*مینا*
19th November 2009, 02:29 AM
محققان دانشگاه مازندران، طي پژوهشي توانستند با افزودن نانوذرات سيليکا، سرعت واکنش‌هاي پخت رزين اپوکسي را افزايش دهند.
اين محققان، پژوهش حاضر را با هدف «بررسي ساز و کار و سينتيک واکنش‌هاي پخت رزين اپوکسي با عوامل پخت دي‌آمين‌هاي آروماتيک در حضور نانوسيليکا به‌عنوان يک پرکننده و تقويت‌کننده خواص پليمر» انجام داده‌اند.
دکتر موسي قائمي، با بيان اين مطلب که «رزين‌هاي اپوکسي مهم‌ترين گروه از رزين‌هاي ترموست بوده و کاربردهاي متنوعي به دليل استحکام بالا، چسبندگي و مقاومت شيميايي مناسب و مقاوم در ذوب شدن و حل شدن، کاربردهاي صنعتي بسياري در تهيه کامپوزيت‌هاي پليمري، چسب‌ها، رنگ‌ها، صنايع الکترونيک، اتومبيل و هوافضا و جوش‌دهنده قسمت‌هاي مختلف در صنايع کشتي‌سازي، به‌عنوان بتونه در مرمت بدنه قايق‌ها و ساختمان‌ها، رزين‌هاي غيرقابل نفوذ در ساختمان موشک‌ها، روکش فولاد، روکش تانک‌ها، و ... دارند، افزود: «امروزه رزين‌هاي اپوکسي به‌دليل خواصي که گفته شد، به‌طور گسترده‌اي، به‌عنوان پلاستيک‌هاي مهندسي استفاده مي‌شوند».
عضو هيئت علمي دانشگاه مازندران تصريح کرد: «واکنش‌هايي که ضمن عمل پخت رزين‌هاي اپوکسي صورت مي‌گيرند، سبب ايجاد پيوندهاي عرضي بين مولکول‌هاي پليمر شده و در نهايت پليمر ترموست را توليد مي‌کنند. هم‌چنين خواص مکانيکي رزين پخته شده، علاوه بر شرايط پخت به نوع عامل پخت هم بستگي دارد که با افزودن نانوذرات سيليکا به اين واکنش‌ها، سرعت پخت آنها به ميزان قابل توجهي افزايش خواهد يافت».
جزئيات اين پژوهش که با همکاري مهندس سيدمجتبي اميني نسب و دکتر محمد برغمدي در آزمايشگاه پليمر دانشگاه مازندران انجام شده، در مجله‌هاي Journal of Applied Polymer Science (جلد104، صفحات 3863 -3855) (http://nano.ir/info/article_issn_info.php?id=2814) و Polymer Composites (جلد29، صفحات 172 -165) (http://nano.ir/info/article_issn_info.php?id=2813) منتشر شده است.
اين محققان، پژوهش حاضر را با هدف «بررسي ساز و کار و سينتيک واکنش‌هاي پخت رزين اپوکسي با عوامل پخت دي‌آمين‌هاي آروماتيک در حضور نانوسيليکا به‌عنوان يک پرکننده و تقويت‌کننده خواص پليمر» انجام داده‌اند.
دکتر موسي قائمي، با بيان اين مطلب که «رزين‌هاي اپوکسي مهم‌ترين گروه از رزين‌هاي ترموست بوده و کاربردهاي متنوعي به دليل استحکام بالا، چسبندگي و مقاومت شيميايي مناسب و مقاوم در ذوب شدن و حل شدن، کاربردهاي صنعتي بسياري در تهيه کامپوزيت‌هاي پليمري، چسب‌ها، رنگ‌ها، صنايع الکترونيک، اتومبيل و هوافضا و جوش‌دهنده قسمت‌هاي مختلف در صنايع کشتي‌سازي، به‌عنوان بتونه در مرمت بدنه قايق‌ها و ساختمان‌ها، رزين‌هاي غيرقابل نفوذ در ساختمان موشک‌ها، روکش فولاد، روکش تانک‌ها، و ... دارند، افزود: «امروزه رزين‌هاي اپوکسي به‌دليل خواصي که گفته شد، به‌طور گسترده‌اي، به‌عنوان پلاستيک‌هاي مهندسي استفاده مي‌شوند».
عضو هيئت علمي دانشگاه مازندران تصريح کرد: «واکنش‌هايي که ضمن عمل پخت رزين‌هاي اپوکسي صورت مي‌گيرند، سبب ايجاد پيوندهاي عرضي بين مولکول‌هاي پليمر شده و در نهايت پليمر ترموست را توليد مي‌کنند. هم‌چنين خواص مکانيکي رزين پخته شده، علاوه بر شرايط پخت به نوع عامل پخت هم بستگي دارد که با افزودن نانوذرات سيليکا به اين واکنش‌ها، سرعت پخت آنها به ميزان قابل توجهي افزايش خواهد يافت».
جزئيات اين پژوهش که با همکاري مهندس سيدمجتبي اميني نسب و دکتر محمد برغمدي در آزمايشگاه پليمر دانشگاه مازندران انجام شده، در مجله‌هاي Journal of Applied Polymer Science (جلد104، صفحات 3863 -3855) (http://nano.ir/info/article_issn_info.php?id=2814) و Polymer Composites (جلد29، صفحات 172 -165) (http://nano.ir/info/article_issn_info.php?id=2813) منتشر شده است.