B O S S
6th August 2009, 03:14 PM
در حالی كه به نظر می‌رسد، از همان ابتدا طراحی و ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی در كنار عبور انسان از مرزهای فضا و پرتاب نخستین شاتل، مهم‌ترین و پیچیده‌ترین چالش علمی تحقیقاتی در برنامه‌های فضایی ناسا بوده است، اما همین سازه بزرگ فضایی كه از آن به «فیل غول‌پیكر سفید در فضا» نیز تعبیر می‌شود، به بزرگ‌ترین چالش نگران‌كننده این آژانس فضایی تبدیل شده است.
این چالش در ماه‌های اخیر و با تغییر ریاست جمهوری در آمریكا كه نقش اصلی را در راهبردهای مختلف ناسا دارد، با نوسانات بیشتری نیز همراه شده و صدالبته گسترش بحران اقتصادی حاكم بر جهان و تشدید مشكلات مالی طرح‌های عظیم علمی و تحقیقاتی، آینده ایستگاه فضایی بین‌المللی را نیز تحت شعاع خود قرار داده است، اما مشكل تنها بر سر بودجه نیست، بلكه چند دستگی در قلب ناسا بر سر توجیه منطقی درخصوص ادامه ساخت و حیات آینده این ایستگاه موضوع بحث‌برانگیز اصلی به شمار می‌آید.
در یك دهه گذشته دانش رباتیك جهش‌های خیره‌كننده‌ای داشته است. برخی دانشمندان متخصص در این عرصه با مرتبط عنوان كردن دانش نوین روباتیك با برنامه‌های اكتشافاتی در نقاط غیرقابل دسترس بشر نظیر اعماق اقیانوس‌ها و فضا طیف قابل‌توجهی از برنامه‌های اكتشافاتی پرهزینه نیز سفر انسان به مریخ و حتی اجرام آسمانی فراتراز آن را زیر سوال برده و با طرح این نكته كه صرفا و با توجه به قابلیت‌های بالای چنین سیستم‌های پیشرفته با قابلیت كنترل از راه دور دیگر نیازی به خطر انداختن سلامت فضانوردان و صرف هزینه‌های چند میلیارد دلاری نیست، منطق فعلی درخصوص طرح‌هایی نظیر ایستگاه فضایی بین‌المللی و لزوم ادامه سرمایه‌گذاری در آن را مورد حمله قرار داده‌اند.
در بطن این چالش‌ها نخستین قربانی ، ایستگاه فضایی بین‌المللی است كه هم‌اكنون در آستانه تكمیل شدن قرار داشته و براساس برنامه‌ریزی‌های از پیش صورت گرفته در آینده پذیرای شمار بیشتری از دانشمندان خواهد بود، اما هم‌اكنون وبخوبی زمزمه‌هایی درخصوص شكل‌گیری چند دستگی در میان رهبران ناسا و در سطوح پایین‌تر دانشمندان و متخصصان برجسته ناسا درباره آینده حیات ایستگاه فضایی بین‌المللی و لزوم ادامه سرمایه‌گذاری در این طرح عظیم بین‌المللی دیده می‌شود. بیش از ۱۰ كشور در ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی حضور دارند كه هر یك بخشی از تجهیزات آن را طراحی، تولید و راهی فضا می‌كند. این كشورها در ماه‌های اخیر با یكی از تاریك‌ترین دوران‌های اقتصادی جهان روبه‌رو شده‌اند. از این رو معلوم نیست آیا همچنان به تعهدات خود درخصوص تكمیل ایستگاه فضایی و سرمایه‌گذاری‌های اضافی در این طرح پایبند باشند.
