Almas Parsi
27th October 2014, 07:33 PM
آشنایی با گمشدگان بی ردپای تاریخ
تاریخ تاکنون شاهد ناپدید شدن های بی نشان و بی دلیل زیادی بوده است، جدید ترین مثال آن پرواز 370 مالزی است که هنوز جستجو برای یافتنش ادامه دارند، اما کوچکترین ردپایی از این هواپیما و مسافرانش به دست نیامده است.
اگر فیلم اسپارتاکوس، ساخته 1960 با بازی کرک داگلاس را دیده باشید، شاید از دانستن این موضوع شگفت زده شوید: گلادیاتوری که در این فیلم، اسپارتاکوس نامیده می شد و در پایان فیلم مصلوب شد، در اصل هرگز دستگیر نشده و توسط رومی ها کشته نشد، درحقیقت با وجود شکست ارتش برده ها در برابر ارتش روم، هرگز مرده و یا زنده او پیدا نشد.
به این ترتیب اسپارتاکوس نیز به جمع ناپدید شدگان تاریخ پیوست که بدون هیچ نشان و ردپایی، ناگهان از چهره تاریخ محو شده اند. نمونه های مشابه زیادی در تاریخ وجود دارند، نمونه هایی که به معماهایی بدون پاسخ تبدیل شده اند.
http://1doost.com/Files/Pictures/1393/07/30/1413961997.jpg
سالومون نورثاپ، نویسنده رمان 12 سال بردگی
داستان غم انگیز سالومون نورثاپ، یک آفریقایی-آمریکایی آزاد که در سال 1841 با فریب از نیویورک به واشنگتن کشانده شد و سپس به عنوان برده در لوئیزیانا به فروش رسید، به واسطه فیلمی با عنوان 12 سال بردگی که در سال 2013 موفق به دریافت جایزه اسکار شد، شهرتی جهانی پیدا کرد. بیشتر افرادی که تحت تاثیر پایداری و تلاش نوثراپ برای بازگرداندن آزادی اش قرار گرفته اند، از سرنوشت نهایی او بی اطلاعند.
نوثراپ پس از بازگشتش به خانه در سال 1853 و نوشتن کتاب 12 سال بردگی، به عنوان فعال و مبارز علیه برده داری تور سخنرانی را آغاز کرد و به گروهی به نام راه آهن زیرزمینی پیوست که به فرار برده ها کمک می کرد و آنها را در کانادا اسکان می داد. اما در سال 1863 نوثراپ ناگهان و به شکلی مرموز از انظار عمومی ناپدید شد و از آن زمان تاکنون هیچ نشانی از سرنوشت او در دسترس نیست.
برخی معتقدند او کشته شده و برخی دیگر می گویند دوباره ربوده شده و به عنوان برده به فروش رسیده است. آنچه مشخص است او در آن سال ها دچار مشکلات مالی فراوان بوده و دارایی های خود را از دست داده است و احتمال می رود برای رهایی از دست طلبکاران به گوشه ای دیگر مهاجرت کرده و زندگی بی نام و نشانی را در پیش گرفته است.
جیمی هوفا
رهبر فاسد و جاه طلب اتحادیه تیمسترز چهار سال از عمرش را به خاطر اتهاماتی از قبیل فریفتن هیات منصفه، کلاهبرداری و رشوه خواری در زندان سپری کرد تا اینکه در سال 1971 توسط رئیس جمهور وقت آمریکا، ریچارد نیکسون عفو شد.
چهار سال بعد در 30 جولای 1975 وی در خارج از رستورانی در دیترویت، محلی که قرار بود جلسه ای در آن برگزار شود، ناپدید شد. او تلاش داشت قدرت از دست رفته اش در اتحادیه را بازگرداند و در همین راستا، مشهور ترین نظریه ای که درباره ناپدید شدنش مطرح شده، قتل او توسط اعضایی از اتحادیه است که خواستار متعادل سازی صندوق بازنشستگی اتحادیه بوده اند.
