ØÑтRдŁ§
21st October 2009, 08:05 PM
هر وقت می دیدم كه مردم اطرافم با مشكلات روبه رو می شوند به این فكر می افتادم كه باید كاری كرد. همین ها بود كه باعث شد هرازگاهی پس از تحقیق و مطالعه بتوانم گره ای از مشكلات دیگران باز كنم و نام این موفقیت ها اختراع شد. ۱۶ اختراع كه به نام شهدا ثبت شده با این اعتقاد كه از بركت نام آنها فكری نو در من ریشه بگیرد و سرآغازی دیگر برای شكوفایی ام باشد. سید جلال الدین سجادی دانشجوی سال آخر رشته مهندسی نقشه برداری در حالی این ها را می گوید كه موفق شده در مسابقات و نمایشگاه بین المللی اختراعات ۲۰۰۸ ژنو به خاطر اختراعش مدال طلا بگیرد و نامش را در عرصه جهانی ثبت كند.
● چند سال دارید؟
▪ ۲۰ سال.
● كجا درس می خوانید؟
▪ دانشگاه زابل.
▪ اهل كجا هستید؟
▪ خوزستان.
● چه شد كه مهندسی نقشه برداری انتخاب شما شد؟
▪ این رشته در ایران جدید است و من به همین علت و به علت این كه به آن به عنوان رشته های پایه نگاه می كردم، آن را انتخاب كردم
● موضوع اختراع چگونه در ذهن تان شكل گرفت؟
▪ از یك سال پیش وقتی برای نقشه برداری بیرون شهر می رفتیم با مشكلات زیادی روبه رو بودیم. بچه ها ناگزیر بودند برای خواندن مختصات زمین و كار نقشه برداری خیلی وقت صرف كنند و هیچ دستگاهی كه بتواند كمك كند، وجود نداشت. برای همین به فكر طراحی دستگاهی در این رابطه افتادم كه پس از شش ماه مطالعه و استاندارد سازی و دو ماه صرف وقت برای ساخت، دستگاه شاخص و رفلكتور را اختراع كردم.
● این نخستین اختراع شما بود؟
▪ نه قبل از آن ویلچر بالا رونده از پله ها را با كمك یكی از دوستان ساختیم. چون یكی از همكلاسی هایمان برای بالا و پائین رفتن از پله ها مشكل داشت. طرح دیگری هم داشتم كه با خواهرم ساخته ایم. اختراعات دیگرم هم مربوط به كنترل عبور و مرور ماشین های نظامی، پرده هوشمند الكترونیكی، جا نمازی قبله ثابت، چند طرح نظامی پدافند، سطح طراز شونده زیر هلی كوپتر نظامی، سطح طراز شونده زیر دوربین های نقشه برداری و نظامی، سیستم خاك گیر خانه كه در زابل به علت این مشكل مردم در معرض بیماری های خطرناك قرار دارند، عرشه متحرك هواپیمای نظامی روی كشتی و ... از دیگر كارهای من است كه تعداد قابل توجهی از آنها را قبل از اختراع مربوط به «شاخص و رفلكتور» انجام داده ام.
*** این اختراعات را ثبت كرده اید
۱۶ اختراع من ثبت شده و تأییدیه شان را گرفته ام ولی برای بقیه مشكل مالی دارم چون برای هر ثبت باید نمونه ای از كار را ساخت و هزینه كرد ولی من تا حالا امكان پرداخت این هزینه را نداشته ام.
● خانواده تان به شما كمك نمی كنند؟
▪ من سه خواهر و سه برادر دارم كه یك برادر و دوخواهرم هم اختراع می كنند، پدرم كارگر شهرداری است، و یكی دیگر از خواهرانم دانشجو و مادرم هم خانه دار است. طبیعی است كه امكان كمك به هزینه كارهای من برای خانواده ام ممكن نیست.
● از مسابقات بگویید؟
▪ این مسابقه ۳۶ دوره است كه در جهان برگزار می شود. امسال ۷۸ داور بین المللی در آن آثار را انتخاب می كردند و ایران توانست در دنیا مقام اول را كسب كند.
● چگونه طرح ها به مسابقه راه یافت؟
▪ ما در ایران طرح های اولیه را دادیم كه برای فدراسیون پذیرفته شد پس از آن طرح ها راكاملتر دادیم و بعد كه قرار شد به مسابقه راه یابیم اصل دستگاه را ارائه كردیم.
● فكر می كردید انتخاب شوید و طلا بگیرید؟
▪ من روی طرح هم خیلی زحمت كشیده بودم. نام طرحم را شهدای تا سوكی زابل گذاشته بودم و به این فكر می كردم كه این مدال باعث افتخار برای من و خانواده شهدا خواهد شد. به همین علت به مدال فكر می كردم روز ۱۷ فروردین دیپلم افتخار دادند و شب بعد اهدای مدال ها بود.