آژانس فضایی اروپا (اسا) كه سهم قابل‌توجهی در تكمیل این ایستگاه دارد برای ۴ سال آینده این طرح تنها ۵/۱ میلیارد دلار بودجه اختصاص داده است. به عقیده كارشناسان، این رقم شاید در مقایسه با كمك‌های مالی كه برای نجات بنگاه‌های اقتصادی جهان از بحران جاری اختصاص می‌یابد، ناچیز به شمار آید، اما برای یك طرح علمی، غنیمتی ارزشمند محسوب می‌شود با این حال این پرسش را نیز به دنبال دارد كه حقیقتا از این بودجه چه چیزی به دست می‌آوریم؟
پروفسور فرانك كلوز، استاد فیزیك دانشگاه آكسفورد و رئیس گروه كاری اكتشافات فضایی انگلیس می‌گوید: ایده‌ها و برنامه‌های جالب و هیجان‌برانگیزی درخصوص ایستگاه فضایی بین‌المللی مطرح شده است. بازی گلف در فضا و پرتاب توپی از ایستگاه فضایی به سوی مدار پایین زمین یكی از آنهاست. در همین حال ژاپن نیز كه برجسته‌ترین عضو آسیایی طرح ایستگاه فضایی بین‌المللی است در قالب انجمن هوانوردی اوریگامی خود در نظر دارد تا در اواخر سال جاری میلادی هواپیمای كاغذی بسازد و حركت آن را از ایستگاه فضایی بین‌المللی تا سطح زمین بررسی كند. این ایده‌ها هیجاناتی هستند كه درباره آنها اغراق نیز شده است با این حال در ذهن بسیاری از دانشمندان این پرسش را نیز ایجاد كرده‌اند كه حقیقتا ایستگاه فضایی بین‌المللی برای چه اموری به كار گرفته خواهد شد؟
كارشناسان معتقدند توجه دانشمندان علوم فضایی به ایستگاه فضایی در یك دهه گذشته، بشر را در راه بازگشت دوباره به ماه دچار محدودیت كرده استپروفسور كلوز ادامه می‌دهد: هر چه هست نمی‌توانم توجیه علمی دقیق و ریشه‌داری درخصوص فعالیت ایستگاه فضایی بین‌المللی پیدا كنم. در حقیقت درباره این طرح و نقشه‌هایی كه برای آن كشیده و بلندپروازی‌های زیادی شده است.
من حتی در سال‌های اخیر صحبت و سخنرانی علمی و مبتنی بر واقعیتی درباره برنامه‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی نشنیده‌ام. گرچه این مقوله امری پیچیده و در عین حال گسترده است، اما وقتی بحث هزینه به میان می‌آید بسیاری از دانشمندان به دنبال توجیهی مناسب برای این هزینه كرد نجومی خواهند بود.
عقیده دیگر بر این اصل استوار است كه در دهه گذشته ایستگاه فضایی بین‌المللی تقریبا سهمی در دستاوردهای فضایی نداشته است و گرچه باید به این نكته نیز توجه داشت كه این ایستگاه در حال ساخته شدن بوده است، اما با توجه به هزینه نجومی كه برای آن در نظر گرفته شده است و عمر مفید محدود آن و فرسایشی كه در فضا خواهد داشت باید تقریبا پذیرفت كه بازنگری در راهبرد علمی درخصوص آینده ایستگاه فضایی بین‌المللی امری است كه باید صورت گیرد.
در قبال این انتقادها دلایل منطقی دیگری نیز مطرح می‌شود. بیش از چند دهه است كه حضور انسان در ماه و بازگشت دوباره بشر به این قمر طبیعی در اولویت برنامه‌های فضایی ناسا و اسا قرار گرفته است. از طرفی، بشر در چند دهه گذشته به این موفقیت بزرگ دست یافته است كه بتواند مستقیما و از روی زمین به ماه برسد و حتی روی آن نیز گام بردارد. اكنون نیز نسل آتی فضاپیماهای آمریكا با هدف انتقال مستقیم فضانوردان به ماه و در ادامه مریخ طراحی می‌شوند و این در حالی است كه بحث جدی درباره طراحی و احداث اقامتگاه‌های دائمی برای حضور دانشمندان در ماه مطرح و حتی طرح‌های اولیه نیز درباره آن ارائه شده است. با توجه به این نكات باید این پرسش بنیادین را مطرح كرده و البته پاسخی نیز برای آن پیدا كنیم كه پس در ایستگاه فضایی بین‌المللی به دنبال چه چیزی هستیم؟
برخی منتقدان برنامه‌های اكتشافات فضایی معتقدند توجه دانشمندان علوم فضایی به ایستگاه فضایی در یك دهه گذشته بشر را در بازگشت دوباره به ماه دچار محدودیت كرده است. عقیده آنها بر این است كه بودجه‌های فكری، مالی و تحقیقاتی كه برای تكمیل این ایستگاه فضایی صرف شده، اگر برای بازگشت هرچه سریع‌تر دوباره انسان به ماه مد نظر قرار می‌گرفت، نتایج بهتر و درخشان‌تری در پی داشت. در كنار این استدلال‌ها گروهی نیز با نگاه موشكافانه‌تر و از زاویه دیگری صحبت كرده و می‌گویند باید درخصوص ادامه حیات ایستگاه فضایی بین‌المللی ترس و نگرانی‌هایی هم داشت. این دسته از كارشناسان، ایستگاه فضایی بین‌المللی را به عنوان سمبلی برای آینده دیگر برنامه‌های اكتشافاتی فضایی می‌دانند و از آن واهمه دارند كه جاه‌طلبی‌های نظامی و سیاسی قدرت‌های سازنده آن در زیر پوشش تحقیقات علمی برای بشر دردسرساز شود. در مجموع تردیدهای مطرح شده درباره ادامه حیات ایستگاه فضایی، خود به نگرانی بزرگی تبدیل شده كه در حال حاضر بحران مالی حاكم بر جهان به عنوان اصلی‌ترین و به‌روزترین توجیه در اطلاق عنوان اتلاف هزینه به آن در نظر گرفته شده است.
