ØÑтRдŁ§
23rd October 2009, 03:07 AM
در این بخش شما با
درزهای انقباض Construction Joints
درزهای انبساط Expansion Joints
درزهای كنترل Control Joints
درزهای نشست Settelment Joints
درزهای لغزش Settelment Joints
و سایر درزها آشنا میشوید.
درزهای انقباض Construction Joints
این درزها معمولاً به منظور جلوگیری از بروز تركهای ناشی از جمع شدن بتن تعبیه می‌شوند. اگر در فواصل معین درز انقباض در نظر گرفته نشود، روی سطوح پیاده‌روها یا دیوارهای بتنی تركهایی پدید خواهد آمد. آرماتورها غالباً می‌توانند محل بروز تركها را كنترل نمایند، همچنین، وجود درزهای انقباضی كه محلشان به طور صحیح انتخاب شده باشد، می‌توانند مانع بروز ترك شوند. عملكرد این درزها به صورتی است كه انقباض طرفین درز در محل درز متمركز می‌گردد. در حقیقت این درزها دارای نوعی عدم پیوستگی عمومی هستند، لیكن شكاف اولیه‌ای بین بتن دو طرف درز وجود ندارد. در روسازیها جایی كه دارای عرض بیش از 75/3 متر نباشد، درزهای ساختمانی بین نوارهای مجاور جوابگوی نیاز برای جمع‌شدگی طولی خواهند بود. برای سنگدانه‌های گرانیتی و آهكی فاصله درزهای روسازی معمولاً بین 6 تا 9 متر است. برای مصالح سنگی سیلیسی و روباره‌ها، این فاصله 8/4 تا 6 متر است. در صورت تردید باید فاصله درزها كمتر اختیار شود. در فاصله حدود 30 متر از انتهای آزاد روسازی و 18 متر از هر درز انبساط، در محلهایی كه قفل و بست دانه‌ها كم باشد، درزهای انقباض پدید خواهند آمد، در این نقاط باید زبانه‌هایی (كه یك طرف آنها به بتن پیوستگی كامل دارد و طرف دیگر در غلافی بدون اصطكاك حركت می‌كند، یا هر وسیله دیگری كه قابلیت انتقال بار در جهت عمود بر زبانه را داشته باشد) تعبیه شود.
درزهای انقباضی در پیاده‌روها و دالهای كف كه به صورت موزائیكی ساخته می‌شوند، به طور معمول در فواصل 2/1 تا 8/1 متر و در جان‌پناهها و نرده‌ها در فواصل 3 تا 6 متر در نظر گرفته می‌شوند.
اگر اعضا و قطعات پیش‌ساخته و یا به صورت واحدهای مجزا و مستقل كار گذارده شوند و بدین لحاظ در آنها درز انبساط تعبیه نشده باشد، باید شرایط نصب چنان باشد كه اعضا و قطعات مجاور هنگام انبساط مزاحمتی برای یكدیگر ایجاد ننماید.
درزهای انبساط Expansion Joints
این درزها برای جلوگیری از خراب شدن روسازیها در اثر فشار بیش از حد، فراهم ساختن امكان تعمیر قسمتی از جدولهای بتنی پیاده‌روها و نظایر آن تعبیه می‌شوند. به طور كلی این درزها برای تأمین امكان انقباض و انبساط ناشی از تغییرات درجه حرارت، به طوری كه در نقاط مختلف ساختمان ترك‌خوردگی و در مقاطع سازه تلاشهای ثانوی زیاد، ایجاد نشوند، تعبیه می‌گردند.
عملكرد این درزها باید به گونه‌ای باشد كه انبساط و انقباض طرفین درز كاملاً همساز شوند، لازمه چنین درزهایی این است كه هیچگونه پیوستگی در طرفین درز برقرار نباشد، چنین درزهایی باید با كمترین مقاومت در مقابل انقباض و انبساط قادر به باز یا بسته شدن باشند. عموماً این درزها در تمام قسمتهای سازه به طور پیوسته قرار گرفته و از كف تا سقف ادامه می‌یابند، برای حصول اطمینان از جدایی كامل دو قسمت مجاور رعایت این مسئله ضروریست.
