 46)
(ابراهيم) گفت: «سلام بر تو! از پروردگارم برايت تقاضاي عفو مي كنم؛ چرا كه همواره نسبت به من مهربان بوده است!( آيه 47)
از شما و آنچه را كه غير از خدا مي خوانيد، كناره گيري مي كنم، پروردگارم را مي خوانم؛ و اميدوارم در طلب كردن از پروردگارم بي اجابت نمانم!»( آيه 48)
هنگامي كه از آنان و آنچه غير از خدا مي پرستيدند دوري كرد، اسحاق و يعقوب را به او بخشيديم و هر يك را پيامبري بزرگ قرار داديم!(49)
از رحمت خود به آنان عطا كرديم و به آنها نام نيك و مقام برجسته اي عطا كرديم.(50)
در اين كتاب آسماني از موسي ياد كن كه او مخلص بود، و رسول و پيامبري والا مقام!( آيه 51)
ما او را كه در طرف راست كوه طور بود فراخوانديم؛ و نجواكنان او را به خود نزديك ساختيم(آيه 52)
و از رحمت خود، برادرش هارون را كه پيامبر بود به او بخشيديم(آيه 53)
در اين كتاب آسماني از اسماعيل نيز ياد كن كه او در وعده هايش صادق و رسول و پيامبري بزرگ بود!( آيه 54)
او همواره خانواده اش را به نماز و زكات فرمان مي داد و همواره مورد رضايت پروردگارش بود.( آيه 55)
در اين كتاب، از ادريس ياد كن چرا كه او بسيار راستگو و پيامبري بزرگ بود.( آيه 56)
و ما او را به مقام والايي رسانديم.( آيه 57)
آنها پيامبراني بودند كه خداوند آنها را مشمول نعمت خود قرار داده بود، از فرزندان آدم و كساني را كه با نوح بر كشتي سوار كرديم و از دودمان ابراهيم و يعقوب و از كساني كه هدايت كرديم و برگزيديم ياد كن آنها كساني بودند كه وقتي آيات خداوند رحمان بر آنان خوانده مي شد به خاك مي افتادند و در حالي كه سجده مي كردند گريان بودند.( آيه 58)
اما پس از آنان، فرزندان ناخلفي روي كار آمدند كه نماز را تباه كردند و از شهوات پيروي كردند. آنان كساني هستند كه به زودي مجازات گمراهي خود را خواهند ديد!( آيه 59)
مگر آنان كه توبه كنند ايمان بياورند و كار شايسته اي انجام دهند؛ چنين كساني داخل بهشت مي شوند و كمترين ستمي به آنان نخواهد شد.( آيه 60)
وارد باغ هايي جاوداني مي شوند كه خداوند رحمان بندگانش را به آن وعده داده است؛ هر چند آن را نديده اند؛ اما وعده خدا تحقق يافتني است!( آيه 61)
در آن جا هرگز گفتار لغو و بيهوده اي نمي شنوند جز سلام در آن جا سخني نيست؛ و هر صبح و شام، روزي آنان در بهشت مقرر است.( آيه 62)
اين همان بهشتي است كه به بندگان پرهيزگار خود، عطا مي كنيم.( آيه 63)
(پس از تاخير وحي، جبرئيل به پيامبر عرض كرد) ما جز به فرمان پروردگار تو، نازل نمي شويم؛ آنچه پيش روي ما و پشت سر ما و آنچه ميان اين دو مي باشد، همه از آن اوست؛ پروردگارت هرگز فراموشكار نبوده و نيست!( آيه 64)
پروردگار آسمان ها و زمين، را پرستش كن و در راه عبادتش شكيبا باش! آيا مثل و مانندي براي او مي يابي؟!( آيه 65)
انسان (باتكبر) مي گويد: «آيا پس از مرگ، از قبر زنده بيرون مي آييم؟!( آيه 66)
آيا انسان به خاطر نمي آورد كه ما پيش از اين او را آفريديم در حالي كه چيزي نبود؟!( آيه 67)
سوگند به پروردگارت كه همه آنها را همراه با شياطين در قيامت جمع مي كنيم؛ سپس همه را در حالي كه به زانو در آمده آند گرداگرد جهنم حاضر مي كنيم.( آيه 68)
سپس از هر گروه و جمعيتي، كساني را كه در برابر خداوند رحمان از همه سركش تر بوده اند، جدا مي كنيم.( آيه 69)
ما به خوبي كساني را كه براي سوختن در آتش سزاوارترند، مي شناسيم!( آيه 70)
