شپش های مشتاق ِ درس

[*خانم معلم *]

این روزها فقط بچه مدرسه ای ها برای رفتن به مدرسه ذوق ندارن،

شپش ها هم بد جور مشتاق شدن تا همراه بچه مدرسه ای ها ، دانش شون رو بالا ببرند

اگه بگیم حضور این انگل در مدارس ، شایع و همه گیر شده ؛ باور می کنید

یا فکر می کنید می خواهیم بترسونیم شما عزیزان رو ؟



http://www.jamejamonline.ir/Media/Image/1392/08/04/635184089961295282.jpg


با ما همراه باشید

[*خانم معلم *]

شپش ها، بین میزبان های شان فرق نمی گذارند،آنها هم در مدارس اعیانی و هم در مدارس عادی یا فقیر پیدا می شوند چون جمعیت مدارس زیاد است و این انگل ها آسان تر از فردی به فرد دیگر منتقل می شوند.



خونخوار مدرسه رو

شپش، انگلی خارجی و اجباری است خارجی یعنی به بخش های بیرونی بدن میزبان مانند پوست یا مو می چسبد و اجباری یعنی بدون میزبانش که احتمال دارد پرنده یا پستاندار باشد نمی تواند زندگی کند چون باید از خون او تغذیه کند. این انگل، خونخوار است و وقتی بالغ شود در طول 2 ماه زندگی اش، روزی 4 تا 6 تخم می گذارد.

شایع ترین نوع شپش در مدارس « شپش سر » است که صرفاً از انسان به انسان منتقل می شود. تخم های شپش را از نظر علمی «نیت» و در عرف عمومی «رشک» می نامند. این تخم ها از نظر رنگ و اندازه تا حدی شبیه شوره سر است.

تخم های شپش را با چشم غیرمسلح هم می توانید ببینید و برای تمیز دادن شان از شوره سر کافیست دقت کنید که آیا از سر می ریزند یا نه؛ چراکه شوره، پوست مرده سر است که در طول زمان از آن جدا می شود اما تخم شپش به ساقه مو می چسبد و نمی ریزد.

یکی از علائم شایع ابتلا به شپش، خارش شدید سر و ورم کردن غدد لنفاوی پس سر و پشت گوش است که همزمان با تولد شپش های بالغ رخ می دهد و بعد از آن، شپش ها آنقدر زیاد می شوند که دیگر تشخیص شان روی سر دشوار نیست. با این حال در برخی مواقع هم آلوده شدن به شپش سر، تا مدت ها علائمی همچون خارش ندارد.




سم پاشی مدارس بی فایده است

دکتر حسین معصومی اصل، رئیس اداره بیماری های منتقله از آب و غذا و عفونت های بیمارستانی، شیوع شپش در مدارس کشور را تأیید می کند اما توضیح می دهد که این نوع شپش، حتی در مدارس کشورهای پیشرفته هم بویژه در مقطع دبستان دیده می شود.
بر اساس آمارهایی که این مسئول ارائه می دهد در کشور ما هم این آلودگی در میان دانش آموزان دبستانی و راهنمایی شایع تر است و دختران بیشتر از پسران به آن مبتلا می شوند به طوری که از هر 10 نفر دانش آموز مبتلا به شپش سر در ایران ، 9 نفر دختر و 1 نفر پسر است.


او به مردم اطمینان می دهد که شپش سر، گرچه عوارضی دارد به جزو انگل های ناقل بیماری نیست اما « شپش تن» که بیشتر در درز لباس ها زندگی می کند، در مناطق با وضعیت بهداشتی بسیار بد دیده می شود و ناقل بیماری هایی مانند تیفوس و تب است.


مسئول کشوری مبارزه با شپش شرح می دهد که شپش سر از انسان به انسان منتقل می شود و به همین علت سم پاشی مدارس هنگام شیوع آن فایده ای ندارد و مهارش نمی کند و علاوه بر این شایعه ها درباره این که علت شیوعش در مدارس، نگهداری حیوانات اهلی در خانه است هم صحیح نیست چرا که شپش سر ، فقط انسان را به عنوان میزبان می پسندد
به گفته او ، در صورت مشاهده شپش روی سر، به جای استفاده از روش های سنتی بهتر است بلافاصله فرد را به پزشک معالج ارجاع دهیم و دانش آموزان آلوده، 24 ساعت پس از درمان ، می توانند به مدرسه برگردند اما به هر حال مسئولان مدارس باید بدانند که حتی مشاهده یک مورد آلودگی به شپش سر در یک کلاس، زنگ خطری است که به آنها می فهماند باید همه دانش آموزان کلاس معاینه شوند.




