تمـــام من

[افسون]

اینجا راهی کرده اند



راه های ابدیت را




چقدر در صدای بودن می گریزد،




هیاهوی سکوت.




چقدر می توان شنید




سکوت تنهایی را.




و « این، تمام من است»

[افسون]

کودکی


حیاط کودکی من،



دیگر بوی بازی کودکانه نمی دهد



تاک هم،



در اندیشه ی



به دام انداختن



میله های سرد است...

[افسون]

تنهــــــــــــــــــــــ ــــــــــایی


کم می آورم گاهی ظرف زمان را،



درمیانه راه اندیشه ام گم است



هراس از نرسیدن،



باز هم تکرار می کند:



مسافر زمان،



مقصدت کجاست ؟



کوره راه نزدیک است ،



پیاده می شوی؟!

[افسون]

هیچ گاه خواستنی نبودم!


گاهی نا خواسته ایم


ونام هایی داریم که ناخواسته از ماست،


سطر های نوشته ناخواسته اند،


نگاه کن!


من هنوز ناخواسته ام...