خوشرویی یک نیاز ضروری

[fariha]

بر این اساس، انسان تنها موجودی از آفریده های خداوندگاری است كه از ظرفیت انس گرفتن بی پایان با شرایط و متغیرات گوناگون برخوردار می باشد. از این رو انسان را انسان گفته اند، زیرا تا بی نهایت از قابلیت انس گیری و تغییر ماهیت و شدن برخوردار است.

همین قابلیت انس گیری به بشر این قابلیت را نیز بخشیده است تا با هر كسی انس گیرد و الفت پیدا كند. البته این نیاز بشر است كه بخواهد با دیگری انس گیرد، به ویژه اگر این دیگری از جنس مقابل خود یعنی مرد یا زن باشد. ارتباط اجتماعی و مودت و دوستی در میان مرد و زن در حقیقت پاسخ گویی به یك نیاز طبیعی و فطری در بشر است. این ارتباط در مرتبه پایین تر، خود را در الفت و انس گیری با فرزندان و خویشاوندان و در نهایت با دیگر انسان ها نشان می دهد. از این رو ارتباط اجتماعی انسان ها حتی اگر به قصد استخدام باشد، یك امر طبیعی و فطری برای آنهاست.

انسان ها برای ایجاد و تداوم این ارتباط اجتماعی با یك دیگر، نیازمند شرایط، ابزارها و اموری چند هستند، كه یكی از مهم ترین آن ها، تحمل دیگری است. تحمل دیگری به معنای این است كه بتوان از برخی از خواسته های خود برای حفظ دوستی و بهره مندی از ارتباط اجتماعی گذشت و یا خواسته های دیگری را پذیرفت و به آن بها داد. این جاست كه عفو و گذشت و نیز ایثار و احسان به عنوان ابزارهای كارآمد و كلیدی برای ارتباط اجتماعی مطرح می شود.