تحصیل در داخل یا خارج از کشور ... چرا ؟

[Sa.n]

سلام دوستان عزیز
امروز قصد داریم که درباره تحصیل در خارج از کشور بحث کنیم
که آیا خوب هست و موجب موفقیت میشه یا خیر و اگر میشه از چه مقطعی بهتر هست ؟
آیا در خارج از کشور احتمال موفقیت بیشتر هست یا کمتر ؟
در آخر تاپیک نتیجه مشخص میشه که اصلا تحصیلات در خارج از کشور مناسب هست یا خیر و اگر مناسب هست از چه مقطعی تحصیلات شروع بشه . ویا اگر نه به چه دلیل ؟
ما فرض رو بر این میگیریم که فردی توان مالی برای تحصیلات رو داشته باشه ، بهتره که چگونه تصمیم بگیره ؟
و یا اگر شما جای فرد ذکر شده بودید چه می کردید ، به چه دلیل ؟

دوستان توجه داشته باشند


1- عزیزانی که در تاپیک شرکت می کنند توجه داشته باشند که حتما برای انتخاب خود دلیل آورند .
2- از هرگونه مرتبط کردن تاپیک با مسائل سیاسی و بی مربوط به تاپیک جدا خودداری بفرمایید
3- از تمامی دوستان خواهش دارم که در بحث شرکت کنند چون امکان داره بحث ما به خیلی از دوستانی که چنین اهدافی دارند کمک بخصوصی کند.
4- بحث کاملا جدی می باشد و از عزیزان خواهشمندم که در تاپیک جدیت لازمه را به خرج دهند .
موفق باشید

[masoume.a.92]

سلام
مرسی از تاپیک خوبت [golrooz]
یکی از نظراتم اینه که اونور بیشتر برا تحصیلات آدم ارزش قائلند
همه چیز تخصصا جداست
ارزش هر رشته مشخصه
کارش همینطور مجزا و تخصصی و به ارزش واقعی خودش
و اینا [nishkhand] و چیزای دیگه... فعلا همین [nishkhand]
حداقل راجع به خودم با قاطعیت میگم.



آهان اینو یادم رفت.
بنظرم آدم اگه میخواد بره بهتر از همون طفولیت بره [nishkhand]

[homeyra]

سلام دوستان عزیز
سلام

که آیا خوب هست و موجب موفقیت میشه یا خیر و اگر میشه از چه مقطعی بهتر هست ؟
از چند نفر که خارج از کشور تحصیل کردند،،شنیدم که بچه های ما تو مقطع راهنمایی و دبیرستان باسوادترن...بخصوص ریاضیات...

آیا در خارج از کشور احتمال موفقیت بیشتر هست یا کمتر ؟

موفقیت برای هرکس معنایی داره...موفقیت کم و زیاد نداره...آدم یا موفق هست یا نیست...موفقیت لحظه ایه....خیلی از اون کسایی که ما دلمون میخواد روزی هزار بار جاشون باشیم چون موفقن،خودشونو اونطور که باید موفق نمیدونن....اونی که کم و زیاد داره ،"تلاش" هست...تلاش هم به کشور و مکان مربوط نمیشه...اگه من با توجه به تلاشی که میکنم به اون جایی که میخوام برسم این یعنی موفقیت...

در آخر تاپیک نتیجه مشخص میشه که اصلا تحصیلات در خارج از کشور مناسب هست یا خیر و اگر مناسب هست از چه مقطعی تحصیلات شروع بشه . ویا اگر نه به چه دلیل ؟
به نظر من از اول دانشجویی خوبه...ولی از اون بهتر دوره ارشد و دکتراست...البته به رشته هم مربوط میشه....بعضی رشته ها تو کشورمون اصلا مناسب نیست و باید رفت....بعضی رشته ها هم برعکسه....

ما فرض رو بر این میگیریم که فردی توان مالی برای تحصیلات رو داشته باشه ، بهتره که چگونه تصمیم بگیره ؟
و یا اگر شما جای فرد ذکر شده بودید چه می کردید ، به چه دلیل ؟
من خودم رفتن رو ترجیح میدم ولی دوران ارشد و دکترا...برای دوران کارشناسی ایران خوبه...اون چیزی که باید یاد بگیری رو میگیری....





نظر سنجی رو جواب ندادم چون گزینه من توش نبود...(بعد از کارشناسی)

[Sa.n]

سلام
مرسی از تاپیک خوبت [golrooz]
یکی از نظراتم اینه که اونور بیشتر برا تحصیلات آدم ارزش قائلند
همه چیز تخصصا جداست
ارزش هر رشته مشخصه
کارش همینطور مجزا و تخصصی و به ارزش واقعی خودش
و اینا [nishkhand] و چیزای دیگه... فعلا همین [nishkhand]
حداقل راجع به خودم با قاطعیت میگم.



آهان اینو یادم رفت.
بنظرم آدم اگه میخواد بره بهتر از همون طفولیت بره [nishkhand]

سلام معصومه جان ممنون بابت نظرتون
فقط یک سوال داشتم این که شخصی بخواد از دوران ابتدایی تحصیلاتش در خارج از کشور تحصیل کنه ، بعدا که به ایران می خواد برگرده با مشکل رو به رو نمیشه که مثلا بعضیا میگن از فرهنگش دور میشه و از این جور صحبت ها
نظر شما در این باره چیه ؟

[masoume.a.92]

سلام معصومه جان ممنون بابت نظرتون
فقط یک سوال داشتم این که شخصی بخواد از دوران ابتدایی تحصیلاتش در خارج از کشور تحصیل کنه ، بعدا که به ایران می خواد برگرده با مشکل رو به رو نمیشه که مثلا بعضیا میگن از فرهنگش دور میشه و از این جور صحبت ها
نظر شما در این باره چیه ؟

خواهش میکنم.
خب ببینید بنده صرفا از جهت علم و تحصیلات و کار و اینا عرض کردم
دور شدن از فرهنگ و سایرموارد یکم مجزاست.

خب یکم دور میشه آدم از فضای ایرانو بی قانونی های ایرانی جماعت [nishkhand] نظیر آشغال انداختن تو خیابون چسبوندن آدامس به زیر میز! نزدن راهنما نبستن کمربند ایمنی و... [nishkhand]

نه ولی از شوخی گذشته
از این نظر یکم مشکل پیش میاد
شاید بشه با برگشت مداوم در بین تعطیلات و اینا مشکلو حل کرد ولی دست خوده آدمه که چطور بمونه...
باید فرد ارتباط مداوم با ایران و ایرانی ها داشته باشه که این قضایا پیش نیاد
در ضمن دور نشدن از اصل و دیانت و قرهنگ نیاز به مداومت در انجام کاراهایی داره که یک فرد وقتی تو ایران هست انجام میداد......
یعنی مقیم اونور باشه ولی ایرانی بمونه و ایرانی زندگی کنه تا جایی که میتونه و شرایط بهش اجازه میده
آخه بعضیا جو میگیرتشون از خارجیا هم خارجی تر میشن بعضیا! [nishkhand] کلا اصلا ایرانی بودنشونو کتمان میکنند! [negaran]

البته من شخصا مهاجرت یک نفر تنها رو اصلاااااااااا قبول ندارم حالا به هردلیلی که میخواد باشه
حتما باید با خانواده باشه
اگرم که اقوام و دوست و آشنای ایرانی هم باشه که فبها

نمیدونم تونستم درست منظورمو برسونم؟ [soal]

درمورد دلیلم از اینکه از همون ابتدایی برن چون فرد از همون اول با سیستم آموزشی که به نظر شخصی من درست تره بار میاد و بهتره...
حالا از مقاطع دیگه هم برن بد نیست


کلا در ایران تحصیلات و کار یک صفای خاصی داره که هیچ جای دنیا نداره [nishkhand]
بخصوص سیستم بروکراسی اداری [nishkhand]

[Sa.n]

خواهش میکنم.
خب ببینید بنده صرفا از جهت علم و تحصیلات و کار و اینا عرض کردم
دور شدن از فرهنگ و سایرموارد یکم مجزاست.