دو هفته پیش از ناپدید شدن او، کاراگاهان فدرال متوجه سرقتی چند میلیون دلاری از این صندوق شده بودند. باوجود اینکه FBI چندین دهه به جستجوی هوفا پرداخت، هیچ اثری از او نیافت. برخی شایعات خبر از دفن شدن او زیر استادیوم جاینتز در نیوجرسی می دادند و برخی دیگر می گفتند جسد او خوراک تمساح ها شده است.
مهاجران روآنوک
در جولای 1587 گروهی 117 نفره از مهاجران انگلیسی وارد جزیره روآنوک شدند، جزیرهای که اکنون به عنوان سواحل کارولینای شمالی شناخته می شود. در همان ماه، جان وایت فرمانده این گروه از مهاجران برای تامین برخی مایحتاج دوباره سوار کشتی شده و به اقیانوس اطلس بازگشت تا سه ماه بعد به جزیره بازگردد.
زمانی که وایت به انگلستان رسید، این کشور با اسپانیا وارد جنگ شده بود و تمامی کشتی های موجود باید خود را برای جنگ آماده می کردند، از این رو وایت تا سه سال بعد، یعنی تا آگوست سال 1590 نتوانست به جزیره بازگردد.زمانی که وایت به جزیره بازگشت در نهایت ناباوری دید برجی که بنا کرده بود از هم پاشیده شده و تمامی مهاجرانی که او به جزیره آورده بود، به همراه اموال و سلاح هایشان ناپدید شده اند. حتی خبری از نشانه توافقی که قرار بود در صورت بروز مشکل اعضای گروه از خود به جا بگذارند نیز نبود.
تنها نشانه موجود، نام کرواتوان بود که روی درختی حک شده بود، نام جزیره ای در همسایگی روآنوک قرار داشت و همچنین به قبیله ای بومی آمریکایی نیز تعلق داشت. احتمالات زیادی برای توضیح ناپدید شدن این 116 نفر مطرح شده است: قتل عام توسط بومیان آمریکا، یا اسپانیایی ها، مرگ و میر ناشی از یک بیماری همه گیر، تجزیه شدن و پیوستن به گروه های بومی و شاید تلاش برای بازگشتن به انگلستان که منجر به ناپدید شدن آنها در دریا شده است.
سه فراری آلکاتراز
زندان فدرال جزیره آلکاتراز زمانی محل نگهداری خطرناک ترین زندانیان بود، زیرا حتی اگر این تبهکاران می توانستند از دیوارهای این زندان فرار کنند، امواج خروشان خلیج سان فرانسیسکو این زندان را به مکانی غیرقابل فرار تبدیل کرده بود. اما این ناممکن بودن مانع از تلاش زندانیان برای فرار از این دژ نشد.
در سال 1962 فرانک موریس و برادران آنگلین با استفاده از قاشق حفره هایی روی دیوارهای سلول های زندان خود حفر کردند و با گذاشتن سرهای کاغذی روی رختخواب برای فریب دادن زندان بان، از این حفره ها وارد کانال تهویه هوا شده و با پایین رفتن از کانال آب خود را به آب رسانده و با استفاده از یک قایق و جلیقه های نجاتی که با چسباندن کت های بارانی به هم ساخته بودند، از زندان فرار کردند.این زندانیان هرگز دستگیر نشدند. اگرچه تجهیزات فرار آنها کمی بعد در خلیج کشف شد و کمی پس از آن جسدی کشف شد که به دلیل پوسیدگی بیش از حد قابل شناسایی نبود.
همین باعث شد مقامات زندان این سه زندانی را غرق شده در نظر بگیرند، اما نام این سه زندانی پس از گذشت پنجاه سال همچنان در لیست مجرمان فراری مارشال های ایالتی قرار داشت و علاوه بر این خوانواده آنگلین ها فکر می کنند این دو برادر هنوز زنده هستند.
