سید لفته فردزاده
10th August 2015, 03:20 PM
مگس‌ها در اطراف سطل‌های زباله، لاشه حیوانات و فضولات حیوانی به سر می‌برند. اما چگونه یک موجود زنده می‌تواند در چنین محیط‌های سمی به زندگی خود ادامه دهد؟
یک مگس بر روی ساندویچ شما می‌نشیند. این یک رویداد طبیعی است و در نتیجه شما آن را کیش کرده و به خوردن ادامه غذای خود می‌پردازید. اما آیا واقعاً خوردن ادامه این ساندویچ می‌تواند ایده خوبی باشد؟ پیش از وز وز کردن مگس در اطراف ساندویچ شما، این مگس یک لارو بوده که تاثیر به سزایی بر روی جهان داشته است. این لارو یک تجزیه کننده اصلی فضولات حیوانی بوده است.
در ادامه مطلب همراه بیونت باشید
پروفسور Jeff Scott از دانشگاه Cornell می‌گوید:
"مگس‌ها می‌توانند هر ماده ای که از یک حیوان دفع می‌شود مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را از فضولاتشان جمع آوری کرده و بر روی ساندویچ شما منتقل کنند. مگس‌ها می‌تواند ناقل هر نوع عامل بیماری که فکر می‌کنید باشند."
در واقع مگس‌ها می‌توانند ناقل بیش از ۱۰۰ بیماری انسانی باشند شامل تب تیفویید، سیاه زخم، سل، وبا، جزام وهمچنین حامل انگل‌هایی مانند کرمک، کرمهای حلقوی، کرمهای قلابدار و کرمهای رشته ای باشند. درحالی که این عوامل بیماری زا سمی بوده و حتی برای جانوران و انسان‌ها کشنده می‌باشند چگونه یک مگس می‌تواند آنها را بدون اینکه آسیب ببیند با خود حمل کند؟ در تلاش برای پاسخ به این سوال گروه تحقیقاتی Scott ژنوم مگس Musca domestica را توالی یابی کردند.
توالی یابی نشان داد که ژنوم ۶۹۱ مگا بازی، دارای ۱۵۳۴۵ ژن بوده و بیش از نیمی از ژنوم از عوامل تکراری تشکیل شده اند. هنگامی که گروه Scott ژنوم مگس را با ژنوم Drosophila (مگس سرکه) مقایسه کردند پراکندگی یکسانی را در میان ژن‌های فرآیند‌های سلولی و بیولوژی یافتند اما تقریبا در مگس خانگی ژن‌های مربوط به ایمنی به میزان دو برابر وجود داشت (مثلا تعداد بیشتر ژن‌های به کار رفته برای سم زدایی).
در حالی که پیام رسانی ایمنی در بین گونه‌های مگس یکسان به نظر می‌رسد، مگس‌های خانگی افزایش بیش از حدی در تعداد کپی و گستردگی ژنتیکی ترکیبات شناسایی کننده و موثر ایمنی داشتند. این واقعه نشان دهنده پاسخ ایمنی بسیار شدید به عوامل بیماری زای محیطی میباشد. علاوه بر این مگس‌های خانگی گستره بسیار عظیمی از پپتید‌های ضد میکروبی را به همراه ۱۴۶ ژن سیتوکروم P450 دارند که این تعداد در مگس سرکه ۸۶ بوده و نشان دهنده سازگاری بالای سم زدایی در این موجود میباشد.
در حالی که بررسی ژنوم مگس به عنوان سکوی پرتابی برای مطالعات آتی میباشد گروه Scott به دنبال استفاده از این یافته‌های تازه برای افزایش توانایی کنترل حشرات می‌باشند (به عنوان مثال به وسیله گسترش سموم جدید و یا با استفاده از RNAi). این گروه همچنین بر روی بررسی چگونگی جلوگیری از به وجود آمدن مقاومت نسبت به حشره کش‌ها تمرکز خواهند داشت. کنترل کردن جمعیت مگس‌ها برای محدود کردن انتقال بیماری‌های انسانی که به وسیله آنها منتقل می‌شود و البته برای دور نگه داشتن آنها از ساندویچ شما موثر خواهد بود.
