sevda_sj
11th July 2013, 06:14 AM
در مورد وجود مواد شیمیایی و زائد در چای مصرفی وارداتی، بخصوص چای های کیسه ای، تردیدی نیست. خوشبختانه چای تولید داخل، به دلیل عدم وجود امکانات پیشرفته برای افزودن مواد زائد برای جلب مشتری، از این مشکل مصون هستند.
مواد شیمیایی چای های گران قیمت خارجی، بخصوص چای های کیسه ای، شامل انواع زیر است:
- رنگ شیمیایی برای خوش نما و مشتری پسند شدن چای،
- طعم دهنده های شیمیایی برای جذب ذائقه های متنوع مشتریان،
- عطرهای شیمیایی برای خوش بو کردن کاذب و گول زننده ی چای،
- بقایای سموم شیمیایی آفت کش ها که در مناطق مرطوب سیلان استفاده می شود،
- بقایای جسد آفات گیاهی چای که مرده و سپس همراه چای به کارخانه می روند،
- برخی آلودگی های محیطی که باعدم شستشوی معمول، روی چای باقی می ماند.
ممکن است دو آلودگی آخر، در اثر حرارت دادن چای از بین بروند یا کاهش یابند اما بدیهی است که همه این مواد می توانند مضرات ویژه خود را در بدن داشته باشند که طبعا دندان و کلا ناحیه دهان هم از این ضرر مصون نیست. اما، فواید کلی چای در صورتی که طبیعی باشد، چه به صورت کیسه ای و چه فله ای است. صرفا به خاطر «شکل ارائه»ی چای نمی توان آن را مفید یا مضر دانست. مهم مواد اضافی است که به شرح فوق به آن افزوده شده است.
نکته ی دیگراحتمالی کاغذ یا پوشش پلاستیکی چای های کیسه ای است که چه بسا آن را نیز بتوان به مضرات این شکل خاص ارائه‌ی چای افزود که خوب است صاحب نظران در مورد آن نیز به مخاطبین اطلاعاتی ارائه کنند.
در مورد رنگ اضافه شده در چای هم باید گفت که اولین رنگ در مواد غذایی به هر دو صورتِ طبیعی و یا شیمیایی وجود داشته و رنگ غذا در تغییر نمای دندان ها به طور طبیعی تاثیر گذار است. خود رنگ به تنهایی به عنوان عامل مضر برای دندان ها تلقی نمی شود و خطر «پوسیدگی دندانی» و «بیماری های لثه»، -دو مشکل اصلی ناحیه دهان- از ناحیه پلاک دندانی و تجمع و ماندگاری باکتری ها، در دندان پزشکی مورد بحث است.
رنگ دندان، عمدتا به علت عدم رضایت برخی افراد از ظاهر دندان ها، مورد توجه قرار می گیرد که می تواند از سوی دندان پزشک یا از طریق کاهش غذاها و نوشیدنی های رنگ دار توسط شخص، کاهش یافته یا حذف گردد.
موضوع دیگر، استفاده از ساینده های دندانی، اعم از پودر یا خمیر دندان هاس ساینده است. میزان و نوع ساینده ها (دندان ساها) در خمیر دندانی ها بسیار موضوع مهم و قابل بحثی است و در دندان پزشکی پیشگیری (و دندان پزشکی اجتماعی به طور اخص) مورد تاکید و مبنای پژوهش های فراوان است.
خلاصه توجه و نظرِ محققین و متخصصین این است که مبادا مردم با استفاده نایجا از مواد ساینده بر روی مینای دندان خود، این لایه مهم دندانی را نابود کنند. مینای دندان، پس از رویش دندان به هیچ عنوان بازسازی نمی شود و تنها می تواند توسط دندان پزشک با مواد مصنوعی ترمیم شود.
بنابراین نسبت به کاربرد مواد ساینده در مسواک زدن باید توجه کافی داشت و تنها از خمیرهای کاملن مورد اعتماد استفاده کرد. کاربرد پودرهای ساینده هم به کلی مردود است. این نظریه که اشخاص برای کاهش یا حذف رنگ اضافی روی دندان های خود، از خمیرهای ساینده استفاده کنند، اگر با تجویز دقیق یک دندان پزشک و همچنین از محصولات مورد تایید مجامع معتبر جهانی نباشد، به کلی موضوع مردود و غیرقابل قبول می باشد.
