nafise sadeghi
5th June 2009, 12:15 AM
ارزيابي توان توليد سيدروفور در سويه هاي ريزوبيومي بومي خاكهاي ايران: (http://alonefarmer.blogfa.com/post-1165.aspx)
اين بررسي با هدف مقايسه پتانسيل توليد سيدروفور ريزوبيوم هاي بومي و انتخاب سويه هاي برتر، به منظور استفاده از آنها به عنوان ريزوباكتريهاي محرك رشد گياه (PGPR) در كشت گياهان زراعي لگوم و غيرلگوم، انجام شده است. به اين منظور، 447 جدايه از گروههاي مختلف ريزوبيومي كه از لگومهاي مهم زراعي، كشت شده در خاكهاي مناطق مختلف ايران، جداسازي و براساس روش‌هاي استاندارد. شناسايي شده بودند. مورد آزمايش قرار گرفتند. بعلاوه از 29 سويه پسودوموناس فلورسنس به عنوان شاهد مثبت (Side+) استفاده شد. توان توليد سيدروفور اين سويه ها، با استفاده از محيط جامد حاوي كرم آزورل s
( CAS_آگار) مورد سنجش قرار گرفت. به دليل حضور ماده دترژان HDTMA در اين محيط كه براي رشد بسياري از گونه هاي ميكروبي حالت بازدارندگي دارد. روش كشت مستقيم برروي CAS- آگار با دوروش پليت نمانيم و محيط دو لايه مقايسه گرديد. محيطهاي كشت به روش قطره گذاري با 7 ميكروليتر از سوسپانسيون كشت تازه هر باكتري با جمعيت تنظيم شده در محدوده cfu ml^-1 5×10^8 مايه زني شدند و براي هر سويه سه تكرار منظور گرديد. در فواصل 7، 14 و 21 روز انكوباسيون، قطر كلني حاصل از رشد هرسويه و قطر هاله نارنجي رنگ تشكيل شده در پيرامون آن، اندازه گيري شدند. حداكثر قطر هاله، نسبت قطر هاله به قطر كلني و سرعت تغيير رنگ محيط برحسب ميلي متري در روز، به عنوان معيارهايي براي مقايسه توان توليد سيدروفور سويه هاي مورد آزمايش در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه اكثر سويه هاي ريزوبيومي، قادر به رشد مستقيم برروي محيط CAS- آگار نبودند. سويه هاي مزوريزبيوم سيسري، بيشترين (3/77%) و سويه هاي ريزوبيومي داراي توان توليد سيدروفور بودند. معهذا براساس معيارهاي مورد سنجش اين توان در بين آنها بسيار متفاوت بود. بهترين سويه ها شامل R305 از ريزوبيوم لگومينوزاروم بيووار فازئولي، R253 از گونه هاي جنس برادي ريزبيوم (Bsp.) و R7 و R38 از سينوريزوبيوم مليلوتي بودند كه حتي در مقايسه با تمام سويه هاي شاهد، توان توليد سيدروفور بالاتري را نشان دادند.
منبع (http://www.sid.ir/)
اين بررسي با هدف مقايسه پتانسيل توليد سيدروفور ريزوبيوم هاي بومي و انتخاب سويه هاي برتر، به منظور استفاده از آنها به عنوان ريزوباكتريهاي محرك رشد گياه (PGPR) در كشت گياهان زراعي لگوم و غيرلگوم، انجام شده است. به اين منظور، 447 جدايه از گروههاي مختلف ريزوبيومي كه از لگومهاي مهم زراعي، كشت شده در خاكهاي مناطق مختلف ايران، جداسازي و براساس روش‌هاي استاندارد. شناسايي شده بودند. مورد آزمايش قرار گرفتند. بعلاوه از 29 سويه پسودوموناس فلورسنس به عنوان شاهد مثبت (Side+) استفاده شد. توان توليد سيدروفور اين سويه ها، با استفاده از محيط جامد حاوي كرم آزورل s
( CAS_آگار) مورد سنجش قرار گرفت. به دليل حضور ماده دترژان HDTMA در اين محيط كه براي رشد بسياري از گونه هاي ميكروبي حالت بازدارندگي دارد. روش كشت مستقيم برروي CAS- آگار با دوروش پليت نمانيم و محيط دو لايه مقايسه گرديد. محيطهاي كشت به روش قطره گذاري با 7 ميكروليتر از سوسپانسيون كشت تازه هر باكتري با جمعيت تنظيم شده در محدوده cfu ml^-1 5×10^8 مايه زني شدند و براي هر سويه سه تكرار منظور گرديد. در فواصل 7، 14 و 21 روز انكوباسيون، قطر كلني حاصل از رشد هرسويه و قطر هاله نارنجي رنگ تشكيل شده در پيرامون آن، اندازه گيري شدند. حداكثر قطر هاله، نسبت قطر هاله به قطر كلني و سرعت تغيير رنگ محيط برحسب ميلي متري در روز، به عنوان معيارهايي براي مقايسه توان توليد سيدروفور سويه هاي مورد آزمايش در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه اكثر سويه هاي ريزوبيومي، قادر به رشد مستقيم برروي محيط CAS- آگار نبودند. سويه هاي مزوريزبيوم سيسري، بيشترين (3/77%) و سويه هاي ريزوبيومي داراي توان توليد سيدروفور بودند. معهذا براساس معيارهاي مورد سنجش اين توان در بين آنها بسيار متفاوت بود. بهترين سويه ها شامل R305 از ريزوبيوم لگومينوزاروم بيووار فازئولي، R253 از گونه هاي جنس برادي ريزبيوم (Bsp.) و R7 و R38 از سينوريزوبيوم مليلوتي بودند كه حتي در مقايسه با تمام سويه هاي شاهد، توان توليد سيدروفور بالاتري را نشان دادند.
منبع (http://www.sid.ir/)