yas-90
27th October 2014, 08:05 PM
هایکو کوتاه‌ترین گونه شعری در جهان است که مبدع آن ژاپنی‌ها هستند.
نوشتن هایکو هرچند ظاهراً ساده به نظر می‌رسد، اما قواعد و اصول بسیاری برای آن برشمرده اند.
در اینجا تعدادی از قواعد سنتی و جدید نوشتن هایکو در زبان ژاپنی و زبانهای اروپایی را می‌خوانیم. بدون شک رعایت تمام آنها در یک اثر امکان‌پذیر نیست. زیرا حتی برخی از آنها با هم سازگاری ندارند. بهترین حالت این است که از میان آنها، قواعد خود را برگزینیم و به کار بندیم و اگر زمانی در هایکو‌های خود به تکرار رسیدیم، قواعد جدید‌ی را اعمال کنیم. خواندن آثار بزرگان و تمرین، همیشه بهترین راه تسلط بر قواعد است.
۱- همیشه تعداد هجاهای هایکوی خود را بشمارید.
۲- هفده هجا را در یک سطر بنویسید.
۳- هفده هجا را در سه سطر بنویسید.
۴- هفده هجا را در سه بند به ترتیب پنج، هفت و پنج هجایی بنویسید. (قالب استاندارد ژاپنی)
۵- هفده یا کمتر از هفده هجا را در سه بند به ترتیب کوتاه، بلند و کوتاه بنویسید. (قالب رایج در زبانهای اروپایی)
۶- باید بتوان همه هایکو را با یک نفس خواند.
۷- از فصل‌وا‍‍ژه‌ها (کلماتی که به فصل خاصی از سال ارجاع می‌دهند) استفاده کنید.
۸- در پایان بند اول یا دوم ( اما نه هردو) سکوت قرار دهید.
۹-هرگز اجازه ندهید که سه بند هایکوی شما پشت سر هم، یک جمله کامل تشکیل دهند.
۱۰- ترتیبی دهید که رابطه یا تقابل بندهای اول و دوم، تنها پس از خواندن بند سوم مشخص شود.
۱۱- همیشه از زمان حال استفاده کنید و در مورد اینجا و اکنون بنویسید.
۱۲- استفاده از اسامی خاص و ضمایر شخصی را تا حد ممکن محدود کنید.
۱۳- تا جای ممکن از وجه استمراری استفاده نکنید.
۱۴- بد نیست اگر دو بند از سه بند شما (اول و دوم) ساختار نحوی یکسان داشته باشند.
۱۵- در مورد ترتیب تصاویری که هر یک از بندها به دست می‌دهند فکر کنید. مثلاً ابتدا یک منظره از دور، بعد بخشی از آن منظره از نزدیکتر و در نهایت یک کلوزآپ.
۱۶- لُب مطلب را برای بند آخر نگه دارید.
۱۷- سعی کنید بند اول تا جای ممکن جذاب و گیرا باشد.
۱۸- همیشه فقط در مورد چیزهای روزمره ومعمولی، با روشی معمولی و با زبانی معمولی بنویسید.
۱۹- به مطالعه ذن بپردازید و بگذارید هایکوی شما مصداق روش بی‌کلام تصویرسازی باشد.
۲۰- ادیان و فلسفه‌های مختلف را مطالعه کنید و بگذارید اثر آنها در پس‌زمینه هایکوی شما بازتاب یابد.
۲۱- تنها از تصاویر عینی استفاده کنید.
۲۲- سعی کنید به سطوح چندگانه از معنا دست یابید. سطوح بیرونی شامل تصاویر عادی و در سطوح عمیق‌تر، فلسفه حیات و جهان‌بینی شما.
۲۳- از تصاویری استفاده کنید که برانگیزاننده انزوای خودخواسته و فقر داوطلبانه باشند. (سابی در فرهنگ ژاپنی)
۲۴- از تصاویری استفاده کنید که برانگیزاننده نوستالژی رمانتیک باشند. (وابی در فرهنگ ژاپنی)
۲۵- تضادها را بیابید و در هایکوی خود به تصویر بکشید.
۲۶- از جناس و بازی با کلمات استفاده کنید.
۲۷- در مورد چیزهای ناممکن به شکلی معمولی صحبت کنید.
