SOURCE MOBILE
24th September 2008, 11:15 AM
امروز و فردا کردن کارساز نیست
در انتظار اپراتور سوم ،
"وزیرارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام کرد دولت موافقت کرده است که این وزارتخانه به منظور زمینه سازی برای حضور شرکتهای ایرانی بعنوان اپراتور تلفن همراه در کشورهای منطقه به رایزنی های لازم بپردازد.
" این خبری بود که پاییز سال گذشته با آب و تاب فراوان در صفحات رسانه های مختلف کشور جای گرفت اما در آستانه سالروز اعلام این خبر نه تنها این آرزو محقق نشده بلکه اخبار فراوانی از حضور اپراتور سوم از کشور های منطقه در ایران خبر می دهند تا خدماتی همچون gprs, mmsو موارد دیگر را به مشترکان ایرانی ارایه کند.
روشن است که پس از گذشت سالها از ورود تلفن همراه و در حالی که کشورهای همجوار از پیشرفته ترین خدمات موبایل بهره می برند ، کاربران این وسیله ارتباطی که به تعبیری پدیده تکنولوژیک سالهای اخیر است فقط در حد همان ارسال و دریافت پیام باقی مانده اند و بقیه ماجرا فعلا بیشتر موضوع رویا ، آرزو و داستان پردازی نوجوانان و سایر علاقه مندان شده است.
اما چنانچه براستی همینطور است که برخی مسوولان می گویند و اپراتورهای ایرانی ظرفیت و توانمندی ارایه نسل سه و چهار را در کشورهای منطقه دارند ، چرا چنین خدماتی در کشور خودمان که مشتاقان بسیاری هم دارد ، عرضه نمی شود ؟
یک کارشناس اعتقاد دارد در صورتی که درواقع اپراتورهای داخلی از توانایی و ابزارهای لازم برای راه اندازی اپراتور سوم برخوردار باشند، عاقلانه تر آن است که ابتدا در کشور خودمان این کار را انجام دهند که علاوه بر پاسخگویی به خیل عظیم متقاضیان خود، سود و بهره دهی به سرمایه گذارانش را بدون شک تضمین خواهد کرد.
شکی نیست که حضور و فعالیت شرکتهای ایرانی در سایر کشورها بویژه در منطقه موضوعی است که مایه مباهات هر ایرانی محسوب می گردد بویژه آنکه این مقوله به فناوریهای نوین مربوط شود و در عین حال بایستی توجه داشت که شرکتها و متخصصان ایرانی که در سایر کشورها فعالیت می کنند هر یک بنوعی وارد کننده تکنولوژیهای نوین به کشور بشمار می روند.
اما پرسش اساسی این است که اگر واقعا ما در داخل کشور شرکتهایی را داریم که در سطوح و جنبه های مختلف واجد شرایط و حائز مهارتهای لازم برای راه اندازی اپراتور سوم هستند، تعلل برای چیست ؟ آیا بهتر نیست برای پاسخگویی به نیاز بازاری که برای تحقق خواسته مشتریانش لحظه شماری می کند ، هر چه زودتر دست بکار شد ؟ ولی اگر صحبتهای برخی مسوولان صرفا جنبه مصرف داخلی و تبلیغی داشته باشد و شرکتهای بومی به آن سطح از توانمندی برای راه اندازی اپراتور سوم نرسیده باشند هم ، باز فعالیت و تحرک برتر از در جا زدن و "مطالعه ابدی" طرحها و پیشنهادات دریافتی است.
در اینجا فعالیت و تحرک بیشتر این معنا را می دهد که اگر نمی توانیم با تکیه بر شرکتهای ایرانی اپراتور سوم را راه اندازی کنیم هر چه رودتر باب مذاکره و گفت و گو با شرکتهای صاحب نام، معتبر و موجه خارجی برای همکاری در این زمینه گشوده شود. چنین همکاریهایی را پیش تر در بسیاری عرصه ها از جمله در بخش ارتباطات و مخابرات تجربه کرده ایم و این بار نیز می توان با در نظر گرفتن منافع و مصالح مردم به همکاری با شرکتهای خارجی پرداخت.
جانمایه هر موفقیتی در عرصه اقتصادی و تجاری برنامه ریزی، تحرک، تدبیر و یافتن بهترین راهکارها برای تحقق هدف مورد نظر است بنابراین برای نیل به خواسته ای که از جمیع جهات جذابیتهای خاص خود را دارد ، دست روی دست گذاشتن و امروز و فردا کردن چاره ساز نیست.
