matrix
18th November 2009, 03:20 PM
گياهان هميشه زيبا و اعجاب‌انگيز و البته گاهي ترسناک بوده‌اند. گاهي سوژه اصلي داستان‌هاي آدم‌خواري بوده‌اند؛ مثل درخت ماراگاسکار که در قرن 18 آدمي را درسته بلعيد. شايد شما هم گياهان گوشت‌خوار را ديده باشيد اما اين گياهان هميشه به کوچکي آنچه ديده‌ايد نيستند. خارهاي آنها مي‌تواند خيلي خطرناک‌تر و تيزتر از خارهاي گل‌سرخ و برگ‌هاي طعمه آنها بلندتر از 30 سانتي‌متر باشد. کاغذهاي مگس‌گير را ديده‌ايد؟ بشر با الهام از همين گياهان اين کاغذها را ابداع کرده است...
نکته‌اي که جالب به نظر مي‌رسد اين است که آيا نياز يک گياه به گوشت طبيعي است؟ سوالات بسياري با جواب‌هاي نامعلوم در رابطه با منشا به وجود آمدن اين گياه وجود دارد. سوالاتي مثل اينکه چرا تعداد آنها کم است؟ آيا ازت در اين ميان دخالتي دارد و...
تحقيقات نشان داده است که دليل پيدايش اين گياه رويش آن در منطقه‌اي بوده که فقير از مواد غذايي بوده و در نتيجه براي بقايش مجبور بوده به منابع غذايي ديگر رجوع کند. يک گياه به شکل طبيعي موادغذايي را از طريق ريشه و انرژي را از طريق فتوسنتز جذب مي‌کند و البته ازت در ترکيبات مواد غذايي نقش بسيار مهمي بازي مي‌کند. وقتي که ازت معدني کم باشد، بايد آن را از طريق ازت حيواني به دست آورد. ازت حيواني به راحتي تبديل به ازت معدني مي‌شود و به راحتي مي‌تواند در آوندهاي گياه حرکت کند. بسياري از گياهان گوشت‌خوار سبز، هم از سيستم گياهي و هم از سيستم حيواني استفاده مي‌کنند، يعني دستگاه گوارش هم دارند. در درجه اول حشرات غذاي اصلي اين گياهان هستند ولي لاروها، کرم‌ها، غوکان و حتي جوندگان کوچک هم در منوي غذايي آنها قرار دارند. جالب است بدانيد که گياهان گوشت‌خوار براي شکار طعمه خود استراتژي‌هاي خاصي دارند، به طوري که به نظر مي‌رسد مغز و ماهيچه دارند. از ميان 600 گونه گياه گوشت‌خوار يک نمونه که به «مگس گير» معروف است بسيار هوشيارانه شکار مي‌کند.
گياهان گوشت‌خوار برگ‌هايي شبيه به فک و دندان دارند که به محض آنکه موجودي درون آن قرار مي‌گيرد فورا بسته مي‌شود. درون اين دو برگ پرزهاي حساس به لمس وجود دارد اما جالب است که برگ‌ها در اثر افتادن يک برگ يا شاخه درخت روي آنها بسته نمي‌شود. يک حرکت حتي کوتاه لازم است که در يک چشم به هم زدن برگ‌ها بسته شود. مکانيسم اين عمل هنوز ناشناخته مانده است. پرزها به کمک يک آنزيم هضم کننده يا به کمک باکتري‌ها در طول چند روز شروع به هضم غذا مي‌کنند و تنها اسکلت موجود را بيرون مي‌اندازند. البته گونه‌هاي مختلف با هم فرق دارند. برخي بسيار شکمو و برخي دچار سوءهاضمه هستند. برگ‌هاي دنداني شکل تنها وسيله شکار گياهان گوشت‌خوار نيستند.
