Almas Parsi
31st October 2013, 08:26 PM
خودرو و هواپیما زیر اشعه ایکس چه شکلی هستند؟
تا به حال با خود فکر کرده‌اید که درون اجسامی مانند هواپیما، خودرو یا روبات چه خبر است؟
عکس‌های پرتو ایکس نیک ویسی، کوششی شگفت‌انگیز برای پاسخ دادن به این سوال است.
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-455591.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-456372.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-457103.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-457454.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-458175.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-458516.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-459187.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-50198.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-5179.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-513910.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-521311.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-524812.jpg
محمود حاج‌زمان:
«بهترین عکسها همیشه چند لایه هستند: در عین حال که آنچه را در سطح رخ می‌دهند ثبت می‌کنند، از محدودیت دو بعد فراتر می‌روند تا بیننده را به کاوش درون چیزی که می‌بیند دعوت کنند.»
جمله بالا به طور خلاصه ایده پشت عکس‌های پرتو ایکس نیک ویسی را توضیح می‌دهد.
وی از پنج دستگاه پرتو ایکس کمک گرفت تا عکس‌هایی کاوشگرانه بگیرد. عکس‌هایی که نمایی صمیمی و در عین حال وهمناک از هر چیزی را شامل می شود، از روبات اسباب‌بازی گرفته تا اسلحه گرم.
وی در توصیف کار خود می‌گوید: «گاهی اوقات، من این فرایند را استعاره‌ای از زندگی می‌بینم.
شما اغلب جذب ظاهر فیزیکی افراد می‌شوید؛ اما به خاطر آنچه هستند عاشقشان می‌شوید:
مهم چیزی است که درون آنهاست. در عکس‌های من هم اتفاق مشابهی می‌افتد.»
این عکاس انگلیسی عکس‌های خود را در استودیویی 74 مترمربعی می‌گیرد؛ استودیویی که دیوارهای بتنی آن 75 سانتی‌متر ضخامت، و در سربی آن 1250 کیلوگرم وزن دارد.
چنین استحکاماتی واقعا لازم است، چرا که ویسی پیوسته سوژه‌های خود با تابش پرانرژی ایکس بمباران می‌کند.
در عکس‌های وی، یک فروند هواپیمای بوئینگ هم دیده می‌شود؛ اما مسلما استودیوی ویسی به اندازه کافی بزرگ نیست که چنین چیزی درون آن جا شود.
ویسی هر جسمی را که درون استودیو جا نمی‌شود، به قطعات سازنده اش تفکیک کرده و از هر قطعه جداگانه عکس پرتو ایکس می‌گیرد. سپس با استفاده از نرم‌افزار فوتوشاپ تمام آنها را در یک عکس واحد با هم ترکیب می‌کند.
البته در مورد خاص هواپیما از ترفندهای دیگری هم استفاده شده است. به جای شلیک به تمام بدنه هواپیمای بوئینگ 777 که حدود 74 متر طول و عرض دو سر بال برابر 60 متر دارد؛ ویسی تنها یک قسمت خمیده آن را با پرتو ایکس بمباران، و نتیجه کار را در فوتوشاپ تکرار کرد.
همچنین وی تنها از سه ردیف صندلی عکاسی کرد، چرا که قرار دادن تمام ردیف صندلی‌های تنها عکس را شلوغ می‌کرد و هدف اصلی را که نشان دادن داخل پنهان اجسام بود٬ تامین نمی‌کرد.
حتی با استفاده از تمام این ترفندها، ویسی بیش از 1000 عکس از هواپیما گرفت تا بتواند عکس نهایی را خلق کند. برای قطعاتی که از صفحه فیلم مخصوص پرتو ایکس با ابعاد 36×43 سانتی‌متر بزرگ‌تر بودند، ویسی مجبور بود از تکنیک نوردهی چندگانه استفاده کند.
علاوه بر هواپیما، ویسی پروژه‌های دیگری مانند عکاسی پرتو ایکس از اسلحه و روبات‌ها را انجام داده است. دلیل انتخاب روبات‌ها این بود که آنها روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند و ویسی می‌خواست این تکامل آنها را به تصویر بکشد.
پروژه دیگر وی عکاسی از خودروهای مختلف، از جمله خودرو فورد مدل T، مرسدس بنز 300SL، و خودروی مینی ماینر محبوب انگلیسی‌ها بوده است.
برای غلبه بر مشکل تکه تکه کردن خودروها -مساله‌ای که مطمئنا صاحبان خوردوها حتی به ویسی اجازه نمی‌دادند به آن فکر کند- ویسی دستگاه پرتو ایکس به اندازه کافی بزرگی را در آلمان پیدا کرد که بتواند یکجا از خوردو عکس بگیرد.