● در آن لحظه چه كردید؟
▪ خدا را شكر كردم.
● با چه كسی از اعضای خانواده تان اول حرف زدید؟
▪ یك ساعت بعد از اهدای جوایز با خانواده ام تماس گرفتم اول با پدرم و بعد با مادرم حرف زدم. دعایم می كردند.
● موفقیت ات را مدیون چه كسی هستی؟
▪ فقط شهدا. تمام طرح های من به نام شهدا است و من اعتقاد دارم وقتی یك طرح به نام آنها می كنی، صد طرح به ذهن ات می آید.
● آخرین هدف؟
▪ جوان ترین تیم در این مسابقات ایران بود ولی متأسفانه به علت مشكلات امكان درخشش بیشتر نیست. هدف من این است كه ایران از نظر علمی در جهان رتبه اول را به دست آورد.
● و مشكلات؟
▪ كارهای پژوهشی پشتوانه ای ندارند و مورد حمایت مالی قرار نمی گیرند. مشكل دیگر این است كه دانشجوی پژوهشگر بین انتخاب زمان برای دانشگاه و درس و اختراعش دچار مشكل می شود چون پژوهش وقتش را می گیرد و به نظر من این سیستم علمی مشكل ساز است.
مشكل دیگر مربوط به سربازی و ثبت اختراع است، خب اگر این مشكلات نباشد دلگرمی ها برای اختراع بیشتر می شود ولی ما در پیچ و خم كارهای اداری سر خورده می شویم. ببینید بودجه ای برای پژوهشگران و مخترعان نداریم.
● پیشنهادی برای ساخت اختراعاتتان داشته اید؟
▪ در ایران اختراع را نمی سازند ولی از سوئیس، اتریش و دانشگاهی از آمریكا پیشنهاد برای دستگاه شاخص و رفلكتور داشته ام.
● روزی چند ساعت مطالعه می كنی؟
▪ ۱۳ ساعت.
● تفریح؟
▪ دو، سه ساعت اینترنت.
● ورزش مورد علاقه؟
▪ روزی نیم ساعت شنا یا دو.
● مطالعه غیر درسی؟
▪ كتب جامعه شناسی.
● آرزو؟
▪ یك روز در ایران حمایت هایی از مخترعان شود و بتوانیم آنچه را اختراع می كنیم، بسازیم و در جهان حرف اول را بزنیم.
● اگر پرنده بودید؟
▪ پرواز كنان تا مرقد امام(ره) می رفتم و از آنجا پر می كشیدم تا مشهد، تا حرم امام رضا(ع).
كیمیا كریمی
مصاحبه : روزنامه ايران
● چند سال دارید؟
▪ ۲۰ سال.
● كجا درس می خوانید؟
▪ دانشگاه زابل.
▪ اهل كجا هستید؟
▪ خوزستان.
● چه شد كه مهندسی نقشه برداری انتخاب شما شد؟
▪ این رشته در ایران جدید است و من به همین علت و به علت این كه به آن به عنوان رشته های پایه نگاه می كردم، آن را انتخاب كردم
● موضوع اختراع چگونه در ذهن تان شكل گرفت؟
▪ از یك سال پیش وقتی برای نقشه برداری بیرون شهر می رفتیم با مشكلات زیادی روبه رو بودیم. بچه ها ناگزیر بودند برای خواندن مختصات زمین و كار نقشه برداری خیلی وقت صرف كنند و هیچ دستگاهی كه بتواند كمك كند، وجود نداشت. برای همین به فكر طراحی دستگاهی در این رابطه افتادم كه پس از شش ماه مطالعه و استاندارد سازی و دو ماه صرف وقت برای ساخت، دستگاه شاخص و رفلكتور را اختراع كردم.
● این نخستین اختراع شما بود؟
▪ نه قبل از آن ویلچر بالا رونده از پله ها را با كمك یكی از دوستان ساختیم. چون یكی از همكلاسی هایمان برای بالا و پائین رفتن از پله ها مشكل داشت. طرح دیگری هم داشتم كه با خواهرم ساخته ایم. اختراعات دیگرم هم مربوط به كنترل عبور و مرور ماشین های نظامی، پرده هوشمند الكترونیكی، جا نمازی قبله ثابت، چند طرح نظامی پدافند، سطح طراز شونده زیر هلی كوپتر نظامی، سطح طراز شونده زیر دوربین های نقشه برداری و نظامی، سیستم خاك گیر خانه كه در زابل به علت این مشكل مردم در معرض بیماری های خطرناك قرار دارند، عرشه متحرك هواپیمای نظامی روی كشتی و ... از دیگر كارهای من است كه تعداد قابل توجهی از آنها را قبل از اختراع مربوط به «شاخص و رفلكتور» انجام داده ام.