ناقل بیماری نیست اما خطر دارد

« شپش؟! در زمستان پارسال که در مدارس اپیدمی شد، گاهی تعداد بیمارانم با این آلودگی در روز به 5-6 نفر هم می رسید. » این را دکتر مهدی ایزدی متخصص پوست، مو و زیبایی می گوید.
او حالا هم در مطبش - که در منطقه ای اعیان نشین از پایتخت است- بیمارانی با همین مشکل دارد و احتمال می دهد با شروع سال تحصیلی جدید شمارشان بیشتر شود.
ایزدی درباره علت 9 برابر بودن جمعیت دختران دانش آموز آلوده به شپش سر، نسبت به پسران می گوید: علتش بلندی موی دختران و استفاده شان از وسایل شخصی یکدیگر مثل گلسر ، شانه و مقنعه است.

ایزدی با تایید این نکته که شپش ناقل بیماری نیست ، هشدار می دهد که به هر حال این انگل، مشکل ساز است چون برای تغذیه از خون پوست سر، بزاقش را روی آن می ریزد که باعث بروز آلرژی و خارش پوست فرد می شود و بچه ها آنقدر پوست را می خارانند که زخم هایی روی سر باز می کند و همین زخم ها، منشا عفونت و بیماری های پوستی دیگر می شود.



شپش سس مایونز دوست ندارد اما شما شامپو بزنید!

روش درمانی که ایزدی برای مبارزه با شپش پیشنهاد می کند استفاده از شامپوهای «پرمترین» و «لیندان» است که 10 دقیقه پس از شستشو ،سر را از آلودگی پاک می کند اما همه مردم برای مبارزه با این انگل به راه های علمی متوسل نمی شوند مثلا این متخصص پوست دیده است که برخی والدین روی سر بچه های شان، سس مایونز یا وازلین مالیده اند تا انگل را بکشند !
برخی دیگر هم از روش هایی مثل تراشیدن سر دانش آموزان یا رنگ کردن موهای آنها استفاده کرده اند. ایزدی می گوید: هر ماده ای که روی سر مالیده شود و مانع تنفس شپش شود حشره را وادار به ترک کردن بدن می کند اما استفاده از شامپو، بهداشتی ترین راه است.

او به والدین دانش آموزان هشدار می دهد که اگر فرزندشان به شپش سر آلوده شد حتما باید بقیه اعضای خانواده هم برای معاینه به پزشک متخصص پوست مراجعه کنند چرا که احتمال آلوده شدن آنها هم به این انگل بالاست.





سکوت آموزش و پرورش

گرچه معصومی اصل، مسئول کشوری مبارزه با شپش، اصرار دارد آلودگی به این نوع انگل مشکلی شایع در همه مدارس دنیاست اما نمی شود از این حقیقت هم چشم پوشید که در کشور ما، درباره راه های جلوگیری از انتقال شپش ، اطلاع رسانی قوی از سوی مسئولان به مدیران مدارس، دانش آموزان و والدین شان نشده است.

جام جم آنلاین برای بررسی علت بی توجهی وزارت آموزش و پرورش به اطلاع رسانی گسترده در این باره، بارها با دفتر سلامت این وزارتخانه تماس گرفت که متاسفانه با وجود همکاری روابط عمومی، مدیر کل دفتر سلامت، حاضر به پاسخگویی نشد.


مریم یوشی زاده - خبرنگار جام جم آنلاین

[*خانم معلم *]

شیوع شپش در مدارس شمال تهران











بعد از شیوع بیماری‌های فصلی، این‌بار شیوع شپش به‌ویژه در مدارس دخترانه است که والدین دانش‌آموزان را در مدارس و مناطقی که انتظار می‌رود، بالاترین سطح بهداشت را داشته باشند، نگران کرده است.

به گزارش اعتماد، در حال حاضر گزارش‌ها حاکی از شیوع شپش در مدارس شمالی پایتخت است. مسوولان مدارس شیوع این بیماری را تا حدودی عادی و نهایتا در ارتباط با کمبود مربی بهداشت در مدارس می‌دانند.

اما برای مردم شیوع این بیماری در مدارس شمالی پایتخت نگرانی از وضعیت مدارس حاشیه‌یی و جنوبی شهر و همچنین دیگر شهرستان‌ها را در پی داشته است. رسول پاپایی، کارشناس آموزش و پرورش وضعیت مدارس جنوبی و حاشیه‌یی شهر و همچنین شهرستان‌ها را به مراتب نگران‌کننده‌‌تر از مدارس شمالی شهر می‌داند.