میهن دانلود :http://forums.mihandownload.com/26270-a.html __________________
این چالش در ماه‌های اخیر و با تغییر ریاست جمهوری در آمریكا كه نقش اصلی را در راهبردهای مختلف ناسا دارد، با نوسانات بیشتری نیز همراه شده و صدالبته گسترش بحران اقتصادی حاكم بر جهان و تشدید مشكلات مالی طرح‌های عظیم علمی و تحقیقاتی، آینده ایستگاه فضایی بین‌المللی را نیز تحت شعاع خود قرار داده است، اما مشكل تنها بر سر بودجه نیست، بلكه چند دستگی در قلب ناسا بر سر توجیه منطقی درخصوص ادامه ساخت و حیات آینده این ایستگاه موضوع بحث‌برانگیز اصلی به شمار می‌آید.
در یك دهه گذشته دانش رباتیك جهش‌های خیره‌كننده‌ای داشته است. برخی دانشمندان متخصص در این عرصه با مرتبط عنوان كردن دانش نوین روباتیك با برنامه‌های اكتشافاتی در نقاط غیرقابل دسترس بشر نظیر اعماق اقیانوس‌ها و فضا طیف قابل‌توجهی از برنامه‌های اكتشافاتی پرهزینه نیز سفر انسان به مریخ و حتی اجرام آسمانی فراتراز آن را زیر سوال برده و با طرح این نكته كه صرفا و با توجه به قابلیت‌های بالای چنین سیستم‌های پیشرفته با قابلیت كنترل از راه دور دیگر نیازی به خطر انداختن سلامت فضانوردان و صرف هزینه‌های چند میلیارد دلاری نیست، منطق فعلی درخصوص طرح‌هایی نظیر ایستگاه فضایی بین‌المللی و لزوم ادامه سرمایه‌گذاری در آن را مورد حمله قرار داده‌اند.
در بطن این چالش‌ها نخستین قربانی ، ایستگاه فضایی بین‌المللی است كه هم‌اكنون در آستانه تكمیل شدن قرار داشته و براساس برنامه‌ریزی‌های از پیش صورت گرفته در آینده پذیرای شمار بیشتری از دانشمندان خواهد بود، اما هم‌اكنون وبخوبی زمزمه‌هایی درخصوص شكل‌گیری چند دستگی در میان رهبران ناسا و در سطوح پایین‌تر دانشمندان و متخصصان برجسته ناسا درباره آینده حیات ایستگاه فضایی بین‌المللی و لزوم ادامه سرمایه‌گذاری در این طرح عظیم بین‌المللی دیده می‌شود. بیش از ۱۰ كشور در ساخت ایستگاه فضایی بین‌المللی حضور دارند كه هر یك بخشی از تجهیزات آن را طراحی، تولید و راهی فضا می‌كند. این كشورها در ماه‌های اخیر با یكی از تاریك‌ترین دوران‌های اقتصادی جهان روبه‌رو شده‌اند. از این رو معلوم نیست آیا همچنان به تعهدات خود درخصوص تكمیل ایستگاه فضایی و سرمایه‌گذاری‌های اضافی در این طرح پایبند باشند.
آژانس فضایی اروپا (اسا) كه سهم قابل‌توجهی در تكمیل این ایستگاه دارد برای ۴ سال آینده این طرح تنها ۵/۱ میلیارد دلار بودجه اختصاص داده است. به عقیده كارشناسان، این رقم شاید در مقایسه با كمك‌های مالی كه برای نجات بنگاه‌های اقتصادی جهان از بحران جاری اختصاص می‌یابد، ناچیز به شمار آید، اما برای یك طرح علمی، غنیمتی ارزشمند محسوب می‌شود با این حال این پرسش را نیز به دنبال دارد كه حقیقتا از این بودجه چه چیزی به دست می‌آوریم؟
پروفسور فرانك كلوز، استاد فیزیك دانشگاه آكسفورد و رئیس گروه كاری اكتشافات فضایی انگلیس می‌گوید: ایده‌ها و برنامه‌های جالب و هیجان‌برانگیزی درخصوص ایستگاه فضایی بین‌المللی مطرح شده است. بازی گلف در فضا و پرتاب توپی از ایستگاه فضایی به سوی مدار پایین زمین یكی از آنهاست. در همین حال ژاپن نیز كه برجسته‌ترین عضو آسیایی طرح ایستگاه فضایی بین‌المللی است در قالب انجمن هوانوردی اوریگامی خود در نظر دارد تا در اواخر سال جاری میلادی هواپیمای كاغذی بسازد و حركت آن را از ایستگاه فضایی بین‌المللی تا سطح زمین بررسی كند. این ایده‌ها هیجاناتی هستند كه درباره آنها اغراق نیز شده است با این حال در ذهن بسیاری از دانشمندان این پرسش را نیز ایجاد كرده‌اند كه حقیقتا ایستگاه فضایی بین‌المللی برای چه اموری به كار گرفته خواهد شد؟
كارشناسان معتقدند توجه دانشمندان علوم فضایی به ایستگاه فضایی در یك دهه گذشته، بشر را در راه بازگشت دوباره به ماه دچار محدودیت كرده استپروفسور كلوز ادامه می‌دهد: هر چه هست نمی‌توانم توجیه علمی دقیق و ریشه‌داری درخصوص فعالیت ایستگاه فضایی بین‌المللی پیدا كنم. در حقیقت درباره این طرح و نقشه‌هایی كه برای آن كشیده و بلندپروازی‌های زیادی شده است.
