Almas Parsi
25th October 2013, 06:47 PM
صحرای گبی بیابان حیرت
http://1doost.com/Files/Posts/Thumbs/77/14299.jpg
بیابان گبی 1300000 کیلومتر مربع وسعت دارد و دارای تابستان های گرم و زمستان های سرد می باشد.
آب و هوا
بیابان گبی بسیار سرد است ولی بندرت در آن برف دیده می شود. این بیابان بالاتر از سطح دریا قرار گرفته است و میزان بارندگی آن تا 190 میلیمتر در هر سال است.
حفاظت و محیط زیست
تخم دایناسور برای اولین بار در این بیابان شناسایی شده است و این بیابان یکی از منابع مهم سوخت های فسیلی با ارزش می باشد.
سازش
به منظور زنده ماندن در گبی، گیاهان به از دست دادن برگ های خود تا بارندگی مجدد نیازمند هستند.
این گیاهان دارای ریشه های طولانی هستند که توانایی جذب آب را از منطقه های بزرگ داراست.
کویرزایی
صحرای گبی طی فرایندی به نام کویرزایی در حال گسترش می باشد.
این بیابان در حال گسترش به مراتع چین می باشد. توفان های گرد و غبار به شدت صدمات سنگین به کشاورزی را افزایش می دهد.
گیاهان
گیاهان این بیابان شامل درخت اشنان، پیاز وحشی، بوته زار صحرا و علف می باشد
حیوانات
گبی, خانه گونه های مختلف حیوانات از قبیل آهوی دم سیاه، شتر باختری، گرگ ها، موش خرمای وحشی اروپایی مخطط، الاغ های وحشی مغولی، خرس قهوه ای، پلنگ برفی و آبچیلیک می باشد.
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/30/1382427946.jpg
هرچند پیابان گبی تنها پنجمین بیابان بزرگ در جهان است، بیابان گبی یک منطقه خشک متمایل به توسعه در قاره آسیا است.
محدوده گستردگی این بیابان دو کشور است و بخش های شمالی و شمال غربی چین و جنوبی مغولستان را پوشش میدهد.
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/30/1382428263.jpg
گبی از مسدود شدن بیشتر بارش ها به وسیلهٔ هیمالیا رنج می برد.
با این حال این بدین معنا نیست که این منطقه از بارش بی بهره است. در واقع گبی سالانه 7 اینچ بارش دارد.
گبی بسیار سرد است واین به خاطر موقعیت شمالی آن و ارتفاع آن است (حدود 1520 متر بالا تر از سطح دریا، در بالاترین نقطه) در نتیجه، گاهی اوقات حتی سرما و برف دیده می شود و برف تپه های گبی را می پوشانند. دما در زمستان و پاییز در آنجا می تواند به منهای 40 درجه فارنهایت برسد.
در زمستان گبی جای تفریح نیست و دمای هوای آن گاهی به 122 درجهی فارنهایت نیز می رسد.
این بیابان به مراتب از سایر بیابان ها شن کم تری دارد.
در عوض طبقات بیابان عمدتا سنگ برهنه است.
به این دلیل که در اکثر موارد باد به صورت شلاق از فلات عبور می کند.گبی شامل پنج منطقه مجزا زیست محیطی تقسیم می شود:1) بیابان های استپ شرقی گبی2) فلات نیمه کویری آلاشان3) دریاچه های دره استپ کویری گبی4) حوزه نیمه بیابانی جونغاریا5) رشته کوه های تیان شان
بیابان های استپ شرقی
بیشتر مناطق شرقی را تحت پوشش خود قرار می دهد که این مساحت حدود 281800 کیلومتر مربع است. این منطقه از بخش درونی فلات مغولستان در شمال چین تا خود مغولستان امتداد پیدا می کند.
تعداد زیادی دریاچهٔ نمک و مناطق کم ارتفاع در گبی شرقی همچون کوه یین وجود دارد.
آلاشان فلات نیمه بیابانی
در منطقهٔ غربی و جنوب غرب بیابان استپ شرقی گبی واقع شده است. بسیاری از این فلات ها از حوضه های بیابانی و رشته کوه های کم ارتفاع تشکیل شده است از جمله:
گبی محدودهٔ آلتایی، کوه های هلان و کوه های کیلیان.
دریاچه های درهٔ استپ بیابانی گبی
بین کوه های خانگای وگبی محدودهٔ آلاتای در شمال فلات آلاشان واقع شده است.
حوضهٔ نیمه بیابانی جونغاریا
بین رشته کوه تیان شان در جنوب و کوه های آلتای در شمال واقع شده است.
