سونای
9th June 2013, 06:39 PM
تا به حال در پژوهش‌هاي اندکي به بررسي ارتباط بين طول عمر در سالمندان با عوامل خطر قابل تعديل (مثل وزن يا مصرف سيگار و الکل) پرداخته شده است. پژوهشگران سوئدي در يک کارآزمايي همگروهي جمعيتي آينده‌نگر به شناسايي و ارزيابي اين همراهي‌ها پرداخته‌اند. در اين مطالعه بيش از 1800 فرد سالمند (سن بيشتر يا مساوي 75 سال) براي مدت 18 سال تحت پيگيري قرار گرفتند و نيمي از اين شرکت‌کنندگان بيش از 90 سال عمر کردند.
در تحليل‌هاي تعديل‌شده بر اساس سن، ميانه سن مرگ در افرادي که وزن طبيعي داشتند نسبت به افراد دچار کمبود وزن، 1/1 سال بيشتر بود. افرادي که هرگز سيگار نکشيده بودند نسبت به کساني که هنوز سيگار مي‌کشيدند، 3/1 سال بيشتر زنده مي‌ماندند. افراد داراي ارتباطات اجتماعي فراوان در مقايسه با افراد داراي ارتباطات اجتماعي ضعيف يا فاقد چنين ارتباطاتي، مرگي 6/1 سال ديرتر داشتند. همچنين شرکت‌کنندگان در فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، ذهني، اجتماعي يا مولد نسبت به افراد فاقد چنين فعاليت‌هايي بين 3/2-0/1 سال بيشتر عمر مي‌کردند. تحليل‌هاي چندمتغيره، اثرات سودمند عدم مصرف سيگار و داشتن فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، اجتماعي و مولد (از قبيل باغباني، خياطي و کار داوطلبانه) را تاييد کردند. ميانه بقاي افراد کم‌خطر (يعني برخوردار از رفتارهاي سالم، ارتباطات اجتماعي غني و فعاليت‌هاي تفريحي) نسبت به افراد پرخطر، 4/5 سال طولاني‌تر بود. اين همراهي‌ها هم در مردان و هم در زنان، حتي در بالاترين گروه سني (بالاي 85 سال) و حتي در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن وجود داشتند.
در اين مطالعه افزايش طول عمر در سالمندان حتي در بالاترين گروه‌هاي سني و حتي در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن، با اين عوامل همراهي داشت: نکشيدن سيگار، داشتن ارتباطات اجتماعي فراوان و شرکت در فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، ذهني، اجتماعي يا مولد. بنابراين سالمندان را بايد به داشتن اين رفتارهاي سالم تشويق کرد.
منبع (http://www.salamatiran.com/NSite/FullStory/?Id=57606&Title=%D8%B1%D8%A7%D8%B2%20%D8%B7%D9%88%D9%84%20%D 8%B9%D9%85%D8%B1%20%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A% 2075%20%D8%B3%D8%A7%D9%84&type=4): نوین پزشکی ۵۴۲
در تحليل‌هاي تعديل‌شده بر اساس سن، ميانه سن مرگ در افرادي که وزن طبيعي داشتند نسبت به افراد دچار کمبود وزن، 1/1 سال بيشتر بود. افرادي که هرگز سيگار نکشيده بودند نسبت به کساني که هنوز سيگار مي‌کشيدند، 3/1 سال بيشتر زنده مي‌ماندند. افراد داراي ارتباطات اجتماعي فراوان در مقايسه با افراد داراي ارتباطات اجتماعي ضعيف يا فاقد چنين ارتباطاتي، مرگي 6/1 سال ديرتر داشتند. همچنين شرکت‌کنندگان در فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، ذهني، اجتماعي يا مولد نسبت به افراد فاقد چنين فعاليت‌هايي بين 3/2-0/1 سال بيشتر عمر مي‌کردند. تحليل‌هاي چندمتغيره، اثرات سودمند عدم مصرف سيگار و داشتن فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، اجتماعي و مولد (از قبيل باغباني، خياطي و کار داوطلبانه) را تاييد کردند. ميانه بقاي افراد کم‌خطر (يعني برخوردار از رفتارهاي سالم، ارتباطات اجتماعي غني و فعاليت‌هاي تفريحي) نسبت به افراد پرخطر، 4/5 سال طولاني‌تر بود. اين همراهي‌ها هم در مردان و هم در زنان، حتي در بالاترين گروه سني (بالاي 85 سال) و حتي در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن وجود داشتند.
در اين مطالعه افزايش طول عمر در سالمندان حتي در بالاترين گروه‌هاي سني و حتي در مبتلايان به بيماري‌هاي مزمن، با اين عوامل همراهي داشت: نکشيدن سيگار، داشتن ارتباطات اجتماعي فراوان و شرکت در فعاليت‌هاي تفريحي جسمي، ذهني، اجتماعي يا مولد. بنابراين سالمندان را بايد به داشتن اين رفتارهاي سالم تشويق کرد.
منبع (http://www.salamatiran.com/NSite/FullStory/?Id=57606&Title=%D8%B1%D8%A7%D8%B2%20%D8%B7%D9%88%D9%84%20%D 8%B9%D9%85%D8%B1%20%D8%A8%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A% 2075%20%D8%B3%D8%A7%D9%84&type=4): نوین پزشکی ۵۴۲