خب یکم دور میشه آدم از فضای ایرانو بی قانونی های ایرانی جماعت [nishkhand] نظیر آشغال انداختن تو خیابون چسبوندن آدامس به زیر میز! نزدن راهنما نبستن کمربند ایمنی و... [nishkhand]

نه ولی از شوخی گذشته
از این نظر یکم مشکل پیش میاد
شاید بشه با برگشت مداوم در بین تعطیلات و اینا مشکلو حل کرد ولی دست خوده آدمه که چطور بمونه...
باید فرد ارتباط مداوم با ایران و ایرانی ها داشته باشه که این قضایا پیش نیاد
در ضمن دور نشدن از اصل و دیانت و قرهنگ نیاز به مداومت در انجام کاراهایی داره که یک فرد وقتی تو ایران هست انجام میداد......
یعنی مقیم اونور باشه ولی ایرانی بمونه و ایرانی زندگی کنه تا جایی که میتونه و شرایط بهش اجازه میده
آخه بعضیا جو میگیرتشون از خارجیا هم خارجی تر میشن بعضیا! [nishkhand] کلا اصلا ایرانی بودنشونو کتمان میکنند! [negaran]

البته من شخصا مهاجرت یک نفر تنها رو اصلاااااااااا قبول ندارم حالا به هردلیلی که میخواد باشه
حتما باید با خانواده باشه
اگرم که اقوام و دوست و آشنای ایرانی هم باشه که فبها

نمیدونم تونستم درست منظورمو برسونم؟ [soal]

درمورد دلیلم از اینکه از همون ابتدایی برن چون فرد از همون اول با سیستم آموزشی که به نظر شخصی من درست تره بار میاد و بهتره...
حالا از مقاطع دیگه هم برن بد نیست


کلا در ایران تحصیلات و کار یک صفای خاصی داره که هیچ جای دنیا نداره [nishkhand]
بخصوص سیستم بروکراسی اداری [nishkhand]


دقیقا همینطوره
حرفتون کاملا صحیحه
کاملا متوجهم
من منظورم همون بعضیایی بودن که فرهنگشون هم تغییر میکنه با رفتن به خارج
به نظر من اگر از این جور افراد برن خارج حتی در تعطیلاتشون هم بیان ایران باز هم فرقی به حالشون نداره
این افراد اصولا تاثیر پذیرند از محیط و گاهی دست خودشون هم نیست
اما خب ممکنه استعداد و شکوفایی خوبی داشته باشن در خارج از کشور
بقیه افراد هم هستن که علاقه به وطنشون حتی اگر از کودکی هم برن اجازه نمیده که فرهنگشون تغییر کنه و دوباره به ایران باز خواهند گشت
بین این دو دسته حتما در خانواده هاشون ذره ای وابستگی به ایران وجود داره ، به خاطر وجود بستگان و فامیل که دلیلی میشه برای بازگشتشون به ایران
اما خب به دلیل این که سطح علمی کشور های خارجی بالاتر از ایران هست خیلی بهتره که فرزند یک خانواده از دوران کودکی در خارج تعلیم ببینه و همینطور یکم هم ممکنه خطر آفرین باشه برای این که کودک در اون زمان شخصیتش شکل میگیره می تونه از محیط تاثیر پذیری داشته باشه ، اما به نظر من از سنینی که کودک به اندازه کافی به رشد عقلی رسیده باشه خیلی بهتره
البته در این زمینه نظرات کاملا متفاوته

[masoume.a.92]

دقیقا همینطوره
حرفتون کاملا صحیحه
کاملا متوجهم
من منظورم همون بعضیایی بودن که فرهنگشون هم تغییر میکنه با رفتن به خارج
به نظر من اگر از این جور افراد برن خارج حتی در تعطیلاتشون هم بیان ایران باز هم فرقی به حالشون نداره
این افراد اصولا تاثیر پذیرند از محیط و گاهی دست خودشون هم نیست
اما خب ممکنه استعداد و شکوفایی خوبی داشته باشن در خارج از کشور
بقیه افراد هم هستن که علاقه به وطنشون حتی اگر از کودکی هم برن اجازه نمیده که فرهنگشون تغییر کنه و دوباره به ایران باز خواهند گشت
بین این دو دسته حتما در خانواده هاشون ذره ای وابستگی به ایران وجود داره ، به خاطر وجود بستگان و فامیل که دلیلی میشه برای بازگشتشون به ایران
اما خب به دلیل این که سطح علمی کشور های خارجی بالاتر از ایران هست خیلی بهتره که فرزند یک خانواده از دوران کودکی در خارج تعلیم ببینه و همینطور یکم هم ممکنه خطر آفرین باشه برای این که کودک در اون زمان شخصیتش شکل میگیره می تونه از محیط تاثیر پذیری داشته باشه ، اما به نظر من از سنینی که کودک به اندازه کافی به رشد عقلی رسیده باشه خیلی بهتره
البته در این زمینه نظرات کاملا متفاوته


شما درست میفرمایی. حرف حق جواب نداره.
این دسته مذکور از عزیزان ([nishkhand]) همون هایی هستند که هنوز اونور نرفته فرهنگ و اصالت و دیانت ایرانی رو میذارن کنار و کلا تو ژست هستند. [nadanestan]


شکل گرفتن شخصیت و اینا که فرمودی متاثره و لی خب با تدابیر والدین میشه در اکثر موارد شرایط رو کنترل کرد.
نظر شمام نظر خوبیه که شخصیت شکل بگیره و بعد مهاجرت... خیلی در عدم تغییر پذیری موثره
ولی مواردی تو دید هستند کسایی که بعد از اون سن خاص رفتند و بازم کلا هویتشون تغییر کرده
کلا هردوتاش نظر خوبیه. [cheshmak]

ما که اسیر بروکراسی اداری ایرانیم و به همین سبب عمرا نمیریم! [nishkhand]

[Sa.n]

شما درست میفرمایی. حرف حق جواب نداره.
این دسته مذکور از عزیزان ([nishkhand]) همون هایی هستند که هنوز اونور نرفته فرهنگ و اصالت و دیانت ایرانی رو میذارن کنار و کلا تو ژست هستند. [nadanestan]


شکل گرفتن شخصیت و اینا که فرمودی متاثره و لی خب با تدابیر والدین میشه در اکثر موارد شرایط رو کنترل کرد.
نظر شمام نظر خوبیه که شخصیت شکل بگیره و بعد مهاجرت... خیلی در عدم تغییر پذیری موثره
ولی مواردی تو دید هستند کسایی که بعد از اون سن خاص رفتند و بازم کلا هویتشون تغییر کرده
کلا هردوتاش نظر خوبیه. [cheshmak]

ما که اسیر بروکراسی اداری ایرانیم و به همین سبب عمرا نمیریم! [nishkhand]

میدونید این که شخصیت یکی در دوران رشد شکل بگیره بدون نظارت والدین ، دست خود کودک نیست ، چون عقلش به حدی نرسیده که بتونه تشخیص بده
اما برای فردی که یک مقدار بزرگتر باشه و شخصیتش شکل گرفته باشه کنترل تاثیر پذیر نبودن آسون تر هست و دست خودشه که تاثیر پذیر باشه یا خیر
بروکراسی ...! [nishkhand]

[masoume.a.92]

میدونید این که شخصیت یکی در دوران رشد شکل بگیره بدون نظارت والدین ، دست خود کودک نیست ، چون عقلش به حدی نرسیده که بتونه تشخیص بده


گلم انگار توجه نکردین [nishkhand]
بنده گفتم با تدابیر والدین...
بله درسته. بدون توجه و نظارت والدین تو ایرانش به نا کجا آباد میرسن چه برسه تو کشور غریب...