۲۸- از تصاویر تداعی‌گر معانی متعالی استفاده کنید ( از جنگ و جنایت ومسائل جنسی صحبت نکنید)
۲۹- تنها از تصاویر مربوط به طبیعت استفاده کنید. ( از اشاره مستقیم به مسائل انسانی خودداری کنید)
۳۰- عواطف انسانی را با اشاره به جنبه‌های مختلف طبیعت تداعی کنید.
۳۱- از هرگونه اشاره مستقیم به خود در هایکو پرهیزکنید.
۳۲- استفاده از علائم سجاوندی (نقطه، ویرگول، خط تیره و …) در هایکو مانعی ندارد.
۳۳- گاهی برای ایجاد ایهام از آوردن علائم سجاوندی خودداری کنید.
۳۴- قواعد نگارشی زبان خود را به طور کامل رعایت کنید.
۳۵- از آوردن قافیه پرهیز کنید.
۳۶- از به کار بردن اوزان غیرهجایی (مانند وزنهای عروضی فارسی) خودداری کنید.
۳۷- از واج‌آرایی (تکرار منظم آواهای مشابه در یک بند) استفاده کنید. (مثل تکرار [چ] در مصرع «سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند…» از حافظ)
۳۸- از آواهای کلمات برای انعکاس احساسات خود استفاده کنید.
۳۹- همیشه هایکوی خود را به یک اسم ختم کنید.
۴۰- از هر الهام و شهود آنی به عنوان نقطه آغازی برای خلق یک هایکو استفاده کنید.
۴۱- از آوردن فعلهای زیاد خودداری کنید.
۴۲- هر جا که توانستید حروف اضافه را حذف کنید. (حروفی مانند: از، در، به، با، میان، روی و …)
۴۳- قیدها را حذف کنید.
۴۴- برای هر اسم، بیش از یک معرف ( توصیف کننده‌هایی مانند صفات و …) نیاورید.
۴۵- با هایکوی خود مانند شعر برخورد کنید. هایکو جمله زیبای روی کارت‌پستال نیست.
۴۶- هر هایکویی را که به ذهنتان رسید بنویسید. حتی بدترینشان را. زیرا می‌توانند الهام‌بخش آثاربهتر بعدی باشند.
http://japanstudies.ir
نوشتن هایکو هرچند ظاهراً ساده به نظر می‌رسد، اما قواعد و اصول بسیاری برای آن برشمرده اند.
در اینجا تعدادی از قواعد سنتی و جدید نوشتن هایکو در زبان ژاپنی و زبانهای اروپایی را می‌خوانیم. بدون شک رعایت تمام آنها در یک اثر امکان‌پذیر نیست. زیرا حتی برخی از آنها با هم سازگاری ندارند. بهترین حالت این است که از میان آنها، قواعد خود را برگزینیم و به کار بندیم و اگر زمانی در هایکو‌های خود به تکرار رسیدیم، قواعد جدید‌ی را اعمال کنیم. خواندن آثار بزرگان و تمرین، همیشه بهترین راه تسلط بر قواعد است.
۱- همیشه تعداد هجاهای هایکوی خود را بشمارید.
۲- هفده هجا را در یک سطر بنویسید.
۳- هفده هجا را در سه سطر بنویسید.
۴- هفده هجا را در سه بند به ترتیب پنج، هفت و پنج هجایی بنویسید. (قالب استاندارد ژاپنی)
۵- هفده یا کمتر از هفده هجا را در سه بند به ترتیب کوتاه، بلند و کوتاه بنویسید. (قالب رایج در زبانهای اروپایی)
۶- باید بتوان همه هایکو را با یک نفس خواند.
۷- از فصل‌وا‍‍ژه‌ها (کلماتی که به فصل خاصی از سال ارجاع می‌دهند) استفاده کنید.
۸- در پایان بند اول یا دوم ( اما نه هردو) سکوت قرار دهید.
۹-هرگز اجازه ندهید که سه بند هایکوی شما پشت سر هم، یک جمله کامل تشکیل دهند.
۱۰- ترتیبی دهید که رابطه یا تقابل بندهای اول و دوم، تنها پس از خواندن بند سوم مشخص شود.
۱۱- همیشه از زمان حال استفاده کنید و در مورد اینجا و اکنون بنویسید.
۱۲- استفاده از اسامی خاص و ضمایر شخصی را تا حد ممکن محدود کنید.