به اعتقاد او دلیل اینکه هر سال شاهد رسانه‌یی شدن خبر شیوع شپش در مدارس از مناطق شمالی شهر هستیم، سطح بالاتر بهداشت و حساسیت و مراقبت بیشتر خانواده‌هاست که باعث می‌شود زودتر از شیوع این بیماری در بین دانش‌آموزان مطلع شوند. معاون یکی از مدارس شمال پایتخت نیز به مشکل همیشگی مربی بهداشت در مدارس اشاره می‌کند که سبب شیوع بیماری شده که با پایین‌ترین سطح مراقبت قابل پیشگیری است. آموزش و پرورش اما چندان پاسخگو نیست.

محمد چینیان، مدیرکل دفتر سلامت و امور تندرستی وزارت آموزش و پرورش در این زمینه می‌گوید این بیماری مربوط به کشور ما نیست و در بسیاری از کشورهای پیشرفته نیز وجود دارد. او با بیان اینکه مدارس دارای تراکم جمعیتی زیاد و در مکان‌هایی که امکان شیوع پدیکلوزیس سر وجود دارد، آموزش و پرورش آموزش‌هایی را برای مربیان بهداشت، والدین و دانش‌آموزان دارد، درباره راه‌های پیشگیری از این بیماری می‌گوید نگاه ما درباره طرح مبارزه با پدیکلوزیس سر یا همان شپش، آموزشی است؛ به این معنی که مربیان بهداشت و معلمان در دوره‌های آموزش‌های ضمن خدمت شرکت می‌کنند و با بحث‌های پیشگیرانه آن آشنا می‌شوند.

او چندی پیش نیز در واکنش به خبر شیوع این بیماری در مدارس پایتخت گفت طرح مبارزه با پدیکلوزیس سر سال‌هاست که در آموزش و پرورش در حال اجراست و امسال نیز دستورالعمل جدید را با همکاری وزارت بهداشت تهیه کردیم. به گفته او شپش سر یا بحث پدیکلوزیس سر به مسائل اقتصادی و اجتماعی جامعه ربطی ندارد و طبق پروتکل جدید، پدیکلوزیس سر به عنوان بیماری محسوب نمی‌شود.

اما در حالی که بسیاری از کارشناسان بهداشتی و متخصصان پوست و مو از مدارس به عنوان یکی از اصلی‌ترین مکان‌های شیوع این بیماری صحبت می‌کنند، این مقام مسوول آموزش و پرورش می‌گوید عوامل مختلفی منجر به ایجاد پدیکلوزیس سر می‌شود اما مطمئنا از مدرسه به پدیکلوزیس سر مبتلا نمی‌شود بلکه ابتلا از سطح جامعه است که بحث خود را می‌طلبد.

دکتر «علی فرشچی» متخصص پوست و مو با تاکید بر لزوم کنترل دانش‌آموزان در مدارس و مهدکودک‌ها توسط مربیان بهداشتی برای جلوگیری از این بیماری، می‌گوید: زمانی فرد متوجه شپش سر می‌شود که دچار خارش‌های شدید شده‌ و چند ماه از بیماری‌اش گذشته و ده‌ها نفر را مبتلا کرده‌ است، لذا مشکلی که در برخی مدارس مشاهده می‌شود به همین علت است. به گفته او برای جلوگیری از شیوع بیماری‌ها در سطح گسترده باید به مسائل بهداشتی دانش‌آموزان در خانواده و مدرسه توجه شود که متاسفانه مسوولان ذی‌ربط نه‌تنها این موضوع را در حاشیه قرار داده‌اند بلکه بروز چنین بیماری‌های ناقل در مدارس را جدی تلقی نکرده و به‌راحتی از کنار آن می‌گذرند.

این متخصص پوست تاکید دارد بروز مشکلات و بیماری‌هایی مانند شپش در مدارس زنگ هشداری است برای مسوولان تا اهمیت بهداشت مدارس را در برنامه‌ریزی‌های خود قرار دهند چرا که در صورت ادامه این روند صدمات جبران‌ناپذیری از نظر روانی و آموزشی در بین دانش‌آموزان باقی خواهد ماند.

