MR_Jentelman
30th August 2009, 11:34 PM
http://img.tebyan.net/big/1388/05/60442351681561852161722066314998178152154187.jpg
این باغ در بستری كوهستانی و در دامنه جنوب كوه بینالود و رو به دشت نیشابور واقع شده است. این باغ از سمت جنوب به جاده نیشابور - مشهد اتصال مییابد.
از نیشابور حدود 24 كیلومتر و از مشهد حدود 100 كیلومتر فاصله دارد. این مكان به عنوان مكانی مقدس از سابقه طولانی برخوردار است. این باغ را زمانی به شاپور كسری و زمانی به حضرت علی(ع) و سپس به حضرت رضا (ع) نسبت دادهاند. وجه تسمیه باغ با توجه به وجود سنگی سیاه است كه جای دو پا بر آن نقش بسته است.
میگویند سال 200 هـ . ق حضرت رضا (ع) كه از مدینه عازم مرو بودند، در این مكان توقف كرده و چون خواستند با خاك تیمم كنند، آبی جاری پدید آمد. این وقایع مهم، این مكان را به مكانی مقدس و ایمن برای زایران در كنار مسیر مشهد تبدیل كرد كه در دوره‌‌های مختلف مجموعهای میان راهی شامل: كاروانسرا، آب‌انبار، حمام و مكانهایی جهت اطراق زائران و مسافران در حاشیه خیابان شكل گرفت.
شكل اصلی باغ كنونی در دوران صفوی و به دستور شاه عباس اول احداث شد و در دوره‌‌های بعدی در زمان شاه سلیمان صفوی و در دوران ناصرالدین شاه قاجار مرمتهایی جهت حفاظت و احیاء باغ صورت پذیرفت. آخرین مرمت و بهسازی مجموعة مذكور در سال 1350 توسط سازمان حفاظت آثار آغاز شده و تا به امروز ادامه دارد و به شماره 236 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
http://img.tebyan.net/big/1388/05/23113816119411228551282151414317056214178206.jpg
كوشك هشت ضلعی، در مركز باغ قرار دارد. در ضلع شرقی بقعه نیز چهار طاقی كوچكی قرار دارد كه از چشمهای جوشان حفاظت میكند. روایت است آب آن هنگام وضوی حضرت رضا (ع) جوشیده و جاری گردیده است و به میمنت آن را چشمه حضرتی مینامند
این باغ به عنوان بخش اول این مجموعه با مساحتی برابر 1 هكتار، به صورت مربعی با ابعاد 100*100 متر و با دو ساختمان قدیمی در موقعیت مركزی آن، مهمترین عنصر این مجموعه است. ین باغ منطبق با شیب كوهپایه بینالود در سه سطح، با اختلاف ارتفاع 5/1 متر از یكدیگر شكل گرفته است. در هر سطح، دو كرت بزرگ با درختان كاج وجود داشته كه در دوره‌‌های بعد درختان چنار، گردو، و توت جایگزین بسیاری از درختان كاج شده است
http://img.tebyan.net/big/1388/05/2398915023817061701592136712913316321964203.jpg
آبیاری باغ از طریق دو قنات، كه قنات اولی، قنات اصلی از سمت بالا ده و قنات دوم از سمت پایین ده كه در میانه باغ به قنات اولی میپیوندد صورت میگیرد كه در حال حاضر قنات دوم جایگزین چشمه اصلی (چشمه حضرتی) میباشد. سردر وردی باغ با پلكانی در دو طرف در خارج از مجموعه به فضای محصور باغ مرتبط میشود و با آبنمایی در مركز و كرتهای درختكاری شده به بقعه منتهی میشود.
در بالای باغ دو كرت كه استخر بزرگی در میان آن است وجود دارد كه آب پس از ورود به استخر توسط جویهای باریكی به 4حوض هشت گوش دور بقعه هدایت شده و توسط آبنمایی در محور مركزی به حوضچههای بعد انتقال مییابد. پوشش گیاهی باغ درختان چنار، كاج، توت، گردو و زبان گنجشك میباشد كه در میان این درختان، گونههای درختان چنار، كاج و توت كهنسال به چشم میخورد.
