M@hdi42
26th January 2014, 11:02 PM
هفت تصویر وهم انگیز از فضا به مناسبت هالووین
سایت نشنال جئوگرافیک به مناسبت جشن هالووین تصاویر جذاب و وهم انگیزی از فضا منتشر کرده است که دیدن آن ها خالی از لطف نیست. با هم تعدادی از این تصاویر را می بینیم:
مه مخوف
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/eerie-fog.jpg
مثل مه شومی می ماند که در یک خیابان تاریک دور چراغی کم سو را گرفته باشد. این تصویر یک سحابی است که در صورت فلکی شکارچی واقع شده و حدود ۱۵۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد. نور وهم انگیز آن به خاطر ستاره های داغ و غول پیکری است که در فضایی از ابرهای گازی غوطه ورند. آن شبح سیاه وسطی هم یک ابر گازی سیاه است که به عقیده اخترشناسان پرورشگاهی برای ستاره های تازه متولد شده به حساب می آید. تلسکوپ فضایی هابل در سال ۱۹۹۹ تصویر این شبح آسمانی را در صورت فلکی شکارچی، شکار کرد.
فرار مذبوحانه
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/harrowing-escape.jpg
به نظر می رسد اشباحی در سمت چپ تصویر در حالیکه دستانشان را در هوا تکان می دهند از چیز غریبی می گریزند. اما در واقع این تصویر یک سحابی تیره است که در فاصله ۱۲۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی شمالی قیفاووس واقع شده است. این شبح کهکشانی که با نام Sharpless 2-136 شناخته می شود یک مرکز فعال تشکیل ستاره ها و سیارات است و تا فاصله ۲ سال نوری در فضا امتداد دارد.
فرانکن-سحابی
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/franken-nebula.jpg
این موجود فضایی که به هیولای فرانکنشتاین می ماند و با چشمان نافذ و دریده اش به ما نگاه می کند، چیزی نیست جز یک ابر گازی رنگارنگ که گرداگرد خوشه های ستاره ای جوان را فراگرفته است. این ابرگازی در فاصله ۲۰ هزار سال نوری از ما در صورت فلکی جنوبی پاپیس قرار گرفته و محفلی است برای ستارگان داغ و چاق و چله ای که تشعشات قوی در فضا می پراکنند و هرم نفسهای آنان گازهای اطراف را به رنگهای زیبا و درخشانی مشعشع می کند.
سحابی بیوه سیاه
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/black-widow-nebula.jpg
این عنکبوت عظیم الجثه کیهانی که در صورت فلکی Circinus منتظر شکار نشسته است، در کمر زرد رنگ خود از ستاره های جوانی تشکیل شده که مشغول تابش پرتوهایی هستند که گازهای ابرهای اطراف را برانگیخته و بصورت دو حباب در بالا و پایین به رنگ قرمز به تابش در می آورند و در مجموع شکل یک عنکبوت وحشتناک فضایی را ایجاد می کنند. به همین دلیل اخترشناسان نامی بهتر از سحابی عنکبوت بیوه سیاه برای آن پیدا نکرده اند.
چشم سائورون
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/sauron-eye-400x301.jpg
در سال ۲۰۰۸ وقتی منجمین از طریق تلسکوپ فضایی هابل فضا را رصد می کردند متوجه چشم غول آسای سائورون (شخصیت افسانه ای ارباب حلقه ها) شدند که آنها را زیر نظر گرفته است. اگر قرار باشد از هیولاهای فضایی معرفی شده بترسیم، باید از این یکی بیشتر از همه بترسیم، نه تنها به خاطر آن نگاه نافذ و وحشتناک، بلکه به خاطر اینکه فاصله این یکی با ما فقط ۲۵ سال نوری است. اما این فاصله نزدیک باعث شد تا ستاره شناسان بی باک ما نه تنها از نگاههای آنچنانی این چشم کیهانی نترسند بلکه سیاره ای جدید در این تصویر کشف کنند. ذره درخشانی که در حلقه خارجی تصویر می بینید سیاره Fomalhaut b نام گرفت. این تصویر در حقیقت تصویر منظومه در حال شکل گیری اطراف ستاره Fomalhaut است و این چشم آتشین هم حلقه ای از موادی است که در حال تشکیل سیارات هستند.
