sevda_sj
28th December 2013, 09:48 PM
به گزارش ايرنا از منابع خبري، اين حسگر را مي‌توان به درون جريان خون تزريق كرد و هم مي‌توان آن را زير پوست قرار داد تا مولكول‌هايي نظير اكسيد نيتروژن را به صورت همزمان شناسايي كند.
نانولوله‌هاي كربني تركيبات توخالي استوانه‌اي شكلي هستند كه براي ساخت زيست‌حسگرها گزينه مناسبي محسوب مي شوند.
يكي از مزيت‌هاي نانولوله براي استفاده در حسگر آن است كه اين تركيبات در صورت قرار گرفتن در معرض تابش مادون قرمز نزديك، تابش فلورسانس دارند.
اين درحالي است كه بافت‌هاي زيستي و سيالات جاري در بدن در اين محدوده طول موج، كاملا شفاف است .
در مطالعات پيشين، اين گروه تحقيقاتي به رهبري مايكل استرانو و نيكول ايورسون دريافته بودند كه نانولوله‌هاي كربني مي‌توانند اكسيد نيتروژن (NO) را شناسايي كنند، اين درصورتي است كه نانولوله‌ها توسط رشته‌هاي دي.ان.اي با توالي ويژه محاط شده باشند.
به محض اتصال اكسيد نيتروژن به دي.ان.اي موجود در سطخ نانولوله، سيگنال فلورسانس نانولوله تغيير مي كند كه با استفاده از آن مي‌توان حضور اكسيد نيتروژن را شناسايي كرد.
اكسيد نيتروژن در بدن نقش مهمي دارد زيرا اين ماده انتقال دهنده پيام‌هاي عصبي است و در سيستم ايمني بدن نقش مهمي دارد.
كاري كه اين گروه تحقيقاتي اخيرا انجام داده اين است كه نانولوله‌ها را به نحوي اصلاح كردند كه مي‌توان از آن در بدن استفاده كرد.
اولين مزيت اين زيست‌حسگر جديد آن است كه مي‌توان آن را به درون جريان وارد كرد، از آنجايي كه سطح نانولوله‌ها با پلي‌اتيلن گليكول پوشيده شده بنابراين به هم نخواهند چسبيد. اين گروه نانولوله‌هاي كربني را درون ژل آلژنات – نوعي پليمر به‌دست آمده از جلبك‌ها- قرار دادند و زيست‌حسگر ديگري ساختند.
سپس اين حسگر را زير پوست حيوانات مختلف قرار دادند. با تغيير تابش فلورسانس، محققان موفق شدند تا مقدار اكسيد نيتروژن را در بدن اين حيوانات شناسايي كنند.
اين حسگر قادر است ۴۰۰ روز در بدن سالم بماند و در تمام اين مدت وظيفه خود را به طور صحيح انجام دهد.
از اين حسگر مي‌توان براي شناسايي برخي سرطان‌ها نيز استفاده كرد. از آنجايي كه اين حسگر تاثير منفي روي بدن ندارد بنابراين مي‌توان به كررات آن را وارد بدن كرد
http://img.irna.ir/1392/13921007/80970699/80970699-5372603.jpg (http://img.irna.ir/1392/13921007/80970699/N80970699-5372603.jpg)
نانولوله‌هاي كربني تركيبات توخالي استوانه‌اي شكلي هستند كه براي ساخت زيست‌حسگرها گزينه مناسبي محسوب مي شوند.
يكي از مزيت‌هاي نانولوله براي استفاده در حسگر آن است كه اين تركيبات در صورت قرار گرفتن در معرض تابش مادون قرمز نزديك، تابش فلورسانس دارند.
اين درحالي است كه بافت‌هاي زيستي و سيالات جاري در بدن در اين محدوده طول موج، كاملا شفاف است .
در مطالعات پيشين، اين گروه تحقيقاتي به رهبري مايكل استرانو و نيكول ايورسون دريافته بودند كه نانولوله‌هاي كربني مي‌توانند اكسيد نيتروژن (NO) را شناسايي كنند، اين درصورتي است كه نانولوله‌ها توسط رشته‌هاي دي.ان.اي با توالي ويژه محاط شده باشند.
به محض اتصال اكسيد نيتروژن به دي.ان.اي موجود در سطخ نانولوله، سيگنال فلورسانس نانولوله تغيير مي كند كه با استفاده از آن مي‌توان حضور اكسيد نيتروژن را شناسايي كرد.
اكسيد نيتروژن در بدن نقش مهمي دارد زيرا اين ماده انتقال دهنده پيام‌هاي عصبي است و در سيستم ايمني بدن نقش مهمي دارد.
كاري كه اين گروه تحقيقاتي اخيرا انجام داده اين است كه نانولوله‌ها را به نحوي اصلاح كردند كه مي‌توان از آن در بدن استفاده كرد.
اولين مزيت اين زيست‌حسگر جديد آن است كه مي‌توان آن را به درون جريان وارد كرد، از آنجايي كه سطح نانولوله‌ها با پلي‌اتيلن گليكول پوشيده شده بنابراين به هم نخواهند چسبيد. اين گروه نانولوله‌هاي كربني را درون ژل آلژنات – نوعي پليمر به‌دست آمده از جلبك‌ها- قرار دادند و زيست‌حسگر ديگري ساختند.
سپس اين حسگر را زير پوست حيوانات مختلف قرار دادند. با تغيير تابش فلورسانس، محققان موفق شدند تا مقدار اكسيد نيتروژن را در بدن اين حيوانات شناسايي كنند.
اين حسگر قادر است ۴۰۰ روز در بدن سالم بماند و در تمام اين مدت وظيفه خود را به طور صحيح انجام دهد.
از اين حسگر مي‌توان براي شناسايي برخي سرطان‌ها نيز استفاده كرد. از آنجايي كه اين حسگر تاثير منفي روي بدن ندارد بنابراين مي‌توان به كررات آن را وارد بدن كرد
http://img.irna.ir/1392/13921007/80970699/80970699-5372603.jpg (http://img.irna.ir/1392/13921007/80970699/N80970699-5372603.jpg)