نتیجه تحقیقات نگران‌کننده است

اگرچه مسوولان آموزش و پرورش چندان موضوع شیوع شپش سر در مدارس را جدی نمی‌دانند، اما نتایج تحقیقات بیانگر این است که مدارس کشور خصوصا مدارس شهرستان‌ها و مناطق حاشیه‌یی آمار بالایی از میزان شیوع این بیماری دارند.

یکی از آخرین پژوهش‌هایی که تحت عنوان «شیوع شپش سر و عوامل موثر بر آن در دانش‌آموزان مدارس ابتدایی دخترانه مناطق روستایی استان قم» در سال90 روی 900 دانش‌آموز صورت گرفته نشان می‌دهد، 3/13 درصد یعنی 120 نفر از دانش‌آموزان دچار این بیماری بودند.

براساس این پژوهش میدانی عواملی همچون محل سکونت، شغل، تحصیلات والدین، تعداد افراد خانوار، وجود حمام در منزل، تعداد دفعات استحمام، تعداد دفعات شانه‌زنی، سابقه ابتلا به شپش سر، وجود یا عدم وجود مربی بهداشت در مدارس، دسترسی یا عدم دسترسی به خدمات بهداشتی درمانی در ابتلا به آلودگی دانش‌آموزان به شپش سر موثر بودند. اما نکته مهم در نتایج این تحقیق نشان می‌دهد علل شیوع این بیماری در بین دانش‌آموزان با عواملی همچون عدم وجود مربی بهداشت در مدرسه، عدم دسترسی کافی به خدمات بهداشتی درمانی و عدم توجه کافی به رعایت بهداشت فردی مرتبط است. این در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد مدارس کشور حتی مدارس شمالی پایتخت با استاندارد تعداد مربی بهداشت به ازای هر دانش‌آموز فاصله زیادی دارند.

همچنین به کارگیری افرادی با مدرک تحصیلی غیرمرتبط به عنوان مربی بهداشت در مدارس باعث شده طرح‌های پیشگیری از این بیماری در مدارس چندان تاثیرگذار نباشد. بررسی‌های «اعتماد» نشان می‌دهد در حالی که بیش از 27 هزار فارغ‌التحصیل رشته بهداشت در مقاطع مختلف تحصیلی بیکار هستند، در خوش‌بینانه‌ترین حالت به ازای هر 1200 دانش‌آموز یک مربی بهداشت وجود دارد.

همچنین در حالی که استاندارد‌های جهانی می‌گوید در کمترین حالت باید به ازای هر 167 دانش‌آموز یک مربی بهداشت در مدارس فعالیت داشته باشند، آموزش و پرورش برای رسیدن به استاندارد یک مربی بهداشت به ازای 750 دانش‌آموز، نیاز به استخدام دست کم پنج هزار مربی بهداشت دارد. با این وجود سال‌هاست که آموزش و پرورش اگرچه به این کمبود مربی بهداشت اذعان دارد اما اقدامی درباره استخدام مربی بهداشت نداشته است.

گزارش‌های رسیده از دانش‌‍‌آموزان و والدین نیز حاکی از این است که فعالیت و آموزش‌های مربیان فعلی بهداشت در مدارس محدود به آموزش‌های غیرکاربردی و نصب پوستر و حضور یک روز در هفته در مدارس است که چندان تاثیری در افزایش آگاهی‌های بهداشتی دانش‌آموزان ندارد.

در حالی که انتقال شپش سر عمدتا در اثر تماس مستقیم یا تماس با اشیای آلوده مثل حوله، شانه و برس سر، کلاه، روسری و... که به‌طور مشترک مورد استفاده قرار می‌گیرند یا اینکه در یک‌جا روی هم قرار داده‌ شوند، و همچنین به وسیله صندلی‌های سالن‌های اجتماعات و کلاس‌ها هم منتقل می‌شود، بسیاری از دانش‌آموزان از مراقبت‌های اولیه بهداشتی در این زمینه اطلاعی ندارند.

[*خانم معلم *]

همیشه در شوخی های مان برای اینکه از یک فرد کثیف دوری کنیم، می گوییم طرف شپش دارد! اما خیلی دلتان خوش نباشد و فکر نکنید شپش فقط سراغ آدم های کثیف و بدبو می رود! حتی اگر هر روز هم حمام می کنید باز هم ممکن است که خیلی راحت پذیرای این مهمان ناخوانده کوچولو شوید!

شپش ها تا ۶ ساعت زیر آب دوام می آورند!



