PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : مقاله نیم وجب زبان ... یک دنیا دردســـــــــــــــــر



Outta_Breathe1020
18th July 2013, 02:41 PM
اسم تاپیک مربوط به بخشی از روزنامه خراسان میشه به اسم جیـــم! که روزهای پنج شنبه ضمیمه روزنامه میشه و قسمتای جالبی داره!
حس کردم حالا که ماه رمضونه بد نیست بتونیم از پس زبونمون بربیایم و مناسب احوالاتمونه این بخش. :)
نمیدونستم کجا باید بذارم تاپیکو... اما احساس کردم مناسب این بخشه. اگه جاش اشتباهه دیگه شرمنده!!!! [golrooz]
وقتی حال همه را یکی یکی می پرسد، نوبت به گلایه و شکایت بقیه میرسد.
همه میگویند که حال و احوالشان به این بستگی دارد که او چگونه رفتار کند، پس باید حواسش باشد و خوب هوایشان را داشته باشد...
کار یک روز و دو روز هم نیست. هر روز صبح این داستان بین زبان و اعضای دیگر بدن تکرار میشود...
(برداشتی از حدیث امام حسین (ع) )


ادامه دارد...

Outta_Breathe1020
18th July 2013, 02:46 PM
سخنی است که راست گفته نمیشود. حقیقتش گفته نمیشود. مقصود اصلی اش گفته نمیشود. دروغ که بزرگ و کوچک برندارد!!!

شده است مثل آب خوردن! چپ و راست دروغ می گوییم. به قول معروف دیگر یک روده راست توی شکممان پیدا نمیشود!

دیر از خانه راه می افتیم، دیر سر قرار می رسیم و بعد به گردن ترافیک می اندازیم.

میخواهیم از تاکسی پیاده شویم، حس و حالش را ندارم که ته جیب و کیفمان را بگردیم، خودمان را راحت می کنیم و می گوییم: « نه متاسفانه پول خورد ندارم.»

دوستمان پول قرض میخواهد اما چون سابقه اش خراب است دوست نداریم به او پول بدهیم، می گوییم: « خیلی دوست داشتم کمک کنمت ولی متاسفانه ندارم. »

مامان میپرسد کجا بودید، می گوییم خانه دوستم، نمی گوییم که کل شهر را با دوستمان زیر پا گذاشته ایم!

شوخ طبع جمع شناخته شده ایم و همیشه توی شوخی هایمان اغراق هست. بدمان نمی آید بولف بزنیم تا بیشتر مورد پسند جمع باشیم.

پیامک دوستمان را خوانده ایم، بعد که شاکی میشود جرا حوابش را نداده ایم، می گوییم: کدوم پیام؟؟؟ به جون تو نرسیده بهم...!

Outta_Breathe1020
18th July 2013, 02:52 PM
وقتی میخواهید دروغ بگویید اول خودتان را آرام کنید و چند لحظه واقعا به عواقبش فکر کنید. با خودتان بگویید اگر دروغ بگویم چه اتفاقی می افتد و چه تاثیری در زندگی من دارد، اگر راست بگویم چطور؟؟؟ شاید واقعا ارزشش را نداشته باشــــــــــد؟!!!!





انگیزه هایتان را مرور کنید؛ برای اینکه از ناراحتی خلاص شوید دروغ می گویید؟!! برای اینکه دیگران به شما توجه کنند دروغ می گویید؟! برای اینکه به مقامی برسید حاضرید دروغ بگویید؟؟ برای اینکه به یک نفع شخصی برسید دروغ می گوییـــــــد؟!! یک رفرش روی انگیزه هایتان بزنید... شاید دلیلی برای دروغ نگفتن هم یافت بشود!!!!





خودتان را عادت دهید که حتی به شوخی هم دروغ نگویید هر وقت به شوخی دروغ گفتید، برای خودتان تنبیهی در نظر بگیرید.




همیشه راستی را به دروغ ترجیح دهید؛ حتی اگر به ضررتان باشد. این را برای خودتان ارزش کنید!! آنوقت کم کم کاری نمیکنید که مجبور به دروغ گویی شویـــد...
با دروغگو هم نشین و دم خور نشویـــــد...

Outta_Breathe1020
18th July 2013, 02:59 PM
اگر دریاره کسی چیزی بگوییم که دوست ندارد دیگران بدانند و اگر در او وجود داشته باشد که میشود غیبت؛ اگر وجود نداشته باشد میشود تهمت!

غیبت، همین نزدیکی است!

با رفقایمان دور هم نشسته ایم و برای خوش گذرانی از آدم های توش جشن عروسی رفیقمان صحبت می کنیم. فلانی را دیدی چه لباسی پوشیده بود؟ اصلا بهش نمی آمد!!

بهمانی را دیدی چه جوری غذا میخورد؟؟ وای! آدم چندشش میشد.

یا مثلا پشت سر دخترخاله مان می گوییم که چقدر لوس است؛

میگویند غیبت نکن، می گوییم غیبت نیست که؛ صفتش است...( این یکی خیلی مد شده تازگیا!)

همسایه مان را توی اتوبوس می بینیم، برمیگردیم به خواهرمان میگوییم:: وااای! چقدر چاق و بدقیافه شده بود. خواهرمان میگوید غیبت نکـــن! میگوییم غیبت نیست که! جلوی خودش هم میگویم!!! ( اینم زیاد شده...)

این یک مورد غیبت نیست!

اگر آدمی رفتاری دارد که خودش از داشتن آن خجالتی ندارد، به زبان آوردنش غیبت نیست. مثلا آدمی که آشکارا گناهی را انجام میدهد و از اینکه دیگران بفهمند نمیترسد و یا برایش حرمتی ندارد....

Outta_Breathe1020
18th July 2013, 03:08 PM
تو جمع هر وقت غیبت از کسی شد، شما پشت کسی باشید که دارد از او غیبت میشود و اصطلاحا رد غیبت کنید. اگر میگویند لباسش اصلا بهش نمی آمد، بگویید اتفاقا لباس خوش رنگی داشت! یعنی به نحوی سعی کنید که با گفتن یک صفت خوب از آن آدم، غیبت از او را ماست مالی کنید یا سعی کنید با حرفتان، تصویر بدی که از آن آدم بوجود آمده است را پاک کنید.



اگر حریف جمع نشدید و رد غیبت کردنتان هم فایده ای نداشت؛ جمع را خیلی محترمانه ترک کنید اما بگذارید دیگران بفهمند به خاطر غیبت کردن است که جمع را ترک می کنید. مثلا بگویید هر وقت غیبت کردنتان تمام شد، بگویید تا برگردم. فقط حواستان باشد توی چاه عجب و غرور نیفتید....!!!



به انگیزه های غیبت کردنتان فکر کنید و سعی کنید آنها را از بین ببرید. از سر دشمنی طرف غیبت می کنید یا به او حسادت میکنید؟ از روی دلسوزی حرفتان غیبت میشود یا از روی سرخوشی و خوش گذرانی؟؟؟!!!!

استفاده از تمامی مطالب سایت تنها با ذکر منبع آن به نام سایت علمی نخبگان جوان و ذکر آدرس سایت مجاز است

استفاده از نام و برند نخبگان جوان به هر نحو توسط سایر سایت ها ممنوع بوده و پیگرد قانونی دارد