m.g.s.t.r
16th March 2014, 03:01 PM
به بهانه استقبال مردم از لاله پارک - دلخوشی طبقه متوسط در تبریز (http://shahrimtabriz.blogfa.com/post-168.aspx)
نصر نیوز: بعد از گذشت حدود یک سال از افتتاح «مجتمع لاله پارک»، این مجموعه توانسته است به خوبی جای خود را در دل مردم تبریز و حتی گردشگران و مسافران پیدا کند و از مکانی صرفا تجاری به محلی برای وقت‌گذرانی و تفریح مردم تبدیل شود.
http://www.nasrnews.ir/Portals/0/sdfdfsdf.jpg
به گزارش نصر نیوز، فقط کافی است عصر یک روز تعطیل سری به این مجموعه بزنید و هجوم قشرهای مختلف جامعه را به آنجا ببینید. تا جایی که پارکینگ عظیم این مجموعه نمی‌تواند جوابگوی خیل مشتاقان برای حضور در لاله پارک باشد و اتومبیل‌ها به ناچار سر از خیابان‌ها و کوچه‌های مجاور در می‌آوردند. تغییر ذائقه مردم در خرید و یا نداشتن وقت کافی برای اقشار مختلف جامعه که بتوانند همه احتیاجات مصرفی خانوار خود را یکجا تهیه کنند، از جمله عوامل این استقبال در ابتدای شروع به کار این مجموعه بود.
متاسفانه آمار دقیق از کسانی که واقعا به قصد خرید به لاله پارک می‌روند در دست نیست. ولی مشاهدات عینی نشانگر این نکته است که بیشتر مردم و علی‌الخصوص جوانان، صرفا برای «وقت‌گذرانی» به لاله پارک می‌روند چه بسا که در این میان، جذابیت مراجعه‌کنندگان بر جذابیت خود مجموعه می‌چربد.
اما مهم‌ترین دلیل این استقبال که حتی برای متولیانش هم غیر قابل تصور بود، بیشتر به دلیل نبودن تقریبا هیچ مکان تفریحی به ویژه در فصل سرما در شهر تبریز و البته حالا دیگر «کلان‌شهر تبریز» است. کلان‌شهری با جمعیت نزدیک به دو میلیون نفر که فقط یک سالن سینمای تقریبا استاندارد دارد! که آن هم با سلیقه‌ای خاص و در مواردی حتی مخاطب‌گریز فعالیت می‌کند و شش سینمای دیگر شهر هم که عملا، بود و نبودشان البته به غیر از قشری بسیار خاص، برای عموم هیچ اهمیتی ندارد. تئاتر و نمایش هم که تبدیل به هنری اختصاصی برای اهالی آن هنر شده است. نمایش‌هایی که بی سروصدا به روی صحنه می‌روند بدون اینکه هیچ دغدغه‌ای برای جلب مخاطب عام داشته باشند و در مواقعی حتی تعداد بازیگران روی سن بیشتر از تعداد تماشاچیان حاضر در سالن می‌شود! کنسرت‌های موسیقی قابل بحث و توجه هم که در طول سال حداکثر تعدادشان از ده مورد تجاوز نمی‌کند و آنها هم با بلیط‌های بسیار گران، ارزانی از ما بهتران می‌شوند. وضعیت مطالعه و کتابخوانی هم برای جامعه‌ای با پیشینه تاریخی مباهات‌برانگیز ما فقط مایه تاسف است! کافی است نگاهی گذرا به تیراژ چند صد تایی کتاب‌ها بیندازید تا متوجه آمار اسفناک سرانه مطالعه در ایران شوید. موزه‌ها و مکان‌های قدیمی هم که جذابیت‌شان صرفا برای گردشگران خارجی است و برای بازدید عامه مردم هیچ میل و رغبتی ایجاد نشده است.
به طور کلی می‌توان به صراحت اعتراف کرد که محصولات فرهنگی و هنری عملا از سبد تفریحات خانواده‌ها و جوانان فراری داده شده است. دیگر تفریحاتی که در سایر کشورهای دنیا رایج و مرسوم است هم که از عرف جامعه و نظام دور و بعید است و منشوری! و ناسالم! جلوه می‌کند. در این میان فقط همین پاساژگردی‌های بیهوده و باطل باقی می‌ماند که بیشتر برای «وقت‌کشی» است تا وقت‌گذرانی.
و اینچنین است که «لاله پارک» مقصد و دلخوشی و تفریح طبقه متوسطی می‌شود که مسئولان شهری‌اش در طول سالیان گذشته هیچ برنامه‌ای برای تفریح خانواده‌ها و جوانان نداشته وکماکان هم ندارند!