خبـــــــــــــــر آنلاین
تا به حال با خود فکر کرده‌اید که درون اجسامی مانند هواپیما، خودرو یا روبات چه خبر است؟
عکس‌های پرتو ایکس نیک ویسی، کوششی شگفت‌انگیز برای پاسخ دادن به این سوال است.
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-455591.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-456372.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-457103.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-457454.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-458175.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-458516.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-459187.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-50198.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-5179.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-513910.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-521311.jpg
http://images.khabaronline.ir/images/2013/10/13-10-31-524812.jpg
محمود حاج‌زمان:
«بهترین عکسها همیشه چند لایه هستند: در عین حال که آنچه را در سطح رخ می‌دهند ثبت می‌کنند، از محدودیت دو بعد فراتر می‌روند تا بیننده را به کاوش درون چیزی که می‌بیند دعوت کنند.»
جمله بالا به طور خلاصه ایده پشت عکس‌های پرتو ایکس نیک ویسی را توضیح می‌دهد.
وی از پنج دستگاه پرتو ایکس کمک گرفت تا عکس‌هایی کاوشگرانه بگیرد. عکس‌هایی که نمایی صمیمی و در عین حال وهمناک از هر چیزی را شامل می شود، از روبات اسباب‌بازی گرفته تا اسلحه گرم.
وی در توصیف کار خود می‌گوید: «گاهی اوقات، من این فرایند را استعاره‌ای از زندگی می‌بینم.
شما اغلب جذب ظاهر فیزیکی افراد می‌شوید؛ اما به خاطر آنچه هستند عاشقشان می‌شوید:
مهم چیزی است که درون آنهاست. در عکس‌های من هم اتفاق مشابهی می‌افتد.»
این عکاس انگلیسی عکس‌های خود را در استودیویی 74 مترمربعی می‌گیرد؛ استودیویی که دیوارهای بتنی آن 75 سانتی‌متر ضخامت، و در سربی آن 1250 کیلوگرم وزن دارد.
چنین استحکاماتی واقعا لازم است، چرا که ویسی پیوسته سوژه‌های خود با تابش پرانرژی ایکس بمباران می‌کند.
در عکس‌های وی، یک فروند هواپیمای بوئینگ هم دیده می‌شود؛ اما مسلما استودیوی ویسی به اندازه کافی بزرگ نیست که چنین چیزی درون آن جا شود.
ویسی هر جسمی را که درون استودیو جا نمی‌شود، به قطعات سازنده اش تفکیک کرده و از هر قطعه جداگانه عکس پرتو ایکس می‌گیرد. سپس با استفاده از نرم‌افزار فوتوشاپ تمام آنها را در یک عکس واحد با هم ترکیب می‌کند.
البته در مورد خاص هواپیما از ترفندهای دیگری هم استفاده شده است. به جای شلیک به تمام بدنه هواپیمای بوئینگ 777 که حدود 74 متر طول و عرض دو سر بال برابر 60 متر دارد؛ ویسی تنها یک قسمت خمیده آن را با پرتو ایکس بمباران، و نتیجه کار را در فوتوشاپ تکرار کرد.
همچنین وی تنها از سه ردیف صندلی عکاسی کرد، چرا که قرار دادن تمام ردیف صندلی‌های تنها عکس را شلوغ می‌کرد و هدف اصلی را که نشان دادن داخل پنهان اجسام بود٬ تامین نمی‌کرد.
حتی با استفاده از تمام این ترفندها، ویسی بیش از 1000 عکس از هواپیما گرفت تا بتواند عکس نهایی را خلق کند. برای قطعاتی که از صفحه فیلم مخصوص پرتو ایکس با ابعاد 36×43 سانتی‌متر بزرگ‌تر بودند، ویسی مجبور بود از تکنیک نوردهی چندگانه استفاده کند.
علاوه بر هواپیما، ویسی پروژه‌های دیگری مانند عکاسی پرتو ایکس از اسلحه و روبات‌ها را انجام داده است. دلیل انتخاب روبات‌ها این بود که آنها روز به روز پیچیده‌تر می‌شوند و ویسی می‌خواست این تکامل آنها را به تصویر بکشد.
پروژه دیگر وی عکاسی از خودروهای مختلف، از جمله خودرو فورد مدل T، مرسدس بنز 300SL، و خودروی مینی ماینر محبوب انگلیسی‌ها بوده است.
برای غلبه بر مشکل تکه تکه کردن خودروها -مساله‌ای که مطمئنا صاحبان خوردوها حتی به ویسی اجازه نمی‌دادند به آن فکر کند- ویسی دستگاه پرتو ایکس به اندازه کافی بزرگی را در آلمان پیدا کرد که بتواند یکجا از خوردو عکس بگیرد.
خبـــــــــــــــر آنلاین