poune
13th July 2015, 11:56 AM
روش‌های پرکردن صورت
رژیم‌های غذایی نمی‌تواند باعث چاقی صورت شود اما رژیم‌های پرکالری مسلما باعث چاقی تمام اندام‌ها و در کنار آن صورت خواهد شد. شاید با گرفتن رژیم اصولی و ورزش متناسب بتوان در عین پرکردن و حجم دادن به صورت، از چاقی تنه جلوگیری کرد اما برای این کار حتما باید با متخصصان تغذیه مشورت کرد. معمولا سه روز برای حجم دادن به صورت و جبران چربی‌های تحلیل رفته پیشنهاد می‌شود؛ تزریق ژل، تزریق چربی و جراحی پروتز.
تزریق چربی
بهترین روش، تزریق چربی بدن خود فرد به ناحیه ای است که چربی تحلیل رفته است. معمولا چربی خوب را از کناره ران‌ها، شکم، باسن، پهلو یا کناره زانوها برمی‌داریم و بعد از سانتریفیوژ، چربی خالص را با با سرنگ به ناحیه ای از صورت که می‌خواهیم پرتر به نظر برسد، تزریق می‌کنیم.
تزریق چربی، نوعی پیوند عضو و احتمال بروز آلرژی بعد از تزریق آن صفر است. این روش ماندگار است. اما ممکن است بعد از تزریق طی ۲ تا ۳ هفته شاهد تحلیل میزان چربی تزریقی باشیم. بعد از ۳-۲ هفته حدود ۵۰ درصد از چربی تزریقی، از بین می‌رود. پس لازم است متخصص ۲ برابر آنچه می‌خواهد در نهایت صورت فرد باقی بماند، چربی تزریق کند تا بعد از چند هفته چربی به حجم دلخواه برسد. در مورد مواد پرکننده صنعتی و انواع ژل‌های استاندارد این مشکل وجود ندارد و هر مقدار ژل تزریق کنیم، همان مقدار در صورت فرد باقی می‌ماند.
گرچه تزریق چربی بدن خود فرد به صورتش روشی ماندگار محسوب می‌شود اما حقیقت این است که میزان ماندگاری چربی قابل پیش‌بینی نیست. مثلا به صورت برخی افراد مقدار ابتی چربی تزریق می‌شود و برای همیشه درصد بالایی از این مقدار چربی باقی می‌ماند. اما در فرد دیگری همین مقدار چربی ممکن است طی ۳-۲ ماه کامل از بین برود و نیاز به تزریق مجدد چربی پیش آید.
تزریق چربی حدود ۱٫۵ تا ۲ ساعت اما تزریق ژل حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه زمان می‌برد. از نظر جنسیتی تفاوتی بین زن و مرد برای تزریق چربی وجود ندارد و بدن هردو به خوبی به این تزریق جواب می‌دهد. اما در آقایان چون چربی مناسب در بدن کمتر یافت می‌شود، تزریق ژل‌ها بیشتر توصیه می‌شود.
بد نیست بدانیم در بیماری آتروفی رومبرگ که قسمتی از صورت دچار تحلیل می‌شود و بافت‌های نرم آن کوچک‌تر از طرف مقابل می‌شوند و نمای غیرقرینه و نامناسبی به صورت می‌دهد هم می‌توان از تزریق چربی برای بهبود وضعیت بیمار کمک گرفت.
تزریق فیلر یا پرکننده‌هایی مانند ژل‌های استاندارد یا چربی می‌تواند برای آنهایی که با افزایش سن دچار تحلیل بافت‌های چربی صورت شده‌اند، گونه‌هایشان کوچک‌تر شده، حدقه چشمشان فرورفته یا عمق چین و چروک‌های صورتشان به خصوص در ناحیه خط خنده بیشتر شده است، مفید است.
معمولا تزریق چربی هیچ عارضه‌ای به دنبال ندارد زیرا بدن با بافت چربی خودش سازگار است و اگر این پیوند در محل مناسب و با تکنیک مناسبی انجام شود، آن را پس نمی‌زند با این حساب می‌توان ادعا کرد مزیت تزریق چربی نسبت به پرکننده‌های ساختگی بسیار بیشتر است مثلا اگر چربی خود فرد به فاصله ۶ ماه تا ۱ سال تزریق شود، می‌تواند حالت ماندگاری دایمی را برای ناحیه‌ای که دچار تحلیل شده است، در پی داشته باشد.