همه آنها بدون استثنا وارد جهنم مي شوند؛ اين امري است حتمي و قطعي بر پروردگارت!( آيه 71)
اما آنهايي را كه تقوا پيشه كردند از آن رهايي مي بخشيم؛ و ظالمان را در حالي كه از ضعف و ذلت به زانو در آمده اند در آن رها مي سازيم.( آيه 72)
هنگامي كه آيات روشن ما بر آنان خوانده مي شود، كافران به مومنان مي گويند: «كدام يك از ما و شما جايگاهش بهتر و جلسات انس و الفتش بيشتر است؟!»( آيه 73)
چه بسيار اقوام را پيش از آنان نابود كرديم كه هم مال و ثروتشان از آنها بهتر بود و هم ظاهرشان آراسته تر!( آيه 74)
«كسي كه در گمراهي است، بايد خداوند به او مهلت دهد تا وعده الهي را با چشم خود ببيند.يا عذاب اين دنيا را خواهد ديد يا عذاب قيامت را! آن روز خواهد دانست چه كسي جايگاهش بدتر، و لشكرش ناتوان تر است!»( آيه 75)
اما كساني كه در راه هدايت گام نهادند، خداوند بر هدايتشان مي افزايد و آثار شايسته اي كه از انسان باقي مي ماند، ثوابش در پيشگاه پروردگار و عاقبتش نيكوتر است!( آيه 76)
آيا ديدي كسي را كه به آيات ما كافر شد و گفت: «ثروت و فرزندان فراواني به من داده خواهد شد»؟!( آيه 77)
آيا او از غيب آگاه گشته، يا نزد خدا عهد و پيماني گرفته است؟!( آيه 78)
هرگز چنين نيست! ما به زودي آنچه را كه مي گويد مي نويسيم و عذاب را بر او مستمر خواهيم داشت!( آيه 79)
آنچه را كه او مي گويد (از اموال و فرزندان)، از او مي گيريم، و او تنها نزد ما خواهد آمد!( آيه 80)
آنان كساني هستند كه غير از خدا، معبوداني را براي خود برگزيدند تا مايه عزتشان باشد!(چه پندار خامي!)( آيه 81)
هرگز چنين نيست! به زودي همه آن معبودها منكر عبادت آنان خواهد شد؛ حتي بر ضدشان قيام مي كنند!( آيه 82)
آيا نديدي كه ما شياطين را به سوي كافران فرستاديم تا آنان را شديدا تحريك كنند؟!( آيه 83)
پس درباره آنان با شتاب قضاوت مكن؛ ما آنها و اعمالشان را به دقت حساب مي كنيم!( آيه 84)
در آن روز كه پرهيزگاران را دسته جمعي به سوي خداوند رحمان محشور مي كنيم...( آيه 85)
و مجرمان را همچون شتران تشنه كامي كه به سوي آبگاه مي روند به جهنم مي رانيم...( آيه 86)
آنان هرگز شايسته شفاعت نيستند؛ مگر كسي كه نزد خداوند رحمان، عهد و پيماني دارد.( آيه 87)
همانهايي كه گفتند: «خداوند رحمان فرزندي براي خود برگزيده است».( آيه 88)
به راستي كه ادعاي زشت و زننده اي است.( آيه 89)
نزديك است به خاطر اين سخن آسمان ها از هم متلاشي شود زمين شكافته شود و كوه ها به شدت فرو ريزند...( آيه 90)
زيرا براي خداوند رحمان فرزندي قائل شدند!( آيه 91)
در حالي كه هرگز براي خداوند رحمان سزاوار نيست كه فرزندي برگزيند!( آيه 92)
تمام كساني كه در آسمان ها و زمين هستند، بنده اويند!( آيه 93)
خداوند همه آنها را احصا كرده و به دقت شمرده است!( آيه 94)
و همگي روز رستاخيز، تك و تنها نزد او حاضر مي شوند!( آيه 95)
مسلما كساني كه ايمان آورده و كارهاي شايسته انجام داده اند، خداوند رحمان محبتي براي آنان در دل ها قرار مي دهد!( آيه 96)
اي پيامبر ما فقط قرآن را بر زبان تو آسان ساختيم تا پرهيزگاران را به وسيله آن بشارت دهي و دشمنان سرسخت را با آنان انذار كني.( آيه 97)
چه بسيار اقوام بي ايمان و گنهكاري را كه پيش از آنان هلاك كرديم؛ آيا كمترين صدايي از آنان مي شنوي؟!( آيه 98)