novinmarketing
3rd February 2015, 12:33 PM
شیلنگ‌ها معمولاً در دو گروه فشار بالا و فشار پایین مورد استفاده قرار می‌گیرند. شیلنگ‌های فشار پایین به صورت شیلنگ لاستیکی شفاف فنری بین مخزن و پمپ در خط مکش نصب می‌گردند تا علاوه بر انتقال روغن، پمپ امکان لرزش آزاد داشته باشد. در صورت استفاده از لوله در این موقعیت حتماً باید از لرزه‌گیر در مسیر لوله استفاده شود.
برای انتقال روغن برگشتی از پورت نشتی شیرها و هیدروموتورها نیز می‌توان از شیلنگ‌های پلاستیکی فشار پایین استفاده نمود.
شیلنگ‌های هیدرولیک
شیلنگ‌های فشار بالا که نسبت به تیوب‌ها دارای انعطاف بسیار بیشتری می‌باشند، بین قطعات ثابت و متحرک مورد استفاده قرار می‌گیرند. این اجزا بیشتر در مواردی به کار می‌روند که نتوان از لوله‌های صلب و تیوب‌ها استفاده نمود. یکی از ویژگی‌های مهم شیلنگ‌ها میرا نمودن لرزش سیستم و صدا است.
شیلنگ‌ها معمولاً از چندین لایه مختلف تشکیل می‌شوند. لایه اول یک تیوب لاستیکی از جنس لاستیک مصنوعی، تفلون یا پلی استر میباشد. لایه میانی که وظیفه تحمل فشار را دارد معمولاً از شبکه سیمی بافته شده از رشته‌های فولادی ساخته شده است. این بخش با توجه به فشاری که باید توسط شیلنگ تحمل شود ممکن است ازچند لایه مختلف تشکیل شود. لایه سوم که بالاترین لایه است از لاستیک مقاوم به سایش مانند پلی استر ساخته می‌شود. این لایه از شیلنگ نیز ممکن است جهت حفاظت در برابر آسیب‌های مکانیکی به صورت چند لایه ساخته شود که از یک لایه تا ۶ لایه میباشد.
حداکثر فشار کاری مجاز: معمولاً این فشار با در نظر گرفتن فشارهای استاتیک و دینامیک توسط سازنده مشخص می‌گردد. فشار کاری استاتیک توسط یک ضریب اطمینان ۱:۴ تعیین می‌گردد، یعنی حداکثر فشار کاری ۴/۱ فشار انفجار شیلنگ، مجاز میباشد.
فشار انفجار: این فشار معمولاً با اعمال تست مشخصی تعیین می‌گردد. شیلنگ در مقادیر زیر این فشار، نشتی نخواهد داشت و منفجر نمی‌شود.
فشار تست: شیلنگ را برای مدت ۳۰ یا ۶۰ ثانیه تحت فشاری معادل دو برابر فشار کاری مجاز قرار می‌دهند.
افزایش طول: در تمام شیلنگ‌ها با افزایش فشار، افزایش طول مشاهده می‌شود. میزان این تغییر طول تابع طرح لایه‌های بافته شده داخلی آن‌ها میباشد.
شعاع خم: برای حفظ ایمنی کارکرد شیلنگ، نباید در حالت ثابت خم اعمالی آن از حد معینی بیشتر شود.
دمای کاری: دمای کاری بالا به صورت قابل توجهی از عمر شیلنگ می‌کاهد.
اتصالات سرشیلنگ به دو صورت رزوه داخلی و خارجی به اتصالات بعدی یا پورت‌های سیستم متصل می‌گردند.
منبع : لوله های بدون درز (http://hekmatanm.com/)
برای انتقال روغن برگشتی از پورت نشتی شیرها و هیدروموتورها نیز می‌توان از شیلنگ‌های پلاستیکی فشار پایین استفاده نمود.
شیلنگ‌های هیدرولیک
شیلنگ‌های فشار بالا که نسبت به تیوب‌ها دارای انعطاف بسیار بیشتری می‌باشند، بین قطعات ثابت و متحرک مورد استفاده قرار می‌گیرند. این اجزا بیشتر در مواردی به کار می‌روند که نتوان از لوله‌های صلب و تیوب‌ها استفاده نمود. یکی از ویژگی‌های مهم شیلنگ‌ها میرا نمودن لرزش سیستم و صدا است.
شیلنگ‌ها معمولاً از چندین لایه مختلف تشکیل می‌شوند. لایه اول یک تیوب لاستیکی از جنس لاستیک مصنوعی، تفلون یا پلی استر میباشد. لایه میانی که وظیفه تحمل فشار را دارد معمولاً از شبکه سیمی بافته شده از رشته‌های فولادی ساخته شده است. این بخش با توجه به فشاری که باید توسط شیلنگ تحمل شود ممکن است ازچند لایه مختلف تشکیل شود. لایه سوم که بالاترین لایه است از لاستیک مقاوم به سایش مانند پلی استر ساخته می‌شود. این لایه از شیلنگ نیز ممکن است جهت حفاظت در برابر آسیب‌های مکانیکی به صورت چند لایه ساخته شود که از یک لایه تا ۶ لایه میباشد.
حداکثر فشار کاری مجاز: معمولاً این فشار با در نظر گرفتن فشارهای استاتیک و دینامیک توسط سازنده مشخص می‌گردد. فشار کاری استاتیک توسط یک ضریب اطمینان ۱:۴ تعیین می‌گردد، یعنی حداکثر فشار کاری ۴/۱ فشار انفجار شیلنگ، مجاز میباشد.
فشار انفجار: این فشار معمولاً با اعمال تست مشخصی تعیین می‌گردد. شیلنگ در مقادیر زیر این فشار، نشتی نخواهد داشت و منفجر نمی‌شود.
فشار تست: شیلنگ را برای مدت ۳۰ یا ۶۰ ثانیه تحت فشاری معادل دو برابر فشار کاری مجاز قرار می‌دهند.
افزایش طول: در تمام شیلنگ‌ها با افزایش فشار، افزایش طول مشاهده می‌شود. میزان این تغییر طول تابع طرح لایه‌های بافته شده داخلی آن‌ها میباشد.
شعاع خم: برای حفظ ایمنی کارکرد شیلنگ، نباید در حالت ثابت خم اعمالی آن از حد معینی بیشتر شود.
دمای کاری: دمای کاری بالا به صورت قابل توجهی از عمر شیلنگ می‌کاهد.
اتصالات سرشیلنگ به دو صورت رزوه داخلی و خارجی به اتصالات بعدی یا پورت‌های سیستم متصل می‌گردند.
منبع : لوله های بدون درز (http://hekmatanm.com/)