بعدشم کلا کم نیستن کسایی که با 20-30 سال سن تاثیر پذیریشون حال آدمو دگرگون میکنه.... [cheshmak]

[golrooz]

[Sa.n]

گلم انگار توجه نکردین [nishkhand]
بنده گفتم با تدابیر والدین...
بله درسته. بدون توجه و نظارت والدین تو ایرانش به نا کجا آباد میرسن چه برسه تو کشور غریب...

بعدشم کلا کم نیستن کسایی که با 20-30 سال سن تاثیر پذیریشون حال آدمو دگرگون میکنه.... [cheshmak]

[golrooz]
بله توجه کردم
چون مطمئنا با تدبیر والدین این اتفاق نخواهد افتاد من جنبه دیگرش رو مثال زدم
به خود والدین هم بستگی داره که خودشون چجوری تربیت شده باشن و براشون مهم باشه اصلا یا نه
سرچشمه تاثیر پذیری اون افراد از کودکیشون نشات میگیره اگر به زندگیشون دقیق تر نگاه کنیم ، در هر حال در این راه والدین هم برای تحصیل هم برای تاثیر پذیری کودکشون موثر واقع میشن

[Sa.n]

موفقیت برای هرکس معنایی داره...موفقیت کم و زیاد نداره...آدم یا موفق هست یا نیست...موفقیت لحظه ایه....خیلی از اون کسایی که ما دلمون میخواد روزی هزار بار جاشون باشیم چون موفقن،خودشونو اونطور که باید موفق نمیدونن....اونی که کم و زیاد داره ،"تلاش" هست...تلاش هم به کشور و مکان مربوط نمیشه...اگه من با توجه به تلاشی که میکنم به اون جایی که میخوام برسم این یعنی موفقیت...



سپاس از شرکتتون در تاپیک
این سوال رو پرسیدم چون اکثرا میگن فلانی رفت فلان کشور تحصیل کرد الان یک فرد سرشناس و موفقه ، همه هم این موضوع رو به خاطر کشوری که درش فرد تحصیل کرده می دونن

[m.g.s.t.r]

کی از نظراتم اینه که اونور بیشتر برا تحصیلات آدم ارزش قائلند
همه چیز تخصصا جداست
ارزش هر رشته مشخصه

البته این تنها با تحصیل مرتبط نیست و بیشتر به کار و زندگی در خارج مربوط میشه

[Almas Parsi]

با سلام به همه دوستان

و تشکر از ساغر عزیز برای طرح این نظرسنجی
در ابتدا ترجیح میدم از حسن ها و معایب تحصیل در خارج کشور صحبتی کنم و بعد از اون بپردازیم به سن تحصیل

البته پاسخ دادن به این سوال و نظرسنجی چون ابعاد گسترده ای داره کار ساده ای نیست و بایستی همه جوانب اون در نظر گرفته بشه چون علاوه بر توان مالی شرایط افراد با هم متفاوته
آموزش کار تیمی و روحیه تحقیق و همچنین امکانات آموزشی و پژوهشی و به روز بودن رو میتونیم در فضاهای آموزشی خارج از کشور به سبک مطلوبی اشاره کنیم که در ایران همه این موارد با نقاط ضعف های فراوانی همراه هست
مورد بعدی شرایط و فرهنگ کنونی در کشور ما که فرد در حال تحصیل چون جدای از این اجتماع نیست پس درگیر با اون مشکلات خواهد بود از جمله ترافیک وحشتناک که همیشه غیر قابل پیش بینی و تشخیص هست واین مساله به تنهایی تمامی برنامه های فرد رو به اشکال میزنه و فرد نمیتونه مدیریت درستی برای برنامه هاش داشته باشه

محدودیت هایی که در رشته های تحصیلی دارن و قوانینی که وضع میشن و برداشته میشن لطمات زیادی به فرد میزنه

مثلا زیر شاخه فلان رشته تحصیلی بنا به دلایلی در هیچ دانشگاهی تحصیل نمیشه و فرد مجبوره دست از علایقش برداره و به آنچه که شرایط بهش اجازه میده روی بیاره و بعد از چند سال قانونی وضع میشه اون رشته تحصیلی تایید میشه ولی در دورترین نقاط کشور که باز خودش برای تحصیل مشکلاتی در بر داره

برای افرادی که تحصیلات آموزشی رو صرفا برای مدرک نمیخوان و روحیه پژوهش دارند تحصیل در خارج از کشور توصیه میشه چون در این زمینه در خارج از کشور بها و ارزش بیشتری قائل هستند

بزرگترین مشکل سیستم آموزشی کشور ما سطحی نگر بودن و غیر کاربردی بودنه
دانشگاه های کشور ما به وفور نظریه پرداز تربیت میکنند که در عمل نمیتونند بازدهی داشته باشند
ولی این رو هم نباید فراموش کرد برای تحصیل در خارج زندگی و اقامت در یک کشور بدور از وطن بایستی فرد روحیه ای قوی داشته باشه و به منظور خوشگذرانی نرفته باشه و میشه اطمینان داشت در زمینه علم و فناوری موفقیت در اون فضا تضمینیه

اگر هم فرد بتونه در شرایط خارج از کشور تحصیل کنه و با اون شرایط سازگار بشه مسلما از مزایای دیگرش اینه که زبان دیگری رو جز زبان مادری هم یاد گرفته و با فرهنگ های سایر ملل هم آشنایی پیدا میکنه ارزشهای تحصیلی و اجتماعیش افزایش پیدا خواهد کرد و از همه مهمتر با استاندارد های دنیای جدید و فناوری های نوین آشنایی پیدا خواهد کرد

از بزرگترین معایب دوری از وطن هم دوری از خانواده و از دست دادن شرایطی که برای فرد تا سالها یک عادت دوست داشتنی بوده چون فقط اون عادات در فرهنگ خودش رواج داشته و اجین شدن با زبانی غیر فارسی و دوری از زبان مادری که اگر فرد نتونه با شرایط خودش رو وفق بده ممکنه دچار افسردگی و غم غربت هم بشه

و گاهی هم در برخی افراد مادی گرایی آزار دهنده خواهد بود و ممکنه با فرهنگ های غیر متعارف روبرو بشه و خوشایند روحیاتش نباشه و مشاهده برخی افراد که در شرایط بی محدودیتی از هویت خودشون دور شدند و ....

