"VICTOR"
17th August 2013, 09:47 AM
بسم الله الرحمن الرحیم
صفحه کلید مجازی ( virtual keyboard )
معمولاً در رایانه های کوچک PDA مانند : ګوشی های تلفن همراه ، استفاده از صفحه کلید ګوشی بسیار خسته کننده است . برای رفع این مشکل می توان از یک صفحه کلید بی سیم و یا یک صفحه کلید لیزری مجازی استفاده نمود . مثلاً یک صفحه کلید بی سیم می تواند به کار ګرفته یک رایانه ی PDA متصل شده و به جای صفحه کلید اصلی به کار ګرفته شود .
فناوری صفحه کلید لیزری مجازی ( virtual laser keyboard ) کمی پیچیده تر از صفحه کلید بی سیم است . عملکرد VKB به شرح زیر است :
ابتدا یک دیود لیزری ، تصویر یک صفحه کلید مجازی را بر روی یک سطح تخت غیر قابل انعکاس طراحی و ترسیم می نماید . سپس یک دیود مادون قرمز ( IR ) که در قسمت پایین این دستګاه قرار ګرفته ، پرتوهای باریک و یکنواختی را بر روی صفحه کلید منتشر می کند . این پرتوها به طور موازی با سطح صفحه کلید مجازی پخش می شوند . هنګامی که شما شروع به نوشتن با صفحه کلید مجازی می کنید ، انګشتان شما از روی حروفی که در محدوده ی دید حسګر یا دوربین CMOS قرار دارند ، عبور می کند .
نوشتن یک حرف ، به منزله ی شکستن پرتوهای مادون قرمز در بخشی است که آن حرف در آنجا قرار دارد . دوربین CMOS از این فرآیند نوشتن عکس برداری نموده و آن را به ګیرنده ی رایانه می فرستد . سپس رایانه تشخیص می دهد که کدام حرف را باید در نمایشګر شما تایپ نماید .
صفحه کلید مجازی ( virtual keyboard )
معمولاً در رایانه های کوچک PDA مانند : ګوشی های تلفن همراه ، استفاده از صفحه کلید ګوشی بسیار خسته کننده است . برای رفع این مشکل می توان از یک صفحه کلید بی سیم و یا یک صفحه کلید لیزری مجازی استفاده نمود . مثلاً یک صفحه کلید بی سیم می تواند به کار ګرفته یک رایانه ی PDA متصل شده و به جای صفحه کلید اصلی به کار ګرفته شود .
فناوری صفحه کلید لیزری مجازی ( virtual laser keyboard ) کمی پیچیده تر از صفحه کلید بی سیم است . عملکرد VKB به شرح زیر است :
ابتدا یک دیود لیزری ، تصویر یک صفحه کلید مجازی را بر روی یک سطح تخت غیر قابل انعکاس طراحی و ترسیم می نماید . سپس یک دیود مادون قرمز ( IR ) که در قسمت پایین این دستګاه قرار ګرفته ، پرتوهای باریک و یکنواختی را بر روی صفحه کلید منتشر می کند . این پرتوها به طور موازی با سطح صفحه کلید مجازی پخش می شوند . هنګامی که شما شروع به نوشتن با صفحه کلید مجازی می کنید ، انګشتان شما از روی حروفی که در محدوده ی دید حسګر یا دوربین CMOS قرار دارند ، عبور می کند .
نوشتن یک حرف ، به منزله ی شکستن پرتوهای مادون قرمز در بخشی است که آن حرف در آنجا قرار دارد . دوربین CMOS از این فرآیند نوشتن عکس برداری نموده و آن را به ګیرنده ی رایانه می فرستد . سپس رایانه تشخیص می دهد که کدام حرف را باید در نمایشګر شما تایپ نماید .