*مینا*
31st October 2009, 08:36 PM
شعاع نوك نانولوله هاي كربني تقريباً به اندازه بسياري از نانوزيست مواد است. اين به اين معني است كه از نانو لوله‌ها مي توان براي شناسايي ساختار زيست موادي چون پروتئين‌ها استفاده كرد. علاوه بر آن نانولوله‌هاي كربني داراي نيروي مكانيكي بسيار بالايي بوده، لذا از آنها مي توان به عنوان پروب‌هاي اندازه‌گيرنده نيروي متصل شده به تك ملكولهاي پروتئيني استفاده كرد.
به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اگر چه قبلاً نيز محققان به نانولوله‌هاي كربني پروتئين ها را متصل كرده‌اند با اين حال روش‌هاي به كار گرفته شده بسيار پيچيده بوده‌اند علاوه بر آن همواره احتمال اتصال پروتئين ها به جدار نانولوله‌ها وجود داشته است.
محققان دانشگاه «اوزاكا» اين مشكل را با ابداع روشي ساده كه در آن پروتئين‌ها با نيروي كووالانت به نوك تيز نانولوله‌هاي كربن چند ديواره (MWCNTs) متصل مي شوند، برطرف كردند. در اين روش پروتئين‌ها به جدار نانولوله ها متصل نمي شوند .
محققان كار را با تيز كردن و باز كردن نوك نانولوله هاي كربن چند ديواره از طريق اكسيداسيون آغاز كردند. سپس آنها انتهاي باز را به يك گروه كربوكسيل (COOH) متصل كردند.
حال انتهاي نانولوله فعال شده و قادر است به گروه آميني NH2 متصل شود و اين‌گونه پروتئين ها با ايجاد اتصال كووالانت به نوك نانو لوله ها متصل ميشوند. از آنجا كه ساير پروتئين ها با نيروهاي واندروالس به نانولوله ها متصل ميشوند كه در مقايسه با پيوندهاي كووالانت از قدرت كمتري برخوردارند با انجام يك شست‌وشوي ساده مي توان اين پروتئين هاي اضافه را جداسازي كرد. اتصال ساختار نانولوله- پروتئين به يك ميكروسكوپ پروب پيمايشگر (SPM) امكان بكارگيري زيست ملكول ها را ممكن ساخته است. اين كار امكان اندازه گيري ديناميك ملكولهاي زيستي را فراهم ساخته است.
به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌اوري نانو، اين گروه ژاپني ادعا مي كنند كه در حال حاضر بر روي فرايندي كار مي كنند كه نوك پروب نانو لوله نازك SPM را با ايجاد بازهاي NH2 فعال كنند. اين كار امكان به كارگيري ملكول زيستي منفرد به كمك SPM را فراهم خواهد كرد.
منبع : ایسنا
به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اگر چه قبلاً نيز محققان به نانولوله‌هاي كربني پروتئين ها را متصل كرده‌اند با اين حال روش‌هاي به كار گرفته شده بسيار پيچيده بوده‌اند علاوه بر آن همواره احتمال اتصال پروتئين ها به جدار نانولوله‌ها وجود داشته است.
محققان دانشگاه «اوزاكا» اين مشكل را با ابداع روشي ساده كه در آن پروتئين‌ها با نيروي كووالانت به نوك تيز نانولوله‌هاي كربن چند ديواره (MWCNTs) متصل مي شوند، برطرف كردند. در اين روش پروتئين‌ها به جدار نانولوله ها متصل نمي شوند .
محققان كار را با تيز كردن و باز كردن نوك نانولوله هاي كربن چند ديواره از طريق اكسيداسيون آغاز كردند. سپس آنها انتهاي باز را به يك گروه كربوكسيل (COOH) متصل كردند.
حال انتهاي نانولوله فعال شده و قادر است به گروه آميني NH2 متصل شود و اين‌گونه پروتئين ها با ايجاد اتصال كووالانت به نوك نانو لوله ها متصل ميشوند. از آنجا كه ساير پروتئين ها با نيروهاي واندروالس به نانولوله ها متصل ميشوند كه در مقايسه با پيوندهاي كووالانت از قدرت كمتري برخوردارند با انجام يك شست‌وشوي ساده مي توان اين پروتئين هاي اضافه را جداسازي كرد. اتصال ساختار نانولوله- پروتئين به يك ميكروسكوپ پروب پيمايشگر (SPM) امكان بكارگيري زيست ملكول ها را ممكن ساخته است. اين كار امكان اندازه گيري ديناميك ملكولهاي زيستي را فراهم ساخته است.
به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌اوري نانو، اين گروه ژاپني ادعا مي كنند كه در حال حاضر بر روي فرايندي كار مي كنند كه نوك پروب نانو لوله نازك SPM را با ايجاد بازهاي NH2 فعال كنند. اين كار امكان به كارگيري ملكول زيستي منفرد به كمك SPM را فراهم خواهد كرد.
منبع : ایسنا