البته باز هم انتخاب کشور و دانشگاه مورد نظر و رشته تحصیلی بسیار مهم هست
واما از چه مقطعی تحصیل مناسب هست باز بستگی به شرایط خانوادگی فرد داره

به اعتقاد من هم همونطور که دوستان اشاره کردند بهتره فرد شخصی از اعضای خانواده به همراهش باشه...
اگر شرایط رو از کودکی داشته باشه بهتره ولی مشروط به اینکه اصالت ایرانی بودن فراموش نشه
در تمامی مقاطع میشه فرد چنین تصمیمی بگیره ولی بهترین کار اینه که اگر قصد تحصیل فرزند در خارج از کشور بود والدین پیش نیازها رو پیش از رفتن فرزندشون فراهم کنند مثلا آموزش زبان بزرگترین مساله هست و تحصیل فرزندشون در ایران بایستی تا حدودی نزدیک به استاندارد های خارج کشور باشه و این امر فقط با انتخاب محیط های آموزشی استاندارد قابل اجراست..

به نظر من اگر قراره هزینه بشه این هزینه بایستی از قبل از رفتن هم اعمال بشه و شرایط مطلوبی رو برای فرد فراهم کنند تا فرد با مشکلات کمتری در خارج از کشور مواجه بشه

و طبعا برای اشخاصی که در مراحل بالاتر تصمیم به تحصیل خارج از کشور دارن شرایط کمی سخت تر هست چون اگر زمینه فراهم نشده باشه تطبیق اون فرد با شرایط جدید براش سخت خواهد بود

در آخر این نکته بسیار مهمه که :
همه این شرایط مشروط به اینکه فرد تحصلیلات عالیه رو در خارج از کشور تکمیل کنه و خدمتش رو در کشور خودش انجام بده ارزشمنده و نباید فراموش کرد که ایرانی به ایرانی بودنش افتخار میکنه و اگر هم تصمیم داره بره و خارج از کشورش تحصیل کنه فقط به نیت خدمت به هم میهن و کشور خودش باید باشه ....


با تشکر از توجه شما دوستان[golrooz]

[zoh_reh]

با تشکر از ساغر جون

من با حمیرا جون موافقم یعنی تحصیلات تا دبیرستان اینجا رو خیلی بیشتر از اونجا تایید می کنن.

بنظر من تحصیلات اونطرف خوبه چون برنامه های ارائه شده به دانشجو از شروع تحصیلات ، موارد اداری و ارزش گذاری تحصیلی و.... تغییراتی نداشته و شما میتونین با کمال آرامش برنامه ریزی بلند مدت داشته باشین.

روش تدریس در دانشگاهها با توجه به موقعیت دانشگاه تفاوتی نخواهد داشت.

اساتید واقعا از تخصص و تجربه کافی برخوردارن، و قدرت کنترل دانشجویان رو از جهات مختلف خیلی خوب دارن.

یکی از آشناها تو نیویورک اسلام شناسی تدریس میکنه ، ایشون روحانی هستن و در ایران دروس حوزوی رو تا سطوح عالیه رفته ان. یعنی تو درس ادیان شناسی( یه همچین عنوانی) ، یک مسلمان به قول ما تمام عیار اسلام رو تدریس می کنه، و ایشون از مزایای مالی و اجتماعی خوبی هم برخوردارن. و از مباحثه با دانشجویانی که دارای ادیان مختلف هستند خیلی راضی می باشند.

از نقطه نظر تغییرات رفتاری و اخلاقی خب کسی نمیتونه تاثیر محیط را منکر بشه که دوستان اشارات خوبی در این زمینه داشتند.

[maryam kia]

سلام.
راستش نظر من اینکه بعد از گذروندنه یه مقطعی در دانشگاه خوبه برای ادامه تحصیل به خارج کشور رفت و اونجا درس خوند.
ولی دانشگاه های خوبم اینجا زیاد هست.حالا چه اینجا چه خارج کشور!باید برای اون چیزی ک انتخاب کردی تلاش کنی تا موفق بشی [cheshmak]
اینجوریا هم نیست ک هر کی رفته موفق شده باشه ....

[sr hesabi]

سلام دوستان عزیز
سلام و ممنون بابت ایجاد تاپیک
امروز قصد داریم که درباره تحصیل در خارج از کشور بحث کنیم
که آیا خوب هست و موجب موفقیت میشه یا خیر و اگر میشه از چه مقطعی بهتر هست ؟
موفقیت رو ممکن هست که بدنبال داشته باشه و تضمین نمیکنه ولی خوب در بعضی از کشور ها به دلیل امکانات و پشتیبانی هایی که میشه
موجب میشه افراد مستعد به موفقیت برسند
همچنین بعضی از افراد مستعد در ایران پشت سدی به نم کنکور میمانند به همین دلیل مهاجرت موجب ایجاد پیروزی افراد میشه
آیا در خارج از کشور احتمال موفقیت بیشتر هست یا کمتر ؟
بستگی به فردش داره
در آخر تاپیک نتیجه مشخص میشه که اصلا تحصیلات در خارج از کشور مناسب هست یا خیر و اگر مناسب هست از چه مقطعی تحصیلات شروع بشه . ویا اگر نه به چه دلیل ؟
مناسب هست،اگه فردی از کودکی مهاجرت کنه ،خب تطابقش با محیط راحتره ولی اگه نشد به نظر من بعد دیپلم بهتره یا حتی برای دکتری
بازم این به خود فرد برمیگرده ولی شاید از دیپلم به بعد بهتر باشه
ما فرض رو بر این میگیریم که فردی توان مالی برای تحصیلات رو داشته باشه ، بهتره که چگونه تصمیم بگیره ؟

و یا اگر شما جای فرد ذکر شده بودید چه می کردید ، به چه دلیل ؟
من اگه بودم،مهاجرت میکردم
دلایلشم برمیگرده به شرایطم،و اینکه بعضی از فرصت ها ناخواسته ازم گرفته شده که اگه مهاجرت کنم ممکنه برگرده بهم

بازم ممنون
امیدوارم جواب مورد نظر رو داده باشم

[Sa.n]

با تشکر از ساغر جون

من با حمیرا جون موافقم یعنی تحصیلات تا دبیرستان اینجا رو خیلی بیشتر از اونجا تایید می کنن.

بنظر من تحصیلات اونطرف خوبه چون برنامه های ارائه شده به دانشجو از شروع تحصیلات ، موارد اداری و ارزش گذاری تحصیلی و.... تغییراتی نداشته و شما میتونین با کمال آرامش برنامه ریزی بلند مدت داشته باشین.

روش تدریس در دانشگاهها با توجه به موقعیت دانشگاه تفاوتی نخواهد داشت.

اساتید واقعا از تخصص و تجربه کافی برخوردارن، و قدرت کنترل دانشجویان رو از جهات مختلف خیلی خوب دارن.

یکی از آشناها تو نیویورک اسلام شناسی تدریس میکنه ، ایشون روحانی هستن و در ایران دروس حوزوی رو تا سطوح عالیه رفته ان. یعنی تو درس ادیان شناسی( یه همچین عنوانی) ، یک مسلمان به قول ما تمام عیار اسلام رو تدریس می کنه، و ایشون از مزایای مالی و اجتماعی خوبی هم برخوردارن. و از مباحثه با دانشجویانی که دارای ادیان مختلف هستند خیلی راضی می باشند.

