حسنعلی ابراهیمی سعید
3rd June 2015, 08:02 PM
http://up.military.volleyball-forum.ir/view/154870/21321321.jpg
متفقین پس از آن که در اوت 1944 پاریس را آزاد کردند با سرعت در شمال اروپا و غرب پخش شده و با آزاد کردن بلژیک و فرانسه، از راین گذشته و خاک اصلى آلمان را مورد تهدید قرار دادند. در این زمان پس از شکست متفقین در عملیات هوابرد ماه قبل، هیتلر طرح ضد حمله ى بزرگى را تدارک دید که در آن آلمانها با عبور از راین قواى متفقین را در هلند دچار مشکل کرده و به دونیم مى کردند.هدف دیگر این طرح اشغال منطقه ى باستونى و دستیابى به مخازن سوخت آمریکایىها بود. براساس این طرح دو لشکر زرهپوش اس اس با گرفتن این مخازن هم زمان هم مشکل سوخت تانکهاى آلمانى را (که اکنون به دلیل نبود سوخت بدون استفاده بودند) حل مىکرد و هم تانکها و نفربرهاى آمریکایى را تا ماهها به دلیل نداشتن سوخت زمینگیر مىکرد. مخالفت ستاد ارتش آلمان
فون روندشتت، فرمانده کل قواى آلمان در غرب، با این حمله از همان ابتدا مخالف بود. به اعتقاد او، از این نیروهاى مهاجم باید براى اقدامات مهمترى استفاده کرد. ستاد ارتش آلمان نیز این حمله را نوعى خودکشى مىدانست چرا که معتقد بود آمریکا و انگلیس در حال حاضر آن قدر تانک، سرباز و توپ در اختیار دارند که هر حملهاى به این واحدها در نطقه خفه خواهد شد.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/78/Bundesarchiv_Bild_146-1978-024-31%2C_Model%2C_v._Rundstedt_und_Krebs.jpg
ستاد مشترک ارتش آلمان
اما هیتلر این نکات را قبول نکرد و به این استراتژى تأکید داشت که «مهمترین دفاع حمله است» هیتلر علىرغم مخالفان خود در نهایت در 16 دسامبر حمله به خط دفاعى آمریکا در آردن و رن علیا را آغاز کرد.
در این نبرد سرنوشتساز بازوان ارتش آلمان را ارتش ششم زرهى آلمان و واحدهاى ورزیدهى اس اس تشکیل مىدادند. اس اسها در حقیقت قواى ذخیره استراتژیک هیتلر محسوب مىشدند و وى از آنها تنها براى نبردهاى سرنوشتساز استفاده مىکرد.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e2/Bundesarchiv_Bild_183-1983-0331-500%2C_Hermann_G%C3%B6ring_und_Adolf_Hitler_bei_Tr uppenbesuch.jpg
آخرین قمار هیتلر برای تعیین سرنوشت آلمان
پیشروى اولیه
در این نبرد هیتلر مانند قمارباز بزرگى تمام هستى خود را بر صفحه بازى ریخت. نبرد آردن با حمله ارتش آلمان نازی در شب 16 دسامبر 1944، در تاریکی و مه غلیظ حاکم بر میدان نبرد آغاز شد. هزاران تانک آلمانى در پناه آتش 2000 هواپیماى بمب افکن حمله را آغاز کردند. کارشناسان آلمانی پیش بینی کرده بودند که وضعیت جوی برای چند روز آینده امکان مداخله نیروی هوائی متفقین را فراهم نخواهد کرد و همچنان هوا ناپایدار خواهد بود و این مسئله باعث خواهد گردید که امکان پشتیبانی هوائی از نیروهای زمینی غیر ممکن گردد . این پیش بینی درست از آب در آمد و قوای مهاجم آلمان نازی طی 5 روز پس از آغاز عملیات موفق به ایجاد شکاف در خط جبهه نیروهای آمریکائی گردید.
آمریکایىها که اصلا انتظار چنین ضد حملهاى را از ارتش شکست خوردهى آلمان نداشتند کاملا غافلگیر شده و خطوط دفاعى آنها شکافته شد آلمانها از آردن گذشته و به شهر باستونى در 150 کیلومترى بروکسل (پایتخت بلژیک) رسیدند.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e0/Bundesarchiv_Bild_183-J28519%2C_Ardennenoffensive%2C_Soldaten_in_Sch%C3% BCtzenpanzer.jpg
تیربارچی ها اس اس ارتش آلمان نازی
سقوط باستونى به معناى در خطر افتادن بلژیک تازه رها شده نیز بود. بنابراین لشکر 101 هوابرد آمریکا با 15 هزار چترباز براى دفاع از شهر محاصره شده توسط قواى آلمانها انتخاب شد.