سیاره جهنمی
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/planet-hell-400x300.jpg
از آسمان سنگهای داغ می بارند و اقیانوسی از گدازه های داغ نیمی از سیاره را کباب می کنند، در حالیکه نیمه دیگر هیچگاه روی نور ستاره را نمی بیند. به جهنمی که نام دیگرش سیاره CoRoT-7b است خوش آمدید. این سیاره که در سال ۲۰۰۹ برای اولین بار تعریف شد، اولین سیاره سنگی خارج از منظومه شمسی است که کشف شده و تنها ۲ و نیم میلیون کیلومتر از ستاره اش فاصله دارد یعنی ۲۳ بار کمتر از فاصله مریخ تا خورشید خودمان. بنابراین طبیعی است که سطح رو به ستاره این سیاره با دمای ۲۴۰۰ درجه سلسیوس در حال جزغاله شدن باشد. یک طرف این سیاره در یک قفل کشندی همواره رو به ستاره می ماند (مانند سطح رو به زمین ماه خودمان)
ستاره زامبی
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/zombie-star-400x400.jpg
وقتی یک ستاره از نوع خورشید ما می میرد متورم می شود و لایه گازی خارجی خود را در فضا رها می کند (غول سرخ) و بعد آنچه باقی می ماند یک جنازه است که از این پس کوتوله سفید نام دارد. بعضی وقتها این میّت سفید رنگ ستاره ای با تغذیه از همراهان مجاور جان می گیرد.این رفتار برای ستاره شناسان شناخته شده است و آنها نام این زامبی های ستاره ای را گذاشته اند ابرنواخترهای تیپ Ia . وقتی که ابرنواخترهای تیپ Ia بیش از حد از کالبد موجودات اطراف تغذیه کنند می ترکند. تصویر بالا یکی از همین زامبیها را در حال ترکیدن نشان می دهد و نام “بقایای ابرنواختر تیکو” را به خود اختصاص داده است.
منبع: نشنال جئوگرافیک
سایت نشنال جئوگرافیک به مناسبت جشن هالووین تصاویر جذاب و وهم انگیزی از فضا منتشر کرده است که دیدن آن ها خالی از لطف نیست. با هم تعدادی از این تصاویر را می بینیم:
مه مخوف
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/eerie-fog.jpg
مثل مه شومی می ماند که در یک خیابان تاریک دور چراغی کم سو را گرفته باشد. این تصویر یک سحابی است که در صورت فلکی شکارچی واقع شده و حدود ۱۵۰۰ سال نوری با ما فاصله دارد. نور وهم انگیز آن به خاطر ستاره های داغ و غول پیکری است که در فضایی از ابرهای گازی غوطه ورند. آن شبح سیاه وسطی هم یک ابر گازی سیاه است که به عقیده اخترشناسان پرورشگاهی برای ستاره های تازه متولد شده به حساب می آید. تلسکوپ فضایی هابل در سال ۱۹۹۹ تصویر این شبح آسمانی را در صورت فلکی شکارچی، شکار کرد.
فرار مذبوحانه
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/harrowing-escape.jpg
به نظر می رسد اشباحی در سمت چپ تصویر در حالیکه دستانشان را در هوا تکان می دهند از چیز غریبی می گریزند. اما در واقع این تصویر یک سحابی تیره است که در فاصله ۱۲۰۰ سال نوری از ما در صورت فلکی شمالی قیفاووس واقع شده است. این شبح کهکشانی که با نام Sharpless 2-136 شناخته می شود یک مرکز فعال تشکیل ستاره ها و سیارات است و تا فاصله ۲ سال نوری در فضا امتداد دارد.
فرانکن-سحابی
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/franken-nebula.jpg
این موجود فضایی که به هیولای فرانکنشتاین می ماند و با چشمان نافذ و دریده اش به ما نگاه می کند، چیزی نیست جز یک ابر گازی رنگارنگ که گرداگرد خوشه های ستاره ای جوان را فراگرفته است. این ابرگازی در فاصله ۲۰ هزار سال نوری از ما در صورت فلکی جنوبی پاپیس قرار گرفته و محفلی است برای ستارگان داغ و چاق و چله ای که تشعشات قوی در فضا می پراکنند و هرم نفسهای آنان گازهای اطراف را به رنگهای زیبا و درخشانی مشعشع می کند.