از نقطه نظر تغییرات رفتاری و اخلاقی خب کسی نمیتونه تاثیر محیط را منکر بشه که دوستان اشارات خوبی در این زمینه داشتند.

سلام زهره جان
سپاس از توجه و شرکت شما در بحث
ببینید ما دو تا بحث داریم یک بحث این که در خارج از ایران به دانشجو ها و محصلین بیشتر اهمیت
و یک بحث دیگه هم هست اینه که سطح علمی مدارس ایران تا دبیرستان بالاتر از خارج از کشور ماست
که مزایا و موقعیت اجتماعی به همون مورد اول مرتبطه اما آیا به نظر شما اگر توی ایران هم همینقدر به دانشجویان بها داده بشه و امکانات براشون گذاشته بشه دانشجویان ترجیه میدن در ایران بمونن و اینجا تحصیل کنند ؟

[Sa.n]

با سلام به همه دوستان

و تشکر از ساغر عزیز برای طرح این نظرسنجی
در ابتدا ترجیح میدم از حسن ها و معایب تحصیل در خارج کشور صحبتی کنم و بعد از اون بپردازیم به سن تحصیل

البته پاسخ دادن به این سوال و نظرسنجی چون ابعاد گسترده ای داره کار ساده ای نیست و بایستی همه جوانب اون در نظر گرفته بشه چون علاوه بر توان مالی شرایط افراد با هم متفاوته
آموزش کار تیمی و روحیه تحقیق و همچنین امکانات آموزشی و پژوهشی و به روز بودن رو میتونیم در فضاهای آموزشی خارج از کشور به سبک مطلوبی اشاره کنیم که در ایران همه این موارد با نقاط ضعف های فراوانی همراه هست
مورد بعدی شرایط و فرهنگ کنونی در کشور ما که فرد در حال تحصیل چون جدای از این اجتماع نیست پس درگیر با اون مشکلات خواهد بود از جمله ترافیک وحشتناک که همیشه غیر قابل پیش بینی و تشخیص هست واین مساله به تنهایی تمامی برنامه های فرد رو به اشکال میزنه و فرد نمیتونه مدیریت درستی برای برنامه هاش داشته باشه

محدودیت هایی که در رشته های تحصیلی دارن و قوانینی که وضع میشن و برداشته میشن لطمات زیادی به فرد میزنه

مثلا زیر شاخه فلان رشته تحصیلی بنا به دلایلی در هیچ دانشگاهی تحصیل نمیشه و فرد مجبوره دست از علایقش برداره و به آنچه که شرایط بهش اجازه میده روی بیاره و بعد از چند سال قانونی وضع میشه اون رشته تحصیلی تایید میشه ولی در دورترین نقاط کشور که باز خودش برای تحصیل مشکلاتی در بر داره

برای افرادی که تحصیلات آموزشی رو صرفا برای مدرک نمیخوان و روحیه پژوهش دارند تحصیل در خارج از کشور توصیه میشه چون در این زمینه در خارج از کشور بها و ارزش بیشتری قائل هستند

بزرگترین مشکل سیستم آموزشی کشور ما سطحی نگر بودن و غیر کاربردی بودنه
دانشگاه های کشور ما به وفور نظریه پرداز تربیت میکنند که در عمل نمیتونند بازدهی داشته باشند
ولی این رو هم نباید فراموش کرد برای تحصیل در خارج زندگی و اقامت در یک کشور بدور از وطن بایستی فرد روحیه ای قوی داشته باشه و به منظور خوشگذرانی نرفته باشه و میشه اطمینان داشت در زمینه علم و فناوری موفقیت در اون فضا تضمینیه

اگر هم فرد بتونه در شرایط خارج از کشور تحصیل کنه و با اون شرایط سازگار بشه مسلما از مزایای دیگرش اینه که زبان دیگری رو جز زبان مادری هم یاد گرفته و با فرهنگ های سایر ملل هم آشنایی پیدا میکنه ارزشهای تحصیلی و اجتماعیش افزایش پیدا خواهد کرد و از همه مهمتر با استاندارد های دنیای جدید و فناوری های نوین آشنایی پیدا خواهد کرد

از بزرگترین معایب دوری از وطن هم دوری از خانواده و از دست دادن شرایطی که برای فرد تا سالها یک عادت دوست داشتنی بوده چون فقط اون عادات در فرهنگ خودش رواج داشته و اجین شدن با زبانی غیر فارسی و دوری از زبان مادری که اگر فرد نتونه با شرایط خودش رو وفق بده ممکنه دچار افسردگی و غم غربت هم بشه

و گاهی هم در برخی افراد مادی گرایی آزار دهنده خواهد بود و ممکنه با فرهنگ های غیر متعارف روبرو بشه و خوشایند روحیاتش نباشه و مشاهده برخی افراد که در شرایط بی محدودیتی از هویت خودشون دور شدند و ....

البته باز هم انتخاب کشور و دانشگاه مورد نظر و رشته تحصیلی بسیار مهم هست
واما از چه مقطعی تحصیل مناسب هست باز بستگی به شرایط خانوادگی فرد داره

به اعتقاد من هم همونطور که دوستان اشاره کردند بهتره فرد شخصی از اعضای خانواده به همراهش باشه...
اگر شرایط رو از کودکی داشته باشه بهتره ولی مشروط به اینکه اصالت ایرانی بودن فراموش نشه
در تمامی مقاطع میشه فرد چنین تصمیمی بگیره ولی بهترین کار اینه که اگر قصد تحصیل فرزند در خارج از کشور بود والدین پیش نیازها رو پیش از رفتن فرزندشون فراهم کنند مثلا آموزش زبان بزرگترین مساله هست و تحصیل فرزندشون در ایران بایستی تا حدودی نزدیک به استاندارد های خارج کشور باشه و این امر فقط با انتخاب محیط های آموزشی استاندارد قابل اجراست..

به نظر من اگر قراره هزینه بشه این هزینه بایستی از قبل از رفتن هم اعمال بشه و شرایط مطلوبی رو برای فرد فراهم کنند تا فرد با مشکلات کمتری در خارج از کشور مواجه بشه

و طبعا برای اشخاصی که در مراحل بالاتر تصمیم به تحصیل خارج از کشور دارن شرایط کمی سخت تر هست چون اگر زمینه فراهم نشده باشه تطبیق اون فرد با شرایط جدید براش سخت خواهد بود

در آخر این نکته بسیار مهمه که :
همه این شرایط مشروط به اینکه فرد تحصلیلات عالیه رو در خارج از کشور تکمیل کنه و خدمتش رو در کشور خودش انجام بده ارزشمنده و نباید فراموش کرد که ایرانی به ایرانی بودنش افتخار میکنه و اگر هم تصمیم داره بره و خارج از کشورش تحصیل کنه فقط به نیت خدمت به هم میهن و کشور خودش باید باشه ....


