آبجی
12th October 2009, 12:20 PM
آيا تا به حال به اينكه چطور يك صفحه اينترنتي به كامپيوتر شما رسيده است فكر كرده‌ايد؟در نوشتار زير به معرفي جزئيات اين عمليات و معرفي اجزاي آن پرداخته شده است.
پشت كامپيوتر خود نشسته‌ايد و دوستي ايميلي به شما مي‌زند و آدرس سايتي به اين شكل را به شما ميدهد، http://www.web.com/web-server.htm
مرورگر اينترنت شما با سرور ارتباط ايجاد كرده و صفحه مورد نظر را درخواست و دريافت كرده است.
جزئيات اين عمليات و معرفي اجزايي كه به اين عمليات كمك مي‌كنند:
• مرورگر، آدرس را به قسمت‌هاي زير تقسيم مي‌كند:
ـ پروتكل: http
ـ نام سرور: www.web.com (http://www.web.com/)
ـ نام فايل: web-server.htm
• مرورگر بايد با يك سرور نام‌هاي دامنه (DNS) ارتباط برقرار كند و آدرس مربوطه را به يك آدرس IP كه براي سرور و كامپيوتر قابل درك است، تبديل كند. [چطور سرور نام‌هاي دامنه كار مي‌كند؟]
• جستجوگر سپس با سرور در IP دامنه و پورت 80 ارتباط برقرار مي‌كند.(در مورد پورت در ادامه توضيح مي‌دهيم)
• براساس پروتكل http مرورگر دستور GET را به سرور مي‌فرستد و تقاضاي فايل web-srever.htm را مي‌كند
• سپس سرور متن HTML صفحه را براي مرورگر مي‌فرستد
• مرورگر متن HTML را مي‌خواند و آن را به فرمت مخصوص تبديل مي‌كند و نمايش ميدهد. به ساده‌ترين بيان شكل زير مي‌تواند گوياي اين عمليات باشد.
اينترنت:
اينترنت مجموعه وسيعي از كامپيوتر‌هاست كه تحت يك شبكه كامپيوتري به هم متصل شده اند. اين شبكه به تمام كامپيوتر‌ها اين اجازه را ميدهد كه با هم ارتباط برقرار كنند. يك كامپيوتر خانگي ممكن است توسط خطوط تلفن يا ADSL و يا بي سيم به سرويس دهنده اينترنت (ISP) متصل شود. [چطور زيرساخت‌هاي اينترنت كار مي‌كنند؟]
كامپيوتر‌هاي يك كتابخانه يا دانشگاه و يا يك شركت معمولاً همگي به يك شبكه LAN متصل مي‌شوند و آنگاه شبكه LAN به اينترنت متصل مي‌شود و كامپيوتر‌هاي شبكه به اين صورت به اينترنت متصل مي‌شوند.
سپس هر سرويس دهنده اينترنت (ISP) محلي به يك سرويس دهنده اينترنت بزرگتر متصل مي‌شود و به همين ترتيب سرويس دهند‌هاي منطقه‌اي كه يك يا چند كشور را در بر مي‌‌گيرند به سرويس دهنده‌هاي اصلي جهاني متصل مي‌شوند. به اين ترتيب هر كامپيوتري كه به يكي از اين ISP ها متصل است به تمام كامپيوتر‌هاي متصل به ISPهاي ديگر نيز متصل مي‌شود.
كلاينت‌ها (Client) و سرور‌ها:
اجزاي اينترنت را مي‌توان به نوعي به دو دسته تقسيم كرد. كامپيوتر‌ها و اجزايي كه اطلاعات و خدماتي را به باقي اجزا مي‌دهند را سرور مي‌نامند و كامپيوتر‌ها و اجزايي كه اين سرويس‌ها را طلب و دريافت مي‌كنند كلاينت مي‌نامند.
براي مثال وقتي مي‌خواهيد ايميل‌هاي خود را بخوانيد، سرويس دهنده ايميل قسمتي از كامپيوتر‌هاي خود را به عنوان سرور و براي سرويس دادن به مشتركين روي اينترنت قرار ميدهد. از طرفي كامپيوتر شما كه ممكن است سرويسي به كامپيوتر ديگر ندهد؛ كلاينت و گيرنده سرويس است.
از طرف ديگر هر سرور نيز مي‌تواند سرويس‌هاي مختلفي را بدهد. براي مثال مي‌تواند سرور وب باشد يا سرور ايميل. از اين رو كلاينت‌ها نيز مي‌توانند به قسمت‌هاي مختلف سرور‌ها متصل شوند. براي مثال مرورگر اينترنت شما به احتمال زياد به سرور وب متصل مي‌شود و مرورگر ايميل شما به قسمت ايميل سرور.
