صلابت رفتار امام کاظم(ع)؛فدک حق چه کسی است؟

[MANE1371]

از آنجایی كه اولیای خدا به امدادهای خداوندی باور قطعی دارند، در برخوردهای خود با دنیاپرستان و طاغوتهای زمان بی‏واهمه و با قاطعیت و صلابت رفتار می‏كنند و آنان با داشتن سرمایه ایمان به غیر از خداوند متعال از هیچ قدرت و نیرویی نمی‏هراسند كه: «فَمَنْ یؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلا یخافُ بَخْسا وَ لا رَهَقا»؛«هر كس به پروردگارش ایمان بیاورد، نه از نقصان می‏ترسد و نه از ظلم [و ظالم] هراسی دارد.»
پیشوای هفتم نمونه بارزی از این اولیای الهی است.


اینك آنچه در پی می‌آید گواه این مدعاست:
مهدی، سومین خلیفه عباسی، در یك اقدام عوام فریبانه اعلام كرد كه هر كسی كه حقوقی بر گردن نظام حكومتی دارد، می‏تواند برای رسیدن به حق خود اقدام نماید. او در یك حركت ظاهری مشغول ادای حقوق مردم شد. امام كاظم علیه‏السلام نیز خواستار اعاده حقوق خود شد. در آنجا گفتگوی ذیل میان خلیفه و پیشوای هفتم علیه‏السلام به وقوع پیوست:
خلیفه: حقوق شما چیست؟
امام: فدك.
خلیفه: محدوده فدك را مشخص كن تا به شما بازگردانم.
امام: حدّ اول آن، كوه احد، حدّ دوم عریش مصر، حدّ سوم سیف البحر(دریای خزر) و حدّ چهارمش دومة الجندل [سرزمین عراق] است.
خلیفه: همه اینها؟!
امام: آری!
خلیفه آن چنان ناراحت شد كه آثار غضب در چهره‏اش پدیدار گشت، و با ناراحتی شدید گفت كه مقدار زیادی است، باید بیندیشم. امام كاظم علیه‏السلام با این سخن به او فهماند كه حكومت حق امام كاظم علیه‏السلام است و زمام حكومت بر دنیای اسلام باید در دست اهل بیت علیهم‏السلام باشد.

منبع:www.yjc.ir