پری آسمونی
2nd December 2013, 01:15 PM
چگونه جرالد گورالنیک (Gerald Guralnik) جایزه نوبل فیزیک را از دست داد؟
http://psi.ir/upload/news/1392/ajami/notebook_people2.jpg
جرالد گورالنیک (سمت چپ تصویر) روز چهارم ژوئیه سال 2012 در سرن؛ روزی که دانشمندان وجود بوزون هیگز را اعلام کردند.
روز چهارم جولای سال 2012 جرالد گورالنیک در یک اتاق مملو از جمعیت در سرن مشغول لذت بردن از کشف بوزون هیگز بود؛ کشفی که تئوری پنجاه سال پیش او را تایید می‌کرد.
تا هشتم اکتبر هیچ جشنی رخ نداد. گورالنیک در خانه بود که از طریق اینترنت مطلع شد دانشمندانی به نام‌های فرانکو انگلرت (François Englert) و پیتر هیگز (Peter Higgs) جایزه نوبل فیزیک را به خاطر فرمول‌بندی همان نظریه برده‌اند. او می گوید: «من برای انگلرت و هیگز خوشحالم. اما کمی ناراحت‌کننده بود. در هر حال فیزیک‌پیشگان نیز تنها انسان هستند.»
احتمالاً انگلرت و هیگز به این دلیل انتخاب شده‌اند که نظریه‌ی خود در مورد میدان هیگز (Higgs field) را سال1964 قبل از گورالنیک و دو همکارش (جایزه‌ی نوبل حداکثر می تواند به سه نفر تعلق بگیرد) منتشر کردند. گورالنیک کلیت میدان هیگز را در سال 1962 طی تحقیقات مقطع دکترای خود بدست آورده بود؛ اما یک مشاور او را وادار کرد تا آن قسمت را حذف کند. او گفته بود: «من نمی‌دانم اشکال آن کجاست. اما آن درست نیست.»
گورالنیک بعدها دوباره آن را مورد بازبینی قرار داد؛ اما با شک و تردید بیشتری مواجه شد. او ماه‌ها وقت صرف مقاله‌اش کرد، دائماً در جستجوی اشتباهات آن بود قبل از آنکه آن را برای Physical Review Letters ارسال کند. سرانجام در روزی که مقاله را فرستاد، یک نسخه‌ی تکثیر شده از مقاله‌ی در حال چاپ انگلرت را دریافت کرد؛ مقاله‌ای که 49 سال بعد جایزه‌ی نوبل را برایش به ارمغان آورد.
منبع: Nobel’s sharp cuts
http://psi.ir/upload/news/1392/ajami/notebook_people2.jpg
جرالد گورالنیک (سمت چپ تصویر) روز چهارم ژوئیه سال 2012 در سرن؛ روزی که دانشمندان وجود بوزون هیگز را اعلام کردند.
روز چهارم جولای سال 2012 جرالد گورالنیک در یک اتاق مملو از جمعیت در سرن مشغول لذت بردن از کشف بوزون هیگز بود؛ کشفی که تئوری پنجاه سال پیش او را تایید می‌کرد.
تا هشتم اکتبر هیچ جشنی رخ نداد. گورالنیک در خانه بود که از طریق اینترنت مطلع شد دانشمندانی به نام‌های فرانکو انگلرت (François Englert) و پیتر هیگز (Peter Higgs) جایزه نوبل فیزیک را به خاطر فرمول‌بندی همان نظریه برده‌اند. او می گوید: «من برای انگلرت و هیگز خوشحالم. اما کمی ناراحت‌کننده بود. در هر حال فیزیک‌پیشگان نیز تنها انسان هستند.»
احتمالاً انگلرت و هیگز به این دلیل انتخاب شده‌اند که نظریه‌ی خود در مورد میدان هیگز (Higgs field) را سال1964 قبل از گورالنیک و دو همکارش (جایزه‌ی نوبل حداکثر می تواند به سه نفر تعلق بگیرد) منتشر کردند. گورالنیک کلیت میدان هیگز را در سال 1962 طی تحقیقات مقطع دکترای خود بدست آورده بود؛ اما یک مشاور او را وادار کرد تا آن قسمت را حذف کند. او گفته بود: «من نمی‌دانم اشکال آن کجاست. اما آن درست نیست.»
گورالنیک بعدها دوباره آن را مورد بازبینی قرار داد؛ اما با شک و تردید بیشتری مواجه شد. او ماه‌ها وقت صرف مقاله‌اش کرد، دائماً در جستجوی اشتباهات آن بود قبل از آنکه آن را برای Physical Review Letters ارسال کند. سرانجام در روزی که مقاله را فرستاد، یک نسخه‌ی تکثیر شده از مقاله‌ی در حال چاپ انگلرت را دریافت کرد؛ مقاله‌ای که 49 سال بعد جایزه‌ی نوبل را برایش به ارمغان آورد.
منبع: Nobel’s sharp cuts