با تشکر از توجه شما دوستان[golrooz]

سلام
سپاس از شرکتتون در بحث
خب پس با این دید ما این برداشت رو می کنم که اگر امکانات مناسب برای محصلان ایرانی فراهم بشه دیگه ترجیح نمیدن که خارج از کشور تحصیل کنن
پس میشه گفت یک جور دانشجویان به خاطر مزایا و دیده شدن استعدادهاشون به کشور های خارجی روی میارن و قصد تحصیل در خارج رو دارن
حالا اینجا یک سوال مطرح میشه که به نظر شما همین مزایا چقدر در روحیه محصل تاثیر داره و آیا در تعلمش موثره ؟

[Sa.n]

سلام دوستان عزیز
سلام و ممنون بابت ایجاد تاپیک
امروز قصد داریم که درباره تحصیل در خارج از کشور بحث کنیم
که آیا خوب هست و موجب موفقیت میشه یا خیر و اگر میشه از چه مقطعی بهتر هست ؟
موفقیت رو ممکن هست که بدنبال داشته باشه و تضمین نمیکنه ولی خوب در بعضی از کشور ها به دلیل امکانات و پشتیبانی هایی که میشه
موجب میشه افراد مستعد به موفقیت برسند
همچنین بعضی از افراد مستعد در ایران پشت سدی به نم کنکور میمانند به همین دلیل مهاجرت موجب ایجاد پیروزی افراد میشه
آیا در خارج از کشور احتمال موفقیت بیشتر هست یا کمتر ؟
بستگی به فردش داره
در آخر تاپیک نتیجه مشخص میشه که اصلا تحصیلات در خارج از کشور مناسب هست یا خیر و اگر مناسب هست از چه مقطعی تحصیلات شروع بشه . ویا اگر نه به چه دلیل ؟
مناسب هست،اگه فردی از کودکی مهاجرت کنه ،خب تطابقش با محیط راحتره ولی اگه نشد به نظر من بعد دیپلم بهتره یا حتی برای دکتری
بازم این به خود فرد برمیگرده ولی شاید از دیپلم به بعد بهتر باشه
ما فرض رو بر این میگیریم که فردی توان مالی برای تحصیلات رو داشته باشه ، بهتره که چگونه تصمیم بگیره ؟

و یا اگر شما جای فرد ذکر شده بودید چه می کردید ، به چه دلیل ؟
من اگه بودم،مهاجرت میکردم
دلایلشم برمیگرده به شرایطم،و اینکه بعضی از فرصت ها ناخواسته ازم گرفته شده که اگه مهاجرت کنم ممکنه برگرده بهم

بازم ممنون
امیدوارم جواب مورد نظر رو داده باشم


سلام
و سپاس از شرکت در بحث و پاسخگوییتون [golrooz]
تا اینجا اکثر دوستان ترجیح میدادن که چه از دوران ابتدایی تحصیل و چه در دوران بالاتر در خارج از ایران تحصیل کنند
شما فرمودید که بهتره از دوران ابتدایی فرد به بره و یا بهتر از اون بعد از دیپلم هست
یکی از موانع دانشگاه و تشویق افراد هم همونطور که شما فرمودید کنکور هست که اگر الان کنکور مانع نبود اکثر دانشجویانی که به خارج از کشور رفتن و برخی برگشتن و برخی دیگر خیر ، در ایران بودن .
برداشتن کنکور با یک سری مخالفت ها و مشکلات برابری میکنه
اما آیا برداشتن کنکور ارزشش رو داره که دانشجویان ما در ایران بمونن ؟یا خیر؟

[Sa.n]

دوستان عزیز ؛
غیر از بحث هایی که تا اینجا مطرح شد و به امید خدا بحث به خوبی داره پیش میره با کمک شما
یک بحث دیگه هم مطرحه
ما باید تمامی جوانب رو در نظر بگیریم تا بتونیم درباره این موضوع درست بحث کنیم
اگر دقت کرده باشید هر کسی که تحصیلات در خارج از کشور ما رو داره هر کسی که با فرد برخورد میکنه تا یک فرسنگ اون سمت تر همه میگن فلانی رو میبینی از دانشگاه فلان ، فلان کشور مدرک گرفته ، آدم خیلی فهیم و پری هست و اینجوریه و اونجوریه
آیا این درسته که هر کسی که خارج از ایران تحصیل کرده اطلاعاتش بیشتره و به قول برخی علامه هست ؟
یا به عبارت دیگه ، یک استاد دانشگاه که در بهترین دانشگاه های ایران تدریس می کردن رو مدارکشون رو دیده بودم که حتی در یکی از سطح معمولی ترین دانشگاه های خارج هم تدریس کرده بودن اما نام دانشگاه خارجی رو بالاتر از همه زده بودن و دانشگاه های ایرانی رو خیلی کوچک مثل پا ورقی !!
در ایران درس خوندن در خارج از کشور برابر با اعتبار هر فردی شده
آیا این درسته به نظر شما ؟

[sr hesabi]

سلام
و سپاس از شرکت در بحث و پاسخگوییتون [golrooz]
تا اینجا اکثر دوستان ترجیح میدادن که چه از دوران ابتدایی تحصیل و چه در دوران بالاتر در خارج از ایران تحصیل کنند
شما فرمودید که بهتره از دوران ابتدایی فرد به بره و یا بهتر از اون بعد از دیپلم هست
یکی از موانع دانشگاه و تشویق افراد هم همونطور که شما فرمودید کنکور هست که اگر الان کنکور مانع نبود اکثر دانشجویانی که به خارج از کشور رفتن و برخی برگشتن و برخی دیگر خیر ، در ایران بودن .
برداشتن کنکور با یک سری مخالفت ها و مشکلات برابری میکنه
اما آیا برداشتن کنکور ارزشش رو داره که دانشجویان ما در ایران بمونن ؟یا خیر؟



مانع اکثر افراد نیست
ولی میتونه یکسری از افراد رو از اون چیزی که میتونند درش بهترین عملکرد داشته باشند دور کنه،شما خیلی شنیدید که مثلا فلان رشته میخواسته ولی الان در رشته دیگه ایی تحصیل داره
و دلیل دیگه بعد از کنکور در ایران به خیلی از موارد پژوهشی خیلی کم توجه نشون داده میشه و مسائلی از این قبیل

نمیگم که کنکور برداشته شه ولی بهتره آزمون ورودی به کنکوری تخصصی تر بشه
مثلا برای کسی که خواستار ورود به رشته برق هست چه ضرورتی داره عربیش عالی باشه،به چه دردش میخوره،من خیلی ها رو میشناسم که از لحاظ دروس اختصاصی عالیهستند ولی در دروس عمومی ضعف دارند و این افراد از ورود به دانشگاه و رشته تخصصی منع میشوند یا مجبور به تحصیل در دانشگاه های ضعیف تر میشوند

[sr hesabi]

دوستان عزیز ؛
غیر از بحث هایی که تا اینجا مطرح شد و به امید خدا بحث به خوبی داره پیش میره با کمک شما
یک بحث دیگه هم مطرحه
ما باید تمامی جوانب رو در نظر بگیریم تا بتونیم درباره این موضوع درست بحث کنیم
اگر دقت کرده باشید هر کسی که تحصیلات در خارج از کشور ما رو داره هر کسی که با فرد برخورد میکنه تا یک فرسنگ اون سمت تر همه میگن فلانی رو میبینی از دانشگاه فلان ، فلان کشور مدرک گرفته ، آدم خیلی فهیم و پری هست و اینجوریه و اونجوریه
آیا این درسته که هر کسی که خارج از ایران تحصیل کرده اطلاعاتش بیشتره و به قول برخی علامه هست ؟
این کاملا اشتباهه ،خیلی از کشور هایی که الان دارند بیشترین دانشجو ایرانی رو به طرف خودشون می کشند مثل مالزی خیلی از دانشگاهاشون ضعیف تر از ایران هست و استادانی ضعیف تر داره
ولی در مورد کشور هایی مانند آمریکا،انگلیس و... خب خیلی از دانشگاهاشون در سطح بالاتری هستند
یا به عبارت دیگه ، یک استاد دانشگاه که در بهترین دانشگاه های ایران تدریس می کردن رو مدارکشون رو دیده بودم که حتی در یکی از سطح معمولی ترین دانشگاه های خارج هم تدریس کرده بودن اما نام دانشگاه خارجی رو بالاتر از همه زده بودن و دانشگاه های ایرانی رو خیلی کوچک مثل پا ورقی !!
در ایران درس خوندن در خارج از کشور برابر با اعتبار هر فردی شده
آیا این درسته به نظر شما ؟