در شب هجدهم ماه دسامبر لشکر 101 هوابرد آمریکا ماموریت یافت با منتهای سرعت به باستونی بشتابد. این لشکر با کامیون حرکت کرد و پس از بیست و چهار ساعت راهپیمایی بدون وقفه فقط چند ساعت قبل از ورود ارتش آلمان به باستونی وارد شد و آن را تصرف کرد. قوای آلمان این لشکر را محاصره کرد اما نتوانست مقاومت آن را در هم بشکند.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/37/Battle_of_the_Bulge_progress-it.svg/663px-Battle_of_the_Bulge_progress-it.svg.png
در 22 دسامبر ژنرال آلمانی هاینریش فون لوتوویتس فرمانده سپاه چهل و هفتم آلمان یک یاداشت برای فرمانده لشکر 101 هوابرد آمریکا به نام ژنرال مک اولیف فرستاد و درخواست کرد تسلیم شود اما مک اولیف این درخواست را رد کرد. 24 دسامبر چند لشکر از ارتش سوم ژنرال پاتون به کمک نیروهای مدافع اعزام گردید.
ورود ژنرال پاتون
آیزنهاور، فرماندهى قواى آمریکا، بلافاصله به مارشال زرهى پاتون دستور داد به هر قیمت مانع ورود قواى زرهى آلمان به باستونى شود. این در حالى بود که لشکرهاى زرهى آمریکا حداقل یک هفته با شهر مذکور فاصله داشتند.
بنابراین اس اسها مدت کمى وقتى داشتند تا چتربازان معروف لشکر 101 را شکست دهند (لشکر 101 هوابر آمریکا هنوز هم واحد پیشرو آمریکا در نبردهاى قرن 21 است)
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Tanks_and_Infantrymen_on_the_way.jpg/529px-Tanks_and_Infantrymen_on_the_way.jpg
اس اسها در پناه تانکهاى خود با قدرت تمام خانه به خانه در باستونى پیش رفته اما از بخت بد سر و کارشان با مشتى سرباز معمولى نبود بلکه با رنجرهاى آمریکایى طرف بودند که راه ماندن و مردن را انتخاب کرده بودند.
در نبردهاى مذکور کار به جنگ سرنیزه و استفاده از کارد و سایر سلاحهاى سبک نیز رسید اما علىرغم کشته شدن 4 هزار تفنگدار آمریکایى آنها اسلحه را زمین نگذاشتند. این در حالى بود که به فرماندهان لشکرهاى اس اس خبر رسید قواى پاتون در راه است.
نمایش ستونهاى فولادین
آمریکا در نبرد با دشمنانش چندان نیاز به «شجاعت سربازان» نداشت چرا که هر کجا حریف را مقاوم مىدید با بسیج انبوهى تانک، هواپیما و کشتى آنها را درهم مىکوبید.
ژنرال پاتون نیز در 26 دسامبر با استفاده از دهها هزار تانک و زرهپوش (برخى منابع واحدهاى موتوریزه وى و تانکهایش را تا 130 هزار دستگاه نیز ذکر کردند) اکنون به پاى بلندىهاى اردن رسیده بود و تانکهاى شرمن در مصاف با تانکهاى پانزر آلمانها با برخوردارى از برترى وحشتناک عددى، آنها را از سر راه کنار مىراندند.
http://newcoy.persiangig.com/image/Ardennen_Battle/Anthony%20C.%20McAuliffe.jpg
ژنرال آنتونی مک اولیف، فرمانده لشکر 101 هوابرد نقش تعیین کننده ای در شکست آلمانها در نبرد آردن داشت
فرماندهان واحدهاى اس اس که نیروهاى وى در حال نبرد تن به تن در شهر بودند متوجه شدند که ارتش ششم زرهى آلمان قادر به مقابله با ستونهاى فولادین پاتون نیست و عقب نشسته است، حال آن که براى آنها تنها راه، جنگیدن و یا تسلیم بود. اس اسها «جنگیدن و مردن» را انتخاب کردند و تقریبا از واحدهاى مذکور کسى زنده نماند. باقى مانده زرهپوشها و تانکهاى آلمانى نیز به شرق راین و داخل خاک آلمان عقب نشینى کردند.
