Memar Bashy
16th September 2009, 02:29 AM
تزریق مواد معدنی به منظور مقاوم سازی بناهای تاریخی در برابر زلزله
http://www.civilmaster.ir/fa/images/stories/88_03/22.jpg
بنا به اعلام یک پژوهشگر دانشگاه تربیت مدرس: تزریق آهک و سیمان موجب افزایش پارامترهای مقاومتی و افزایش دانسیته بناهای تاریخی در برابر نیروهای جانبی به ویژه زلزله می‌شود.
مجری این طرح ضمن اشاره به اهمیت آثار باستانی و بناهای تاریخی که بیانگر تمدن هر ملت هستند، افزود: در این بررسی به منظور مقاوم‌سازی بناها در برابر نیروهای جانبی دوغاب آهک، دوغاب سیمان، دوغاب آهک-سیمان و پلیمر به بناها تزریق شد.
محمد هادیان افزود: مواد پلیمری به دلیل ناسازگاری با ساختار بناهای تاریخی کشور گزینه مناسبی برای مقاوم‌سازی ساختار محسوب نشده و بیشتر در ترمیم ظاهر بناها مفید واقع می‌شود.
وی با اشاره به اینکه بناهای تاریخی عمدتا از ماسه آهک و خاک گچ ساخته شده‌اند، اظهار داشت: دوغاب سیمان و آهک را می‌توان به دلیل سازگاری با این نوع مصالح، در سطح وسیعی به درون بنا تزریق و آن را مقاوم کرد.
به گفته این دانش‌آموخته رشته مهندسی عمران گرایش خاک و پی، دوغاب سیمان نسبت به دوغاب آهک مقاومت بنا را بیشتر افزایش می‌دهد، در حالی که دوغاب آهک انعطاف‌پذیری ساختمان را در برابر نشست زمین زیاد می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه دوغاب آهک سازگارترین ماده برای مقاوم‌سازی بناهای تاریخی محسوب می‌شود، افزود: بسته به میزان نشست زمین و شرایط جوی از دوغاب آهک و سیمان استفاده می‌شود.
دوغاب آهک-سیمان نیز حالت بینابین دارد و در مناطقی که خاک نشست خاصی ندارد می‌توان از آن نیز استفاده کرد.
این پژوهشگر تاکید کرد: از آنجا که تزریق دوغاب باعث ایجاد یکپارچگی و پیوستگی مصالح در بنا می‌شود، سبب انتقال بهتر نیروهای فشاری به زمین و جلوگیری از ایجاد تنش‌های کششی در بنا می‌شود. همچنین تزریق دوغاب سبب چسبندگی داخلی بیشتر مصالح و افزایش مقاومت فشاری و برشی بنا می‌شود.
به گفته هادیان در ایران تاکنون بیشتر بر روی ترمیم ظاهر بناها و محافظت آنها در برابر تغییرات محیطی تاکید شده و سعی بر آن بود که بخش آسیب دیده را با مصالح جدید جایگزین کنند و به مقاوم‌سازی بنا در برابر زلزله توجه خاصی نشده است.
این طرح در قالب پایان‌نامه کارشناسی ارشد محمد هادیان با راهنمایی دکتر علی کمک‌پناه و با مشاوره دکتر مسعود سلطانی محمدی در دانشگاه تربیت مدرس انجام شده است.
به نقل از ایرنا خبرگزاری جمهوری اسلامی ۱۱/۰۳/۸۸
http://www.civilmaster.ir/fa/images/stories/88_03/22.jpg
بنا به اعلام یک پژوهشگر دانشگاه تربیت مدرس: تزریق آهک و سیمان موجب افزایش پارامترهای مقاومتی و افزایش دانسیته بناهای تاریخی در برابر نیروهای جانبی به ویژه زلزله می‌شود.
مجری این طرح ضمن اشاره به اهمیت آثار باستانی و بناهای تاریخی که بیانگر تمدن هر ملت هستند، افزود: در این بررسی به منظور مقاوم‌سازی بناها در برابر نیروهای جانبی دوغاب آهک، دوغاب سیمان، دوغاب آهک-سیمان و پلیمر به بناها تزریق شد.
محمد هادیان افزود: مواد پلیمری به دلیل ناسازگاری با ساختار بناهای تاریخی کشور گزینه مناسبی برای مقاوم‌سازی ساختار محسوب نشده و بیشتر در ترمیم ظاهر بناها مفید واقع می‌شود.
وی با اشاره به اینکه بناهای تاریخی عمدتا از ماسه آهک و خاک گچ ساخته شده‌اند، اظهار داشت: دوغاب سیمان و آهک را می‌توان به دلیل سازگاری با این نوع مصالح، در سطح وسیعی به درون بنا تزریق و آن را مقاوم کرد.
به گفته این دانش‌آموخته رشته مهندسی عمران گرایش خاک و پی، دوغاب سیمان نسبت به دوغاب آهک مقاومت بنا را بیشتر افزایش می‌دهد، در حالی که دوغاب آهک انعطاف‌پذیری ساختمان را در برابر نشست زمین زیاد می‌کند.
وی با تاکید بر اینکه دوغاب آهک سازگارترین ماده برای مقاوم‌سازی بناهای تاریخی محسوب می‌شود، افزود: بسته به میزان نشست زمین و شرایط جوی از دوغاب آهک و سیمان استفاده می‌شود.
دوغاب آهک-سیمان نیز حالت بینابین دارد و در مناطقی که خاک نشست خاصی ندارد می‌توان از آن نیز استفاده کرد.
این پژوهشگر تاکید کرد: از آنجا که تزریق دوغاب باعث ایجاد یکپارچگی و پیوستگی مصالح در بنا می‌شود، سبب انتقال بهتر نیروهای فشاری به زمین و جلوگیری از ایجاد تنش‌های کششی در بنا می‌شود. همچنین تزریق دوغاب سبب چسبندگی داخلی بیشتر مصالح و افزایش مقاومت فشاری و برشی بنا می‌شود.
به گفته هادیان در ایران تاکنون بیشتر بر روی ترمیم ظاهر بناها و محافظت آنها در برابر تغییرات محیطی تاکید شده و سعی بر آن بود که بخش آسیب دیده را با مصالح جدید جایگزین کنند و به مقاوم‌سازی بنا در برابر زلزله توجه خاصی نشده است.
این طرح در قالب پایان‌نامه کارشناسی ارشد محمد هادیان با راهنمایی دکتر علی کمک‌پناه و با مشاوره دکتر مسعود سلطانی محمدی در دانشگاه تربیت مدرس انجام شده است.
به نقل از ایرنا خبرگزاری جمهوری اسلامی ۱۱/۰۳/۸۸