منطقه از گوشهٔ جنوب شرقی در مغولستان تا چین گسترش یافته است و بخش های شمالی استان سین کیانگ در چین را پوشش می دهد.
رشته کوه های تیان شان
به عنوان مرز میان حوضهٔ جونغاریا و بیابان تکله مکان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%DA%A9%D9%84%D9%87%E2%80%8C%D9%85%DA%A9%D8%A 7%D9%86) در غرب عمل می کند.
تلکه مکان به علت دارا بودن حوضهٔ شنی و احاطه شدن توسط رشته کوه های بلند به صورت جدا از گبی به شمار می آید.
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/30/1382429085.jpg
بسیاری از حوادث تاریخی مهم در گبی رخ داده است.
این بیابان خانهٔ سنگواره های بسیاری ازدایناسورهای قدیمی است که تا کنون کشف شده است، همانند سایر کشفیات مهم فسیلی. گبی بخش اعظمی از امپراتوری مغول، یکی از بزرگ ترین امپراتوری های جهان در طول قرن 13 و 14 را تشکیل داد بود.
گبی همچنین شهرهای مهمی برای توقف و استراحت بازرگانانی که از اروپا به چین سفر می کنند در خود داشته است.
مارکو پولو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A7%D8%B1%DA%A9%D9%88_%D9%BE%D9%88%D9%84% D9%88)، کاشف مشهور ایتالیایی، با شهرهای افسانه ای گبی در حماسهٔ 24 سال سفر خود در آسیا در راه بازگشت به ونیز برخورد کرده و آنرا در کتاب سفرهای مارکو پلو ذکر کرده.
بیابان گبی همچنین به رشد و توسعهٔ خود ادامه داده، که توسعهٔ سریع آن برای همسایگانش هشدار دهنده است. کشور چین با تبدیل شدن مراتع خود به بیابان بیشترین ضربه را می بیند.
حتی این توسعه سکونت انسان ها را نیز با خطر مواجه می کند.
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/29/1382357331.jpg
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/29/1382357276.jpg
منبع : ویکی پدیا (http://1doost.com/go/?u=http%3A%2F%2Ffa.wikipedia.org%2Fwiki%2F%25D8%25 A8%25DB%258C%25D8%25A7%25D8%25A8%25D8%25A7%25D9%25 86_%25DA%25AF%25D8%25A8%25DB%258C)
http://1doost.com/Files/Posts/Thumbs/77/14299.jpg
بیابان گبی 1300000 کیلومتر مربع وسعت دارد و دارای تابستان های گرم و زمستان های سرد می باشد.
آب و هوا
بیابان گبی بسیار سرد است ولی بندرت در آن برف دیده می شود. این بیابان بالاتر از سطح دریا قرار گرفته است و میزان بارندگی آن تا 190 میلیمتر در هر سال است.
حفاظت و محیط زیست
تخم دایناسور برای اولین بار در این بیابان شناسایی شده است و این بیابان یکی از منابع مهم سوخت های فسیلی با ارزش می باشد.
سازش
به منظور زنده ماندن در گبی، گیاهان به از دست دادن برگ های خود تا بارندگی مجدد نیازمند هستند.
این گیاهان دارای ریشه های طولانی هستند که توانایی جذب آب را از منطقه های بزرگ داراست.
کویرزایی
صحرای گبی طی فرایندی به نام کویرزایی در حال گسترش می باشد.
این بیابان در حال گسترش به مراتع چین می باشد. توفان های گرد و غبار به شدت صدمات سنگین به کشاورزی را افزایش می دهد.
گیاهان
گیاهان این بیابان شامل درخت اشنان، پیاز وحشی، بوته زار صحرا و علف می باشد
حیوانات
گبی, خانه گونه های مختلف حیوانات از قبیل آهوی دم سیاه، شتر باختری، گرگ ها، موش خرمای وحشی اروپایی مخطط، الاغ های وحشی مغولی، خرس قهوه ای، پلنگ برفی و آبچیلیک می باشد.
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/30/1382427946.jpg
هرچند پیابان گبی تنها پنجمین بیابان بزرگ در جهان است، بیابان گبی یک منطقه خشک متمایل به توسعه در قاره آسیا است.
محدوده گستردگی این بیابان دو کشور است و بخش های شمالی و شمال غربی چین و جنوبی مغولستان را پوشش میدهد.
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/30/1382428263.jpg
گبی از مسدود شدن بیشتر بارش ها به وسیلهٔ هیمالیا رنج می برد.
با این حال این بدین معنا نیست که این منطقه از بارش بی بهره است. در واقع گبی سالانه 7 اینچ بارش دارد.
