سونای69
31st August 2013, 10:36 PM
محققان دانشگاه آکسفورد توانسته‌اند یک سازوکار ژنتیکی در موشها را شناسایی کنند که قابلیت ساعت بدن آنها را برای تنظیم با تغییرات الگوهای نور و تاریکی متوقف کرده و شاید بتواند در آینده به داروهایی برای مقابله با پرواززدگی منجر شود.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این دانشمندان با همکاری محققان شرکت داروسازی سوئیسی Roche از موش برای بررسی الگوهای ژن در مناطقی از مغز موسوم به هسته سوپراکیاسماتیک استفاده کردند که در پستاندراران همه سلولهای بدن را در یک ریتم زیستی قرار می‌دهد.
محققان دریافتند که مولکولی موسوم به SIK1 در چگونگی واکنش موشها به دوره‌های نور نقش اساسی دارد.
هنگامی که دانشمندان فعالیت این مولکول را متوقف می‌کردند، موشها سریعتر از اختلال چرخه نور و تاریکی روزانه خود بهبود می‌یافتند.
اگر سازوکار مربوطه در انسان شناسایی و متوقف شود، ممکن است بتوان پرواززدگی را از بین برد.
به گفته دانشمندان، اگرچه هنوز سالها تا یک درمان اصلی برای پرواززدگی فاصله است اما درک سازوکار ایجاد و تنظیم کننده ساعت شبانه‌روزی بدن می‌تواند آنها را در شناسایی اهداف برای تولید دارو در آینده کمک کند.
این دارو در صورت ساخت می‌تواند از ارزشهای بالقوه بیشتری برای افراد دارای بیماری‌های روانی که اختلال در خواب برای آنها رایج است، برخوردار باشد.این پژوهش در مجله Cell منتشر شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این دانشمندان با همکاری محققان شرکت داروسازی سوئیسی Roche از موش برای بررسی الگوهای ژن در مناطقی از مغز موسوم به هسته سوپراکیاسماتیک استفاده کردند که در پستاندراران همه سلولهای بدن را در یک ریتم زیستی قرار می‌دهد.
محققان دریافتند که مولکولی موسوم به SIK1 در چگونگی واکنش موشها به دوره‌های نور نقش اساسی دارد.
هنگامی که دانشمندان فعالیت این مولکول را متوقف می‌کردند، موشها سریعتر از اختلال چرخه نور و تاریکی روزانه خود بهبود می‌یافتند.
اگر سازوکار مربوطه در انسان شناسایی و متوقف شود، ممکن است بتوان پرواززدگی را از بین برد.
به گفته دانشمندان، اگرچه هنوز سالها تا یک درمان اصلی برای پرواززدگی فاصله است اما درک سازوکار ایجاد و تنظیم کننده ساعت شبانه‌روزی بدن می‌تواند آنها را در شناسایی اهداف برای تولید دارو در آینده کمک کند.
این دارو در صورت ساخت می‌تواند از ارزشهای بالقوه بیشتری برای افراد دارای بیماری‌های روانی که اختلال در خواب برای آنها رایج است، برخوردار باشد.این پژوهش در مجله Cell منتشر شده است.