diamonds55
16th May 2009, 04:39 PM
فردا روز جهاني ارتباطات و روابط عمومي است و به همين بهانه در يادداشتي به سير تحول ارتباطات و روابط عمومي و ورود آن به دهکده جهاني مي پردازيم :
http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Smal_Pic/2009%5C5%5C13%5Cimg633778105444687500.jpg (http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Larg_Pic/2009%5C5%5C13%5Cimg633778105444687500.jpg)
از سالهاي دهه هفتاد ميلادي که موضوع دهکده جهاني با رونمايي تلويزيون‌هاي جهاني، جنبه علمي و ملموس تري نسبت به تئوري هاي قبلي، پيدا نمود و از زماني که بسياري از رفتارها و وقايع اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جامعه جهاني در شعاع موضوع رسانه اي گروهي شکل گرفت، دنياي هسته‌اي، دنياي I T، دنياي فن آوري نانو و ... جاي خود را به استيلاي مفهومي داد، که به عصر «ارتباطات» معروف شد.
عصر ارتباطات نامي است که به حق روي زمانه اي گذاشته شده که محور تمامي علوم، فن‌آوري، سياست و اجتماع ارتباطات است و حوزه سيطره رسانه ها، بالاتر از همه قواي سياسي و نظامي و تکنولوژيک، خودنمايي مي کند.
از اين رو، اهميت نظريه هاي ارتباطي در دوره حاضر بيش از فلسفه پردازي هاي دوران کهن و نظريات اقتصادي و سياسي دوران نو تلقي شده است و به همين دليل روابط عمومي ها به عنوان بازوي ارتباطي «نهادها» از مهمترين بخش هاي اثرگذار به شمار مي روند.
روابط عمومي هاي کشور ما، در کنار نقاط درخشان و نکات قابل ستايش، ايرادات و مشکلات گوناگوني را در حوزه ساخت و محتوا، متحمل مي شوند. اما به نظر مي رسد مهمترين مشکل اين بخش بسيار مهم در روزگار ما، فقدان برنامه عملي مبتني بر کارآمدي ها و اقتضائات بومي براي تحقق آرمان هاست.
اين فقدان واقعي، باعث ناهمگوني بين تجارب و تئوري هاي روابط عمومي شده است به نحوي که فرآيند عملياتي اطلاع رساني و تبليغات حضوري و مجازي دورتر از حد انتظار و ميزان اقتصاد، به نظر مي آيد.
به نظر مي رسد که موارد آتي، برخي از مشخصات ارتباطات بومي و به تبع آن روابط عمومي بومي که نياز صاحب نظران و دست اندرکاران اين موضوع در کشور ـ آنهم حسب اقتضاء هزاره سوم ـ است ، باشد:
الف. توجه به ويژگي هاي بومي و فرهنگي مخاطبين در طراحي شيوه هاي کارآمد تبليغاتي.
ب. بهره گيري از ادبيات فرهنگي بومي و ملي براي ساختارسازي پيام براساس ذهنيت هاي تاريخي، فرهنگي و روان شناختي ديداري .
ج. بهره گيري از سابقه ايراني ـ اسلامي تبليغات براي طراحي سامانه انساني ـ تکنولوژيک رفتار و برگشت فرآيند انتقاد، پيشنهاد و ساير نيازهاي روابط عمومي در حوزه ارتباط انساني.
تعريف وظايف جديد فرهنگي بايد براساس ديدگاه هاي بومي (ايراني ـ اسلامي) و برحسب نيازهاي روزگار قابل توجه باشد.
دربحث پيش بيني فرآيند مستمر ارتباطات انساني براي هم گامي با ضرورتي به نام "نظام مشارکت کارکنان" ، فهم دو موضوع و پژوهش براي دست يافتن به آن اهميت زيادي دارد:
اول آنکه گنجينه معارف کهن کشور ما که ميراث دار هزاران سال سابقه تمدني است به خوبي واکاوي شود و موارد مرتبط همانند درهاي دست نيافتني، استخراج گردد.
دومين موضوع، مطالعه تطبيقي براي پيدا کردن راه و جايي مناسب براي جاگيري در افق رسانه اي نوين است که اين جاگيري بدون استفاده از الگوي نوين تکنولوژيک و بدون توجه به سرعت لحظه اي تغييرات ارتباط ديجيتالي و نوآوري هاي عرصه تبليغات، امکان پذير نخواهد شد .