اگرچه شپش ها می توانند باعث خارش پوست سر شوند اما بیماری های دیگر از جمله شوره، اگزما و حساسیت به شامپو و سایر محصولات هم می توانند باعث خارش سر شوند، بنابراین باید با راه تشخیص شپش به خوبی آشنایی داشته باشید. برای این کار باید با استفاده از یک شانه دندانه ریز از قسمت های مختلف سر فرق باز کنید و پوست را بررسی کنید. اگر هم به شپشی برخوردید، می توانید با همان شانه آن را از روی مو بردارید. درواقع تنها نشانه هجوم شپش ها مشاهده کردن شپش های بالغ یا نابالغ روی سر است. وجود تخم شپش به تنهایی دلیل بر حمله شپش نمی شود. در بسیاری از افراد شپش ها هیچ مشکلی ایجاد نمی کنند و ممکن است مدت زیادی طول بکشد تا سر شروع به خارش کند. جالب است بدانید شپش ها می توانند تا ۶ ساعت زیر آب دوام بیاورند! پس حمام کردن یا نکردن دلیل بر ابتلای به آن نمی شود. خبر خوب اینکه شپش ها بیماری ها را از فردی به فرد دیگر منتقل نمی کنند.



نه پرواز می کنند و نه می پرند!


در حقیقت ۳ نوع شپش وجود دارد که هر سه آنها علائم تقریبا مشابهی را ایجاد می کنند اما هر یک در قسمت متفاوتی از بدن لانه گزینی می کنند. شپش سر که روی سر، گردن و گوش ها زندگی می کند، شپش بدن که از روی لباس یا تختخواب روی بدن منتقل می شود و شپش ناحیه تناسلی که روی موهای زائد و پوست ناحیه تناسلی زندگی می کند. شپش سر موجودی ۶ پا است که به پوست سر و گردن می چسبد و از خون انسان تغذیه می کند. سایز شپش به اندازه یک دانه کنجد است که با کمی دقت می توانید آنها را ببینید. رنگ شپش می تواند سفید، قهوه ای یا خاکستری تیره باشد. تخم شپش معمولا گرد یا بیضی شکل است و شپش ها آنها را روی ساقه مو در نزدیکی پوست سر می چسبانند. برای مشخص شدن تخم شپش می توانید بعد از حمام موی تان را شانه بزنید و موهای روی شانه را بررسی کنید. شپش درمیان کودکان در مدارس و مهدکودک ها رایج تر است زیرا بچه ها با یکدیگر ارتباط نزدیک تری دارند و ممکن است از شانه ها و گل سرهای یکدیگر استفاده کنند. بزرگسالانی که در خانه با کودکان زندگی می کنند هم در خطر بیشتری قرار دارند. وقتی موهای سرتان با موهای سر فرد مبتلا تماس پیدا می کند شپش می تواند از روی موی او به موی شما بخزد. البته شپش ها می توانند برای مدت کوتاهی روی لباس یا وسایل شخصی هم زنده بمانند اما به یاد داشته باشید شپش ها نه می توانند پرواز کنند و نه بپرند!

چیزی پوست سرتان را قلقلک می دهد؟!


شایع ترین علامت شپش، خارش است. اگرچه شپش بیماری خاصی ایجاد نمی کند اما گزش آن باعث ایجاد حساسیت روی پوست می شود. ممکن است بلافاصله پس از ابتلا دچار خارش نشوید. به خصوص اگر هجوم شپش ها خفیف باشد. ممکن است حتی تا ۶هفته بعد از ابتلا هم هیچ نشانه ای نداشته باشید. علاوه بر خارش شدید، شپش ها می توانند باعث ایجاد حس قلقلک روی سر یا بدن شوند طوری که احساس می کنید چیزی درحال راه رفتن روی پوست تان است! به دنبال خاراندن پوست ممکن است زخم هایی هم روی آن ایجاد شود. زخم های حاصل از خارش جای گزش شپش می توانند توسط باکتری های روی پوست عفونی شوند. اگرچه این موضوع خیلی رایج نیست اما اگر پوست سرتان قرمز، ملتهب و دردناک شده است یا غدد لنفاوی تان حساس شده اند در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. اینها از علائم عفونت های پوستی هستند. حتی گاهی اوقات افراد مبتلا نمی توانند به راحتی بخوابند. علاوه براین، شپش ها می توانند باعث ایجاد برآمدگی های قرمز رنگ روی سر، گردن، شانه ها و ناحیه تناسلی شوند. تکه های سفید رنگ چسبیده به مو نیز تخم های شپش هستند و به سختی می توان با استفاده از شانه آنها را از روی مو جدا کرد.

