Capitan Totti
18th September 2014, 06:34 PM
http://hw9.asset.cloob.com/cloob-activity-photo/110521145-43b72ab416bd10103983bcccc580de85-520.jpg
ژنرال محمد ایوب خان و پیشنهاد تشکیل کنفدراسیون ایران، پاکستان و افغانستان
مقاله "محمد علی بهمنی قاجار" ...
محمد ایوب خان رییس جمهور پاكستان بین سال های 1958 تا 1969 میلادی
http://en.wikipedia.org/wiki/Ayub_Khan_(President_of_Pakistan) (http://en.wikipedia.org/wiki/Ayub_Khan_%28President_of_Pakistan%29)
در کتاب "اختلافات ارضی افغانستان و پاکستان" ص ٣٢٣ می‌خوانیم: مارشال ایوب خان - رییس جمهور پاکستان در سال ١٣۴١ خورشیدی برابر با 1962 میلادی خطاب به یک اجتماع بزرگ در کویته گفته بود که افغانستان، ایران و پاکستان در بین دو قوه بزرگ یعنی اتحاد شوروی و هند قرار گرفته‌اند و نظر به این وضع برای بقای این سه کشور برادر، اتحاد با هم یک امر ضروری میباشد. زیرا در صورت اختلافات داخلی، مقابله آن‌ها با فشارهای خارجی مشکل خواهد بود و شاید در این صورت کشورهای سه گانه از هم جدا شده و خاتمه بیابند ولی هرگاه این سه کشور با هم متحد شوند، از خود به خوبی دفاع خواهند کرد.
رییس جمهور پاکستان در میان کف زدن‌های ممتد حضار گفت که اگر چنین پیشنهادی به عمل آید، پاکستان از همه پیشتر این پیشنهاد را قبول خواهد کرد. وی گفت مردمان پاکستان، ایران و افغانستان به یک نژاد تعلق دارند و بین آن‌ها رشته‌های عمیق تاریخی و کلتوری وجود دارد و به عقیده وی مردمان این سه کشور برای دفاع در مقابل فشارهای خارجی و سعادت خود این اتحاد را می‌پسندند.
چند روز بعد، آقای ذوالفقاری سفیر ایران در کابل، هنگام دیدار با سردار نعیم خان - وزیر خارجه در باره این اظهارات ایوب خان گفتگو کرد. سفیر ایران به نعیم خان گفت که "اتحادی که ایوب خان از آن صحبت کرده، آرزوی همه ماست". نعیم خان گفت: «بله همین طور است. ولی اکنون موقع چنین کاری نیست. اگر ما در حال حاضر دست به چنیین اقدامی بزنیم، نابود خواهیم شد. انجام این عقیده کار امروز و فردا نیست و وقت می‌خواهد. به هر حال، در چنین موقع حساس، به هیچ وجه جای طرح این موضوع نیست".
چنین به نظر می‌رسد که اکنون نیز طرح موضوع دشوار است. مگر در آینده پس از به ته کشیدن گنجینه‌های نفتی کشورهای عربی، وابستگی استراتژیک افغانستان و پاکستان به گاز ایران روز افزون خواهد گردید. آن گاه، پیاده‌سازی این طرح به واقعیت نزدیک خواهد گردید.
اکنون پاکستان در مثلث همکاری با امریکا، چین و کشورهای عربی برای رویارویی با هند مانور می‌دهد. در آینده با پایان رسیدن نفت اعراب، ایران با ذخایر گازی اش جای اعراب را در استراتژی‌های پاکستان خواهد گرفت و با ناتوان شدن روز افزون آمریکا و عقب نشینی آن از این بخش آسیا، وابستگی پاکستان به چین بیش از پیش افزایش خواهد یافت. در این پاکستان راهی جز از هم گرایی با ایران نخواهد داشت.
"درود بر باستان شناس"
ژنرال محمد ایوب خان و پیشنهاد تشکیل کنفدراسیون ایران، پاکستان و افغانستان
مقاله "محمد علی بهمنی قاجار" ...
محمد ایوب خان رییس جمهور پاكستان بین سال های 1958 تا 1969 میلادی
http://en.wikipedia.org/wiki/Ayub_Khan_(President_of_Pakistan) (http://en.wikipedia.org/wiki/Ayub_Khan_%28President_of_Pakistan%29)
در کتاب "اختلافات ارضی افغانستان و پاکستان" ص ٣٢٣ می‌خوانیم: مارشال ایوب خان - رییس جمهور پاکستان در سال ١٣۴١ خورشیدی برابر با 1962 میلادی خطاب به یک اجتماع بزرگ در کویته گفته بود که افغانستان، ایران و پاکستان در بین دو قوه بزرگ یعنی اتحاد شوروی و هند قرار گرفته‌اند و نظر به این وضع برای بقای این سه کشور برادر، اتحاد با هم یک امر ضروری میباشد. زیرا در صورت اختلافات داخلی، مقابله آن‌ها با فشارهای خارجی مشکل خواهد بود و شاید در این صورت کشورهای سه گانه از هم جدا شده و خاتمه بیابند ولی هرگاه این سه کشور با هم متحد شوند، از خود به خوبی دفاع خواهند کرد.
رییس جمهور پاکستان در میان کف زدن‌های ممتد حضار گفت که اگر چنین پیشنهادی به عمل آید، پاکستان از همه پیشتر این پیشنهاد را قبول خواهد کرد. وی گفت مردمان پاکستان، ایران و افغانستان به یک نژاد تعلق دارند و بین آن‌ها رشته‌های عمیق تاریخی و کلتوری وجود دارد و به عقیده وی مردمان این سه کشور برای دفاع در مقابل فشارهای خارجی و سعادت خود این اتحاد را می‌پسندند.
چند روز بعد، آقای ذوالفقاری سفیر ایران در کابل، هنگام دیدار با سردار نعیم خان - وزیر خارجه در باره این اظهارات ایوب خان گفتگو کرد. سفیر ایران به نعیم خان گفت که "اتحادی که ایوب خان از آن صحبت کرده، آرزوی همه ماست". نعیم خان گفت: «بله همین طور است. ولی اکنون موقع چنین کاری نیست. اگر ما در حال حاضر دست به چنیین اقدامی بزنیم، نابود خواهیم شد. انجام این عقیده کار امروز و فردا نیست و وقت می‌خواهد. به هر حال، در چنین موقع حساس، به هیچ وجه جای طرح این موضوع نیست".
چنین به نظر می‌رسد که اکنون نیز طرح موضوع دشوار است. مگر در آینده پس از به ته کشیدن گنجینه‌های نفتی کشورهای عربی، وابستگی استراتژیک افغانستان و پاکستان به گاز ایران روز افزون خواهد گردید. آن گاه، پیاده‌سازی این طرح به واقعیت نزدیک خواهد گردید.
اکنون پاکستان در مثلث همکاری با امریکا، چین و کشورهای عربی برای رویارویی با هند مانور می‌دهد. در آینده با پایان رسیدن نفت اعراب، ایران با ذخایر گازی اش جای اعراب را در استراتژی‌های پاکستان خواهد گرفت و با ناتوان شدن روز افزون آمریکا و عقب نشینی آن از این بخش آسیا، وابستگی پاکستان به چین بیش از پیش افزایش خواهد یافت. در این پاکستان راهی جز از هم گرایی با ایران نخواهد داشت.
"درود بر باستان شناس"