مجسمه 42 تنی ریچارد سرا
گم کردن مجسمه ای با وزن 42 تن کار بسیار غیرممکنی به نظر می آید، به خصوص اگر بدانیم این مجسمه از چهار قطعه 1.5 متری فولادی ساخته شده است. این مجسمه با نام Equal-parallelاثر مجسمه سازی به نام ریچارد سرا است و در سال 1986 ساخته شده است. این مجسمه که به سفارش موزه هنر های معاصر رینا سوفیا در مادرید ساخته شده بود، برای چهار سال در این موزه به نمایش گذاشته شد اما در سال 1990 موزه به دلیل ابعاد بزرگ مجسمه تصمیم گرفت آن را به انباری خصوصی انتقال دهد.
در سال 2005 موزه دوباره تصمیم گرفت مجسمه را بازگردانده و آن را باری دیگر به نمایش بگذارد، اما مدیر وقت موزه دریافت انبار خصوصی که مجسمه به آنجا حمل شده بود تا از آن نگهداری شود، وجود خارجی ندارد.
هلن براخ
همسر فرانک براخ، مدیر کارخانه شکلات سازی پس از آنکه در فوریه سال 1977 در فرودگاه بین المللی اوهارای شیکاگو از پرواز جا ماند، ناپدید شد. برای سال ها شایعاتی درباره سرنوشت این زن که برای خود مقبره ای 500 هزار دلاری ساخته بود تا پس از مرگ در کنار همسرش دفن شود، برسر زبانها می چرخید.
خدمتکاری که براخ را در فرودگاه گم کرده بود، دو هفته بعد گزارش ناپدیدی او را اعلام کرد و بعد ها مشخص شد این مرد چکی به مبلغ 13 هزار دلار را با امضای براخ نقد کرده است. این خدمتکار که جک متلیک نام داشت به همراه برادرش دفتر خاطرات روزانه براخ را نیز سوزاندند.
در نهایت در سال 1994 مردی به نام ریچارد بیلی به اتهام کلاهبرداری از زنان سالخورده به واسطه ترغیب آنها برای سرمایه گذاری روی اسب های مسابقه دستگیر شد و به اتهام نقش داشتن در ناپدید براخ به 30 سال زندان محکوم شد.
دندان های مصنوعی جرج واشنگتن
دندان های مصنوعی اولین رئیس جمهور آمریکا در سال 1981 در موزه تاریخ آمریکا موسسه اسمیتثونیان ناپدید شد. این دندان ها که در سال 1965 توسط دانشکده دندان پزشکی مریلند به این موزه اهدا شده بود، از درون مخزنی مهر و موم شده ناپدید شده است.
در همان سال نیمه پایینی دندان مفقود شده در بخشی از موزه که تنها کارمندان به آن دسترسی داشتند، پیدا شد اما نیمه بالایی آن همچنان مفقود است. این دندان ها از جنس عاج و طلا بوده اند و این احتمال وجود دارد که سارق برای فروش طلای آن، دندان ها را از بین برده باشد.
خدمه کشتی مری سلست
این کشتی نسخه قرن نوزدهمی پرواز 19 است، با این تفاوت که کشتی در نهایت پیدا شد و تنها خدمه آن برای همیشه ناپدید شدند. در دسامبر 1872 کشتی بریتانیایی دی گراتیا در فاصله 644 کیلومتری شرق جزایر آزورس قرار داشت که ناگهان کشتی دیگری را از دور مشاهده کرد. مشخص شد این کشتی، مری سلست نام دارد که هشت روز پیش برای سفر به جنوا ایتالیا از نیویورک راه افتاده است.
زمانی که خدمه کشتی بریتانیایی وارد کشتی مری سلست شدند، بهت زده بودند زیرا تمامی وسایل و تجهیزات خدمه کشتی روی عرشه موجود بود، اما اثری از خدمه نبود. بار کشتی که الکل صنعتی بود دست نخورده باقی مانده بود، ذخیره آب و غذای کشتی نیز که جوابگوی سفری 6 ماهه بود نیز در کشتی موجود بود، اما اثری از خدمه کشتی نبود. کاپیتان کشتی، همسرش و دختر دو ساله اش به همراه هفت خدمه کشتی ناپدید شده بودند و خبری از قایق نجات نیز نبود.