معمولا به مرور زمان حجم تزریقی کمتر می‌شود. در نهایت هم بعد از چند ماه حدود ۴۰-۲۰ درصد چربی تزریقی برای فرد باقی خواهد ماند. این چربی‌ها، همان سلول‌های چربی‌ای هستند که پیوندشان موفق بوده است و معمولا برای همیشه باقی خواهد ماند. ممکن است این چربی باقیمانده در برخی از افراد بسیار کم و برای برخی دیگر بیشتر باشد. با تکرار تزریق چربی، می‌توان حجم چربی باقیمانده را افزایش داد و رضایت بیمار و پزشک را هم کسب کرد.
به طور معمول هربار که چربی تزریق می‌شود، باید حدود ۴۰-۳۰ درصد چربی بیشتری از حد مورد نظرمان را در ناحیه تزریق می‌کنیم زیرا مقداری از چربی جذب و سرم تزریقی همراه با چربی هم دفع خواهد شد و به این ترتیب، افراد پس از چند هفته به حجم و نتیجه مورد نظرشان خواهند رسید، به همین دلیل ایجاد تورم در روزها و گاهی هفته‌های اول پس از تزریق، طبیعی است و جای نگرانی ندارد.
یکی از تفاوت‌های تزریق چربی با تزریق فیلرهای صناعی هم همین است. یعنی تقریبا میزان ماندگاری پرکننده‌های مصنوعی مشخص است اما با توجه به اینکه در تزریق چربی نوعی پیوند بافت زنده صورت می‌گیرد، میزان ماندگاری آن از فردی به فرد دیگر هم متفاوت خواهد بود. ممکن است بخش زیادی از چربی با یک بار تزریق در فردی برای همیشه باقی بماند و بخش زیادی از چربی در فرد دیگری پس از چند ماه جذب شود و تحلیل برود. با این حساب می‌توان غیرقابل پیش‌بینی بودن مقدار حجم چربی باقیمانده در قسمت گیرنده پیوند به صورت دایمی خواهد بود.
راه‌حلی برای بالا بردن ماندگاری چربی تزریقی
این روزها از روش‌هایی برای بالا بردن ماندگاری چربی تزریقی استفاده می‌شود مثلا افزودن prp به چربی تزریقی یکی از همین کارها است. Prp همان پلاسمای غنی از پلاکت خود فرد است که اگر همراه با تزریق چربی، برای فرد تزریق شود، می‌تواند نتیجه بهتری به دنبال داشته باشد و طول مدت ماندگاری چربی را هم تا حد قابل قبولی افزایش دهد. از طرف دیگر، سانتریفیوژ کردن چربی‌هایی که قرار است تزریق شوند( به وسیله سانتریفیوژهای دستی) هم می‌تواند بدون آسیب رساندن به سلول‌ها باعث غلیظ‌تر شدن چربی‌ها شود. این کار هم باعث می‌شود ما مجبور به تزریق حجم زیادی از چربی بای کسب نتیجه رضایت‌بش نشویم. سانتریفیوژ کردن چربی‌ها باعث می‌شود که بیمار پس از تزریق با تورم کمتری هم در ناحیه صورت مواجه شود.
نکته مهم دیگر این است که این روزها دیده شده است که در میان سلول‌های چربی و بافت چربی که قرار است تزریق کنیم، سلول‌های بنیادین هم وجود دارند. اگر ما بتوانیم سلول‌های بنیادین موجود در بافت چربی را خالص و جدا کنیم و آن را در ناحیه‌ای که می‌خواهیم تزریق را برای درمان یا جوان سازی انجام دهیم، تزریق کنیم، می‌توانیم نتیجه بسیار بهتر و مطلوب‌تری به دست بیاوریم. درحال حاضر کا جدا کردن سلول‌های بنیادین از بافت چربی در کشور ما در مرکز تحقیقات پوست و سلول‌های بنیادین درحال انجام است. این روش، درمانی بسیار خوب و موثری است که می‌توان استفاده از آن را برای جوان سازی توصیه کرد.
تزریق ژل
چون ژل ماده‌ای خارجی است احتمال بروز واکنش‌های آلرژیک بعد از تزریق ژل‌ها وجود دارد. البته این احتمال درصورتی که متخصص از ژل‌های استاندارد و تایید شده وزارت بهداشت و سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده کند، بسیار کاهش می‌یابد. غیر از استاندارد بودن، مهارت فردی که ژل یا چربی را تزریق می‌کند نیز در میزان رضایت متقاضی و کاهش عوارض نقش دارد. به همین دلیل باید برای این کار به متخصصان پوست و جراحان پلاستیک یا جراحان فک و صورت مراجعه کرد.
