شعر : گفتند عصر واقعه آزاد شد فرات

[م.محسن]

قامت کمان کند که دوتا تیر آخرش / یک دم سپر شوند برای برادرش

خون عقاب در جگر شیرشان پر است / از نسل جعفرند و علی این دو لشکرش

این دو ز کودکی فقط آیینه دیده اند / آیینه ای که آه نسازد مکدرش

واحیرتا که این دو جوانان زینبند؟ / یا ایستاده تیغ دو سر در برابرش

با جان و دل دو پاره جگر وقف می کند / یک پاره جای خویش و یکی جای همسرش

یک دست گرم اشک گرفتن ز چشمهاش / مشغول عطر و شانه زدن دست دیگرش

چون تکیه گاه اهل حرم بود و کوه صبر / چشمش گدازه ریخت ولی زیر معجرش

زینب به پیشواز شهیدان خود نرفت / تا که خدا نکرده مبادا برادرش...

زینب همان شکوه که ناموس غیرت است / زینب که در مدینه قرق بود معبرش

زینب همان که فاطمه از هر نظر شده است / از بس که رفته این همه این زن به مادرش

زینب همان که زینت بابای خویش بود / در کربلا شدند پسرهاش زیورش

گفتند عصر واقعه آزاد شد فرات / وقتی گذشته بود دگر آب از سرش...




شاعر: سید رضا برقعی