نتیجه نبرد
نبرد آردن را مىتوان آخرین تحرک آلمان براى عقب انداختن «سرنوشت محتوم شکست» دانست اما شکست اردن سبب شد تا آلمان بهترین سربازانش را براى حمله بیهوده از دست بدهد و نه تنها موفق به دسترسى به منابع سوخت متفقین نشود بلکه باقى ماندهى سوخت تانکهایش را نیز بر سر این حمله بگذارد تا آن جا که ژنرال مانتوفل، جانشین فرماندهى قواى آلمان در جبهه غرب، علل فروپاشى ارتش آلمان در ماههاى آخر جنگ را انجام همین عملیات غیرمنطقى مىداند.
این شکست سبب شد تا آمریکایىها در 7 مارس 1945 (سه ماه بعد) از رود رن گذشته و 50 روز بعد در برلن باشند. آرنهایم یا آردن آخرین میخها بر تابوت جاهطلبىهاى هیتلر بودند.
البته نباید از یاد برد که سربازان آلمانها نیز در این نبرد بسیار دلیرانه جنگیدند. آن گونه که به آنها اطلاع داده شده بود قرار بود آنها تنها «پیشقراول» باشند اما بعد حتی به آنها گلوله هم نرسید.
چکیده
نام نبرد: تهاجم آردن یا آردنن (Ardennen)
تاریخ : 16 دسامبر 1944 الی 25 ژانویه 1945
مکان : بلژیک ، هلند ، لوکزامبورگ
طرفین درگیر :
متفقین شامل : ایالات متحده آمریکا ، انگلستان ، کانادا
قوای محور : آلمان
فرماندهان طرفین :
متفقین : دوایت آیزنهاور ( آمریکا ) ، عمر برادلی ( آمریکا ) ، کورتنی هورگس ( آمریکا ) ، آنتونی مک اولیف ( آمریکا ) ، برنارد مونت گمری ( انگلستان )
آلمان : والتر مدل ، گرد فون روندشتت ، هاسو فون مانتیوفیل ، سپ دیتریش ، اریش برندنبرگر ، هاینریش فون لوتوویتس
قوای طرفین :
متفقین : 840 هزار سرباز ، 424 تانک ، 394 توپ
آلمان : 500 هزار سرباز ، 500 تانک ، 1900 توپ
تلفات طرفین :
متفقین :
آمریکا 89.500 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود
انگلستان 1.408 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود
آلمان :
91.132 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود
نتیجه: شکست قطعی آلمان
http://military12.rozblog.com/Forum/Post/38
متفقین پس از آن که در اوت 1944 پاریس را آزاد کردند با سرعت در شمال اروپا و غرب پخش شده و با آزاد کردن بلژیک و فرانسه، از راین گذشته و خاک اصلى آلمان را مورد تهدید قرار دادند. در این زمان پس از شکست متفقین در عملیات هوابرد ماه قبل، هیتلر طرح ضد حمله ى بزرگى را تدارک دید که در آن آلمانها با عبور از راین قواى متفقین را در هلند دچار مشکل کرده و به دونیم مى کردند.هدف دیگر این طرح اشغال منطقه ى باستونى و دستیابى به مخازن سوخت آمریکایىها بود. براساس این طرح دو لشکر زرهپوش اس اس با گرفتن این مخازن هم زمان هم مشکل سوخت تانکهاى آلمانى را (که اکنون به دلیل نبود سوخت بدون استفاده بودند) حل مىکرد و هم تانکها و نفربرهاى آمریکایى را تا ماهها به دلیل نداشتن سوخت زمینگیر مىکرد. مخالفت ستاد ارتش آلمان
فون روندشتت، فرمانده کل قواى آلمان در غرب، با این حمله از همان ابتدا مخالف بود. به اعتقاد او، از این نیروهاى مهاجم باید براى اقدامات مهمترى استفاده کرد. ستاد ارتش آلمان نیز این حمله را نوعى خودکشى مىدانست چرا که معتقد بود آمریکا و انگلیس در حال حاضر آن قدر تانک، سرباز و توپ در اختیار دارند که هر حملهاى به این واحدها در نطقه خفه خواهد شد.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/7/78/Bundesarchiv_Bild_146-1978-024-31%2C_Model%2C_v._Rundstedt_und_Krebs.jpg
ستاد مشترک ارتش آلمان
اما هیتلر این نکات را قبول نکرد و به این استراتژى تأکید داشت که «مهمترین دفاع حمله است» هیتلر علىرغم مخالفان خود در نهایت در 16 دسامبر حمله به خط دفاعى آمریکا در آردن و رن علیا را آغاز کرد.
