*میترا*
2nd November 2009, 12:36 PM
نورولوژیستهای مجارستانی کشف کردند که برخی از نورونها بدون نیاز به سیناپسها و با استفاده از فضای میان سلولی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. به گزارش خبرگزاری مهر، نورونها برای برقراری ارتباط از سیناپسها استفاده می کنند. اکنون گروهی از دانشمندان دانشگاه "استزگرد" مجارستان کشف کردند که برخی از نورونها برای برقراری ارتباط میان خود از یک مسیر فرعی و بدون نیاز به سیناپسها استفاده می کنند. این نورونها با استفاده از انتشار انتقال دهنده های عصبی در فضای میان سلولها پیام را به نورونهای اطراف خود منتقل می کنند.
این دانشمندان با مطالعه بر روی "اینترنورونها" که در کورتکس مغزی حضور دارند به این نتایج دست یافتند. این منطقه نقش مهمی در بسیاری از عملکردهای مغزی به خصوص حافظه، توجه و زبان ایفا می کند.
مطالعات پیشین نشان می داد که "اینترنورونها" می توانند با آزاد کردن انتقال دهنده عصبی "گابا" (اسید گاما آمینوبوتریک) فعالیت سلولهای عصبی دیگر را متوقف کنند.
همچنین برخی از مطالعات نشان می دهد که "گابا" می تواند در فضای خارج از سلولی نیز عمل کند. در این فضا گابا می تواند پیامهای میان نورونهای غیر سیناپسی را منتقل کند اما به اعتقاد دانشمندان این میزان گابا برای فعالیت همزمان تعداد زیادی نورون کافی نیست.
براساس گزارش نیچر، به منظور بررسی این فرضیه، نورولوژیستهای مجارستانی نمونه هایی از اینترنورونهای انسان و مدلهای آزمایشگاهی را مورد مطالعه قرار دادند.
این اینترنورونها دارای آکسونهای چندشاخه و مکانهای غنی
از گابا هستند که می توانند در فضای خارج از سلولی این انتقال دهنده عصبی را آزاد کنند.
این محققان دریافتند که تنها 11 سایت از 50 محل مورد آزمایش، فعالیتی همانند سیناپسها دارند. آزمایشات بعدی تائید کرد که تنها یک اینترنورون در صورتی که تحریک شود می تواند به اندازه کافی گابا آزاد کند و به این ترتیب فعالیت نورونهای غیر سیناپسی اطراف خود را متوقف کند.
همچنین این بررسی نشان داد که اینترنورونها محتوی گیرنده های حساس به سطح بسیار پایین گابا هستند و به نظر می رسد که این اینترنورونها برای ایجاد ارتباط میان بدون نیاز به سیناپسها خود متخصص شده اند. این گیرنده ها همچنین به نورونهای ستاره مانند نیز حساس هستند.
این دانشمندان با مطالعه بر روی "اینترنورونها" که در کورتکس مغزی حضور دارند به این نتایج دست یافتند. این منطقه نقش مهمی در بسیاری از عملکردهای مغزی به خصوص حافظه، توجه و زبان ایفا می کند.
مطالعات پیشین نشان می داد که "اینترنورونها" می توانند با آزاد کردن انتقال دهنده عصبی "گابا" (اسید گاما آمینوبوتریک) فعالیت سلولهای عصبی دیگر را متوقف کنند.
همچنین برخی از مطالعات نشان می دهد که "گابا" می تواند در فضای خارج از سلولی نیز عمل کند. در این فضا گابا می تواند پیامهای میان نورونهای غیر سیناپسی را منتقل کند اما به اعتقاد دانشمندان این میزان گابا برای فعالیت همزمان تعداد زیادی نورون کافی نیست.
براساس گزارش نیچر، به منظور بررسی این فرضیه، نورولوژیستهای مجارستانی نمونه هایی از اینترنورونهای انسان و مدلهای آزمایشگاهی را مورد مطالعه قرار دادند.
این اینترنورونها دارای آکسونهای چندشاخه و مکانهای غنی
از گابا هستند که می توانند در فضای خارج از سلولی این انتقال دهنده عصبی را آزاد کنند.
این محققان دریافتند که تنها 11 سایت از 50 محل مورد آزمایش، فعالیتی همانند سیناپسها دارند. آزمایشات بعدی تائید کرد که تنها یک اینترنورون در صورتی که تحریک شود می تواند به اندازه کافی گابا آزاد کند و به این ترتیب فعالیت نورونهای غیر سیناپسی اطراف خود را متوقف کند.
همچنین این بررسی نشان داد که اینترنورونها محتوی گیرنده های حساس به سطح بسیار پایین گابا هستند و به نظر می رسد که این اینترنورونها برای ایجاد ارتباط میان بدون نیاز به سیناپسها خود متخصص شده اند. این گیرنده ها همچنین به نورونهای ستاره مانند نیز حساس هستند.