میزان ماندگاری ژل‌ها به نوع و مواد تشکیل دهنده ژل‌ها بستگی دارد. نوعی از ژل که از اسید هیالورونیک تشکیل شده است، ۶ ماه دوام دارد. ژل تشکیل شده از هیدروکسی آپاتیت یک سال و نیم دوام دارد و باعث تحریک کلاژن سازی می‌شود و بی‌خطر است. ماندگاری ژل تشکیل شده از پلی کپرولاکتون ۱۸ تا ۳۶ ماه است. این ژل نه تنها به تحریک کلاژن سازی کمک می‌کند بلکه چون به مرور به شکل گاز دی اکسید کربن از بدن دفع می‌شود، مناسب است. تا چندی پیش از کلاژن‌های خوکی، گاوی و انسانی هم استفاده می‌شد. ژل دائمی فقط ژل پاژ است که عوارض بسیاری دارد و مصرف آن توصیه نمی‌شود.
یکی از عوارض استفاده از ژل‌های غیراستاندارد، حرکت کردن آنهاست. ژل‌های پاژ که در گذشته استفاده می‌شد و ساخت اوکراین بود، بعد از گذشت ۸-۷ سال به دلیل سنگین بودن حرکت می‌کرد و پایین می‌آمد. امکان بروز واکنش‌های آلرژیک و آبسه نیز به خصوص بعد از ضربه یا فشار ناشی از تزریق آمپول در این ژل‌ها بسیار بالا بود. خارج کردن این ژل‌ها کار دشواری است و در صورت بروز مشکل اگر کاملا خارج نشود، عارضه برطرف نخواهد شد.
جراحی تعبیه پروتز
در روش پروتز، جراح پروتز را که دائمی است با پیچ و مهره یا بدون آن در قسمت‌هایی از صورت به خصوص گونه و چانه تعبیه می‌کند. البته دائمی بودن پروتز برای بسیاری از افراد خوشایند است و ترجیح می‌دهند با تزریق ژل یا چربی ابتدا مطمئن شوند که پر کردن فلان ناحیه از صورت یا بزرگ کردن گونه و چانه آنها را زیباتر خواهد کرد یا نه.
منبع: سایت یک پزشک
رژیم‌های غذایی نمی‌تواند باعث چاقی صورت شود اما رژیم‌های پرکالری مسلما باعث چاقی تمام اندام‌ها و در کنار آن صورت خواهد شد. شاید با گرفتن رژیم اصولی و ورزش متناسب بتوان در عین پرکردن و حجم دادن به صورت، از چاقی تنه جلوگیری کرد اما برای این کار حتما باید با متخصصان تغذیه مشورت کرد. معمولا سه روز برای حجم دادن به صورت و جبران چربی‌های تحلیل رفته پیشنهاد می‌شود؛ تزریق ژل، تزریق چربی و جراحی پروتز.
تزریق چربی
بهترین روش، تزریق چربی بدن خود فرد به ناحیه ای است که چربی تحلیل رفته است. معمولا چربی خوب را از کناره ران‌ها، شکم، باسن، پهلو یا کناره زانوها برمی‌داریم و بعد از سانتریفیوژ، چربی خالص را با با سرنگ به ناحیه ای از صورت که می‌خواهیم پرتر به نظر برسد، تزریق می‌کنیم.
تزریق چربی، نوعی پیوند عضو و احتمال بروز آلرژی بعد از تزریق آن صفر است. این روش ماندگار است. اما ممکن است بعد از تزریق طی ۲ تا ۳ هفته شاهد تحلیل میزان چربی تزریقی باشیم. بعد از ۳-۲ هفته حدود ۵۰ درصد از چربی تزریقی، از بین می‌رود. پس لازم است متخصص ۲ برابر آنچه می‌خواهد در نهایت صورت فرد باقی بماند، چربی تزریق کند تا بعد از چند هفته چربی به حجم دلخواه برسد. در مورد مواد پرکننده صنعتی و انواع ژل‌های استاندارد این مشکل وجود ندارد و هر مقدار ژل تزریق کنیم، همان مقدار در صورت فرد باقی می‌ماند.
گرچه تزریق چربی بدن خود فرد به صورتش روشی ماندگار محسوب می‌شود اما حقیقت این است که میزان ماندگاری چربی قابل پیش‌بینی نیست. مثلا به صورت برخی افراد مقدار ابتی چربی تزریق می‌شود و برای همیشه درصد بالایی از این مقدار چربی باقی می‌ماند. اما در فرد دیگری همین مقدار چربی ممکن است طی ۳-۲ ماه کامل از بین برود و نیاز به تزریق مجدد چربی پیش آید.