*** این اختراعات را ثبت كرده اید
۱۶ اختراع من ثبت شده و تأییدیه شان را گرفته ام ولی برای بقیه مشكل مالی دارم چون برای هر ثبت باید نمونه ای از كار را ساخت و هزینه كرد ولی من تا حالا امكان پرداخت این هزینه را نداشته ام.
● خانواده تان به شما كمك نمی كنند؟
▪ من سه خواهر و سه برادر دارم كه یك برادر و دوخواهرم هم اختراع می كنند، پدرم كارگر شهرداری است، و یكی دیگر از خواهرانم دانشجو و مادرم هم خانه دار است. طبیعی است كه امكان كمك به هزینه كارهای من برای خانواده ام ممكن نیست.
● از مسابقات بگویید؟
▪ این مسابقه ۳۶ دوره است كه در جهان برگزار می شود. امسال ۷۸ داور بین المللی در آن آثار را انتخاب می كردند و ایران توانست در دنیا مقام اول را كسب كند.
● چگونه طرح ها به مسابقه راه یافت؟
▪ ما در ایران طرح های اولیه را دادیم كه برای فدراسیون پذیرفته شد پس از آن طرح ها راكاملتر دادیم و بعد كه قرار شد به مسابقه راه یابیم اصل دستگاه را ارائه كردیم.
● فكر می كردید انتخاب شوید و طلا بگیرید؟
▪ من روی طرح هم خیلی زحمت كشیده بودم. نام طرحم را شهدای تا سوكی زابل گذاشته بودم و به این فكر می كردم كه این مدال باعث افتخار برای من و خانواده شهدا خواهد شد. به همین علت به مدال فكر می كردم روز ۱۷ فروردین دیپلم افتخار دادند و شب بعد اهدای مدال ها بود.
● در آن لحظه چه كردید؟
▪ خدا را شكر كردم.
● با چه كسی از اعضای خانواده تان اول حرف زدید؟
▪ یك ساعت بعد از اهدای جوایز با خانواده ام تماس گرفتم اول با پدرم و بعد با مادرم حرف زدم. دعایم می كردند.
● موفقیت ات را مدیون چه كسی هستی؟
▪ فقط شهدا. تمام طرح های من به نام شهدا است و من اعتقاد دارم وقتی یك طرح به نام آنها می كنی، صد طرح به ذهن ات می آید.
● آخرین هدف؟
▪ جوان ترین تیم در این مسابقات ایران بود ولی متأسفانه به علت مشكلات امكان درخشش بیشتر نیست. هدف من این است كه ایران از نظر علمی در جهان رتبه اول را به دست آورد.
● و مشكلات؟
▪ كارهای پژوهشی پشتوانه ای ندارند و مورد حمایت مالی قرار نمی گیرند. مشكل دیگر این است كه دانشجوی پژوهشگر بین انتخاب زمان برای دانشگاه و درس و اختراعش دچار مشكل می شود چون پژوهش وقتش را می گیرد و به نظر من این سیستم علمی مشكل ساز است.
مشكل دیگر مربوط به سربازی و ثبت اختراع است، خب اگر این مشكلات نباشد دلگرمی ها برای اختراع بیشتر می شود ولی ما در پیچ و خم كارهای اداری سر خورده می شویم. ببینید بودجه ای برای پژوهشگران و مخترعان نداریم.
● پیشنهادی برای ساخت اختراعاتتان داشته اید؟
▪ در ایران اختراع را نمی سازند ولی از سوئیس، اتریش و دانشگاهی از آمریكا پیشنهاد برای دستگاه شاخص و رفلكتور داشته ام.
● روزی چند ساعت مطالعه می كنی؟
▪ ۱۳ ساعت.
● تفریح؟
▪ دو، سه ساعت اینترنت.
● ورزش مورد علاقه؟
▪ روزی نیم ساعت شنا یا دو.
● مطالعه غیر درسی؟
▪ كتب جامعه شناسی.
● آرزو؟
▪ یك روز در ایران حمایت هایی از مخترعان شود و بتوانیم آنچه را اختراع می كنیم، بسازیم و در جهان حرف اول را بزنیم.
● اگر پرنده بودید؟
▪ پرواز كنان تا مرقد امام(ره) می رفتم و از آنجا پر می كشیدم تا مشهد، تا حرم امام رضا(ع).
كیمیا كریمی
مصاحبه : روزنامه ايران