آبجی
13th October 2009, 02:17 PM
دوربین های فشرده دو تفاوت اصلی با مدل های عام (همه کاره) دارند. اول اینکه لنز ایشان در داخل بدنه دوربین قرار دارد و دوم اینکه ظریف الاندام هستند. مدل های فوق فشرده که انگاری همین دیروز رژیم لاغری خود را تمام کرده اند به سهولت قابل تشخیص هستند، اما مدل های فشرده ای هم هستند که یکی، دو سال است بازار را قرق کرده اند. این مدل ها بدنه ای جمع و جور دارند و لنزشان همانند مدل های عام در بیرون بدنه دوربین قرار گرفته و به صورت تلسکوپی باز و بسته می شود.
به طور کلی مدل های فشرده به دلیل اینکه از تکنولوژی های ظریف تری بهره می برند، وزن کمتری داشته، ابعاد محدودتری دارند و طبیعی است با قیمتی بالاتر عرضه می شوند و برای عکسبرداری سریع السیر طراحی شده اند. نباید انتظار زیادی از کیفیت تصاویر تهیه شده با دوربین های فشرده و فوق فشرده داشت. این دوربین ها قرار است آنقدر سبک و ظریف باشند که تبدیل به همراه همیشگی کاربر شوند. همین. ارزان ترین مدل های فشرده را می توان در وادی بین 200 تا 300 هزار تومان جست. مدل های فوق فشرده قیمت بالاتری دارند و بین 250 تا 400 هزار تومان یافت می شوند. چنانچه محل عکس برداری از محیط های بسته تا محیط های کاملاً باز متغیر است، بهتر است که از مدل های همه کاره ای که از حسگرهای کیفی و بزرگ نمایی نوری بیش از x6 دارند، استفاده شود. و آنگاه مدل های شبه حرفه ای مدل هایی که شبه حرفه ای (DSLR-Like) خطاب می شوند در گویش های مختلف با عناوین Superzoom، Ultrazoom و آماتوری پیشرفته شناخته می شوند چرا که بدنه این موجودات شباهت بسیاری به مدل های DSLR دارد و بزرگ نمایی نوری اغلب آنها بیش ازX10 است. مدل های جدید با بزرگ نمایی نوری X26 عرضه می شوند. کیفیت حسگر این موجودات بین هشت تا 14 مگاپیکسل است. بزرگ نمایی نوری مدل های شبه حرفه ای ارزان تر از 400 هزار تومان بین X12 تا X15 و کیفیت حسگرشان بین هشت تا 10 مگاپیکسل است و بزرگ نمایی نوری مدل های گران تر بین X18 تا X26 و کیفیت حسگرشان نیز بین 10 تا 14 مگاپیکسل است.
کیفیت عکسبرداری با مدل های شبه حرفه ای فوق العاده است و از این لحاظ شباهت چندانی با دیگر مدل های آماتوری ندارد از این رو استفاه از این مدل ها برای علاقه مندانی که به دنیای عکاسی دل باخته اند، توصیه می شود. همچنین توصیه می شود قبل از تهیه مدل های نیمه حرفه ای (Entry Level DSLR) برای مدتی مدل های شبه حرفه ای تجربه شود. حداقل دستان عکاس با ابعاد دوربین های DSLR آشنا خواهد شد. مدل های شبه حرفه ای البته از مدار کنترلی و پردازنده های پیشرفته تری در قیاس با دیگر مدل های آماتوری استفاده می کنند و قیمت شان الکی بالاتر نیست. تمامی مدل های شبه حرفه ای از حسگرهای فاخر CCD بهره می برند. البته یکی، دو مدلی که Canon به تازگی عرضه داشته از حسگرهای درست و درمون CMOS استفاده می کنند. حمل ونقل و استفاده از مدل های شبه حرفه ای بسی سخت تر از دیگر مدل های آماتوری است اما از مدل های DSLR بسی آسان تر است. وزن این مدل ها بین 250 تا 450 گرم متغیر است.
