ایده پرداز
3rd August 2013, 04:44 PM
گاهی اوقات فقط با یک نگاه به یک نفر چرا فورا استنباط می کنیم که او را دوست نداریم؟ معمولا این مسئله را به غریزه، بصیرت یا یک احساس درونی ربط می دهند اما محققان پی برده اند که چیزی فراتر از این سخنان است. http://www.sanat.me/wp-content/uploads/microexpressions.jpg
چهره انسان رسانه یا وسیله ای ارتباطی است که پیامی را ارسال می کند. هنگامی که صورت یک نفر را می خوانید میزان زیادی اطلاعات را وارسی می کنید. بخشی از این رسانه با ساختار پایه ای یا لحنی عضلانی است. آیا صورت کشیده، زاویه دار، گرد یا پهن است؟ اغلب صورت فردی که غریبه است حالتی روانی را نشان می دهد که این صورت جدید را با افرادی که تاکنون می شناسیم مقایسه می کنیم. همچنین تغییراتی را که دارند درک می کنیم مانند جای زخم، تغییر پوستی یا چین و چروک که بر روی پوست است. به آراستگی های مصنوعی مانند عینک، آرایش، تاتو یا سوراخ ها توجه می کنیم و بر اساس آن چیزی که فرد به طور انتخابی اضافه کرده قضاوت هایی را می کنیم.
برای فراهم آوردن اطلاعات فوری تر تغییرات در چهره شخص مانند لبخندها یا صورت در هم کشیدن ها یا اخم کردن ها را بررسی می کنیم. این تغییرات اطلاعات مشخص تری را درباره حالات یا نیات فوری فرد فراهم می آورد. این بیان ها شخصی را نشان می دهد که قصد دارد پیغامی را ارسال کند و برساند. شخصی که تلاش می کند تا اعتماد شما را به دست آورد لبخند می زند. کسی که می خواهد شما را بترساند اخم خواهد کرد. هنگامی که ارتباطی را برقرار می کینم تلاش می کنیم تا اطلاعات کلامی و غیر کلامی را تا جایی که ممکن است جمع آوری کنیم. همچنین سعی می کنیم تا اطلاعات بیانی خروجی را که به دیگران نشان می دهیم کنترل کنیم بدین منظور که: درک خویش را از افرادی که با آن ها تعامل داریم زیاد کنیم چشم اندازی از موقعیت به دست آوریم از خودمان در مقابل آسیب، فریب، خجالت یا از دست دادن جایگاه اجتماعی پشتیبانی کنیم. درک دیگران را هدایت کنیم، اطمینان دهیم یا دستکاری کنیم زبان چهره: هفت چهره (http://www.sanat.me/tag/%d9%87%d9%81%d8%aa-%da%86%d9%87%d8%b1%d9%87) آدم و حوا می دانید زمانی که دارید با والدین یا بچه های خود صحبت می کنید درهم کشیدن صورت نشان دهنده ناراحتی و یا احساس نارضایتی است. اما آیا به این خاطر است که اخم کردن رفتاری آموخته شده است؟ پائول اکمن محقق از این نکته ای تعجب زده شده است. او تصمیم گرفت تا به مکان های مختلفی در جهان مسافرت کند تا افرادی از فرهنگ های متفاوت را مطالعه کند تا مشخص کند که آیا این بیان ها رفتارهایی آموخته شده است. بعد از مطالعه افراد از شهرهای خارجی، مکان هایی دورافتاده یا جنگل های جدا افتاده، اکمن پی برد که همه انسان ها در حداقل هفت بیان اولیه چهره سهیم هستند که دارای معانی یکسانی هستند: شدی : بیان شادی مستلزم بالا رفتن گوشه های لب، بالا رفتن و چروک شدن گونه ها و باریک شدن پلک هاست ( چروکیده