درزهای كنترل Control Joints
انبساط و انقباض بتن در اثر تغییرات رطوبت و حرارت در آن تنشهایی را به وجود می‌آورند كه گاه از مقاومت بتن بیشتر بوده و به ترك‌خوردگی منجر می‌شود. برای حل این مشكل از درزهای كنترل كه حركت نسبی دال یا دیوار در صفحه خود را امكانپذیر می‌سازد، استفاده می‌شود.
برای جدا كردن واحدهای عظیم مولد برق از قسمتهای مجاور، به منظور جلوگیری از انتقال ارتعاش، منطقه‌ای كردن و محدود ساختن احتمال خرابی در قسمتهایی از ساختمان، جلوگیری از بروز ترك به علت تمركز تنش در محلهایی كه تغییر مقطع قابل توجهی حادث شده است (نظیر بازشو دیوارها)، جداسازی قسمتهای مختلف یك شالوده به علت تفاوت باربری آنها، جدا ساختن بازوهای مختلف سازه‌هایی كه شكل پلان آنها U,H,T,L,+ میباشد، از درز كنترل استفاده می‌شود. محل درزهای كنترل به ملاحظات معماری و مهندسی بستگی دارد. با تكیه بر تجربیات به دست آمده بهتر است ساختمانهای بتنی بزرگ، مستقل و بدون درز با طول بیش از 18 متر ساخته نشوند.
درزهای نشست Settelment Joints
این درزها برای جلوگیری از نشستهای نامساوی دو ساختمان مجاور كه دارای دو نوع مصالح، دو نوع پی یا دو ارتفاع متفاوت هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
درزهای لغزش Settelment Joints
درزهایی هستند كه امكان لغزش دو قسمت مجاور درز بدون انتقال نیروی برشی را فراهم می‌كنند. این درزها غالباً در مخازن، به ویژه در مواردی كه تغییرات درجه حرارت محیط زیاد است، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سایر درزها
مشخصات درزهای جدا كننده، مفصلی و … كه كاربردهای ویژه دارند، طبق مندرجات مشخصات فنی خصوصی خواهد بود.
منبع: (http://khakzad.com/)وبلاگ مهدی هاشمی - mahdihashemi.blogfa.com
درزهای انقباض Construction Joints
درزهای انبساط Expansion Joints
درزهای كنترل Control Joints
درزهای نشست Settelment Joints
درزهای لغزش Settelment Joints
و سایر درزها آشنا میشوید.
درزهای انقباض Construction Joints
این درزها معمولاً به منظور جلوگیری از بروز تركهای ناشی از جمع شدن بتن تعبیه می‌شوند. اگر در فواصل معین درز انقباض در نظر گرفته نشود، روی سطوح پیاده‌روها یا دیوارهای بتنی تركهایی پدید خواهد آمد. آرماتورها غالباً می‌توانند محل بروز تركها را كنترل نمایند، همچنین، وجود درزهای انقباضی كه محلشان به طور صحیح انتخاب شده باشد، می‌توانند مانع بروز ترك شوند. عملكرد این درزها به صورتی است كه انقباض طرفین درز در محل درز متمركز می‌گردد. در حقیقت این درزها دارای نوعی عدم پیوستگی عمومی هستند، لیكن شكاف اولیه‌ای بین بتن دو طرف درز وجود ندارد. در روسازیها جایی كه دارای عرض بیش از 75/3 متر نباشد، درزهای ساختمانی بین نوارهای مجاور جوابگوی نیاز برای جمع‌شدگی طولی خواهند بود. برای سنگدانه‌های گرانیتی و آهكی فاصله درزهای روسازی معمولاً بین 6 تا 9 متر است. برای مصالح سنگی سیلیسی و روباره‌ها، این فاصله 8/4 تا 6 متر است. در صورت تردید باید فاصله درزها كمتر اختیار شود. در فاصله حدود 30 متر از انتهای آزاد روسازی و 18 متر از هر درز انبساط، در محلهایی كه قفل و بست دانه‌ها كم باشد، درزهای انقباض پدید خواهند آمد، در این نقاط باید زبانه‌هایی (كه یك طرف آنها به بتن پیوستگی كامل دارد و طرف دیگر در غلافی بدون اصطكاك حركت می‌كند، یا هر وسیله دیگری كه قابلیت انتقال بار در جهت عمود بر زبانه را داشته باشد) تعبیه شود.