[Sa.n]

دوستان عزیز ؛
غیر از بحث هایی که تا اینجا مطرح شد و به امید خدا بحث به خوبی داره پیش میره با کمک شما
یک بحث دیگه هم مطرحه
ما باید تمامی جوانب رو در نظر بگیریم تا بتونیم درباره این موضوع درست بحث کنیم
اگر دقت کرده باشید هر کسی که تحصیلات در خارج از کشور ما رو داره هر کسی که با فرد برخورد میکنه تا یک فرسنگ اون سمت تر همه میگن فلانی رو میبینی از دانشگاه فلان ، فلان کشور مدرک گرفته ، آدم خیلی فهیم و پری هست و اینجوریه و اونجوریه
آیا این درسته که هر کسی که خارج از ایران تحصیل کرده اطلاعاتش بیشتره و به قول برخی علامه هست ؟

این کاملا اشتباهه ،خیلی از کشور هایی که الان دارند بیشترین دانشجو ایرانی رو به طرف خودشون می کشند مثل مالزی خیلی از دانشگاهاشون ضعیف تر از ایران هست و استادانی ضعیف تر داره

ولی در مورد کشور هایی مانند آمریکا،انگلیس و... خب خیلی از دانشگاهاشون در سطح بالاتری هستند

یا به عبارت دیگه ، یک استاد دانشگاه که در بهترین دانشگاه های ایران تدریس می کردن رو مدارکشون رو دیده بودم که حتی در یکی از سطح معمولی ترین دانشگاه های خارج هم تدریس کرده بودن اما نام دانشگاه خارجی رو بالاتر از همه زده بودن و دانشگاه های ایرانی رو خیلی کوچک مثل پا ورقی !!
در ایران درس خوندن در خارج از کشور برابر با اعتبار هر فردی شده
آیا این درسته به نظر شما ؟
پس این مسئله ربطی به سطح بالای درسی کشور های خارجی نداره و صرفا برمیگرده به فرهنگ ما؟

[sr hesabi]

پس این مسئله ربطی به سطح بالای درسی کشور های خارجی نداره و صرفا برمیگرده به فرهنگ ما؟

دقیقا برمیگرده به فرهنگ خارج بزرگ پنداری
میگم مثلا بعضی از کشور ها خداییش ارزش رفتن نداره
ولی خب بعضی از دانشگاه ها خیلی بهتره و باید برای اون دست افراد احترام قائل شد

[sevda_sj]

اگه مردی از همین دانشگاه های خودمون در بیا.............

با یه رتبه ی عالی
مطمنم باشید کار هست[fardemohem]

[sr hesabi]

اگه مردی از همین دانشگاه های خودمون در بیا.............

با یه رتبه ی عالی
مطمنم باشید کار هست[fardemohem]

چشم

واقعا درست میگید [cheshmak]

[sevda_sj]

چشم

واقعا درست میگید [cheshmak]

کلی گفتــــم

ولی شما که باید حتما در بیایدsh_omomi35

[SaSaMc2]

سلام...[golrooz]

اين موضوع خيلي حياتي هست...

اما باز هم اصل اساسي نيست...

اصل اساسي رسيدن به درجه اي از آرامش هست كه ما به اون ميگيم خوشبختي...

و داراي يك پارامتر متغير هست به نام توقع...

خوشبختي هر لحظه ميتونه يه تعريف براي ما داشته باشه و ما اون رو درون هر چيزي ميتونيم ببينيم...

يه روز رفتن به مدرسه هست و يه روز گرفتن ديپلم يه روز دانشگاه رفتن و يه روز گرفتن دكتري...

يه روز ازدواج هست و يه روز بچه دار شدن و يه روزي ازدواج بچه هامون يه روزي كار پيدا كردن و يه روز ثروتمند شدن...

ولي وقتي كنكور قبول ميشيم يا بچه دار ميشيم يا ثروتمند ميشيم هنوز هم يه كمبودهايي حس ميكنيم كه فاصله داره با تعبير آرماني خودمون از خوشبختي...

ما آرامش نداريم به واسته ي خيلي از مسائل و مشكلات و تعريف هاي اشتباهمون از هر چيزي...

يكي از فوائد دين هم در حقيقت همينه و ما ميتونيم با مُسكن هايي مثل:

حتما خواست خدا بوده، هرچي كه قسمت باشه، خدا برزگه، و غيره با وجود مشكلات حل نشده به آرامش نزديكتر بشيم...

همواره ما در حال پيمودن مسيري هستيم كه فكر ميكنيم ما رو به آرامش ميرسونه...

و متاسفانه همون تعريفات اشتباه گاهي، همواره ي ما رو ناهموار ميكنه و از مسير دورتر ميشيم...

در وحله ي اول بايد سنگامون رو با خودمون وا بكنيم و تعريف هاي صحيح هر موضوع رو پيدا كنيم...

مثال: ما ورزش ميكنيم 1- براي اينكه زورمون زياد شه از خودمون دفاع منيم 2- براي اينكه هيكلمون رديف شه نگامون كنن 3-براي اينكه قهرمان و مدال آور بشم 4-...

در حقيقت ورزش كردن يك تعريف داره اونم ايجاد سلامت به واسته بالا بردن آمادگي روحي و جسماني با تمرين هاي خاص خودش...

پس زدن آمپول هورموني و عمل جراحي 10بار شكستگي بيني و دوپينگ كردن و زن و بچه ات رو فراموش كردن و اينجور چيزا...

ربطي به تعريف اصلي ورزش نداره و حتي با گرفتن 10 مدال طلا هم باز بازنده ايم...

اين يه واقعيت هست و ما ميخواهيم به جايي برسيم كه تا حالا نرسيديم و تنها راه ما رفتن راهي هست كه تا حالا نرفتيم...

براي انتخاب راه صحيح هم بهترين روش گذاشتن يك ترازو ماقبل تصميم گيريمون براي سبك سنگين كردن دستاوردها و از دست رفته هاست...

ما ميخوايم يه راهي رو بريم و در اين مسير چيزهايي رو از دست ميديم و چيزهايي رو به دست مياريم...

هر گاه كفه ي ترازوي به دست آورده ي ما سنگينتر از كفه ي ترازوي از دست داده ي ما بشه، راه انتخابي به سمت مقصد نزديكتر ميشه...

و وقتي كار ترازوي ما به چالش سنجش موضوعات حياتي كشيده ميشه دقت خيلي بيشتري رو بايد لحاظ كنيم...

مثل: انتخاب همسر يا انتخاب رشته يا انتخاب شغل يا انتخاب اقامت يا مشاوره ي انتخاب دوماد و يا . . .

در موارد حياتي منطق فقط 50% تصميم گيري هست و بايد احساس رو هم در نظر گرفت...