سحابی بیوه سیاه
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/black-widow-nebula.jpg
این عنکبوت عظیم الجثه کیهانی که در صورت فلکی Circinus منتظر شکار نشسته است، در کمر زرد رنگ خود از ستاره های جوانی تشکیل شده که مشغول تابش پرتوهایی هستند که گازهای ابرهای اطراف را برانگیخته و بصورت دو حباب در بالا و پایین به رنگ قرمز به تابش در می آورند و در مجموع شکل یک عنکبوت وحشتناک فضایی را ایجاد می کنند. به همین دلیل اخترشناسان نامی بهتر از سحابی عنکبوت بیوه سیاه برای آن پیدا نکرده اند.
چشم سائورون
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/sauron-eye-400x301.jpg
در سال ۲۰۰۸ وقتی منجمین از طریق تلسکوپ فضایی هابل فضا را رصد می کردند متوجه چشم غول آسای سائورون (شخصیت افسانه ای ارباب حلقه ها) شدند که آنها را زیر نظر گرفته است. اگر قرار باشد از هیولاهای فضایی معرفی شده بترسیم، باید از این یکی بیشتر از همه بترسیم، نه تنها به خاطر آن نگاه نافذ و وحشتناک، بلکه به خاطر اینکه فاصله این یکی با ما فقط ۲۵ سال نوری است. اما این فاصله نزدیک باعث شد تا ستاره شناسان بی باک ما نه تنها از نگاههای آنچنانی این چشم کیهانی نترسند بلکه سیاره ای جدید در این تصویر کشف کنند. ذره درخشانی که در حلقه خارجی تصویر می بینید سیاره Fomalhaut b نام گرفت. این تصویر در حقیقت تصویر منظومه در حال شکل گیری اطراف ستاره Fomalhaut است و این چشم آتشین هم حلقه ای از موادی است که در حال تشکیل سیارات هستند.
سیاره جهنمی
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/planet-hell-400x300.jpg
از آسمان سنگهای داغ می بارند و اقیانوسی از گدازه های داغ نیمی از سیاره را کباب می کنند، در حالیکه نیمه دیگر هیچگاه روی نور ستاره را نمی بیند. به جهنمی که نام دیگرش سیاره CoRoT-7b است خوش آمدید. این سیاره که در سال ۲۰۰۹ برای اولین بار تعریف شد، اولین سیاره سنگی خارج از منظومه شمسی است که کشف شده و تنها ۲ و نیم میلیون کیلومتر از ستاره اش فاصله دارد یعنی ۲۳ بار کمتر از فاصله مریخ تا خورشید خودمان. بنابراین طبیعی است که سطح رو به ستاره این سیاره با دمای ۲۴۰۰ درجه سلسیوس در حال جزغاله شدن باشد. یک طرف این سیاره در یک قفل کشندی همواره رو به ستاره می ماند (مانند سطح رو به زمین ماه خودمان)
ستاره زامبی
http://www.medapple.com/wp-content/uploads/2013/11/zombie-star-400x400.jpg
وقتی یک ستاره از نوع خورشید ما می میرد متورم می شود و لایه گازی خارجی خود را در فضا رها می کند (غول سرخ) و بعد آنچه باقی می ماند یک جنازه است که از این پس کوتوله سفید نام دارد. بعضی وقتها این میّت سفید رنگ ستاره ای با تغذیه از همراهان مجاور جان می گیرد.این رفتار برای ستاره شناسان شناخته شده است و آنها نام این زامبی های ستاره ای را گذاشته اند ابرنواخترهای تیپ Ia . وقتی که ابرنواخترهای تیپ Ia بیش از حد از کالبد موجودات اطراف تغذیه کنند می ترکند. تصویر بالا یکی از همین زامبیها را در حال ترکیدن نشان می دهد و نام “بقایای ابرنواختر تیکو” را به خود اختصاص داده است.
منبع: نشنال جئوگرافیک