سیدپویا
1st April 2014, 05:15 PM
عصر غربت لاله هاست ، اينجا کسي ديگر از شهيدان نمي گويد
از آنان که تلاطمي هستند در اين دنياي سرد و سکوت ما بعد از شما هيچ نکرديم ، چفيه هايتان را به دست فراموشي سپرديم و وصيت نامه هايتان را نخوانده رها کرديم .پلاکهايتان را که تا ديروز نشاني از شما بود امروز گمنام مانده است .کسي ديگر به سراغ سربندهايتان نمي رود و ديگر کسي نيست که در وصف گلهاي لاله شاعرانه ترين احساسش را بسرايد و بگويد چرا آلاله آنقدر سرخ است چرا کسي نپرسيد مزار باکري کجاست ؟؟؟
چرا وقتي گفتيم : يک گردان که همگي سربند يا حسين ( ع ) بسته بودند شهيد شدند کسي تعجب نکردچرا وقتي گفتند : تني معبر عبور ديگران از ميدان مين شد شانه اي نلرزيدچرا نمي دانيم شيمايي چيست و زخم شيميايي چقدر دردناک است و چطورمي شود يک عمر با درد زيستنمي دانم که چرا کسي نپرسيد چگونه خدا خرمشهر را آزاد کرد !!!!
اي شيهدان ما بعد از شما هيچ نکرديمآن نداي ياحسين ( ع ) که ما را به کربلا نزديک و نزديکتر مي کرد ديگر بگوش نمي رسد .يادتان هست که گفتيد سرخي خونمان را به سياهي چادرتان به امانت مي دهيم .ما امانت دار خوبي نبوديم و خونتان را فرش راه رهگذاران کرديم .يادتان هست هنگامي که گفتيد :رفتيم تا آسماني شويم و شما بمانيد و بگوييد که بر ياران خميني ( ره ) چه گذشتآري بسيجيان و شهيدان زنده امروز مامي دانم که از آن روزي که تمام شهيدان را بدرقه کرديد و برگشتيد دلهايتان را در سنگرها جا گذاشتيدمي دانم که هنوز هم دلهايتان هواي خاکريزهاي جنوب را مي کند و مي دانم که ديگر کسي از بسيج نمي گويدولي بدانيد که تا شما هستيد ما مي توانيم از همت بشنويمو از خاطرات حسين خرازي لذت ببريمتا شما هستيد ميدانم که رهبر تنها نيستو تا شما هستيد تنها عشق تنها مياندار اين عرصه است ...ما مانديم تا امروز از آنان بگوييمو فرياد برآوريم « ما از اين گردنه آسان نگذشتيم اي قوم »ما مانديم که نه يک هفته بلکه سالهاي سال از آنان بگوييم .چرا که خون آنان است که مي تپد .و يادمان نرود که اگر امروز در آسايش زندگي مي کنيم مديون آنانيم .مديون حماسه هايي که آنان آفريدند .يادمان نرود که ما هنوز بايد جواب بدهيم که :بعد از شهدا چه کرديم . بعد از شهدا چه کرديم ...
از آنان که تلاطمي هستند در اين دنياي سرد و سکوت ما بعد از شما هيچ نکرديم ، چفيه هايتان را به دست فراموشي سپرديم و وصيت نامه هايتان را نخوانده رها کرديم .پلاکهايتان را که تا ديروز نشاني از شما بود امروز گمنام مانده است .کسي ديگر به سراغ سربندهايتان نمي رود و ديگر کسي نيست که در وصف گلهاي لاله شاعرانه ترين احساسش را بسرايد و بگويد چرا آلاله آنقدر سرخ است چرا کسي نپرسيد مزار باکري کجاست ؟؟؟
چرا وقتي گفتيم : يک گردان که همگي سربند يا حسين ( ع ) بسته بودند شهيد شدند کسي تعجب نکردچرا وقتي گفتند : تني معبر عبور ديگران از ميدان مين شد شانه اي نلرزيدچرا نمي دانيم شيمايي چيست و زخم شيميايي چقدر دردناک است و چطورمي شود يک عمر با درد زيستنمي دانم که چرا کسي نپرسيد چگونه خدا خرمشهر را آزاد کرد !!!!
اي شيهدان ما بعد از شما هيچ نکرديمآن نداي ياحسين ( ع ) که ما را به کربلا نزديک و نزديکتر مي کرد ديگر بگوش نمي رسد .يادتان هست که گفتيد سرخي خونمان را به سياهي چادرتان به امانت مي دهيم .ما امانت دار خوبي نبوديم و خونتان را فرش راه رهگذاران کرديم .يادتان هست هنگامي که گفتيد :رفتيم تا آسماني شويم و شما بمانيد و بگوييد که بر ياران خميني ( ره ) چه گذشتآري بسيجيان و شهيدان زنده امروز مامي دانم که از آن روزي که تمام شهيدان را بدرقه کرديد و برگشتيد دلهايتان را در سنگرها جا گذاشتيدمي دانم که هنوز هم دلهايتان هواي خاکريزهاي جنوب را مي کند و مي دانم که ديگر کسي از بسيج نمي گويدولي بدانيد که تا شما هستيد ما مي توانيم از همت بشنويمو از خاطرات حسين خرازي لذت ببريمتا شما هستيد ميدانم که رهبر تنها نيستو تا شما هستيد تنها عشق تنها مياندار اين عرصه است ...ما مانديم تا امروز از آنان بگوييمو فرياد برآوريم « ما از اين گردنه آسان نگذشتيم اي قوم »ما مانديم که نه يک هفته بلکه سالهاي سال از آنان بگوييم .چرا که خون آنان است که مي تپد .و يادمان نرود که اگر امروز در آسايش زندگي مي کنيم مديون آنانيم .مديون حماسه هايي که آنان آفريدند .يادمان نرود که ما هنوز بايد جواب بدهيم که :بعد از شهدا چه کرديم . بعد از شهدا چه کرديم ...