تزریق چربی حدود ۱٫۵ تا ۲ ساعت اما تزریق ژل حدود ۱۵ تا ۲۰ دقیقه زمان می‌برد. از نظر جنسیتی تفاوتی بین زن و مرد برای تزریق چربی وجود ندارد و بدن هردو به خوبی به این تزریق جواب می‌دهد. اما در آقایان چون چربی مناسب در بدن کمتر یافت می‌شود، تزریق ژل‌ها بیشتر توصیه می‌شود.
بد نیست بدانیم در بیماری آتروفی رومبرگ که قسمتی از صورت دچار تحلیل می‌شود و بافت‌های نرم آن کوچک‌تر از طرف مقابل می‌شوند و نمای غیرقرینه و نامناسبی به صورت می‌دهد هم می‌توان از تزریق چربی برای بهبود وضعیت بیمار کمک گرفت.
تزریق فیلر یا پرکننده‌هایی مانند ژل‌های استاندارد یا چربی می‌تواند برای آنهایی که با افزایش سن دچار تحلیل بافت‌های چربی صورت شده‌اند، گونه‌هایشان کوچک‌تر شده، حدقه چشمشان فرورفته یا عمق چین و چروک‌های صورتشان به خصوص در ناحیه خط خنده بیشتر شده است، مفید است.
معمولا تزریق چربی هیچ عارضه‌ای به دنبال ندارد زیرا بدن با بافت چربی خودش سازگار است و اگر این پیوند در محل مناسب و با تکنیک مناسبی انجام شود، آن را پس نمی‌زند با این حساب می‌توان ادعا کرد مزیت تزریق چربی نسبت به پرکننده‌های ساختگی بسیار بیشتر است مثلا اگر چربی خود فرد به فاصله ۶ ماه تا ۱ سال تزریق شود، می‌تواند حالت ماندگاری دایمی را برای ناحیه‌ای که دچار تحلیل شده است، در پی داشته باشد.
معمولا به مرور زمان حجم تزریقی کمتر می‌شود. در نهایت هم بعد از چند ماه حدود ۴۰-۲۰ درصد چربی تزریقی برای فرد باقی خواهد ماند. این چربی‌ها، همان سلول‌های چربی‌ای هستند که پیوندشان موفق بوده است و معمولا برای همیشه باقی خواهد ماند. ممکن است این چربی باقیمانده در برخی از افراد بسیار کم و برای برخی دیگر بیشتر باشد. با تکرار تزریق چربی، می‌توان حجم چربی باقیمانده را افزایش داد و رضایت بیمار و پزشک را هم کسب کرد.
به طور معمول هربار که چربی تزریق می‌شود، باید حدود ۴۰-۳۰ درصد چربی بیشتری از حد مورد نظرمان را در ناحیه تزریق می‌کنیم زیرا مقداری از چربی جذب و سرم تزریقی همراه با چربی هم دفع خواهد شد و به این ترتیب، افراد پس از چند هفته به حجم و نتیجه مورد نظرشان خواهند رسید، به همین دلیل ایجاد تورم در روزها و گاهی هفته‌های اول پس از تزریق، طبیعی است و جای نگرانی ندارد.
یکی از تفاوت‌های تزریق چربی با تزریق فیلرهای صناعی هم همین است. یعنی تقریبا میزان ماندگاری پرکننده‌های مصنوعی مشخص است اما با توجه به اینکه در تزریق چربی نوعی پیوند بافت زنده صورت می‌گیرد، میزان ماندگاری آن از فردی به فرد دیگر هم متفاوت خواهد بود. ممکن است بخش زیادی از چربی با یک بار تزریق در فردی برای همیشه باقی بماند و بخش زیادی از چربی در فرد دیگری پس از چند ماه جذب شود و تحلیل برود. با این حساب می‌توان غیرقابل پیش‌بینی بودن مقدار حجم چربی باقیمانده در قسمت گیرنده پیوند به صورت دایمی خواهد بود.