تنها نشانه ای که در کشتی وجود داشت نقص یکی از پمپ های آب کشتی و جمع شدن آب در کف کشتی بود، اما با وجود این شرایط، کشتی هنوز توانایی شناور ماندن روی آب را داشت. احتمال داده می شود که کاپیتان کشتی به اشتباه تصور کرده کشتی در حال غرق شدن است، و به همراه خدمه کشتی را ترک کرده و در دریا غرق شده اند. با این همه سرنوشت حقیقی سرنشینان این کشتی همچنان نامشخص است.
جان بریسکر ستاره بسکتبال
در دهه 1970 بریسکر ستاره بسکتبال تیم پیتزبرگ کوندورز بود. اما توانایی های او در بسکتبال تحت الشعاع بدنامی اش به عنوان فردی بد رفتار و پرخاشگر قرار گرفته بود.در سال 1975 زمانی که دوره حرفه ای او به پایان رسید، بریسکل رستورانی باز کرد که با شکست مواجه شد. وی در فوریه 1975 به همراه یکی از دوستانش به آفریقا سفر کرد تا برای آغاز تجارتی درآمد زا زمینه سازی کند.
حدود 6 هفته بعد بریسکر از کامپالا در اوگاندا با همسرش تماس گرفت و به او گفت که به زودی برای او و دخترشان پول خواهد فرستاد. این آخرین باری بود که کسی از بریسکر خبری به دست آورد.
احتمالات زیادی برای توضیح ناپدیدی او وجود دارد، کشته شدن در نزاع های داخلی اوگاندا و یا به قتل رسیدن توسط مزدوران دیکتاتور اوگاندا. همچنین این احتمال داده می شود که او به گویانا رفته و در قتل عام جانستون در نوامبر 1978 کشته شده و یا شاید با هویتی جعلی به زندگی خود ادامه داده است.
منبع : همشهری آنلاین (http://www.1doost.com/go/?u=http%3A%2F%2Fwww.hamshahrionline.ir%2Fdetails%2 F275346%2FCulture%2Fworldhistory)
تاریخ تاکنون شاهد ناپدید شدن های بی نشان و بی دلیل زیادی بوده است، جدید ترین مثال آن پرواز 370 مالزی است که هنوز جستجو برای یافتنش ادامه دارند، اما کوچکترین ردپایی از این هواپیما و مسافرانش به دست نیامده است.
اگر فیلم اسپارتاکوس، ساخته 1960 با بازی کرک داگلاس را دیده باشید، شاید از دانستن این موضوع شگفت زده شوید: گلادیاتوری که در این فیلم، اسپارتاکوس نامیده می شد و در پایان فیلم مصلوب شد، در اصل هرگز دستگیر نشده و توسط رومی ها کشته نشد، درحقیقت با وجود شکست ارتش برده ها در برابر ارتش روم، هرگز مرده و یا زنده او پیدا نشد.
به این ترتیب اسپارتاکوس نیز به جمع ناپدید شدگان تاریخ پیوست که بدون هیچ نشان و ردپایی، ناگهان از چهره تاریخ محو شده اند. نمونه های مشابه زیادی در تاریخ وجود دارند، نمونه هایی که به معماهایی بدون پاسخ تبدیل شده اند.
http://1doost.com/Files/Pictures/1393/07/30/1413961997.jpg
سالومون نورثاپ، نویسنده رمان 12 سال بردگی
داستان غم انگیز سالومون نورثاپ، یک آفریقایی-آمریکایی آزاد که در سال 1841 با فریب از نیویورک به واشنگتن کشانده شد و سپس به عنوان برده در لوئیزیانا به فروش رسید، به واسطه فیلمی با عنوان 12 سال بردگی که در سال 2013 موفق به دریافت جایزه اسکار شد، شهرتی جهانی پیدا کرد. بیشتر افرادی که تحت تاثیر پایداری و تلاش نوثراپ برای بازگرداندن آزادی اش قرار گرفته اند، از سرنوشت نهایی او بی اطلاعند.
