moji5
6th November 2009, 02:39 PM
ديگر آن زن شاد و پرانرژي روزهاي پيش از بارداري نيست. از صبح كه بيدار مي‌شود غمگين و كسل مي‌نشيند گوشه‌اي و هي اشك‌هايش را پاك مي‌كند يا زياد مي‌خورد يا اصلا نمي‌خورد يا زياد مي‌خوابد يا تا صبح بيدار است، حوصله هيچ كس را ندارد، حتي شوهرش را.
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1388/08/13/100921790720.jpg
پزشكش مي‌گويد اينها نشانه‌هاي افسردگي دوران بارداري است و شايد بعد از زايمان هم ادامه پيدا كند، پزشك مي‌گويد اين افسردگي بايد درمان شود وگرنه... .
بارداري يك تغيير مهم در زندگي زن‌هاست و تغييرات بزرگ در زندگي حتي اگر خوشايند باشند بعضي وقت‌ها ممكن است آدم‌ها را گرفتار افسردگي كنند. بنا به گفته پزشكان اين نوع افسردگي‌ها اگر خفيف باشند بي‌خطرند، اما گاهي كار به جايي مي‌رسد كه مادران ممكن است زايمان زودرس داشته باشند، كودكاني با وزن كم به دنيا بياورند، تا سال‌ها پس از زايمان نيز مبتلا به افسردگي باقي مي‌مانند و شايد حتي دست به اقداماتي خطرناك بزنند.
غصه از كجا مي‌آيد؟
دكتر فاطمه سمائي تهراني، متخصص زنان و زايمان در گفتگو با «جام‌جم» افسردگي‌هاي مربوط به بارداري را مساله‌اي شايع مي‌داند كه ممكن است در مواردي خطرناك شود. اواين گروه افسردگي‌ها را از نظر زمان وقوع به دو‌گروه پيش و پس از زايمان تقسيم مي‌كند. اين متخصص توضيح مي‌دهد: حدود 12 درصد از جمعيت كشورمان دچار افسردگي هستند كه شيوع افسردگي در ميان زنان باردار نيز افزايشي نسبت به وضعيت آماري آن در كل جامعه ندارد.
افسردگي دوران بارداري در زنان معمولا از 3 ماهگي با علائمي مانند غمگيني، بي‌علاقگي به انجام امور روزمره زندگي و برقراري ارتباط اجتماعي، دردهاي جسماني بي‌دليلي كه پزشك براي آنها توجيه فيزيكي ندارد، احساس بيماري و خستگي و ضعف مزمن، ناتواني در كنترل خشم و احساسات منفي، بي‌منظمي در خواب و خوردن ظاهر‌مي‌شود.
به گفته سمائي تهراني، هم عوامل محيطي و هم عوامل غيرمحيطي در بروز افسردگي در زنان باردار نقش دارند. او از ژنتيك به عنوان عاملي غيرمحيطي نام مي‌برد و مي‌گويد: زناني كه مواردي از ابتلا به افسردگي را در بستگان نزديك شان دارند 25 درصد بيشتر از ديگر زنان، در معرض خطر ابتلا به افسردگي در دوران بارداري و پس از آن هستند.
حوادث ناخوشايند و ناگهاني در خانواده، مصرف الكل و كشيدن سيگار، درمان‌هاي طولاني مدت و اعتياد به داروهاي غيرمجاز هم از عواملي محيطي هستند كه به گفته اين متخصص احتمال بروز افسردگي را در مادران بالا مي‌برند.
همچنين بارداري براي برخي از زنان به عنوان عاملي استرس‌زا محسوب مي‌شود كه ممكن است خلق و خوي‌شان را تغيير دهد، نبود همسر يا بي‌توجهي او، بارداري‌هاي ناخواسته، شرايط نامناسب اقتصادي و سطح پايين فرهنگي خانواده، و حاملگي در سن كم هم ممكن است از مسبب‌هاي افسردگي باشند.
اين متخصص سطح هورمون محرك غده آدرنال در بدن را هم در افسردگي تاثيرگذار مي‌داند و شرح مي‌دهد: زناني كه در دوران بارداري با كاهش شديد ميزان اين هورمون در خون مواجه مي‌شوند نيز ممكن است به افسردگي دچار شوند.
علاوه بر اين عوامل، امكان ظهور افسردگي در زناني كه در بارداري اول دچار اين افسردگي شده‌اند 50 تا 70درصد افزايش مي‌يابد.
افسردگي پس از زايمان بيشتر است
به اعتقاد سمائي تهراني شيوع افسردگي در زنان معمولا پس از زايمان بيشتر از دوران بارداري است و در دو هفته اول پس از زايمان ظاهر مي‌شود.
