عدس

[سید لفته فردزاده]

گیاهی است از تیره پروانه واران که یک ساله می باشد. برگ های آن دارای 14 تا 10 برگچه دراز کرکدار است. گل هایش سفید و از لکه های بنفش برخوردار است. میوه اش حاوی دو دانه و نیامک بوده و ساقه و برگ های عدس به مصرف علوفه حیوانات می رسد. عدس در اراضی آهکی خوب می روید ولی در اراضی رستی چندان عمل نمی آید. دانه های عدس به شکل عدس های محدب الطرفین می باشند که مغذی بوده و یکی از مواد خوب غذایی انسان شمرده می شوند.

عدس دو نوع است: عدس سبز که ریز و درشت دارد و عدس قرمز که آن را لپه می کنند و به نام «دال» معروف است. عدس به حالت وحشی و خودرو در مناطق آسیای غربی، یونان، ایتالیا و در تمام مناطق مدیترانه ای کاشته می شود. در ایران در بیشتر مناطق عمل می آید و تکثیر آن معمولاً در اوایل بهار صورت می گیرد. بهترین نوع عدس آن است که سفید، پهن و زودپز باشد و اگر در آب خیس نمایند، سیاه نشود.