نوثراپ پس از بازگشتش به خانه در سال 1853 و نوشتن کتاب 12 سال بردگی، به عنوان فعال و مبارز علیه برده داری تور سخنرانی را آغاز کرد و به گروهی به نام راه آهن زیرزمینی پیوست که به فرار برده ها کمک می کرد و آنها را در کانادا اسکان می داد. اما در سال 1863 نوثراپ ناگهان و به شکلی مرموز از انظار عمومی ناپدید شد و از آن زمان تاکنون هیچ نشانی از سرنوشت او در دسترس نیست.
برخی معتقدند او کشته شده و برخی دیگر می گویند دوباره ربوده شده و به عنوان برده به فروش رسیده است. آنچه مشخص است او در آن سال ها دچار مشکلات مالی فراوان بوده و دارایی های خود را از دست داده است و احتمال می رود برای رهایی از دست طلبکاران به گوشه ای دیگر مهاجرت کرده و زندگی بی نام و نشانی را در پیش گرفته است.
جیمی هوفا
رهبر فاسد و جاه طلب اتحادیه تیمسترز چهار سال از عمرش را به خاطر اتهاماتی از قبیل فریفتن هیات منصفه، کلاهبرداری و رشوه خواری در زندان سپری کرد تا اینکه در سال 1971 توسط رئیس جمهور وقت آمریکا، ریچارد نیکسون عفو شد.
چهار سال بعد در 30 جولای 1975 وی در خارج از رستورانی در دیترویت، محلی که قرار بود جلسه ای در آن برگزار شود، ناپدید شد. او تلاش داشت قدرت از دست رفته اش در اتحادیه را بازگرداند و در همین راستا، مشهور ترین نظریه ای که درباره ناپدید شدنش مطرح شده، قتل او توسط اعضایی از اتحادیه است که خواستار متعادل سازی صندوق بازنشستگی اتحادیه بوده اند.
دو هفته پیش از ناپدید شدن او، کاراگاهان فدرال متوجه سرقتی چند میلیون دلاری از این صندوق شده بودند. باوجود اینکه FBI چندین دهه به جستجوی هوفا پرداخت، هیچ اثری از او نیافت. برخی شایعات خبر از دفن شدن او زیر استادیوم جاینتز در نیوجرسی می دادند و برخی دیگر می گفتند جسد او خوراک تمساح ها شده است.
مهاجران روآنوک
در جولای 1587 گروهی 117 نفره از مهاجران انگلیسی وارد جزیره روآنوک شدند، جزیرهای که اکنون به عنوان سواحل کارولینای شمالی شناخته می شود. در همان ماه، جان وایت فرمانده این گروه از مهاجران برای تامین برخی مایحتاج دوباره سوار کشتی شده و به اقیانوس اطلس بازگشت تا سه ماه بعد به جزیره بازگردد.
زمانی که وایت به انگلستان رسید، این کشور با اسپانیا وارد جنگ شده بود و تمامی کشتی های موجود باید خود را برای جنگ آماده می کردند، از این رو وایت تا سه سال بعد، یعنی تا آگوست سال 1590 نتوانست به جزیره بازگردد.زمانی که وایت به جزیره بازگشت در نهایت ناباوری دید برجی که بنا کرده بود از هم پاشیده شده و تمامی مهاجرانی که او به جزیره آورده بود، به همراه اموال و سلاح هایشان ناپدید شده اند. حتی خبری از نشانه توافقی که قرار بود در صورت بروز مشکل اعضای گروه از خود به جا بگذارند نیز نبود.
تنها نشانه موجود، نام کرواتوان بود که روی درختی حک شده بود، نام جزیره ای در همسایگی روآنوک قرار داشت و همچنین به قبیله ای بومی آمریکایی نیز تعلق داشت. احتمالات زیادی برای توضیح ناپدید شدن این 116 نفر مطرح شده است: قتل عام توسط بومیان آمریکا، یا اسپانیایی ها، مرگ و میر ناشی از یک بیماری همه گیر، تجزیه شدن و پیوستن به گروه های بومی و شاید تلاش برای بازگشتن به انگلستان که منجر به ناپدید شدن آنها در دریا شده است.