نوسانات هورمون‌ها در بروز اين نوع افسردگي نقش دارند. هرچند افزايش ميزان هورمون استروژن در دوران بارداري به عنوان نوعي محرك براي جلوگيري از شيوع افسردگي به حساب مي‌آيد و برخي از زنان را شاداب‌تر مي‌كند، اما پس از بارداري، ناگهان ميزان اين هورمون كاهش مي‌يابد و اين سبب احساس غمگيني مي‌شود.
زناني كه ويارها و استفراغ‌هاي شديد در دوران حاملگي دارند و آنها كه پيش از بارداري هم سابقه مشكلات رواني داشته‌اند، بيشتر در معرض خطر افسردگي قرار دارند.
چند توصيه
دكتر سمائي تهراني اظهار مي‌كند: درمان بستگي بشدت افسردگي دارد و در مواردي كه شديد باشد قطعا نياز به درمان دارويي دارد و با رها كردن بيماري به حال خود بهتر نمي‌شود. در اين گونه موارد برخي از زنان اقدام به درمان‌هاي خودسرانه مي‌كنند كه بشدت خطرناك است و عوارضي جبران‌ناپذير دارد. مهم‌ترين نكته اين است كه پزشك بايد تشخيص دهد مشكل اين زنان چيست.
اين متخصص هشدار مي‌دهد: درمان افسردگي بخصوص پس از زايمان حتما بايد جدي گرفته شود چراكه احتمال دارد با افزايش افسردگي، اين گروه از بيماران دست‌به خودكشي يا فرزندكشي بزنند.
همچنين مركز بين‌المللي سلامت زنان در اين زمينه به زنان براي جلوگيري از ابتلابه افسردگي پيش و پس از بارداري توصيه‌هايي مي‌كند كه عبارتند از:
داشتن برنامه‌ريزي دقيق در طول روز كه در آن زمان خواب و استراحت و برنامه‌هايي هرچند ساده براي تفريح مورد توجه قرار گرفته باشد.
تقسيم وظايف مربوط به امور خانه و نوزاد با همسر و صحبت كردن درباره نگراني‌هاي‌تان با او.
گذراندن اوقاتي با دوستان و آشنايان.
مشاوره با پزشك در صورت بروز نشانه‌هاي افسردگي.
مشورت كردن با مادراني كه در نگهداري از فرزند تجربه دارند.
پرهيز از ايجاد تغييرات ناگهاني در برنامه زندگي روزمره در دوران بارداري.
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1388/08/13/100921790720.jpg
پزشكش مي‌گويد اينها نشانه‌هاي افسردگي دوران بارداري است و شايد بعد از زايمان هم ادامه پيدا كند، پزشك مي‌گويد اين افسردگي بايد درمان شود وگرنه... .
بارداري يك تغيير مهم در زندگي زن‌هاست و تغييرات بزرگ در زندگي حتي اگر خوشايند باشند بعضي وقت‌ها ممكن است آدم‌ها را گرفتار افسردگي كنند. بنا به گفته پزشكان اين نوع افسردگي‌ها اگر خفيف باشند بي‌خطرند، اما گاهي كار به جايي مي‌رسد كه مادران ممكن است زايمان زودرس داشته باشند، كودكاني با وزن كم به دنيا بياورند، تا سال‌ها پس از زايمان نيز مبتلا به افسردگي باقي مي‌مانند و شايد حتي دست به اقداماتي خطرناك بزنند.
غصه از كجا مي‌آيد؟
دكتر فاطمه سمائي تهراني، متخصص زنان و زايمان در گفتگو با «جام‌جم» افسردگي‌هاي مربوط به بارداري را مساله‌اي شايع مي‌داند كه ممكن است در مواردي خطرناك شود. اواين گروه افسردگي‌ها را از نظر زمان وقوع به دو‌گروه پيش و پس از زايمان تقسيم مي‌كند. اين متخصص توضيح مي‌دهد: حدود 12 درصد از جمعيت كشورمان دچار افسردگي هستند كه شيوع افسردگي در ميان زنان باردار نيز افزايشي نسبت به وضعيت آماري آن در كل جامعه ندارد.
افسردگي دوران بارداري در زنان معمولا از 3 ماهگي با علائمي مانند غمگيني، بي‌علاقگي به انجام امور روزمره زندگي و برقراري ارتباط اجتماعي، دردهاي جسماني بي‌دليلي كه پزشك براي آنها توجيه فيزيكي ندارد، احساس بيماري و خستگي و ضعف مزمن، ناتواني در كنترل خشم و احساسات منفي، بي‌منظمي در خواب و خوردن ظاهر‌مي‌شود.