راه‌حلی برای بالا بردن ماندگاری چربی تزریقی
این روزها از روش‌هایی برای بالا بردن ماندگاری چربی تزریقی استفاده می‌شود مثلا افزودن prp به چربی تزریقی یکی از همین کارها است. Prp همان پلاسمای غنی از پلاکت خود فرد است که اگر همراه با تزریق چربی، برای فرد تزریق شود، می‌تواند نتیجه بهتری به دنبال داشته باشد و طول مدت ماندگاری چربی را هم تا حد قابل قبولی افزایش دهد. از طرف دیگر، سانتریفیوژ کردن چربی‌هایی که قرار است تزریق شوند( به وسیله سانتریفیوژهای دستی) هم می‌تواند بدون آسیب رساندن به سلول‌ها باعث غلیظ‌تر شدن چربی‌ها شود. این کار هم باعث می‌شود ما مجبور به تزریق حجم زیادی از چربی بای کسب نتیجه رضایت‌بش نشویم. سانتریفیوژ کردن چربی‌ها باعث می‌شود که بیمار پس از تزریق با تورم کمتری هم در ناحیه صورت مواجه شود.
نکته مهم دیگر این است که این روزها دیده شده است که در میان سلول‌های چربی و بافت چربی که قرار است تزریق کنیم، سلول‌های بنیادین هم وجود دارند. اگر ما بتوانیم سلول‌های بنیادین موجود در بافت چربی را خالص و جدا کنیم و آن را در ناحیه‌ای که می‌خواهیم تزریق را برای درمان یا جوان سازی انجام دهیم، تزریق کنیم، می‌توانیم نتیجه بسیار بهتر و مطلوب‌تری به دست بیاوریم. درحال حاضر کا جدا کردن سلول‌های بنیادین از بافت چربی در کشور ما در مرکز تحقیقات پوست و سلول‌های بنیادین درحال انجام است. این روش، درمانی بسیار خوب و موثری است که می‌توان استفاده از آن را برای جوان سازی توصیه کرد.
تزریق ژل
چون ژل ماده‌ای خارجی است احتمال بروز واکنش‌های آلرژیک بعد از تزریق ژل‌ها وجود دارد. البته این احتمال درصورتی که متخصص از ژل‌های استاندارد و تایید شده وزارت بهداشت و سازمان غذا و داروی آمریکا استفاده کند، بسیار کاهش می‌یابد. غیر از استاندارد بودن، مهارت فردی که ژل یا چربی را تزریق می‌کند نیز در میزان رضایت متقاضی و کاهش عوارض نقش دارد. به همین دلیل باید برای این کار به متخصصان پوست و جراحان پلاستیک یا جراحان فک و صورت مراجعه کرد.
میزان ماندگاری ژل‌ها به نوع و مواد تشکیل دهنده ژل‌ها بستگی دارد. نوعی از ژل که از اسید هیالورونیک تشکیل شده است، ۶ ماه دوام دارد. ژل تشکیل شده از هیدروکسی آپاتیت یک سال و نیم دوام دارد و باعث تحریک کلاژن سازی می‌شود و بی‌خطر است. ماندگاری ژل تشکیل شده از پلی کپرولاکتون ۱۸ تا ۳۶ ماه است. این ژل نه تنها به تحریک کلاژن سازی کمک می‌کند بلکه چون به مرور به شکل گاز دی اکسید کربن از بدن دفع می‌شود، مناسب است. تا چندی پیش از کلاژن‌های خوکی، گاوی و انسانی هم استفاده می‌شد. ژل دائمی فقط ژل پاژ است که عوارض بسیاری دارد و مصرف آن توصیه نمی‌شود.
یکی از عوارض استفاده از ژل‌های غیراستاندارد، حرکت کردن آنهاست. ژل‌های پاژ که در گذشته استفاده می‌شد و ساخت اوکراین بود، بعد از گذشت ۸-۷ سال به دلیل سنگین بودن حرکت می‌کرد و پایین می‌آمد. امکان بروز واکنش‌های آلرژیک و آبسه نیز به خصوص بعد از ضربه یا فشار ناشی از تزریق آمپول در این ژل‌ها بسیار بالا بود. خارج کردن این ژل‌ها کار دشواری است و در صورت بروز مشکل اگر کاملا خارج نشود، عارضه برطرف نخواهد شد.
جراحی تعبیه پروتز
در روش پروتز، جراح پروتز را که دائمی است با پیچ و مهره یا بدون آن در قسمت‌هایی از صورت به خصوص گونه و چانه تعبیه می‌کند. البته دائمی بودن پروتز برای بسیاری از افراد خوشایند است و ترجیح می‌دهند با تزریق ژل یا چربی ابتدا مطمئن شوند که پر کردن فلان ناحیه از صورت یا بزرگ کردن گونه و چانه آنها را زیباتر خواهد کرد یا نه.
منبع: سایت یک پزشک