دکتر علی راد
پایگاه دندان پزشکی
مواد شیمیایی چای های گران قیمت خارجی، بخصوص چای های کیسه ای، شامل انواع زیر است:
- رنگ شیمیایی برای خوش نما و مشتری پسند شدن چای،
- طعم دهنده های شیمیایی برای جذب ذائقه های متنوع مشتریان،
- عطرهای شیمیایی برای خوش بو کردن کاذب و گول زننده ی چای،
- بقایای سموم شیمیایی آفت کش ها که در مناطق مرطوب سیلان استفاده می شود،
- بقایای جسد آفات گیاهی چای که مرده و سپس همراه چای به کارخانه می روند،
- برخی آلودگی های محیطی که باعدم شستشوی معمول، روی چای باقی می ماند.
ممکن است دو آلودگی آخر، در اثر حرارت دادن چای از بین بروند یا کاهش یابند اما بدیهی است که همه این مواد می توانند مضرات ویژه خود را در بدن داشته باشند که طبعا دندان و کلا ناحیه دهان هم از این ضرر مصون نیست. اما، فواید کلی چای در صورتی که طبیعی باشد، چه به صورت کیسه ای و چه فله ای است. صرفا به خاطر «شکل ارائه»ی چای نمی توان آن را مفید یا مضر دانست. مهم مواد اضافی است که به شرح فوق به آن افزوده شده است.
نکته ی دیگراحتمالی کاغذ یا پوشش پلاستیکی چای های کیسه ای است که چه بسا آن را نیز بتوان به مضرات این شکل خاص ارائه‌ی چای افزود که خوب است صاحب نظران در مورد آن نیز به مخاطبین اطلاعاتی ارائه کنند.
در مورد رنگ اضافه شده در چای هم باید گفت که اولین رنگ در مواد غذایی به هر دو صورتِ طبیعی و یا شیمیایی وجود داشته و رنگ غذا در تغییر نمای دندان ها به طور طبیعی تاثیر گذار است. خود رنگ به تنهایی به عنوان عامل مضر برای دندان ها تلقی نمی شود و خطر «پوسیدگی دندانی» و «بیماری های لثه»، -دو مشکل اصلی ناحیه دهان- از ناحیه پلاک دندانی و تجمع و ماندگاری باکتری ها، در دندان پزشکی مورد بحث است.
رنگ دندان، عمدتا به علت عدم رضایت برخی افراد از ظاهر دندان ها، مورد توجه قرار می گیرد که می تواند از سوی دندان پزشک یا از طریق کاهش غذاها و نوشیدنی های رنگ دار توسط شخص، کاهش یافته یا حذف گردد.
موضوع دیگر، استفاده از ساینده های دندانی، اعم از پودر یا خمیر دندان هاس ساینده است. میزان و نوع ساینده ها (دندان ساها) در خمیر دندانی ها بسیار موضوع مهم و قابل بحثی است و در دندان پزشکی پیشگیری (و دندان پزشکی اجتماعی به طور اخص) مورد تاکید و مبنای پژوهش های فراوان است.
خلاصه توجه و نظرِ محققین و متخصصین این است که مبادا مردم با استفاده نایجا از مواد ساینده بر روی مینای دندان خود، این لایه مهم دندانی را نابود کنند. مینای دندان، پس از رویش دندان به هیچ عنوان بازسازی نمی شود و تنها می تواند توسط دندان پزشک با مواد مصنوعی ترمیم شود.
بنابراین نسبت به کاربرد مواد ساینده در مسواک زدن باید توجه کافی داشت و تنها از خمیرهای کاملن مورد اعتماد استفاده کرد. کاربرد پودرهای ساینده هم به کلی مردود است. این نظریه که اشخاص برای کاهش یا حذف رنگ اضافی روی دندان های خود، از خمیرهای ساینده استفاده کنند، اگر با تجویز دقیق یک دندان پزشک و همچنین از محصولات مورد تایید مجامع معتبر جهانی نباشد، به کلی موضوع مردود و غیرقابل قبول می باشد.
دکتر علی راد
پایگاه دندان پزشکی