khalilkarami
23rd February 2015, 12:10 PM
شناسایی ستاره ای که از محدودۀ منظومه ی شمسی گذر کرده بودتیمی از ستاره شناسان اعلام کردند ۷۰ هزار سال پیش یک ستاره کم نور به احتمال زیاد از میان ابر اورت گذر کرده و به نزدیکترین فاصله قابل مشاهده تا منظومه شمسی رسیده است؛ هیچ ستاره ی شناخته ای تاکنون به این اندازه، به منظومه ی خورشیدی ما نزدیک نشده بود.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/Scholzs-Star-and-Its-Brown-Dwarf-Companion.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/Scholzs-Star-and-Its-Brown-Dwarf-Companion.jpg)
تصویری هنری از این سیستم ستاره ای دوتایی
این ستاره که با نام شولتز یا WISE 0720-0846 شناخته می شود در صورت فلکی تک شاخ قرار گرفته و در سال ۲۰۱۳ توسط رالف-دیتر شولتز ستاره شناس آلمانی، با استفاده از فضاپیمای وایز (wise) ناسا کشف شده است. این سیستم ستاره ای دو تایی که هم اکنون در فاصله ی ۲۰ سال نوری از ما قرار دارد، از یک ستاره ی کوتوله ای سرخ رده ی M و یک کوتوله ی قهوه ای تشکیل شده است. ستاره ی کوتوله ی سرخ جرمی به اندازه ۸ درصد خورشید و ستاره ی همدم اش نیز جرمی به اندازه ۶ درصد خورشید دارد.دانشمندان بر این باورند در دوران پایانی روزگار نئاندرتال ها و آغاز روزگار بشر امروزی، این ستاره ی دوتایی از فاصله ی ۰.۸ سال نوری خورشید گذشته است. برای مقایسه نزدیک ترین ستاره ی کنونی ستاره ی پروکسیما قنطورس است که ۴.۲ سال نوری از خورشید فاصله دارد. محققان پس از بررسی داده ها نتیجه گرفتند که سنجش‌های سرعت شعاعی با فرار ستاره از مجاورت خورشید مطابقت داشته و اینکه احتمالا ستاره مذکور در گذشته به منظومه ی خورشیدی ما نزدیک تر بوده است. این تیم با استفاده از مدل‌های کامپیوتری نشان دادند که ستاره شولتز حدود ۷۰ هزار سال قبل با سرعت نزدیک به هشت تریلیون کیلومتر از کنار منظومه ی خورشیدی گذر کرده است؛ آنها ۹۸ درصد معتقدند این ستاره از میان ابر اورت عبور کرده است.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/Scholzs-and-the-OortCloud.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/Scholzs-and-the-OortCloud.jpg)
تصویری هنری از محدوده ی عبوری سیستم ستاره ای شولتز از میان سنگ و خرده صخره های ابر اورت
گرچه ستاره شولتز دارای قدر مطلق ۱۰ بوده و با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست، اما به لحاظ مغناطیسی این ستاره ی کوتوله ی سرخ فعال بوده و می‌تواند باعث انفجار جرقه‌های گاه و بیگاه و درخشانتر شدن آن شود. اگر این امر در زمان عبور آن از کنار منظومه شمسی رخ داده باشد، انسان‌های ماقبل تاریخ ممکن است آن را مشاهده کرده باشند و این امکان نیز وجود دارد آیندگان بشر نیز بتوانند آن را مشاهده کنند.
منبع : بیگ بنگ
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/Scholzs-Star-and-Its-Brown-Dwarf-Companion.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/Scholzs-Star-and-Its-Brown-Dwarf-Companion.jpg)
تصویری هنری از این سیستم ستاره ای دوتایی
این ستاره که با نام شولتز یا WISE 0720-0846 شناخته می شود در صورت فلکی تک شاخ قرار گرفته و در سال ۲۰۱۳ توسط رالف-دیتر شولتز ستاره شناس آلمانی، با استفاده از فضاپیمای وایز (wise) ناسا کشف شده است. این سیستم ستاره ای دو تایی که هم اکنون در فاصله ی ۲۰ سال نوری از ما قرار دارد، از یک ستاره ی کوتوله ای سرخ رده ی M و یک کوتوله ی قهوه ای تشکیل شده است. ستاره ی کوتوله ی سرخ جرمی به اندازه ۸ درصد خورشید و ستاره ی همدم اش نیز جرمی به اندازه ۶ درصد خورشید دارد.دانشمندان بر این باورند در دوران پایانی روزگار نئاندرتال ها و آغاز روزگار بشر امروزی، این ستاره ی دوتایی از فاصله ی ۰.۸ سال نوری خورشید گذشته است. برای مقایسه نزدیک ترین ستاره ی کنونی ستاره ی پروکسیما قنطورس است که ۴.۲ سال نوری از خورشید فاصله دارد. محققان پس از بررسی داده ها نتیجه گرفتند که سنجش‌های سرعت شعاعی با فرار ستاره از مجاورت خورشید مطابقت داشته و اینکه احتمالا ستاره مذکور در گذشته به منظومه ی خورشیدی ما نزدیک تر بوده است. این تیم با استفاده از مدل‌های کامپیوتری نشان دادند که ستاره شولتز حدود ۷۰ هزار سال قبل با سرعت نزدیک به هشت تریلیون کیلومتر از کنار منظومه ی خورشیدی گذر کرده است؛ آنها ۹۸ درصد معتقدند این ستاره از میان ابر اورت عبور کرده است.
http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/Scholzs-and-the-OortCloud.jpg (http://bigbangpage.com/wp-content/uploads/2015/02/Scholzs-and-the-OortCloud.jpg)
تصویری هنری از محدوده ی عبوری سیستم ستاره ای شولتز از میان سنگ و خرده صخره های ابر اورت
گرچه ستاره شولتز دارای قدر مطلق ۱۰ بوده و با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نیست، اما به لحاظ مغناطیسی این ستاره ی کوتوله ی سرخ فعال بوده و می‌تواند باعث انفجار جرقه‌های گاه و بیگاه و درخشانتر شدن آن شود. اگر این امر در زمان عبور آن از کنار منظومه شمسی رخ داده باشد، انسان‌های ماقبل تاریخ ممکن است آن را مشاهده کرده باشند و این امکان نیز وجود دارد آیندگان بشر نیز بتوانند آن را مشاهده کنند.
منبع : بیگ بنگ