به گفته سمائي تهراني، هم عوامل محيطي و هم عوامل غيرمحيطي در بروز افسردگي در زنان باردار نقش دارند. او از ژنتيك به عنوان عاملي غيرمحيطي نام مي‌برد و مي‌گويد: زناني كه مواردي از ابتلا به افسردگي را در بستگان نزديك شان دارند 25 درصد بيشتر از ديگر زنان، در معرض خطر ابتلا به افسردگي در دوران بارداري و پس از آن هستند.
حوادث ناخوشايند و ناگهاني در خانواده، مصرف الكل و كشيدن سيگار، درمان‌هاي طولاني مدت و اعتياد به داروهاي غيرمجاز هم از عواملي محيطي هستند كه به گفته اين متخصص احتمال بروز افسردگي را در مادران بالا مي‌برند.
همچنين بارداري براي برخي از زنان به عنوان عاملي استرس‌زا محسوب مي‌شود كه ممكن است خلق و خوي‌شان را تغيير دهد، نبود همسر يا بي‌توجهي او، بارداري‌هاي ناخواسته، شرايط نامناسب اقتصادي و سطح پايين فرهنگي خانواده، و حاملگي در سن كم هم ممكن است از مسبب‌هاي افسردگي باشند.
اين متخصص سطح هورمون محرك غده آدرنال در بدن را هم در افسردگي تاثيرگذار مي‌داند و شرح مي‌دهد: زناني كه در دوران بارداري با كاهش شديد ميزان اين هورمون در خون مواجه مي‌شوند نيز ممكن است به افسردگي دچار شوند.
علاوه بر اين عوامل، امكان ظهور افسردگي در زناني كه در بارداري اول دچار اين افسردگي شده‌اند 50 تا 70درصد افزايش مي‌يابد.
افسردگي پس از زايمان بيشتر است
به اعتقاد سمائي تهراني شيوع افسردگي در زنان معمولا پس از زايمان بيشتر از دوران بارداري است و در دو هفته اول پس از زايمان ظاهر مي‌شود.
نوسانات هورمون‌ها در بروز اين نوع افسردگي نقش دارند. هرچند افزايش ميزان هورمون استروژن در دوران بارداري به عنوان نوعي محرك براي جلوگيري از شيوع افسردگي به حساب مي‌آيد و برخي از زنان را شاداب‌تر مي‌كند، اما پس از بارداري، ناگهان ميزان اين هورمون كاهش مي‌يابد و اين سبب احساس غمگيني مي‌شود.
زناني كه ويارها و استفراغ‌هاي شديد در دوران حاملگي دارند و آنها كه پيش از بارداري هم سابقه مشكلات رواني داشته‌اند، بيشتر در معرض خطر افسردگي قرار دارند.
چند توصيه
دكتر سمائي تهراني اظهار مي‌كند: درمان بستگي بشدت افسردگي دارد و در مواردي كه شديد باشد قطعا نياز به درمان دارويي دارد و با رها كردن بيماري به حال خود بهتر نمي‌شود. در اين گونه موارد برخي از زنان اقدام به درمان‌هاي خودسرانه مي‌كنند كه بشدت خطرناك است و عوارضي جبران‌ناپذير دارد. مهم‌ترين نكته اين است كه پزشك بايد تشخيص دهد مشكل اين زنان چيست.
اين متخصص هشدار مي‌دهد: درمان افسردگي بخصوص پس از زايمان حتما بايد جدي گرفته شود چراكه احتمال دارد با افزايش افسردگي، اين گروه از بيماران دست‌به خودكشي يا فرزندكشي بزنند.
همچنين مركز بين‌المللي سلامت زنان در اين زمينه به زنان براي جلوگيري از ابتلابه افسردگي پيش و پس از بارداري توصيه‌هايي مي‌كند كه عبارتند از:
داشتن برنامه‌ريزي دقيق در طول روز كه در آن زمان خواب و استراحت و برنامه‌هايي هرچند ساده براي تفريح مورد توجه قرار گرفته باشد.
تقسيم وظايف مربوط به امور خانه و نوزاد با همسر و صحبت كردن درباره نگراني‌هاي‌تان با او.
گذراندن اوقاتي با دوستان و آشنايان.
مشاوره با پزشك در صورت بروز نشانه‌هاي افسردگي.
مشورت كردن با مادراني كه در نگهداري از فرزند تجربه دارند.
پرهيز از ايجاد تغييرات ناگهاني در برنامه زندگي روزمره در دوران بارداري.