سه فراری آلکاتراز
زندان فدرال جزیره آلکاتراز زمانی محل نگهداری خطرناک ترین زندانیان بود، زیرا حتی اگر این تبهکاران می توانستند از دیوارهای این زندان فرار کنند، امواج خروشان خلیج سان فرانسیسکو این زندان را به مکانی غیرقابل فرار تبدیل کرده بود. اما این ناممکن بودن مانع از تلاش زندانیان برای فرار از این دژ نشد.
در سال 1962 فرانک موریس و برادران آنگلین با استفاده از قاشق حفره هایی روی دیوارهای سلول های زندان خود حفر کردند و با گذاشتن سرهای کاغذی روی رختخواب برای فریب دادن زندان بان، از این حفره ها وارد کانال تهویه هوا شده و با پایین رفتن از کانال آب خود را به آب رسانده و با استفاده از یک قایق و جلیقه های نجاتی که با چسباندن کت های بارانی به هم ساخته بودند، از زندان فرار کردند.این زندانیان هرگز دستگیر نشدند. اگرچه تجهیزات فرار آنها کمی بعد در خلیج کشف شد و کمی پس از آن جسدی کشف شد که به دلیل پوسیدگی بیش از حد قابل شناسایی نبود.
همین باعث شد مقامات زندان این سه زندانی را غرق شده در نظر بگیرند، اما نام این سه زندانی پس از گذشت پنجاه سال همچنان در لیست مجرمان فراری مارشال های ایالتی قرار داشت و علاوه بر این خوانواده آنگلین ها فکر می کنند این دو برادر هنوز زنده هستند.
مجسمه 42 تنی ریچارد سرا
گم کردن مجسمه ای با وزن 42 تن کار بسیار غیرممکنی به نظر می آید، به خصوص اگر بدانیم این مجسمه از چهار قطعه 1.5 متری فولادی ساخته شده است. این مجسمه با نام Equal-parallelاثر مجسمه سازی به نام ریچارد سرا است و در سال 1986 ساخته شده است. این مجسمه که به سفارش موزه هنر های معاصر رینا سوفیا در مادرید ساخته شده بود، برای چهار سال در این موزه به نمایش گذاشته شد اما در سال 1990 موزه به دلیل ابعاد بزرگ مجسمه تصمیم گرفت آن را به انباری خصوصی انتقال دهد.
در سال 2005 موزه دوباره تصمیم گرفت مجسمه را بازگردانده و آن را باری دیگر به نمایش بگذارد، اما مدیر وقت موزه دریافت انبار خصوصی که مجسمه به آنجا حمل شده بود تا از آن نگهداری شود، وجود خارجی ندارد.
هلن براخ
همسر فرانک براخ، مدیر کارخانه شکلات سازی پس از آنکه در فوریه سال 1977 در فرودگاه بین المللی اوهارای شیکاگو از پرواز جا ماند، ناپدید شد. برای سال ها شایعاتی درباره سرنوشت این زن که برای خود مقبره ای 500 هزار دلاری ساخته بود تا پس از مرگ در کنار همسرش دفن شود، برسر زبانها می چرخید.
خدمتکاری که براخ را در فرودگاه گم کرده بود، دو هفته بعد گزارش ناپدیدی او را اعلام کرد و بعد ها مشخص شد این مرد چکی به مبلغ 13 هزار دلار را با امضای براخ نقد کرده است. این خدمتکار که جک متلیک نام داشت به همراه برادرش دفتر خاطرات روزانه براخ را نیز سوزاندند.
در نهایت در سال 1994 مردی به نام ریچارد بیلی به اتهام کلاهبرداری از زنان سالخورده به واسطه ترغیب آنها برای سرمایه گذاری روی اسب های مسابقه دستگیر شد و به اتهام نقش داشتن در ناپدید براخ به 30 سال زندان محکوم شد.
