رباعیات خیام - The Rubaiyat by Ommar Khayyam

[Outta_Breathe1020]

عمر خیام معروف ترین چهره ایرانی در مغرب زمین است، ترجمه ای که فیتز جرالد در 1859 از اشعار خیام منتشر کرد او را به چنان شهرتی رساند که معمولاخیام را در کنار هومر، شکسپیر، دانته و ویرژیل، یکی از 5 شاعر بزرگ تاریخ می دانند.


ادوارد فیتز جرالد، شعر خیام را دقیقاً لفظ به لفظ به انگلیسی برنگردانده، از 89 رباعی فیتز جرالد، فقط 48 تایشان معادل دقیق در شعرهای خیام دارند، بقیه شعرها حال و هوایی شبیه به آثار خیام است. فیتز جرالد شعرهایش را در قالب رباعی سروده و آنها را به ترتیب حال و هوای اشعار- از رباعی های در وصف صبحگاهان و نغمه خوانی بلبل تا تصاویر شب و مرگ- کنار هم چیده.

ترجمه فیتز جرالد (یا درست ترش اشعار خیام- فیتز جرالد) حالاجزو متون کلاسیک ادبیات انگلیسی است و بسیاری از مصراع های آن تبدیل به امثال رایج شده، بعد از شکسپیر، دیکنز و والت ویتمن، خیام صاحب بیشترین تعداد ضرب المثل به زبان انگلیسی است.

در این تاپیک تعدادی از رباعیات خیام با ترجمه ادوارد فیتز جرالد به انگلیسی آورده میشود [golrooz]



منبع (http://classics.mit.edu)

[Outta_Breathe1020]

I

Wake! For the Sun, who scattered into flight

The Stars before him from the Field of Night

Drives Night along with them from Heaven, and strikes

The Sultan's Turret with a Shaft of Light

[Outta_Breathe1020]

II

Before the phantom of False morning died

Methought a Voice within the Tavern cried

"When all the Temple is prepared within

Why nods the drowsy Worshiper outside?"

[Outta_Breathe1020]

III
And, as the Cock crew, those who stood before

The Tavern shouted--"Open then the Door!

You know how little while we have to stay

And, once departed, may return no more."

[Outta_Breathe1020]

IV

Now the New Year reviving old Desires
,
The thoughtful Soul to Solitude retires
,
Where the White Hand Of Moses on the Bough

Puts out, and Jesus from the Ground suspires.

[Outta_Breathe1020]

V

Iram indeed is gone with all his Rose
,
And Jamshyd's Sev'n-ring'd Cup where no one knows
;
But still a Ruby kindles in the Vine
,
And many a Garden by the Water blows

[Outta_Breathe1020]

VI

And David's lips are lockt; but in divine

High-piping Pehlevi, with "Wine! Wine! Wine
!
Red Wine!"--the Nightingale cries to the Rose

That sallow cheek of hers t' incarnadine.