نصر نیوز: بعد از گذشت حدود یک سال از افتتاح «مجتمع لاله پارک»، این مجموعه توانسته است به خوبی جای خود را در دل مردم تبریز و حتی گردشگران و مسافران پیدا کند و از مکانی صرفا تجاری به محلی برای وقت‌گذرانی و تفریح مردم تبدیل شود.
http://www.nasrnews.ir/Portals/0/sdfdfsdf.jpg
به گزارش نصر نیوز، فقط کافی است عصر یک روز تعطیل سری به این مجموعه بزنید و هجوم قشرهای مختلف جامعه را به آنجا ببینید. تا جایی که پارکینگ عظیم این مجموعه نمی‌تواند جوابگوی خیل مشتاقان برای حضور در لاله پارک باشد و اتومبیل‌ها به ناچار سر از خیابان‌ها و کوچه‌های مجاور در می‌آوردند. تغییر ذائقه مردم در خرید و یا نداشتن وقت کافی برای اقشار مختلف جامعه که بتوانند همه احتیاجات مصرفی خانوار خود را یکجا تهیه کنند، از جمله عوامل این استقبال در ابتدای شروع به کار این مجموعه بود.
متاسفانه آمار دقیق از کسانی که واقعا به قصد خرید به لاله پارک می‌روند در دست نیست. ولی مشاهدات عینی نشانگر این نکته است که بیشتر مردم و علی‌الخصوص جوانان، صرفا برای «وقت‌گذرانی» به لاله پارک می‌روند چه بسا که در این میان، جذابیت مراجعه‌کنندگان بر جذابیت خود مجموعه می‌چربد.
اما مهم‌ترین دلیل این استقبال که حتی برای متولیانش هم غیر قابل تصور بود، بیشتر به دلیل نبودن تقریبا هیچ مکان تفریحی به ویژه در فصل سرما در شهر تبریز و البته حالا دیگر «کلان‌شهر تبریز» است. کلان‌شهری با جمعیت نزدیک به دو میلیون نفر که فقط یک سالن سینمای تقریبا استاندارد دارد! که آن هم با سلیقه‌ای خاص و در مواردی حتی مخاطب‌گریز فعالیت می‌کند و شش سینمای دیگر شهر هم که عملا، بود و نبودشان البته به غیر از قشری بسیار خاص، برای عموم هیچ اهمیتی ندارد. تئاتر و نمایش هم که تبدیل به هنری اختصاصی برای اهالی آن هنر شده است. نمایش‌هایی که بی سروصدا به روی صحنه می‌روند بدون اینکه هیچ دغدغه‌ای برای جلب مخاطب عام داشته باشند و در مواقعی حتی تعداد بازیگران روی سن بیشتر از تعداد تماشاچیان حاضر در سالن می‌شود! کنسرت‌های موسیقی قابل بحث و توجه هم که در طول سال حداکثر تعدادشان از ده مورد تجاوز نمی‌کند و آنها هم با بلیط‌های بسیار گران، ارزانی از ما بهتران می‌شوند. وضعیت مطالعه و کتابخوانی هم برای جامعه‌ای با پیشینه تاریخی مباهات‌برانگیز ما فقط مایه تاسف است! کافی است نگاهی گذرا به تیراژ چند صد تایی کتاب‌ها بیندازید تا متوجه آمار اسفناک سرانه مطالعه در ایران شوید. موزه‌ها و مکان‌های قدیمی هم که جذابیت‌شان صرفا برای گردشگران خارجی است و برای بازدید عامه مردم هیچ میل و رغبتی ایجاد نشده است.
به طور کلی می‌توان به صراحت اعتراف کرد که محصولات فرهنگی و هنری عملا از سبد تفریحات خانواده‌ها و جوانان فراری داده شده است. دیگر تفریحاتی که در سایر کشورهای دنیا رایج و مرسوم است هم که از عرف جامعه و نظام دور و بعید است و منشوری! و ناسالم! جلوه می‌کند. در این میان فقط همین پاساژگردی‌های بیهوده و باطل باقی می‌ماند که بیشتر برای «وقت‌کشی» است تا وقت‌گذرانی.
و اینچنین است که «لاله پارک» مقصد و دلخوشی و تفریح طبقه متوسطی می‌شود که مسئولان شهری‌اش در طول سالیان گذشته هیچ برنامه‌ای برای تفریح خانواده‌ها و جوانان نداشته وکماکان هم ندارند!