دندان های مصنوعی جرج واشنگتن
دندان های مصنوعی اولین رئیس جمهور آمریکا در سال 1981 در موزه تاریخ آمریکا موسسه اسمیتثونیان ناپدید شد. این دندان ها که در سال 1965 توسط دانشکده دندان پزشکی مریلند به این موزه اهدا شده بود، از درون مخزنی مهر و موم شده ناپدید شده است.
در همان سال نیمه پایینی دندان مفقود شده در بخشی از موزه که تنها کارمندان به آن دسترسی داشتند، پیدا شد اما نیمه بالایی آن همچنان مفقود است. این دندان ها از جنس عاج و طلا بوده اند و این احتمال وجود دارد که سارق برای فروش طلای آن، دندان ها را از بین برده باشد.
خدمه کشتی مری سلست
این کشتی نسخه قرن نوزدهمی پرواز 19 است، با این تفاوت که کشتی در نهایت پیدا شد و تنها خدمه آن برای همیشه ناپدید شدند. در دسامبر 1872 کشتی بریتانیایی دی گراتیا در فاصله 644 کیلومتری شرق جزایر آزورس قرار داشت که ناگهان کشتی دیگری را از دور مشاهده کرد. مشخص شد این کشتی، مری سلست نام دارد که هشت روز پیش برای سفر به جنوا ایتالیا از نیویورک راه افتاده است.
زمانی که خدمه کشتی بریتانیایی وارد کشتی مری سلست شدند، بهت زده بودند زیرا تمامی وسایل و تجهیزات خدمه کشتی روی عرشه موجود بود، اما اثری از خدمه نبود. بار کشتی که الکل صنعتی بود دست نخورده باقی مانده بود، ذخیره آب و غذای کشتی نیز که جوابگوی سفری 6 ماهه بود نیز در کشتی موجود بود، اما اثری از خدمه کشتی نبود. کاپیتان کشتی، همسرش و دختر دو ساله اش به همراه هفت خدمه کشتی ناپدید شده بودند و خبری از قایق نجات نیز نبود.
تنها نشانه ای که در کشتی وجود داشت نقص یکی از پمپ های آب کشتی و جمع شدن آب در کف کشتی بود، اما با وجود این شرایط، کشتی هنوز توانایی شناور ماندن روی آب را داشت. احتمال داده می شود که کاپیتان کشتی به اشتباه تصور کرده کشتی در حال غرق شدن است، و به همراه خدمه کشتی را ترک کرده و در دریا غرق شده اند. با این همه سرنوشت حقیقی سرنشینان این کشتی همچنان نامشخص است.
جان بریسکر ستاره بسکتبال
در دهه 1970 بریسکر ستاره بسکتبال تیم پیتزبرگ کوندورز بود. اما توانایی های او در بسکتبال تحت الشعاع بدنامی اش به عنوان فردی بد رفتار و پرخاشگر قرار گرفته بود.در سال 1975 زمانی که دوره حرفه ای او به پایان رسید، بریسکل رستورانی باز کرد که با شکست مواجه شد. وی در فوریه 1975 به همراه یکی از دوستانش به آفریقا سفر کرد تا برای آغاز تجارتی درآمد زا زمینه سازی کند.
حدود 6 هفته بعد بریسکر از کامپالا در اوگاندا با همسرش تماس گرفت و به او گفت که به زودی برای او و دخترشان پول خواهد فرستاد. این آخرین باری بود که کسی از بریسکر خبری به دست آورد.
احتمالات زیادی برای توضیح ناپدیدی او وجود دارد، کشته شدن در نزاع های داخلی اوگاندا و یا به قتل رسیدن توسط مزدوران دیکتاتور اوگاندا. همچنین این احتمال داده می شود که او به گویانا رفته و در قتل عام جانستون در نوامبر 1978 کشته شده و یا شاید با هویتی جعلی به زندگی خود ادامه داده است.
منبع : همشهری آنلاین (http://www.1doost.com/go/?u=http%3A%2F%2Fwww.hamshahrionline.ir%2Fdetails%2 F275346%2FCulture%2Fworldhistory)