شدن گوشه های چشم). ناراحتی: این بیان دارای چشم های باریک شده، ابروهایی که به هم جمع شده اند، دهانی که به سمت پایین کشیده شده و کشیده شدن چانه است ترس: در ترس دهان و چشمان باز هستند ابروها بالا می روند و سوراخ های بینی گاهی گشاد می شوند. خشم: خشم مستلزم پایین آوردن ابروها، چروکیده شدن پیشانی، سفت شدن پلک ها و لب هاست. نفرت : نگاه نفرت انگیز شامل بهم فشردن بینی، بالا بردن لب بالایی، جمع کردن ابروها و چشم های باریک است. تعجب: تعجب با فکی افتاده، لب ها و دهان در حال استراحت، چشمانی بادکرده و اندکی بالارفتن ابروها و پلک هاست. تحقیر: تحقیر واکنشی قابل توجه با بالا رفتن یک سمت دهان است که همچون پوزخند زدن یا استهزاست. اکمن با فرایزن محقق همکارش حتی بیشتر از این می رود (برای مشاهده و بازخورد زیستی) که ماهیچه های چهره را مسئول چنین بیاناتی می دانند. او آنها را در سیستمی به نام سیستم رمزی حالت چهره (FACS) رمز گشایی می کند. اندازه گیری بیان، کار خیلی ساده ای نیست. برای یک نکته، FACS احساسی را شناسایی نمی کند بلکه تنها ماهیچه های درگیر در ایجاد بیان را مشخص می کنند. اندازه گیری ها از واحدهای عمل (AUs) استفاده می کنند که درهر واحد عمل حرکت ویژه ای را نشان می دهند ( برای نمونه دسته شدن ابروها باهم در AU4 ، بالا رفت ابروها AU1 است). این اندازه گیری ها شامل استهزا یا نیم پوزخند نمی شوند چون از اصطلاحات بیانی استفاده شده است که ممکن است تفسیر دیگری از بیان ویژه ای تاثیر می گذارد. همچنین توجه کنید که آیا این بیان اختیاری یا غیر اختیاری است که به طور خودبخودی یا عمدی می باشند.
شدت بیان نیز همچنین مهم است قدرت لبخند ( شناسایی شده به عنوان AU12) می تواند یکی از شش حالت مختلف دسته بندی باشند که بستگی به درجه گوشه دهان دارد که باهم هماهنگ می شوند. انقباض چشم (AU6) نیز اندازه گیری می شود. توجه کنید که اندازه گیری که فرد به اوج لبخند می رسد، چه مدت این اوج نگه داشته می شود و چه زمان می برد تا وضعیت به حالت غیرخنده برمی گردد. بیانات دیگر به طور خودبخود رخ می دهد؟ آیا لبخندی متصل یا جدا هستند؟ آیا لبخند متقارن است؟ اگر متقارن نیست در چه حدی این اندازه گیری های در هر سمت از چهره است؟
چهره انسان رسانه یا وسیله ای ارتباطی است که پیامی را ارسال می کند. هنگامی که صورت یک نفر را می خوانید میزان زیادی اطلاعات را وارسی می کنید. بخشی از این رسانه با ساختار پایه ای یا لحنی عضلانی است. آیا صورت کشیده، زاویه دار، گرد یا پهن است؟ اغلب صورت فردی که غریبه است حالتی روانی را نشان می دهد که این صورت جدید را با افرادی که تاکنون می شناسیم مقایسه می کنیم. همچنین تغییراتی را که دارند درک می کنیم مانند جای زخم، تغییر پوستی یا چین و چروک که بر روی پوست است. به آراستگی های مصنوعی مانند عینک، آرایش، تاتو یا سوراخ ها توجه می کنیم و بر اساس آن چیزی که فرد به طور انتخابی اضافه کرده قضاوت هایی را می کنیم.