منبع:همشهری آنلاین
این باغ در بستری كوهستانی و در دامنه جنوب كوه بینالود و رو به دشت نیشابور واقع شده است. این باغ از سمت جنوب به جاده نیشابور - مشهد اتصال مییابد.
از نیشابور حدود 24 كیلومتر و از مشهد حدود 100 كیلومتر فاصله دارد. این مكان به عنوان مكانی مقدس از سابقه طولانی برخوردار است. این باغ را زمانی به شاپور كسری و زمانی به حضرت علی(ع) و سپس به حضرت رضا (ع) نسبت دادهاند. وجه تسمیه باغ با توجه به وجود سنگی سیاه است كه جای دو پا بر آن نقش بسته است.
میگویند سال 200 هـ . ق حضرت رضا (ع) كه از مدینه عازم مرو بودند، در این مكان توقف كرده و چون خواستند با خاك تیمم كنند، آبی جاری پدید آمد. این وقایع مهم، این مكان را به مكانی مقدس و ایمن برای زایران در كنار مسیر مشهد تبدیل كرد كه در دوره‌‌های مختلف مجموعهای میان راهی شامل: كاروانسرا، آب‌انبار، حمام و مكانهایی جهت اطراق زائران و مسافران در حاشیه خیابان شكل گرفت.
شكل اصلی باغ كنونی در دوران صفوی و به دستور شاه عباس اول احداث شد و در دوره‌‌های بعدی در زمان شاه سلیمان صفوی و در دوران ناصرالدین شاه قاجار مرمتهایی جهت حفاظت و احیاء باغ صورت پذیرفت. آخرین مرمت و بهسازی مجموعة مذكور در سال 1350 توسط سازمان حفاظت آثار آغاز شده و تا به امروز ادامه دارد و به شماره 236 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
http://img.tebyan.net/big/1388/05/23113816119411228551282151414317056214178206.jpg
كوشك هشت ضلعی، در مركز باغ قرار دارد. در ضلع شرقی بقعه نیز چهار طاقی كوچكی قرار دارد كه از چشمهای جوشان حفاظت میكند. روایت است آب آن هنگام وضوی حضرت رضا (ع) جوشیده و جاری گردیده است و به میمنت آن را چشمه حضرتی مینامند
این باغ به عنوان بخش اول این مجموعه با مساحتی برابر 1 هكتار، به صورت مربعی با ابعاد 100*100 متر و با دو ساختمان قدیمی در موقعیت مركزی آن، مهمترین عنصر این مجموعه است. ین باغ منطبق با شیب كوهپایه بینالود در سه سطح، با اختلاف ارتفاع 5/1 متر از یكدیگر شكل گرفته است. در هر سطح، دو كرت بزرگ با درختان كاج وجود داشته كه در دوره‌‌های بعد درختان چنار، گردو، و توت جایگزین بسیاری از درختان كاج شده است
http://img.tebyan.net/big/1388/05/2398915023817061701592136712913316321964203.jpg
آبیاری باغ از طریق دو قنات، كه قنات اولی، قنات اصلی از سمت بالا ده و قنات دوم از سمت پایین ده كه در میانه باغ به قنات اولی میپیوندد صورت میگیرد كه در حال حاضر قنات دوم جایگزین چشمه اصلی (چشمه حضرتی) میباشد. سردر وردی باغ با پلكانی در دو طرف در خارج از مجموعه به فضای محصور باغ مرتبط میشود و با آبنمایی در مركز و كرتهای درختكاری شده به بقعه منتهی میشود.
در بالای باغ دو كرت كه استخر بزرگی در میان آن است وجود دارد كه آب پس از ورود به استخر توسط جویهای باریكی به 4حوض هشت گوش دور بقعه هدایت شده و توسط آبنمایی در محور مركزی به حوضچههای بعد انتقال مییابد. پوشش گیاهی باغ درختان چنار، كاج، توت، گردو و زبان گنجشك میباشد كه در میان این درختان، گونههای درختان چنار، كاج و توت كهنسال به چشم میخورد.
منبع:همشهری آنلاین