منبع
http://bionet.ir/%da%98%d9%86%d9%88%d9%85-%d9%85%da%af%d8%b3-%d9%86%d8%b4%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%a7%d8%af-%da%a9%d9%87-%da%86%da%af%d9%88%d9%86%d9%87-%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d8%a8%d8%aa%d9%84%d8%a7-%d8%a8%d9%87-%d8%a8/
یک مگس بر روی ساندویچ شما می‌نشیند. این یک رویداد طبیعی است و در نتیجه شما آن را کیش کرده و به خوردن ادامه غذای خود می‌پردازید. اما آیا واقعاً خوردن ادامه این ساندویچ می‌تواند ایده خوبی باشد؟ پیش از وز وز کردن مگس در اطراف ساندویچ شما، این مگس یک لارو بوده که تاثیر به سزایی بر روی جهان داشته است. این لارو یک تجزیه کننده اصلی فضولات حیوانی بوده است.
در ادامه مطلب همراه بیونت باشید
پروفسور Jeff Scott از دانشگاه Cornell می‌گوید:
"مگس‌ها می‌توانند هر ماده ای که از یک حیوان دفع می‌شود مانند باکتری‌ها و ویروس‌ها را از فضولاتشان جمع آوری کرده و بر روی ساندویچ شما منتقل کنند. مگس‌ها می‌تواند ناقل هر نوع عامل بیماری که فکر می‌کنید باشند."
در واقع مگس‌ها می‌توانند ناقل بیش از ۱۰۰ بیماری انسانی باشند شامل تب تیفویید، سیاه زخم، سل، وبا، جزام وهمچنین حامل انگل‌هایی مانند کرمک، کرمهای حلقوی، کرمهای قلابدار و کرمهای رشته ای باشند. درحالی که این عوامل بیماری زا سمی بوده و حتی برای جانوران و انسان‌ها کشنده می‌باشند چگونه یک مگس می‌تواند آنها را بدون اینکه آسیب ببیند با خود حمل کند؟ در تلاش برای پاسخ به این سوال گروه تحقیقاتی Scott ژنوم مگس Musca domestica را توالی یابی کردند.
توالی یابی نشان داد که ژنوم ۶۹۱ مگا بازی، دارای ۱۵۳۴۵ ژن بوده و بیش از نیمی از ژنوم از عوامل تکراری تشکیل شده اند. هنگامی که گروه Scott ژنوم مگس را با ژنوم Drosophila (مگس سرکه) مقایسه کردند پراکندگی یکسانی را در میان ژن‌های فرآیند‌های سلولی و بیولوژی یافتند اما تقریبا در مگس خانگی ژن‌های مربوط به ایمنی به میزان دو برابر وجود داشت (مثلا تعداد بیشتر ژن‌های به کار رفته برای سم زدایی).
در حالی که پیام رسانی ایمنی در بین گونه‌های مگس یکسان به نظر می‌رسد، مگس‌های خانگی افزایش بیش از حدی در تعداد کپی و گستردگی ژنتیکی ترکیبات شناسایی کننده و موثر ایمنی داشتند. این واقعه نشان دهنده پاسخ ایمنی بسیار شدید به عوامل بیماری زای محیطی میباشد. علاوه بر این مگس‌های خانگی گستره بسیار عظیمی از پپتید‌های ضد میکروبی را به همراه ۱۴۶ ژن سیتوکروم P450 دارند که این تعداد در مگس سرکه ۸۶ بوده و نشان دهنده سازگاری بالای سم زدایی در این موجود میباشد.
در حالی که بررسی ژنوم مگس به عنوان سکوی پرتابی برای مطالعات آتی میباشد گروه Scott به دنبال استفاده از این یافته‌های تازه برای افزایش توانایی کنترل حشرات می‌باشند (به عنوان مثال به وسیله گسترش سموم جدید و یا با استفاده از RNAi). این گروه همچنین بر روی بررسی چگونگی جلوگیری از به وجود آمدن مقاومت نسبت به حشره کش‌ها تمرکز خواهند داشت. کنترل کردن جمعیت مگس‌ها برای محدود کردن انتقال بیماری‌های انسانی که به وسیله آنها منتقل می‌شود و البته برای دور نگه داشتن آنها از ساندویچ شما موثر خواهد بود.
منبع
http://bionet.ir/%da%98%d9%86%d9%88%d9%85-%d9%85%da%af%d8%b3-%d9%86%d8%b4%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%a7%d8%af-%da%a9%d9%87-%da%86%da%af%d9%88%d9%86%d9%87-%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d8%a8%d8%aa%d9%84%d8%a7-%d8%a8%d9%87-%d8%a8/