از ديگر اجزا و قسمت‌هاي اينترنت آدرس IP و نام دامنه و به دنبال آن‌ها سرور نام‌هاي دامنه است. [چطور سرور نام‌هاي دامنه (DNS) كار مي‌كند؟]
درگاه (Port):
هر سرور سرويس‌هايي را كه دارد تحت يك درگاه در اختيار كلاينت‌ها قرار ميدهد. براي مثال اگر سايتي داراي يك سرويس وب و يك سرويس پروتكل انتقال فايل (FTP: FileTrasferProtocl) باشد؛ سرور وب خود را تحت درگاه 80 و FTP را تحت درگاه 21 قرار ميدهد.
اگر سرور پورت مورد نظر را داشته باشد و آن را بشناسد و اگر يك ديوار آتش (FireWall) آن را محافظت نكرده باشد آنگاه مي‌توانيد از هر كجاي اينترنت به آن متصل شويد. [چطور FireWall كار مي‌كند؟]
توجه داشته باشيد كه هيچ قانوني براي تنظيم درگاه‌ها وجود ندارد و اگر شما سرور خود را روي پورت 984 تنظيم كرده‌باشيد هيچ مشكلي پيش نمي‌آيد. براي مثال اگر سرور خود را به شكل http://aaa.yyy.zzz:984 (http://aaa.yyy.zzz:984/) تنظيم كرده باشيد مرورگر به پورت 984 متصل مي‌شود ولي اگر درگاه خاصي را تنظيم نكرده‌باشيد، آنگاه مرورگر به صورت پيش فرض به درگاه 80 متصل مي‌شود.
پروتكل:
پروتكل‌ها راه مكالمه و ارتباط با سرور را مشخص مي‌كند. بر اساس اين پروتكل‌ها هر كامپيوتر و كلاينت با سرور ارتباط برقرار مي‌كند. پروتكل‌ها متن هستند و به صورت پيش فرض توسط مرورگر‌ها قابل درك هستند.
ساده‌ترين پروتكل؛ پروتكل زمان يا DayTime است. اگر مرورگر شما به سروري كه پروتكل DayTime را پشتيباني مي‌كند؛ متصل شود؛ سرور زمان فعلي را براي كامپيوتر شما مي‌فرستد و ارتباط را مي‌بندد. اكثر سرورهاي UNIX اين پروتكل را پشتيباني مي‌كنند. در UNIX اين پروتكل به اين شكل است و به كامپيوتر شما مي‌گويد: « اگر به من متصل شوي؛ اطلاعات زمان و تاريخ را برايت مي‌فرستم و بعد ارتباط را قطع مي‌كنم»
%telnet web67.ntx.net 13
Trying 216.27.61.137
Connected to web67.ntx.net
Escape character is'^]'
Sun Oct 25 08:34:06 1998
Connection closed by foreign host
به اين ترتيب و با كمي جزئيات بيشتر، اينترنت؛ اين مجموعه گسترده و پهناور ميلياردها كامپيوتر را به هم متصل مي‌كند.
پشت كامپيوتر خود نشسته‌ايد و دوستي ايميلي به شما مي‌زند و آدرس سايتي به اين شكل را به شما ميدهد، http://www.web.com/web-server.htm
مرورگر اينترنت شما با سرور ارتباط ايجاد كرده و صفحه مورد نظر را درخواست و دريافت كرده است.
جزئيات اين عمليات و معرفي اجزايي كه به اين عمليات كمك مي‌كنند:
• مرورگر، آدرس را به قسمت‌هاي زير تقسيم مي‌كند:
ـ پروتكل: http
ـ نام سرور: www.web.com (http://www.web.com/)
ـ نام فايل: web-server.htm
• مرورگر بايد با يك سرور نام‌هاي دامنه (DNS) ارتباط برقرار كند و آدرس مربوطه را به يك آدرس IP كه براي سرور و كامپيوتر قابل درك است، تبديل كند. [چطور سرور نام‌هاي دامنه كار مي‌كند؟]
• جستجوگر سپس با سرور در IP دامنه و پورت 80 ارتباط برقرار مي‌كند.(در مورد پورت در ادامه توضيح مي‌دهيم)
• براساس پروتكل http مرورگر دستور GET را به سرور مي‌فرستد و تقاضاي فايل web-srever.htm را مي‌كند
• سپس سرور متن HTML صفحه را براي مرورگر مي‌فرستد
• مرورگر متن HTML را مي‌خواند و آن را به فرمت مخصوص تبديل مي‌كند و نمايش ميدهد. به ساده‌ترين بيان شكل زير مي‌تواند گوياي اين عمليات باشد.
اينترنت:
اينترنت مجموعه وسيعي از كامپيوتر‌هاست كه تحت يك شبكه كامپيوتري به هم متصل شده اند. اين شبكه به تمام كامپيوتر‌ها اين اجازه را ميدهد كه با هم ارتباط برقرار كنند. يك كامپيوتر خانگي ممكن است توسط خطوط تلفن يا ADSL و يا بي سيم به سرويس دهنده اينترنت (ISP) متصل شود. [چطور زيرساخت‌هاي اينترنت كار مي‌كنند؟]
كامپيوتر‌هاي يك كتابخانه يا دانشگاه و يا يك شركت معمولاً همگي به يك شبكه LAN متصل مي‌شوند و آنگاه شبكه LAN به اينترنت متصل مي‌شود و كامپيوتر‌هاي شبكه به اين صورت به اينترنت متصل مي‌شوند.