يعني اگر اين رشته بازار خوبي داره و پرستيژ بالاي داره و به جامعه كمك ميكنه و اينجور موارد نبايد تمام قدرت تصميم گيري ما رو پوشش بده...

ما قراره 50 سال با اون رشته تحصيلي انتخابي مون زندگي كنيم و 30 سال كار كنيم...

بايد استعداد و علاقيه خودمون رو هم در نظر بگيريم تا بعد 50 سال به اين نتيجه نرسيم كه...

با اين همه تلاش و رسيدن به موفقيت پس چرا اون آرامش مد نظرمون نمياد كنارمون...

ـــــــــــــــــــــــ

براي ادامه بحث و به نتيجه رسيدن...

ابتدا دوستاني كه تمايل به دانستن جواب اين سوال: تحصیل در داخل یا خارج از کشور ... چرا ؟ (http://www.njavan.com/forum/showthread.php?194107-%D8%AA%D8%AD%D8%B5%DB%8C%D9%84-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D8%AE%D9%84-%DB%8C%D8%A7-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC-%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%DA%86%D8%B1%D8%A7-%D8%9F/page3) رو دارن...

بايد تعاريف خودشون رو از بخش هاي مربوط به اين سوال پيدا كنن و در تاپيك بنويسن...

و بعد بنا به تعاريف مرتبط با بخش هاي سوال كه درج كرده اند...

راه نزديكتر به مقصد خودشون رو انتخاب كنن...

و ترازوي سنجش دستاورد رو مقابل خودشون بذارن...

و بگن هر كودومشون در اين مسير چه چيزهايي رو از دست ميدن و چه چيزهايي رو به دست ميارن...

تا اگر فرصت بود و تواني، نظر نهايي ايشالله با نقد و برسي جمعي نگارش شود...

(از گفتن موارد خصوصي و شخصي خوداري كنيد)

با تشكر از ايجاد كننده تاپيك و همه ي دوستان...[golrooz]

[kimber]

از صفر تا صد ادامه تحصیل در خارج:
http://www.applyabroad.org/forum/forum.php

[Sa.n]

خب دوستان از همه عزیزان ممنونم که هم در نظرسنجی شرکت کردند و هم نظراتشون رو ارائه دادند
تا اینجا اکثریت رای به تحصیل بعد از اخذ دیپلم تعلق گرفته است
اگر دوستان در این مورد صحبت و یا مطلبی و یا مخالفتی و نظری دارند خوشحال میشیم که بشنویم
اگر هم که خیر به بررسی گزینه های دیگر بپردازیم .
سپاس [golrooz]

[زهرا قربانی]

میدونید از نظر من درسته که اونجا امکانات تحصیلی خیلی خوبه اما یک جنبه اکثرا بهش توجه نمیکنن اینه که بالاخره ما میخواهیم 4 یا 5 سال تو یک کشور دیگه زندگی کنیم نکات مثبت داره نکات منفی هم داره
نکات مثبت: این که امکانات تحصیلی عالی هست به کار های علمی و تحقیقی خیلی اهمیت میدن محیط دانشگاهش محیط اکتیو و پویاییه
نکات منفی: فرهنگ ها بسیار متفاوته با کسی تا یه مدت مثلا 7 8 ماه نمیتونیم ارتباط خوبی برقرار کنیم دلتنگی های زیادی که به وجود میاد از نظر امنیت برای یک دختر جوان و تنها ممکنه پیش بیاد
بالاخره آدم باید همه چیز رو بسنجه بعد تصمیم بگیره
شخصا خودم تحصیل تو ایران رو ترجیح میدم

[Sa.n]

میدونید از نظر من درسته که اونجا امکانات تحصیلی خیلی خوبه اما یک جنبه اکثرا بهش توجه نمیکنن اینه که بالاخره ما میخواهیم 4 یا 5 سال تو یک کشور دیگه زندگی کنیم نکات مثبت داره نکات منفی هم داره
نکات مثبت: این که امکانات تحصیلی عالی هست به کار های علمی و تحقیقی خیلی اهمیت میدن محیط دانشگاهش محیط اکتیو و پویاییه
نکات منفی: فرهنگ ها بسیار متفاوته با کسی تا یه مدت مثلا 7 8 ماه نمیتونیم ارتباط خوبی برقرار کنیم دلتنگی های زیادی که به وجود میاد از نظر امنیت برای یک دختر جوان و تنها ممکنه پیش بیاد
بالاخره آدم باید همه چیز رو بسنجه بعد تصمیم بگیره
شخصا خودم تحصیل تو ایران رو ترجیح میدم


سلام خدمت بانو زهرا عزیز
خب نکاتی که گفتین کاملا صحیح بودن و منطقی اما بعضی از افراد میگن که نه تمام این سختی ها رو تحمل میکنیم برای اینکه موفق بشیم و میگن که یک مدت گذرا هست .
حالا غیر از این ها من یک سوال دارم که میپرسم از شما و بقیه دوستان
خیلی ها بودن توی ایران که تحصیلات بالایی دارن و داشتن اما به گفته خودشون نتونستن اونجوری که باید و شاید موفق بشن و مثلا با مدارک بالا در شرکت های کوچیک مشغول به کارن ، سوال من اینجاست : به نظر شما کسی که تحصیلات خارجه داره امکان موفقیتش بیشتره ؟ یا مثلا در خارج از کشور ما آیا امکان رشد و پیشرفت بیشتره ؟
یا مثلا کسانی که درخارج تحصیل کردن آیا موفقیتشون تضمین شده هست ؟
خوشحال میشم در این باره هم نظرتون رو برای ما بیان کنین [golrooz]

[زهرا قربانی]

سلام خدمت بانو زهرا عزیز
خب نکاتی که گفتین کاملا صحیح بودن و منطقی اما بعضی از افراد میگن که نه تمام این سختی ها رو تحمل میکنیم برای اینکه موفق بشیم و میگن که یک مدت گذرا هست .
حالا غیر از این ها من یک سوال دارم که میپرسم از شما و بقیه دوستان
خیلی ها بودن توی ایران که تحصیلات بالایی دارن و داشتن اما به گفته خودشون نتونستن اونجوری که باید و شاید موفق بشن و مثلا با مدارک بالا در شرکت های کوچیک مشغول به کارن ، سوال من اینجاست : به نظر شما کسی که تحصیلات خارجه داره امکان موفقیتش بیشتره ؟ یا مثلا در خارج از کشور ما آیا امکان رشد و پیشرفت بیشتره ؟
یا مثلا کسانی که درخارج تحصیل کردن آیا موفقیتشون تضمین شده هست ؟
خوشحال میشم در این باره هم نظرتون رو برای ما بیان کنین [golrooz]
ببین ساغر عزیزم
من خودم با توجه به همین تجربه کمی که تو همین یک سال تحصیل دانشگاه بدست آوردم فهمیدم که به خدا تو همین بیکاری هم کار هست طرف اومده دانشگاه تنها چیزی که یاد گرفته ببخشید اینطوری حرف میزنم دختر بازی و پسر بازیه بعد توقع داره بعد از فارغ التحصیلی توی جهاد کشاورزی استخدام بشه
خب نمیشه برادر من خواهر من
باید سعی کرد تلاش کرد
اونی که نخواد درس بخونه خارج هم بره درس نمیخونه
کم داریم کسایی که تمام مقاطع تحصیلشون تو ایران بوده اما به همه جا رسیدن؟