دفع شپش با شپش کش!


هرقدر هم بهداشت را رعایت کنید ممکن است به شپش مبتلا شوید. در این صورت بهترین راه برای درمان استفاده از داروها و روش هایی است که متخصص پوست برای تان تجویز کرده است. البته برای این کار داروهایی هم وجود دارند که برای تهیه آنها نیازی به نسخه پزشک وجود ندارد از جمله شامپوهای «پایرترین» یا «پرمترین.» از دیگر داروهای مخصوص درمان شپش می توان به مالاتیون (که باید به پوست سر و موها مالیده شود و بعد شسته شود)، لوسیون بنزیل الکل (که باید برای ۱۰ دقیقه روی سر و مو باقی بماند و بعد شسته شود) و شامپوی لیندان اشاره کرد. برخی از این داروها از عصاره گل داوودی یا ترکیبات مشابه آن تولید شده اند و بی خطر محسوب می شوند اما ممکن است برای کودکان مناسب نباشند. این محصولات شپش ها را می کشند اما تخم های آنها را از بین نمی برند. قبل از استفاده حتما دستور مصرف شان را با دقت بخوانید. ممکن است ۹ تا ۱۰ روز بعد احتیاج به مرحله دوم درمان پیدا کنید. اگر این درمان ۲ مرحله ای برای تان کارساز نبود وقت آن رسیده به پزشک متخصص مراجعه کنید تا داروهای قوی تری برای تان تجویز کند.

هیچ وقت از کش سر، سنجاق، مقنعه و روسری دیگران استفاده نکنید!


ابتلا به شپش مسری است، بنابراین برای جلوگیری از ابتلا به آنها باید یکسری نکات را رعایت کنید. هیچ وقت وسایل شخصی خود ازجمله شانه سر، سنجاق، کش، تل، کلاه، مقنعه و روسری خود را با افراد دیگر تقسیم نکنید. لباس ها و ملحفه های تان را هم مرتب عوض کنید و شست وشو دهید. اگر یک نفر در خانه تان مبتلا به شپش شده حتما همه مبل ها، صندلی ها و زمین را جاروبرقی بکشید و برای ۲ هفته روی آنها را با کاور پلاستیکی بپوشانید. اگر می خواهید نگرانی تان رفع شود به پزشک مراجعه کنید؛ پزشک، پوست سر شما را با استفاده از نور مخصوصی بررسی می کند. با این لامپ می توان به آسانی شپش ها را شناسایی کرد. علاوه بر این باید تمامی لباس هایی که در ۴۸ساعت گذشته از آن استفاده کرده اید و ملحفه ها و حوله ها را با استفاده از شوینده های مخصوص شپش و آب داغ شست وشو دهید. اگر هم کودک تان عادت دارد با عروسک هایش بخوابد آنها را هم برای ۲۰دقیقه در خشک کن با دمای بالا بیندازید. برای درمان شپش تان خجالت نکشید! ارزش این همه خارش و سختی را ندارد!



مایونز، سرکه و شانه مخصوص مصریان باستان!


برخی معتقدند مایونز، سرکه سفید و عصاره درخت چای می توانند به صورت طبیعی شپش ها را از بین ببرند. گفته می شود اگر مایونز روی مو مالیده شود و یک شب تا صبح روی آن با کلاه کیسه ای مخصوص سر پوشیده شود شپش ها را خفه می کند. درمورد سرکه نیز اعتقاد بر این است که ماده چسبنده تخم ها را حل می کند و آنها را از روی مو جدا می سازد. اگرچه تاثیر این روش ها به طور علمی ثابت نشده است اما متخصصان معتقدند امتحان کردن آنها ضرری به بدن نمی رساند. با این حال بهتر است به عنوان اولین راه چاره به کار برده نشوند. علاوه بر اینها می توان از شانه مخصوص شپش استفاده کرد. این شانه دارای دندانه های بسیار ریزی است که شپش ها و حتی تخم های آن را از روی مو جدا می سازد. درواقع اولین بار مصریان باستان از آن استفاده می کردند و آثاری از این شانه ها در مقبره های شان پیدا شده است. تنها نکته منفی وقت گیر بودن کار با آن است چراکه باید با دقت تک تک شپش ها و تخم های شان را از روی مو جدا کرد. بهتر است بلافاصله پس از استفاده از شامپوهای ضد شپش از این شانه استفاده کرد تا تمامی آثار شپش از روی مو پاک شوند.