و ما نيز بايد با اين نگاه آنچنان حرکت کنيم که «رسانه» روابط عمومي، برآيندي از نيازهاي بومي و پاسخي آميخته با ميراث فرهنگي ـ ارتباطي کهن و ظرفيت هاي تکنولوژيک هزاره سوم شود.
http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Smal_Pic/2009%5C5%5C13%5Cimg633778105444687500.jpg (http://www.irna.ir/NewsMedia/Photo/Larg_Pic/2009%5C5%5C13%5Cimg633778105444687500.jpg)
از سالهاي دهه هفتاد ميلادي که موضوع دهکده جهاني با رونمايي تلويزيون‌هاي جهاني، جنبه علمي و ملموس تري نسبت به تئوري هاي قبلي، پيدا نمود و از زماني که بسياري از رفتارها و وقايع اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جامعه جهاني در شعاع موضوع رسانه اي گروهي شکل گرفت، دنياي هسته‌اي، دنياي I T، دنياي فن آوري نانو و ... جاي خود را به استيلاي مفهومي داد، که به عصر «ارتباطات» معروف شد.
عصر ارتباطات نامي است که به حق روي زمانه اي گذاشته شده که محور تمامي علوم، فن‌آوري، سياست و اجتماع ارتباطات است و حوزه سيطره رسانه ها، بالاتر از همه قواي سياسي و نظامي و تکنولوژيک، خودنمايي مي کند.
از اين رو، اهميت نظريه هاي ارتباطي در دوره حاضر بيش از فلسفه پردازي هاي دوران کهن و نظريات اقتصادي و سياسي دوران نو تلقي شده است و به همين دليل روابط عمومي ها به عنوان بازوي ارتباطي «نهادها» از مهمترين بخش هاي اثرگذار به شمار مي روند.
روابط عمومي هاي کشور ما، در کنار نقاط درخشان و نکات قابل ستايش، ايرادات و مشکلات گوناگوني را در حوزه ساخت و محتوا، متحمل مي شوند. اما به نظر مي رسد مهمترين مشکل اين بخش بسيار مهم در روزگار ما، فقدان برنامه عملي مبتني بر کارآمدي ها و اقتضائات بومي براي تحقق آرمان هاست.
اين فقدان واقعي، باعث ناهمگوني بين تجارب و تئوري هاي روابط عمومي شده است به نحوي که فرآيند عملياتي اطلاع رساني و تبليغات حضوري و مجازي دورتر از حد انتظار و ميزان اقتصاد، به نظر مي آيد.
به نظر مي رسد که موارد آتي، برخي از مشخصات ارتباطات بومي و به تبع آن روابط عمومي بومي که نياز صاحب نظران و دست اندرکاران اين موضوع در کشور ـ آنهم حسب اقتضاء هزاره سوم ـ است ، باشد:
الف. توجه به ويژگي هاي بومي و فرهنگي مخاطبين در طراحي شيوه هاي کارآمد تبليغاتي.
ب. بهره گيري از ادبيات فرهنگي بومي و ملي براي ساختارسازي پيام براساس ذهنيت هاي تاريخي، فرهنگي و روان شناختي ديداري .
ج. بهره گيري از سابقه ايراني ـ اسلامي تبليغات براي طراحي سامانه انساني ـ تکنولوژيک رفتار و برگشت فرآيند انتقاد، پيشنهاد و ساير نيازهاي روابط عمومي در حوزه ارتباط انساني.
تعريف وظايف جديد فرهنگي بايد براساس ديدگاه هاي بومي (ايراني ـ اسلامي) و برحسب نيازهاي روزگار قابل توجه باشد.
دربحث پيش بيني فرآيند مستمر ارتباطات انساني براي هم گامي با ضرورتي به نام "نظام مشارکت کارکنان" ، فهم دو موضوع و پژوهش براي دست يافتن به آن اهميت زيادي دارد:
اول آنکه گنجينه معارف کهن کشور ما که ميراث دار هزاران سال سابقه تمدني است به خوبي واکاوي شود و موارد مرتبط همانند درهاي دست نيافتني، استخراج گردد.
دومين موضوع، مطالعه تطبيقي براي پيدا کردن راه و جايي مناسب براي جاگيري در افق رسانه اي نوين است که اين جاگيري بدون استفاده از الگوي نوين تکنولوژيک و بدون توجه به سرعت لحظه اي تغييرات ارتباط ديجيتالي و نوآوري هاي عرصه تبليغات، امکان پذير نخواهد شد .
و ما نيز بايد با اين نگاه آنچنان حرکت کنيم که «رسانه» روابط عمومي، برآيندي از نيازهاي بومي و پاسخي آميخته با ميراث فرهنگي ـ ارتباطي کهن و ظرفيت هاي تکنولوژيک هزاره سوم شود.