در این نبرد سرنوشتساز بازوان ارتش آلمان را ارتش ششم زرهى آلمان و واحدهاى ورزیدهى اس اس تشکیل مىدادند. اس اسها در حقیقت قواى ذخیره استراتژیک هیتلر محسوب مىشدند و وى از آنها تنها براى نبردهاى سرنوشتساز استفاده مىکرد.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e2/Bundesarchiv_Bild_183-1983-0331-500%2C_Hermann_G%C3%B6ring_und_Adolf_Hitler_bei_Tr uppenbesuch.jpg
آخرین قمار هیتلر برای تعیین سرنوشت آلمان
پیشروى اولیه
در این نبرد هیتلر مانند قمارباز بزرگى تمام هستى خود را بر صفحه بازى ریخت. نبرد آردن با حمله ارتش آلمان نازی در شب 16 دسامبر 1944، در تاریکی و مه غلیظ حاکم بر میدان نبرد آغاز شد. هزاران تانک آلمانى در پناه آتش 2000 هواپیماى بمب افکن حمله را آغاز کردند. کارشناسان آلمانی پیش بینی کرده بودند که وضعیت جوی برای چند روز آینده امکان مداخله نیروی هوائی متفقین را فراهم نخواهد کرد و همچنان هوا ناپایدار خواهد بود و این مسئله باعث خواهد گردید که امکان پشتیبانی هوائی از نیروهای زمینی غیر ممکن گردد . این پیش بینی درست از آب در آمد و قوای مهاجم آلمان نازی طی 5 روز پس از آغاز عملیات موفق به ایجاد شکاف در خط جبهه نیروهای آمریکائی گردید.
آمریکایىها که اصلا انتظار چنین ضد حملهاى را از ارتش شکست خوردهى آلمان نداشتند کاملا غافلگیر شده و خطوط دفاعى آنها شکافته شد آلمانها از آردن گذشته و به شهر باستونى در 150 کیلومترى بروکسل (پایتخت بلژیک) رسیدند.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/e0/Bundesarchiv_Bild_183-J28519%2C_Ardennenoffensive%2C_Soldaten_in_Sch%C3% BCtzenpanzer.jpg
تیربارچی ها اس اس ارتش آلمان نازی
سقوط باستونى به معناى در خطر افتادن بلژیک تازه رها شده نیز بود. بنابراین لشکر 101 هوابرد آمریکا با 15 هزار چترباز براى دفاع از شهر محاصره شده توسط قواى آلمانها انتخاب شد.
در شب هجدهم ماه دسامبر لشکر 101 هوابرد آمریکا ماموریت یافت با منتهای سرعت به باستونی بشتابد. این لشکر با کامیون حرکت کرد و پس از بیست و چهار ساعت راهپیمایی بدون وقفه فقط چند ساعت قبل از ورود ارتش آلمان به باستونی وارد شد و آن را تصرف کرد. قوای آلمان این لشکر را محاصره کرد اما نتوانست مقاومت آن را در هم بشکند.
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/37/Battle_of_the_Bulge_progress-it.svg/663px-Battle_of_the_Bulge_progress-it.svg.png
در 22 دسامبر ژنرال آلمانی هاینریش فون لوتوویتس فرمانده سپاه چهل و هفتم آلمان یک یاداشت برای فرمانده لشکر 101 هوابرد آمریکا به نام ژنرال مک اولیف فرستاد و درخواست کرد تسلیم شود اما مک اولیف این درخواست را رد کرد. 24 دسامبر چند لشکر از ارتش سوم ژنرال پاتون به کمک نیروهای مدافع اعزام گردید.
ورود ژنرال پاتون
آیزنهاور، فرماندهى قواى آمریکا، بلافاصله به مارشال زرهى پاتون دستور داد به هر قیمت مانع ورود قواى زرهى آلمان به باستونى شود. این در حالى بود که لشکرهاى زرهى آمریکا حداقل یک هفته با شهر مذکور فاصله داشتند.
بنابراین اس اسها مدت کمى وقتى داشتند تا چتربازان معروف لشکر 101 را شکست دهند (لشکر 101 هوابر آمریکا هنوز هم واحد پیشرو آمریکا در نبردهاى قرن 21 است)
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Tanks_and_Infantrymen_on_the_way.jpg/529px-Tanks_and_Infantrymen_on_the_way.jpg
اس اسها در پناه تانکهاى خود با قدرت تمام خانه به خانه در باستونى پیش رفته اما از بخت بد سر و کارشان با مشتى سرباز معمولى نبود بلکه با رنجرهاى آمریکایى طرف بودند که راه ماندن و مردن را انتخاب کرده بودند.