برای فراهم آوردن اطلاعات فوری تر تغییرات در چهره شخص مانند لبخندها یا صورت در هم کشیدن ها یا اخم کردن ها را بررسی می کنیم. این تغییرات اطلاعات مشخص تری را درباره حالات یا نیات فوری فرد فراهم می آورد. این بیان ها شخصی را نشان می دهد که قصد دارد پیغامی را ارسال کند و برساند. شخصی که تلاش می کند تا اعتماد شما را به دست آورد لبخند می زند. کسی که می خواهد شما را بترساند اخم خواهد کرد. هنگامی که ارتباطی را برقرار می کینم تلاش می کنیم تا اطلاعات کلامی و غیر کلامی را تا جایی که ممکن است جمع آوری کنیم. همچنین سعی می کنیم تا اطلاعات بیانی خروجی را که به دیگران نشان می دهیم کنترل کنیم بدین منظور که: درک خویش را از افرادی که با آن ها تعامل داریم زیاد کنیم چشم اندازی از موقعیت به دست آوریم از خودمان در مقابل آسیب، فریب، خجالت یا از دست دادن جایگاه اجتماعی پشتیبانی کنیم. درک دیگران را هدایت کنیم، اطمینان دهیم یا دستکاری کنیم زبان چهره: هفت چهره (http://www.sanat.me/tag/%d9%87%d9%81%d8%aa-%da%86%d9%87%d8%b1%d9%87) آدم و حوا می دانید زمانی که دارید با والدین یا بچه های خود صحبت می کنید درهم کشیدن صورت نشان دهنده ناراحتی و یا احساس نارضایتی است. اما آیا به این خاطر است که اخم کردن رفتاری آموخته شده است؟ پائول اکمن محقق از این نکته ای تعجب زده شده است. او تصمیم گرفت تا به مکان های مختلفی در جهان مسافرت کند تا افرادی از فرهنگ های متفاوت را مطالعه کند تا مشخص کند که آیا این بیان ها رفتارهایی آموخته شده است. بعد از مطالعه افراد از شهرهای خارجی، مکان هایی دورافتاده یا جنگل های جدا افتاده، اکمن پی برد که همه انسان ها در حداقل هفت بیان اولیه چهره سهیم هستند که دارای معانی یکسانی هستند: شدی : بیان شادی مستلزم بالا رفتن گوشه های لب، بالا رفتن و چروک شدن گونه ها و باریک شدن پلک هاست ( چروکیده شدن گوشه های چشم). ناراحتی: این بیان دارای چشم های باریک شده، ابروهایی که به هم جمع شده اند، دهانی که به سمت پایین کشیده شده و کشیده شدن چانه است ترس: در ترس دهان و چشمان باز هستند ابروها بالا می روند و سوراخ های بینی گاهی گشاد می شوند. خشم: خشم مستلزم پایین آوردن ابروها، چروکیده شدن پیشانی، سفت شدن پلک ها و لب هاست. نفرت : نگاه نفرت انگیز شامل بهم فشردن بینی، بالا بردن لب بالایی، جمع کردن ابروها و چشم های باریک است. تعجب: تعجب با فکی افتاده، لب ها و دهان در حال استراحت، چشمانی بادکرده و اندکی بالارفتن ابروها و پلک هاست. تحقیر: تحقیر واکنشی قابل توجه با بالا رفتن یک سمت دهان است که همچون پوزخند زدن یا استهزاست. اکمن با فرایزن محقق همکارش حتی بیشتر از این می رود (برای مشاهده و بازخورد زیستی) که ماهیچه های چهره را مسئول چنین بیاناتی می دانند. او آنها را در سیستمی به نام سیستم رمزی حالت چهره (FACS) رمز گشایی می کند. اندازه گیری بیان، کار خیلی ساده ای نیست. برای یک نکته، FACS احساسی را شناسایی نمی کند بلکه تنها ماهیچه های درگیر در ایجاد بیان را مشخص می کنند. اندازه گیری ها از واحدهای عمل (AUs) استفاده می کنند که درهر واحد عمل حرکت ویژه ای را نشان می دهند ( برای نمونه دسته شدن ابروها باهم در AU4 ، بالا رفت ابروها AU1 است). این اندازه گیری ها شامل استهزا یا نیم پوزخند نمی شوند چون از اصطلاحات بیانی استفاده شده است که ممکن است تفسیر دیگری از بیان ویژه ای تاثیر می گذارد. همچنین توجه کنید که آیا این بیان اختیاری یا غیر اختیاری است که به طور خودبخودی یا عمدی می باشند.
شدت بیان نیز همچنین مهم است قدرت لبخند ( شناسایی شده به عنوان AU12) می تواند یکی از شش حالت مختلف دسته بندی باشند که بستگی به درجه گوشه دهان دارد که باهم هماهنگ می شوند. انقباض چشم (AU6) نیز اندازه گیری می شود. توجه کنید که اندازه گیری که فرد به اوج لبخند می رسد، چه مدت این اوج نگه داشته می شود و چه زمان می برد تا وضعیت به حالت غیرخنده برمی گردد. بیانات دیگر به طور خودبخود رخ می دهد؟ آیا لبخندی متصل یا جدا هستند؟ آیا لبخند متقارن است؟ اگر متقارن نیست در چه حدی این اندازه گیری های در هر سمت از چهره است؟