بازیگران بازار مدل های آماتوری به غیر از پنج شرکت ژاپنی Canon، Nikon، Pentax، Olympus و Sony بازیگران قدری چون Panasonic و Fujifilm و Samsung دارد. شرکت های HP و Casio و Kodak هم حاضرند اما سهم قابل توجهی ندارند. محصولات Panasonic و Fujifilm در وادی مدل های شبه حرفه ای رقابت جالبی با محصولات Canon به عنوان داعیه دار بازار مدل های شبه حرفه ای دارند. محصولات شرکت Nikon در این وادی حرف چندانی برای گفتن نداشته اما به تازگی Sony محصولات فوق العاده ای عرضه داشته است.
به طور کلی مدل های فشرده به دلیل اینکه از تکنولوژی های ظریف تری بهره می برند، وزن کمتری داشته، ابعاد محدودتری دارند و طبیعی است با قیمتی بالاتر عرضه می شوند و برای عکسبرداری سریع السیر طراحی شده اند. نباید انتظار زیادی از کیفیت تصاویر تهیه شده با دوربین های فشرده و فوق فشرده داشت. این دوربین ها قرار است آنقدر سبک و ظریف باشند که تبدیل به همراه همیشگی کاربر شوند. همین. ارزان ترین مدل های فشرده را می توان در وادی بین 200 تا 300 هزار تومان جست. مدل های فوق فشرده قیمت بالاتری دارند و بین 250 تا 400 هزار تومان یافت می شوند. چنانچه محل عکس برداری از محیط های بسته تا محیط های کاملاً باز متغیر است، بهتر است که از مدل های همه کاره ای که از حسگرهای کیفی و بزرگ نمایی نوری بیش از x6 دارند، استفاده شود. و آنگاه مدل های شبه حرفه ای مدل هایی که شبه حرفه ای (DSLR-Like) خطاب می شوند در گویش های مختلف با عناوین Superzoom، Ultrazoom و آماتوری پیشرفته شناخته می شوند چرا که بدنه این موجودات شباهت بسیاری به مدل های DSLR دارد و بزرگ نمایی نوری اغلب آنها بیش ازX10 است. مدل های جدید با بزرگ نمایی نوری X26 عرضه می شوند. کیفیت حسگر این موجودات بین هشت تا 14 مگاپیکسل است. بزرگ نمایی نوری مدل های شبه حرفه ای ارزان تر از 400 هزار تومان بین X12 تا X15 و کیفیت حسگرشان بین هشت تا 10 مگاپیکسل است و بزرگ نمایی نوری مدل های گران تر بین X18 تا X26 و کیفیت حسگرشان نیز بین 10 تا 14 مگاپیکسل است.
کیفیت عکسبرداری با مدل های شبه حرفه ای فوق العاده است و از این لحاظ شباهت چندانی با دیگر مدل های آماتوری ندارد از این رو استفاه از این مدل ها برای علاقه مندانی که به دنیای عکاسی دل باخته اند، توصیه می شود. همچنین توصیه می شود قبل از تهیه مدل های نیمه حرفه ای (Entry Level DSLR) برای مدتی مدل های شبه حرفه ای تجربه شود. حداقل دستان عکاس با ابعاد دوربین های DSLR آشنا خواهد شد. مدل های شبه حرفه ای البته از مدار کنترلی و پردازنده های پیشرفته تری در قیاس با دیگر مدل های آماتوری استفاده می کنند و قیمت شان الکی بالاتر نیست. تمامی مدل های شبه حرفه ای از حسگرهای فاخر CCD بهره می برند. البته یکی، دو مدلی که Canon به تازگی عرضه داشته از حسگرهای درست و درمون CMOS استفاده می کنند. حمل ونقل و استفاده از مدل های شبه حرفه ای بسی سخت تر از دیگر مدل های آماتوری است اما از مدل های DSLR بسی آسان تر است. وزن این مدل ها بین 250 تا 450 گرم متغیر است.
بازیگران بازار مدل های آماتوری به غیر از پنج شرکت ژاپنی Canon، Nikon، Pentax، Olympus و Sony بازیگران قدری چون Panasonic و Fujifilm و Samsung دارد. شرکت های HP و Casio و Kodak هم حاضرند اما سهم قابل توجهی ندارند. محصولات Panasonic و Fujifilm در وادی مدل های شبه حرفه ای رقابت جالبی با محصولات Canon به عنوان داعیه دار بازار مدل های شبه حرفه ای دارند. محصولات شرکت Nikon در این وادی حرف چندانی برای گفتن نداشته اما به تازگی Sony محصولات فوق العاده ای عرضه داشته است.