سپس هر سرويس دهنده اينترنت (ISP) محلي به يك سرويس دهنده اينترنت بزرگتر متصل مي‌شود و به همين ترتيب سرويس دهند‌هاي منطقه‌اي كه يك يا چند كشور را در بر مي‌‌گيرند به سرويس دهنده‌هاي اصلي جهاني متصل مي‌شوند. به اين ترتيب هر كامپيوتري كه به يكي از اين ISP ها متصل است به تمام كامپيوتر‌هاي متصل به ISPهاي ديگر نيز متصل مي‌شود.
كلاينت‌ها (Client) و سرور‌ها:
اجزاي اينترنت را مي‌توان به نوعي به دو دسته تقسيم كرد. كامپيوتر‌ها و اجزايي كه اطلاعات و خدماتي را به باقي اجزا مي‌دهند را سرور مي‌نامند و كامپيوتر‌ها و اجزايي كه اين سرويس‌ها را طلب و دريافت مي‌كنند كلاينت مي‌نامند.
براي مثال وقتي مي‌خواهيد ايميل‌هاي خود را بخوانيد، سرويس دهنده ايميل قسمتي از كامپيوتر‌هاي خود را به عنوان سرور و براي سرويس دادن به مشتركين روي اينترنت قرار ميدهد. از طرفي كامپيوتر شما كه ممكن است سرويسي به كامپيوتر ديگر ندهد؛ كلاينت و گيرنده سرويس است.
از طرف ديگر هر سرور نيز مي‌تواند سرويس‌هاي مختلفي را بدهد. براي مثال مي‌تواند سرور وب باشد يا سرور ايميل. از اين رو كلاينت‌ها نيز مي‌توانند به قسمت‌هاي مختلف سرور‌ها متصل شوند. براي مثال مرورگر اينترنت شما به احتمال زياد به سرور وب متصل مي‌شود و مرورگر ايميل شما به قسمت ايميل سرور.
از ديگر اجزا و قسمت‌هاي اينترنت آدرس IP و نام دامنه و به دنبال آن‌ها سرور نام‌هاي دامنه است. [چطور سرور نام‌هاي دامنه (DNS) كار مي‌كند؟]
درگاه (Port):
هر سرور سرويس‌هايي را كه دارد تحت يك درگاه در اختيار كلاينت‌ها قرار ميدهد. براي مثال اگر سايتي داراي يك سرويس وب و يك سرويس پروتكل انتقال فايل (FTP: FileTrasferProtocl) باشد؛ سرور وب خود را تحت درگاه 80 و FTP را تحت درگاه 21 قرار ميدهد.
اگر سرور پورت مورد نظر را داشته باشد و آن را بشناسد و اگر يك ديوار آتش (FireWall) آن را محافظت نكرده باشد آنگاه مي‌توانيد از هر كجاي اينترنت به آن متصل شويد. [چطور FireWall كار مي‌كند؟]
توجه داشته باشيد كه هيچ قانوني براي تنظيم درگاه‌ها وجود ندارد و اگر شما سرور خود را روي پورت 984 تنظيم كرده‌باشيد هيچ مشكلي پيش نمي‌آيد. براي مثال اگر سرور خود را به شكل http://aaa.yyy.zzz:984 (http://aaa.yyy.zzz:984/) تنظيم كرده باشيد مرورگر به پورت 984 متصل مي‌شود ولي اگر درگاه خاصي را تنظيم نكرده‌باشيد، آنگاه مرورگر به صورت پيش فرض به درگاه 80 متصل مي‌شود.
پروتكل:
پروتكل‌ها راه مكالمه و ارتباط با سرور را مشخص مي‌كند. بر اساس اين پروتكل‌ها هر كامپيوتر و كلاينت با سرور ارتباط برقرار مي‌كند. پروتكل‌ها متن هستند و به صورت پيش فرض توسط مرورگر‌ها قابل درك هستند.
ساده‌ترين پروتكل؛ پروتكل زمان يا DayTime است. اگر مرورگر شما به سروري كه پروتكل DayTime را پشتيباني مي‌كند؛ متصل شود؛ سرور زمان فعلي را براي كامپيوتر شما مي‌فرستد و ارتباط را مي‌بندد. اكثر سرورهاي UNIX اين پروتكل را پشتيباني مي‌كنند. در UNIX اين پروتكل به اين شكل است و به كامپيوتر شما مي‌گويد: « اگر به من متصل شوي؛ اطلاعات زمان و تاريخ را برايت مي‌فرستم و بعد ارتباط را قطع مي‌كنم»
%telnet web67.ntx.net 13
Trying 216.27.61.137
Connected to web67.ntx.net
Escape character is'^]'
Sun Oct 25 08:34:06 1998
Connection closed by foreign host
به اين ترتيب و با كمي جزئيات بيشتر، اينترنت؛ اين مجموعه گسترده و پهناور ميلياردها كامپيوتر را به هم متصل مي‌كند.