در نبردهاى مذکور کار به جنگ سرنیزه و استفاده از کارد و سایر سلاحهاى سبک نیز رسید اما علىرغم کشته شدن 4 هزار تفنگدار آمریکایى آنها اسلحه را زمین نگذاشتند. این در حالى بود که به فرماندهان لشکرهاى اس اس خبر رسید قواى پاتون در راه است.
نمایش ستونهاى فولادین
آمریکا در نبرد با دشمنانش چندان نیاز به «شجاعت سربازان» نداشت چرا که هر کجا حریف را مقاوم مىدید با بسیج انبوهى تانک، هواپیما و کشتى آنها را درهم مىکوبید.
ژنرال پاتون نیز در 26 دسامبر با استفاده از دهها هزار تانک و زرهپوش (برخى منابع واحدهاى موتوریزه وى و تانکهایش را تا 130 هزار دستگاه نیز ذکر کردند) اکنون به پاى بلندىهاى اردن رسیده بود و تانکهاى شرمن در مصاف با تانکهاى پانزر آلمانها با برخوردارى از برترى وحشتناک عددى، آنها را از سر راه کنار مىراندند.
http://newcoy.persiangig.com/image/Ardennen_Battle/Anthony%20C.%20McAuliffe.jpg
ژنرال آنتونی مک اولیف، فرمانده لشکر 101 هوابرد نقش تعیین کننده ای در شکست آلمانها در نبرد آردن داشت
فرماندهان واحدهاى اس اس که نیروهاى وى در حال نبرد تن به تن در شهر بودند متوجه شدند که ارتش ششم زرهى آلمان قادر به مقابله با ستونهاى فولادین پاتون نیست و عقب نشسته است، حال آن که براى آنها تنها راه، جنگیدن و یا تسلیم بود. اس اسها «جنگیدن و مردن» را انتخاب کردند و تقریبا از واحدهاى مذکور کسى زنده نماند. باقى مانده زرهپوشها و تانکهاى آلمانى نیز به شرق راین و داخل خاک آلمان عقب نشینى کردند.
نتیجه نبرد
نبرد آردن را مىتوان آخرین تحرک آلمان براى عقب انداختن «سرنوشت محتوم شکست» دانست اما شکست اردن سبب شد تا آلمان بهترین سربازانش را براى حمله بیهوده از دست بدهد و نه تنها موفق به دسترسى به منابع سوخت متفقین نشود بلکه باقى ماندهى سوخت تانکهایش را نیز بر سر این حمله بگذارد تا آن جا که ژنرال مانتوفل، جانشین فرماندهى قواى آلمان در جبهه غرب، علل فروپاشى ارتش آلمان در ماههاى آخر جنگ را انجام همین عملیات غیرمنطقى مىداند.
این شکست سبب شد تا آمریکایىها در 7 مارس 1945 (سه ماه بعد) از رود رن گذشته و 50 روز بعد در برلن باشند. آرنهایم یا آردن آخرین میخها بر تابوت جاهطلبىهاى هیتلر بودند.
البته نباید از یاد برد که سربازان آلمانها نیز در این نبرد بسیار دلیرانه جنگیدند. آن گونه که به آنها اطلاع داده شده بود قرار بود آنها تنها «پیشقراول» باشند اما بعد حتی به آنها گلوله هم نرسید.
چکیده
نام نبرد: تهاجم آردن یا آردنن (Ardennen)
تاریخ : 16 دسامبر 1944 الی 25 ژانویه 1945
مکان : بلژیک ، هلند ، لوکزامبورگ
طرفین درگیر :
متفقین شامل : ایالات متحده آمریکا ، انگلستان ، کانادا
قوای محور : آلمان
فرماندهان طرفین :
متفقین : دوایت آیزنهاور ( آمریکا ) ، عمر برادلی ( آمریکا ) ، کورتنی هورگس ( آمریکا ) ، آنتونی مک اولیف ( آمریکا ) ، برنارد مونت گمری ( انگلستان )
آلمان : والتر مدل ، گرد فون روندشتت ، هاسو فون مانتیوفیل ، سپ دیتریش ، اریش برندنبرگر ، هاینریش فون لوتوویتس
قوای طرفین :
متفقین : 840 هزار سرباز ، 424 تانک ، 394 توپ
آلمان : 500 هزار سرباز ، 500 تانک ، 1900 توپ
تلفات طرفین :
متفقین :
آمریکا 89.500 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود
انگلستان 1.408 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود
آلمان :
91.132 کشته ، زخمی ، اسیر و مفقود
نتیجه: شکست قطعی آلمان
http://military12.rozblog.com/Forum/Post/38