درزهای انقباضی در پیاده‌روها و دالهای كف كه به صورت موزائیكی ساخته می‌شوند، به طور معمول در فواصل 2/1 تا 8/1 متر و در جان‌پناهها و نرده‌ها در فواصل 3 تا 6 متر در نظر گرفته می‌شوند.
اگر اعضا و قطعات پیش‌ساخته و یا به صورت واحدهای مجزا و مستقل كار گذارده شوند و بدین لحاظ در آنها درز انبساط تعبیه نشده باشد، باید شرایط نصب چنان باشد كه اعضا و قطعات مجاور هنگام انبساط مزاحمتی برای یكدیگر ایجاد ننماید.
درزهای انبساط Expansion Joints
این درزها برای جلوگیری از خراب شدن روسازیها در اثر فشار بیش از حد، فراهم ساختن امكان تعمیر قسمتی از جدولهای بتنی پیاده‌روها و نظایر آن تعبیه می‌شوند. به طور كلی این درزها برای تأمین امكان انقباض و انبساط ناشی از تغییرات درجه حرارت، به طوری كه در نقاط مختلف ساختمان ترك‌خوردگی و در مقاطع سازه تلاشهای ثانوی زیاد، ایجاد نشوند، تعبیه می‌گردند.
عملكرد این درزها باید به گونه‌ای باشد كه انبساط و انقباض طرفین درز كاملاً همساز شوند، لازمه چنین درزهایی این است كه هیچگونه پیوستگی در طرفین درز برقرار نباشد، چنین درزهایی باید با كمترین مقاومت در مقابل انقباض و انبساط قادر به باز یا بسته شدن باشند. عموماً این درزها در تمام قسمتهای سازه به طور پیوسته قرار گرفته و از كف تا سقف ادامه می‌یابند، برای حصول اطمینان از جدایی كامل دو قسمت مجاور رعایت این مسئله ضروریست.
درزهای كنترل Control Joints
انبساط و انقباض بتن در اثر تغییرات رطوبت و حرارت در آن تنشهایی را به وجود می‌آورند كه گاه از مقاومت بتن بیشتر بوده و به ترك‌خوردگی منجر می‌شود. برای حل این مشكل از درزهای كنترل كه حركت نسبی دال یا دیوار در صفحه خود را امكانپذیر می‌سازد، استفاده می‌شود.
برای جدا كردن واحدهای عظیم مولد برق از قسمتهای مجاور، به منظور جلوگیری از انتقال ارتعاش، منطقه‌ای كردن و محدود ساختن احتمال خرابی در قسمتهایی از ساختمان، جلوگیری از بروز ترك به علت تمركز تنش در محلهایی كه تغییر مقطع قابل توجهی حادث شده است (نظیر بازشو دیوارها)، جداسازی قسمتهای مختلف یك شالوده به علت تفاوت باربری آنها، جدا ساختن بازوهای مختلف سازه‌هایی كه شكل پلان آنها U,H,T,L,+ میباشد، از درز كنترل استفاده می‌شود. محل درزهای كنترل به ملاحظات معماری و مهندسی بستگی دارد. با تكیه بر تجربیات به دست آمده بهتر است ساختمانهای بتنی بزرگ، مستقل و بدون درز با طول بیش از 18 متر ساخته نشوند.
درزهای نشست Settelment Joints
این درزها برای جلوگیری از نشستهای نامساوی دو ساختمان مجاور كه دارای دو نوع مصالح، دو نوع پی یا دو ارتفاع متفاوت هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
درزهای لغزش Settelment Joints
درزهایی هستند كه امكان لغزش دو قسمت مجاور درز بدون انتقال نیروی برشی را فراهم می‌كنند. این درزها غالباً در مخازن، به ویژه در مواردی كه تغییرات درجه حرارت محیط زیاد است، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
سایر درزها
مشخصات درزهای جدا كننده، مفصلی و … كه كاربردهای ویژه دارند، طبق مندرجات مشخصات فنی خصوصی خواهد بود.
منبع: (http://khakzad.com/)وبلاگ مهدی هاشمی - mahdihashemi.blogfa.com