گاهي گياهان گوشت‌خوار محيطي از برگ‌هاي پلاسيده درست مي‌کنند تا لاروحشرات، مگس‌ها و پروانه‌ها در آن زندگي کنند. اين لاروها حيوانات ديگر را به سمت خود جذب مي‌کنند و به اين ترتيب، به آن سود مي‌رسانند. وقتي خود بالغ شدند از طريق گياه به مصرف مي‌رسند و باقي‌مانده آنها فضايي مي‌شود براي رشد ديگر لاروها. گياهان گوشت‌خوار را مي‌توانيد در گلخانه‌هاي بسياري مخصوصا در کشور فرانسه بيابيد اما مراقب انگشتان خود باشيد چون آنها واقعا گوشتخوارند!
نکته‌اي که جالب به نظر مي‌رسد اين است که آيا نياز يک گياه به گوشت طبيعي است؟ سوالات بسياري با جواب‌هاي نامعلوم در رابطه با منشا به وجود آمدن اين گياه وجود دارد. سوالاتي مثل اينکه چرا تعداد آنها کم است؟ آيا ازت در اين ميان دخالتي دارد و...
تحقيقات نشان داده است که دليل پيدايش اين گياه رويش آن در منطقه‌اي بوده که فقير از مواد غذايي بوده و در نتيجه براي بقايش مجبور بوده به منابع غذايي ديگر رجوع کند. يک گياه به شکل طبيعي موادغذايي را از طريق ريشه و انرژي را از طريق فتوسنتز جذب مي‌کند و البته ازت در ترکيبات مواد غذايي نقش بسيار مهمي بازي مي‌کند. وقتي که ازت معدني کم باشد، بايد آن را از طريق ازت حيواني به دست آورد. ازت حيواني به راحتي تبديل به ازت معدني مي‌شود و به راحتي مي‌تواند در آوندهاي گياه حرکت کند. بسياري از گياهان گوشت‌خوار سبز، هم از سيستم گياهي و هم از سيستم حيواني استفاده مي‌کنند، يعني دستگاه گوارش هم دارند. در درجه اول حشرات غذاي اصلي اين گياهان هستند ولي لاروها، کرم‌ها، غوکان و حتي جوندگان کوچک هم در منوي غذايي آنها قرار دارند. جالب است بدانيد که گياهان گوشت‌خوار براي شکار طعمه خود استراتژي‌هاي خاصي دارند، به طوري که به نظر مي‌رسد مغز و ماهيچه دارند. از ميان 600 گونه گياه گوشت‌خوار يک نمونه که به «مگس گير» معروف است بسيار هوشيارانه شکار مي‌کند.
گياهان گوشت‌خوار برگ‌هايي شبيه به فک و دندان دارند که به محض آنکه موجودي درون آن قرار مي‌گيرد فورا بسته مي‌شود. درون اين دو برگ پرزهاي حساس به لمس وجود دارد اما جالب است که برگ‌ها در اثر افتادن يک برگ يا شاخه درخت روي آنها بسته نمي‌شود. يک حرکت حتي کوتاه لازم است که در يک چشم به هم زدن برگ‌ها بسته شود. مکانيسم اين عمل هنوز ناشناخته مانده است. پرزها به کمک يک آنزيم هضم کننده يا به کمک باکتري‌ها در طول چند روز شروع به هضم غذا مي‌کنند و تنها اسکلت موجود را بيرون مي‌اندازند. البته گونه‌هاي مختلف با هم فرق دارند. برخي بسيار شکمو و برخي دچار سوءهاضمه هستند. برگ‌هاي دنداني شکل تنها وسيله شکار گياهان گوشت‌خوار نيستند.
گاهي گياهان گوشت‌خوار محيطي از برگ‌هاي پلاسيده درست مي‌کنند تا لاروحشرات، مگس‌ها و پروانه‌ها در آن زندگي کنند. اين لاروها حيوانات ديگر را به سمت خود جذب مي‌کنند و به اين ترتيب، به آن سود مي‌رسانند. وقتي خود بالغ شدند از طريق گياه به مصرف مي‌رسند و باقي‌مانده آنها فضايي مي‌شود براي رشد ديگر لاروها. گياهان گوشت‌خوار را مي‌توانيد در گلخانه‌هاي بسياري مخصوصا در کشور فرانسه بيابيد اما مراقب انگشتان خود باشيد چون آنها واقعا گوشتخوارند!