گبی بسیار سرد است واین به خاطر موقعیت شمالی آن و ارتفاع آن است (حدود 1520 متر بالا تر از سطح دریا، در بالاترین نقطه) در نتیجه، گاهی اوقات حتی سرما و برف دیده می شود و برف تپه های گبی را می پوشانند. دما در زمستان و پاییز در آنجا می تواند به منهای 40 درجه فارنهایت برسد.
در زمستان گبی جای تفریح نیست و دمای هوای آن گاهی به 122 درجهی فارنهایت نیز می رسد.
این بیابان به مراتب از سایر بیابان ها شن کم تری دارد.
در عوض طبقات بیابان عمدتا سنگ برهنه است.
به این دلیل که در اکثر موارد باد به صورت شلاق از فلات عبور می کند.گبی شامل پنج منطقه مجزا زیست محیطی تقسیم می شود:1) بیابان های استپ شرقی گبی2) فلات نیمه کویری آلاشان3) دریاچه های دره استپ کویری گبی4) حوزه نیمه بیابانی جونغاریا5) رشته کوه های تیان شان
بیابان های استپ شرقی
بیشتر مناطق شرقی را تحت پوشش خود قرار می دهد که این مساحت حدود 281800 کیلومتر مربع است. این منطقه از بخش درونی فلات مغولستان در شمال چین تا خود مغولستان امتداد پیدا می کند.
تعداد زیادی دریاچهٔ نمک و مناطق کم ارتفاع در گبی شرقی همچون کوه یین وجود دارد.
آلاشان فلات نیمه بیابانی
در منطقهٔ غربی و جنوب غرب بیابان استپ شرقی گبی واقع شده است. بسیاری از این فلات ها از حوضه های بیابانی و رشته کوه های کم ارتفاع تشکیل شده است از جمله:
گبی محدودهٔ آلتایی، کوه های هلان و کوه های کیلیان.
دریاچه های درهٔ استپ بیابانی گبی
بین کوه های خانگای وگبی محدودهٔ آلاتای در شمال فلات آلاشان واقع شده است.
حوضهٔ نیمه بیابانی جونغاریا
بین رشته کوه تیان شان در جنوب و کوه های آلتای در شمال واقع شده است.
منطقه از گوشهٔ جنوب شرقی در مغولستان تا چین گسترش یافته است و بخش های شمالی استان سین کیانگ در چین را پوشش می دهد.
رشته کوه های تیان شان
به عنوان مرز میان حوضهٔ جونغاریا و بیابان تکله مکان (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%DA%A9%D9%84%D9%87%E2%80%8C%D9%85%DA%A9%D8%A 7%D9%86) در غرب عمل می کند.
تلکه مکان به علت دارا بودن حوضهٔ شنی و احاطه شدن توسط رشته کوه های بلند به صورت جدا از گبی به شمار می آید.
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/30/1382429085.jpg
بسیاری از حوادث تاریخی مهم در گبی رخ داده است.
این بیابان خانهٔ سنگواره های بسیاری ازدایناسورهای قدیمی است که تا کنون کشف شده است، همانند سایر کشفیات مهم فسیلی. گبی بخش اعظمی از امپراتوری مغول، یکی از بزرگ ترین امپراتوری های جهان در طول قرن 13 و 14 را تشکیل داد بود.
گبی همچنین شهرهای مهمی برای توقف و استراحت بازرگانانی که از اروپا به چین سفر می کنند در خود داشته است.
مارکو پولو (http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%A7%D8%B1%DA%A9%D9%88_%D9%BE%D9%88%D9%84% D9%88)، کاشف مشهور ایتالیایی، با شهرهای افسانه ای گبی در حماسهٔ 24 سال سفر خود در آسیا در راه بازگشت به ونیز برخورد کرده و آنرا در کتاب سفرهای مارکو پلو ذکر کرده.
بیابان گبی همچنین به رشد و توسعهٔ خود ادامه داده، که توسعهٔ سریع آن برای همسایگانش هشدار دهنده است. کشور چین با تبدیل شدن مراتع خود به بیابان بیشترین ضربه را می بیند.
حتی این توسعه سکونت انسان ها را نیز با خطر مواجه می کند.
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/29/1382357331.jpg
http://1doost.com/Files/Pictures/1392/07/29/1382357276.jpg
منبع : ویکی پدیا (http://1doost.com/go/?u=http%3A%2F%2Ffa.wikipedia.org%2Fwiki%2F%25D8%25 A8%25DB%258C%25D8%25A7%25D8%25A8%25D8%25A7%25D9%25 86_%25DA%25AF%25D8%25A8%25DB%258C)