من حتی در سال‌های اخیر صحبت و سخنرانی علمی و مبتنی بر واقعیتی درباره برنامه‌های ایستگاه فضایی بین‌المللی نشنیده‌ام. گرچه این مقوله امری پیچیده و در عین حال گسترده است، اما وقتی بحث هزینه به میان می‌آید بسیاری از دانشمندان به دنبال توجیهی مناسب برای این هزینه كرد نجومی خواهند بود.
عقیده دیگر بر این اصل استوار است كه در دهه گذشته ایستگاه فضایی بین‌المللی تقریبا سهمی در دستاوردهای فضایی نداشته است و گرچه باید به این نكته نیز توجه داشت كه این ایستگاه در حال ساخته شدن بوده است، اما با توجه به هزینه نجومی كه برای آن در نظر گرفته شده است و عمر مفید محدود آن و فرسایشی كه در فضا خواهد داشت باید تقریبا پذیرفت كه بازنگری در راهبرد علمی درخصوص آینده ایستگاه فضایی بین‌المللی امری است كه باید صورت گیرد.
در قبال این انتقادها دلایل منطقی دیگری نیز مطرح می‌شود. بیش از چند دهه است كه حضور انسان در ماه و بازگشت دوباره بشر به این قمر طبیعی در اولویت برنامه‌های فضایی ناسا و اسا قرار گرفته است. از طرفی، بشر در چند دهه گذشته به این موفقیت بزرگ دست یافته است كه بتواند مستقیما و از روی زمین به ماه برسد و حتی روی آن نیز گام بردارد. اكنون نیز نسل آتی فضاپیماهای آمریكا با هدف انتقال مستقیم فضانوردان به ماه و در ادامه مریخ طراحی می‌شوند و این در حالی است كه بحث جدی درباره طراحی و احداث اقامتگاه‌های دائمی برای حضور دانشمندان در ماه مطرح و حتی طرح‌های اولیه نیز درباره آن ارائه شده است. با توجه به این نكات باید این پرسش بنیادین را مطرح كرده و البته پاسخی نیز برای آن پیدا كنیم كه پس در ایستگاه فضایی بین‌المللی به دنبال چه چیزی هستیم؟
برخی منتقدان برنامه‌های اكتشافات فضایی معتقدند توجه دانشمندان علوم فضایی به ایستگاه فضایی در یك دهه گذشته بشر را در بازگشت دوباره به ماه دچار محدودیت كرده است. عقیده آنها بر این است كه بودجه‌های فكری، مالی و تحقیقاتی كه برای تكمیل این ایستگاه فضایی صرف شده، اگر برای بازگشت هرچه سریع‌تر دوباره انسان به ماه مد نظر قرار می‌گرفت، نتایج بهتر و درخشان‌تری در پی داشت. در كنار این استدلال‌ها گروهی نیز با نگاه موشكافانه‌تر و از زاویه دیگری صحبت كرده و می‌گویند باید درخصوص ادامه حیات ایستگاه فضایی بین‌المللی ترس و نگرانی‌هایی هم داشت. این دسته از كارشناسان، ایستگاه فضایی بین‌المللی را به عنوان سمبلی برای آینده دیگر برنامه‌های اكتشافاتی فضایی می‌دانند و از آن واهمه دارند كه جاه‌طلبی‌های نظامی و سیاسی قدرت‌های سازنده آن در زیر پوشش تحقیقات علمی برای بشر دردسرساز شود. در مجموع تردیدهای مطرح شده درباره ادامه حیات ایستگاه فضایی، خود به نگرانی بزرگی تبدیل شده كه در حال حاضر بحران مالی حاكم بر جهان به عنوان اصلی‌ترین و به‌روزترین توجیه در اطلاق عنوان اتلاف هزینه به آن در نظر گرفته شده است.
میهن دانلود :http://forums.mihandownload.com/26270-a.html __________________