در انتظار اپراتور سوم ،
"وزیرارتباطات و فناوری اطلاعات اعلام کرد دولت موافقت کرده است که این وزارتخانه به منظور زمینه سازی برای حضور شرکتهای ایرانی بعنوان اپراتور تلفن همراه در کشورهای منطقه به رایزنی های لازم بپردازد.
" این خبری بود که پاییز سال گذشته با آب و تاب فراوان در صفحات رسانه های مختلف کشور جای گرفت اما در آستانه سالروز اعلام این خبر نه تنها این آرزو محقق نشده بلکه اخبار فراوانی از حضور اپراتور سوم از کشور های منطقه در ایران خبر می دهند تا خدماتی همچون gprs, mmsو موارد دیگر را به مشترکان ایرانی ارایه کند.
روشن است که پس از گذشت سالها از ورود تلفن همراه و در حالی که کشورهای همجوار از پیشرفته ترین خدمات موبایل بهره می برند ، کاربران این وسیله ارتباطی که به تعبیری پدیده تکنولوژیک سالهای اخیر است فقط در حد همان ارسال و دریافت پیام باقی مانده اند و بقیه ماجرا فعلا بیشتر موضوع رویا ، آرزو و داستان پردازی نوجوانان و سایر علاقه مندان شده است.
اما چنانچه براستی همینطور است که برخی مسوولان می گویند و اپراتورهای ایرانی ظرفیت و توانمندی ارایه نسل سه و چهار را در کشورهای منطقه دارند ، چرا چنین خدماتی در کشور خودمان که مشتاقان بسیاری هم دارد ، عرضه نمی شود ؟
یک کارشناس اعتقاد دارد در صورتی که درواقع اپراتورهای داخلی از توانایی و ابزارهای لازم برای راه اندازی اپراتور سوم برخوردار باشند، عاقلانه تر آن است که ابتدا در کشور خودمان این کار را انجام دهند که علاوه بر پاسخگویی به خیل عظیم متقاضیان خود، سود و بهره دهی به سرمایه گذارانش را بدون شک تضمین خواهد کرد.
شکی نیست که حضور و فعالیت شرکتهای ایرانی در سایر کشورها بویژه در منطقه موضوعی است که مایه مباهات هر ایرانی محسوب می گردد بویژه آنکه این مقوله به فناوریهای نوین مربوط شود و در عین حال بایستی توجه داشت که شرکتها و متخصصان ایرانی که در سایر کشورها فعالیت می کنند هر یک بنوعی وارد کننده تکنولوژیهای نوین به کشور بشمار می روند.
اما پرسش اساسی این است که اگر واقعا ما در داخل کشور شرکتهایی را داریم که در سطوح و جنبه های مختلف واجد شرایط و حائز مهارتهای لازم برای راه اندازی اپراتور سوم هستند، تعلل برای چیست ؟ آیا بهتر نیست برای پاسخگویی به نیاز بازاری که برای تحقق خواسته مشتریانش لحظه شماری می کند ، هر چه زودتر دست بکار شد ؟ ولی اگر صحبتهای برخی مسوولان صرفا جنبه مصرف داخلی و تبلیغی داشته باشد و شرکتهای بومی به آن سطح از توانمندی برای راه اندازی اپراتور سوم نرسیده باشند هم ، باز فعالیت و تحرک برتر از در جا زدن و "مطالعه ابدی" طرحها و پیشنهادات دریافتی است.
در اینجا فعالیت و تحرک بیشتر این معنا را می دهد که اگر نمی توانیم با تکیه بر شرکتهای ایرانی اپراتور سوم را راه اندازی کنیم هر چه رودتر باب مذاکره و گفت و گو با شرکتهای صاحب نام، معتبر و موجه خارجی برای همکاری در این زمینه گشوده شود. چنین همکاریهایی را پیش تر در بسیاری عرصه ها از جمله در بخش ارتباطات و مخابرات تجربه کرده ایم و این بار نیز می توان با در نظر گرفتن منافع و مصالح مردم به همکاری با شرکتهای خارجی پرداخت.
جانمایه هر موفقیتی در عرصه اقتصادی و تجاری برنامه ریزی، تحرک، تدبیر و یافتن بهترین راهکارها برای تحقق هدف مورد نظر است بنابراین برای نیل به خواسته ای که از جمیع جهات جذابیتهای خاص خود را دارد ، دست روی دست گذاشتن و امروز و فردا کردن چاره ساز نیست.