۱۳- تا جای ممکن از وجه استمراری استفاده نکنید.
۱۴- بد نیست اگر دو بند از سه بند شما (اول و دوم) ساختار نحوی یکسان داشته باشند.
۱۵- در مورد ترتیب تصاویری که هر یک از بندها به دست می‌دهند فکر کنید. مثلاً ابتدا یک منظره از دور، بعد بخشی از آن منظره از نزدیکتر و در نهایت یک کلوزآپ.
۱۶- لُب مطلب را برای بند آخر نگه دارید.
۱۷- سعی کنید بند اول تا جای ممکن جذاب و گیرا باشد.
۱۸- همیشه فقط در مورد چیزهای روزمره ومعمولی، با روشی معمولی و با زبانی معمولی بنویسید.
۱۹- به مطالعه ذن بپردازید و بگذارید هایکوی شما مصداق روش بی‌کلام تصویرسازی باشد.
۲۰- ادیان و فلسفه‌های مختلف را مطالعه کنید و بگذارید اثر آنها در پس‌زمینه هایکوی شما بازتاب یابد.
۲۱- تنها از تصاویر عینی استفاده کنید.
۲۲- سعی کنید به سطوح چندگانه از معنا دست یابید. سطوح بیرونی شامل تصاویر عادی و در سطوح عمیق‌تر، فلسفه حیات و جهان‌بینی شما.
۲۳- از تصاویری استفاده کنید که برانگیزاننده انزوای خودخواسته و فقر داوطلبانه باشند. (سابی در فرهنگ ژاپنی)
۲۴- از تصاویری استفاده کنید که برانگیزاننده نوستالژی رمانتیک باشند. (وابی در فرهنگ ژاپنی)
۲۵- تضادها را بیابید و در هایکوی خود به تصویر بکشید.
۲۶- از جناس و بازی با کلمات استفاده کنید.
۲۷- در مورد چیزهای ناممکن به شکلی معمولی صحبت کنید.
۲۸- از تصاویر تداعی‌گر معانی متعالی استفاده کنید ( از جنگ و جنایت ومسائل جنسی صحبت نکنید)
۲۹- تنها از تصاویر مربوط به طبیعت استفاده کنید. ( از اشاره مستقیم به مسائل انسانی خودداری کنید)
۳۰- عواطف انسانی را با اشاره به جنبه‌های مختلف طبیعت تداعی کنید.
۳۱- از هرگونه اشاره مستقیم به خود در هایکو پرهیزکنید.
۳۲- استفاده از علائم سجاوندی (نقطه، ویرگول، خط تیره و …) در هایکو مانعی ندارد.
۳۳- گاهی برای ایجاد ایهام از آوردن علائم سجاوندی خودداری کنید.
۳۴- قواعد نگارشی زبان خود را به طور کامل رعایت کنید.
۳۵- از آوردن قافیه پرهیز کنید.
۳۶- از به کار بردن اوزان غیرهجایی (مانند وزنهای عروضی فارسی) خودداری کنید.
۳۷- از واج‌آرایی (تکرار منظم آواهای مشابه در یک بند) استفاده کنید. (مثل تکرار [چ] در مصرع «سرو چمان من چرا میل چمن نمیکند…» از حافظ)
۳۸- از آواهای کلمات برای انعکاس احساسات خود استفاده کنید.
۳۹- همیشه هایکوی خود را به یک اسم ختم کنید.
۴۰- از هر الهام و شهود آنی به عنوان نقطه آغازی برای خلق یک هایکو استفاده کنید.
۴۱- از آوردن فعلهای زیاد خودداری کنید.
۴۲- هر جا که توانستید حروف اضافه را حذف کنید. (حروفی مانند: از، در، به، با، میان، روی و …)
۴۳- قیدها را حذف کنید.
۴۴- برای هر اسم، بیش از یک معرف ( توصیف کننده‌هایی مانند صفات و …) نیاورید.
۴۵- با هایکوی خود مانند شعر برخورد کنید. هایکو جمله زیبای روی کارت‌پستال نیست.
۴۶- هر هایکویی را که به ذهنتان رسید بنویسید. حتی بدترینشان را. زیرا می‌توانند الهام‌بخش آثاربهتر بعدی باشند.
http://japanstudies.ir